پناهگاه های زنان به قربانیان آزاردیده در افغانستان کمک می کند

کابل -- ملالی که در سن 16 سالگی و بعد از مورد تجاوز قرار گرفتن توسط یک قوماندان ستیزه جویان آبستن شده بود، در آستانه انتحار قرار داشت تا این که در یک پناهگاه زنان در کابل سرپناه و امید را پیدا کرد.

این ساختمان ناشناس که در یک محله مسکونی در پایتخت افغانستان جا گرفته، یکی از معدود پناهگاه های مخفی است که زنان آزاردیده افغان می توانند در آنها از حمایه برخوردار شوند.

این پناهگاه که توسط نهاد خیریه زنان برای زنان افغان (دبیلو اِی دبیلو) اداره می شود، به زنانی مانند ملالی در این کشور که تجاوز به عنف، اذیت و آزار، و ازدواج های اجباری عمومیت دارد، امید جدیدی را اعطا کرده است.

ملالی هنوز هم از اثر حوادث گذشته به شدت متأثر است، مگر اکنون او می خواهد انرژی خود را بر ساختن آینده بهتر برای خود، برای طفلش، و برای دیگران تمرکز دهد -- او می گوید که می خواهد افسر پولیس شود تا از «زنان دفاع» کند.

توجه شدید جهت حمایه از زنان

کمره ها دروازه های ورودی این پناهگاه ها را به طرز نامحسوس مانیتور می کنند و عابران کنجکاو به حیث افراد مشکوک تلقی می شوند.

ناجیه نسیم، نهاد خیریه زنان برای زنان افغان در افغانستان، گفت: «کدام کس اینجا نمی آید.»

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «حتی کارکنان (مرد) ما از مکان این مرکز اطلاع ندارند. این محل باید محرمانه باقی بماند.»

این همه مراقبت و حساسیت البته کاملا بجا است. اکثر زنان اینجا در خطر کشته شدن توسط شوهران خشن یا قوم و خویش انتقام گیرنده قرار دارند.

از زمان خت رژیم طالبان در سال 2001 تا امروز سی پناهگاه در سطح 13 ولایت افغانستان تأسیس شده اند که اغلب آنها توسط نهاد خیریه زنان برای زنان افغان و با حمایه و تمویل سازمان ملل متحد و بعضی دونرهای اروپایی بوده است.

این یک دستاورد کم سابقه اما واقعی برای زنان در این کشور است. این کشور در ایندکس جهانی نابرابری جنسیتی بین 155 کشور مقام بسیار بد 152 را دارد.

«آخرین چانس و نهایت امید»

بنفشه عفاف، مدیر نهاد خیریه زنان برای زنان افغان در کابل، گفت: «تا قبل از این پناهگاه ها کدام جایی برای این زنان فراری وجود نداشت.»

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «بسیاری از فامیل ها دخترانشان را به خاطر شرمسار کردن (قبایلشان) طرد کرده اند که این موجب می شود آنها در برابر خشونت آسیب پذیر شوند. ما آخرین چانس و نهایت امید آنها استم.»

بنا بر اعلام اداره زنان سازمان ملل متحد، 87 فیصد از زنان افغان طی زندگانی خود یک نوع خشونت را تجربه می کنند و برای 62 فیصد از آنها این تجبره چندین بار تکرار می شود.»

اداره زنان سازمان ملل متحد می گوید که سیستم سنتی برای سلطه جنس مذکر حرمت قائل است و قریب به چهار دهه جنگ خشونت را داخل فامیل های افغان به یک معضل تبدیل کرده است.

عفاف گفت: «نورم های کالتوری اغلب زنان را که بعضی بسیار کم سال استند، به یک ابزار جهت تصفیه حساب به بدهی یا اختیار کردن یک زن جدید تبدیل کرده است.»

این سرنوشت دردناک عایشه 15 ساله بود که در شش سالگی توسط پولیس از یک خانه فساد نجات داده شد. او بعد از مرگ مادرش توسط پدرش که می خواست ازدواج کند، فروخته شده بود.

او در حالی یک بیل صورتی رنگ را تکان می داد، گفت: «من بسیار خردسال تر از آن بودم که مستحق مواجهه با این همه مصیبت و مشکلات در زندگی باشم.»

«اما اینجا همه گذشته ای وحشتناک دارند و من اغلب به خودم می گویم: عایشه تو تنها نیستی، این زنان مثل مادران و خواهران تو استند.»

در زمان بازدید خبرگزاری فرانسه، این پناهگاه از 45 زن و 18 طفل که غالبا از طرف سایر نهادهای افغانستان معرفی شده بودند، مراقبت می کرد.

این پناهگاه قانونا موظف به بازگردان زنان به زندگیشان اغلب از طریق میانجیگری با فامیل هایشان است.

غالبا مسئله حضانت اطفال که در اکثر مواقع اتوماتیک به پدرانشان داده می شوند، در بین است.

تداوی زخم های عاطفی

در مدتی که این دوسیه ها به فرجام برسند، غالبا روابط فامیلی شکسته می شوند و زنان بین شش ماه تا پنج سال در این پناهگاه ها می مانند که این زمان مصروف احیای اعتماد به نفس و تداوی زخم های کهنه آنها می گردد.

تعداد زیادی از آنها به دنبال تحصیل یا تعلیم یک حرفه می روند و یاد می گیرند برای استقلال و آزادی ارزش قائل شوند.

ویرا فاراوال، مدیر و روانشناس یک مرکز، گفت که بعضی از آنها پس از خروج از پناهگاه وظیفه گرفته و با دیگر ساکنان قبلی این پناهگاه ها آپارتمانی را به اشتراک کرایه می کنند. اما بعضی دیگر چنان درهم شکسته اند که کدام پیشرفت را کرده نمی توانند.

اما ملالی حالا اعتماد به نفس از دست رفته اش را مجددا به دست آورده است. او با این که از گذشته اش به شدت لطمه خورده، اما حالا خواندن را یاد گرفته و با طفلش که از اثر تجاوز به وجود آمده رابطه عمیق تری را برقرار کرده است.

او پسرش را نظیف نام داده که معنی آن در زمان فارسی «پاک» است.