تلاش برای ترور یک رهبر طالبان نشان دهنده اختلاف و درگیری های داخلی آنها است

کابل - طالبان در افغانستان همچنان با اشعاب و افتراق زیادتر مواجه استند و برحسب گزارش ها یکی از این شعبات کوشش کرده تا رهبر یک شعبه دیگر را ترور کند.

ملا منان نیازی، فرد شماره دو یک گروپ انشعابی طالبان تحت هدایت ملا محمد رسول، ادعا می کند که یک گروپ دیگر طالبان تحت رهبری ملا هبت الله آخوندزاده تلاش کرده است تا وی را از بین ببرد.

نیازی، والی سابق ولایت های بلخ و هرات در رژیم طالبان (1996-2001)، در یک مصاحبه اختصاصی در تاریخ 5 میزان به سلام تایمز گفت: «والی نام نهاد طالبان در ولایت هلمند، همراه سراجو و بشیر، قوماندانان دیگر طالبان وفادار به ملا هبت الله، به امر باداران شان - یعنی پاکستان، ایران، و روسیه - سه مهاجم انتحاری را برای ترور من فرستاده بودند.»

او گفت: «با این حال، قوای ما قبل از آن که آنها بتوانند حمله شان را انجام دهند، آنها را دستگیر کردند.»

وی افزود: «این انتحاری ها قبول کردند که فریب خورده اند و از اعمال شان پشیمان بودند. بنابراین، چون آنها خانواده داشتند ما آنها را دوباره رها کردیم.»

رسول قبل از مرگ ملا محمد عمر بنیانگذار طالبان در سال ۲۰۱۳ که گروهء طالبان آنرا در سال ۲۰۱۵ تایید کردند، با او ارتباط نزدیک داشت. اما در آن سال رسول از گروپ اصلی طالبان جدا شد و تحریک خودش، موسوم به «شورای عالی امارت اسلامی افغانستان» را تشکیل داد.

پیروان رسول به انتصاب ملا اختر محمد منصور، رهبر سابق طالبان، که در سال 2016 در پاکستان کشته شد و هم به رهبری ملا هبت الله اعتراض کردند.

نیازی گفت: «ملا اختر منصور و ملا هبت الله هیچ کدام اهلیت و شایستگی رهبری طالبان را نداشتند.» وی افزود که این دو نفر بدون حمایت اکثریت اعضای طالبان به قدرت رسیدند.

یک شکاف عمیق

ملا نیازی یکبار دیگر بر اختلافات میان جناح رسول و گروپ طالبان تحت رهبری هبت الله تاکید کرد.

وی اظهار داشت: «از آن زمان که ما از منصور و هبت الله جدا شدیم [سال 2015] تا اکنون در ولایت های هرات، هلمند، زابل، فراه، غور، و بادغیس با منصور و بعد از او با هبت الله در نبرد بوده ایم.»

نیازی گفت: «به تازگی جنگ شدید میان ما و طالبان تحت رهبری ملا هبت الله صورت گرفت که طی آن افراد ما 16 نفر از افراد هبت الله را کشتند. سلاح های که از آنها به دست ما آمد بسیار پیشرفته و دوربین دار بودند. آنها مارک روسی داشتند و از طریق خاک ایران به دسترس آنها قرار گرفته بودند.»

اگرچه نیازی همچنان به مبارزه با جناح های دیگر طالبان ادامه داده و از پیوستن به پروسه صلح افغانستان امتناع می ورزد، اما وی خستگی اش را از این جنگ دوام دار بیان کرد.

وی اظهار داشت: «جنگ 40 ساله افغانستان و افغان ها را خسته کرده است. ما می خواهیم تمام افغان ها گرد هم جمع شوند و مشکل داخلی شان را در میز گفتگو حل کنند. ما وحدت ملی میان تمام اقوام افغانستان را می خواهیم و آرزومند برقراری صلح و ثبات استیم.»

وی گفت: «جنگ دیگر راه حل نیست.»

با این حال، نیازی گفت که جناح اش قوی و آماده است و «تا زمان نابودی آنها [گروپ هبت الله] خواهند جنگید.»

اختلاف نظرها منجر به خشونت و درگیری می شود

رحمت الله نبیل، مدیر سابق اداره امنیت ملی (اِن دی اس)، در یک ایمیل به تاریخ 8 میزان به سلام تایمز نوشت: «بعد از جدایی گروپ ملا منصور از ملا اختر منصور در سال 2015 [افراد دو گروپ] در موارد متعدد به یکدیگر حمله کردند.»

وی با اشاره به قتل منصور دادلله، یکی از معاونین رسول، در ولسوالی خاک افغانستان ولایت زابل در ماه قوس 2015، و هم حمله به ملا راز محمد ننگیالی در قریه زیرکوه ولایت هرات در ماه حمل 2016، گفت: «این اولین تلاش [آنها] نیست.»

نبیل گفت که طالبان از انشعابات و اختلافات داخلی شان زیادتر از هر چیز وحشت دارند.

وی گفت: «یکی از دلایل انتصاب ملا هبت الله به حیث رهبر بزرگ طالبان بعد از کشته شدن اختر منصور ممکن است تشویق گروپ انشعابی طالبان [گروه رسول] به ملحق شدن دوباره باشد. این مسئله تا حدی مؤثر بود.»

وی گفت: «تنها فردی که در بین پیروان ملا رسول هنوز فعال است و صریح سخن می گوید، ملا منان نیازی است که همین مسئله ممکن است او را به هدف [بعدی] تبدیل کند.»

نبیل گفت: «اختلافات و عدم اعتماد جدی وجود دارد.» وی افزود که حکومت افغانستان باید از شکنندگی و ضعف طالبان و تقلیل حمایت از آنها در میان افغان ها استفاده نماید.

داوود کلکانی، عضو پارلمان افغانستان، گفت: «شورای کویته به رهبری ملا هبت الله و شبکه حقانی برای منافع مشخص دیگر کشورها کار می کنند. آنها اصلا تصمیمی برای مذاکره با دولت افغانستان ندارند.»

او به سلام تایمز گفت: «آنها پلان های را جهت ترور و حذف عده ای از طالبان مانند ملا رسول، منان نیازی، و شاید هم بعضی از سران دیگر طالبان که تمایل به صلح کردن دارند، آماده کرده اند.»

کلکانی گفت: «اخیرا ده ها عضو ارشد طالبان پاکستان را ترک کردند. آنها از جنگ دست کشیدند و با خانواده هایشان به قندهار آمدند. این بیانگر بلند رفتن اختلافات و از هم پاشیدگی طالبان می باشد.»