خبرنگاران زن افغان با وجود تهدیدات به کار شان ادامه می دهند

کابل -- تلوزیون زن که تنها کمتر از شش ماه از فعالیت آن گذشته همچنان برخلاف انتظارات عمل کرده و به در هم شکستن قالب های موجود برای زنان ادامه می دهد.

افغانستان سال ها از خطرناک ترین کشورها برای فعالیت خبرنگاران، خصوصا خبرنگاران زن، بوده است.

در یک حمله که به تاریخ ۲۷ ثور در شهر جلال آباد توسط شعبهء خراسان «دولت اسلامی» (داعش) بالای رادیو تلوزیون افغانستان انجام گرفت چهار نفر از کارکنان آن کشته شدند.

چند روز بعد بتاریخ ۳۱ ثور تلوزیون زن نشر پروگرام های متنوع فرهنگی، تفریحی، سیاسی، و اجتماعی را که همه خصوصا بر زنان متمرکز بودند، شروع کرد.

بر اساس معلومات کمیتهء حفاظت از خبرنگاران افغان، سال گذشته خونین ترین سال برای خبرنگاران و افراد دخیل در رسانه ها در افغانستان بود که طی آن ۱۳ خبرنگار کشته و ده ها تن دیگر از آنان یا مجروح و تهدید شدند یا صدمه دیدند.

این جریان طی شش ماه اول سال ۲۰۱۷ نیز ادامه داشت. مسئولین امنیتی ۷۳ مورد خشونت علیه خبرنگاران را به شمول قتل، لت و کوب، دریافت جرح و شتم و تحقیر، تهدید و حبس، ثبت کردند. به گزارش کمیتهء حفاظت از خبرنگاران افغان طی این مدت ده خبرنگار کشته شدند. آنها یا مستقیما توسط گروه های تروریستی هدف قرار گرفتند و یا هم در نتیجهء حملات تروریستی کشته شدند.

حملات جنگجویان بر خبرنگاران همچنان یک تهدید بسیار واقعی محسوب می گردد.

به تاریخ ۱۶ عقرب جنگجویان داعش که لباس نیرو های پولیس را بر تن داشت بر مرکز تلویزیون شمشاد در کابل حمله کردند. در این حمله که سه ساعت طول کشید آنها کم از کم دو نفر را کشتند و حدود بیست و چهار نفر دیگر را هم زخمی کردند.

نیرو های خاص افغان بر مهاجمان غلبه کردند و کارکنان را که داخل تعمیر گرفتار شده بودند، آزاد کردند. این مرکز تلویزیونی تنها چند دقیقه بعد در اقدام که نشان دهنده مقاومت آن بود بار دیگر به نشر پروگرام هایش ادامه داد.

مواجه با تهدیدات با شهامت و شرافت

با وجود این تهدیدات زنان شاغل در تلویزیون زن می گویند آنها مصمم استند.

فرشته محبوبی ۲۳ ساله که از مجریان تلویزیون زن است، به سلام تایمز گفت: «ما با خشونت ‎های مختلف تهدید و مواجه شده ایم؛ اما این همه مانع کارم شده نمی ‎توانند. من می خواهم به پیش بروم و این نا هنجاری ‎ها مانع ترقی من نخواهد شد.»

او گفت: «به واسطه اشتیاق کاری و حمایت خانوادگی که دارم می‎ خواهم مشکلات دختران و زنان جوان افغان را به تصویر بکشم.»

وی گفت: «من مصمم استم اثبات کنم که زنان امروزی تنها به محوطه چهار دیواری خانه محدود نیستند. من می ‎خواهم توانایی آنان را نشان دهم و بگویم که آنان نیز در انکشاف یک جامعه متمدن سهم گرفته می‎ توانند.»

جنرال نظیفه ذکی، نماینده کابل در پارلمان به سلام تایمز گفت: «گروه های شورشی به خصوص داعش و طالبان ... فحشا در رسانه ها را بهانه ساخته و بالای خبرنگاران زن حمله می کنند.»

او گفت که زنان در افغانستان وقتی به فعالیت خبرنگاری می پردازند «این از نهایت علاقه به مشارکت در آگاهی دهی به مردم بوده میتواند و این وظیفه بسیار قابل ستایش است.»

با وجود اینهم برای این زنان هیچ تهدید بیش از حد بزرگ نیست.

فتانه گیلانی، رئیس شبکه زنان افغان گفت که او بعضی زنان را می شناسد که وظیفه خود در حیطهء خبرنگاری در افغانستان را به خاطر تهدیدات امنیتی ترک کرده و به اروپا پناهنده شده اند.

او پرسید: «تا کی ما باید استعداد های خود را از دست بدهیم؟»

او به سلام تایمز گفت: «خیلی تاسف بار است وقتی می بینیم یک خانم افغان خود را از صد ها بدبختی و گرفتاری در جامعه خلاص کرده به سوی فعالیت رسانه ای می رود، اما در میدان رسانه های افغانستان با موجی از تهدیدات دشمنان افغانستان مانند جنگجویان داعش، طالبان، و دیگر گروه های تروریستی قرار می گیرند.»

شکستن موانع فرهنگی

شمله نیازی ۲۱ ساله و یک تن از گرداننده گان برنامه ‎های اجتماعی تلوزیون زن، گفت که کار او «انقلابی» است.

او به سلام تایمز گفت: «در خانواده‎های نزدیکان و حتی در سطح قوم ما هیچ فامیلی نیست که خانم‎ها یا دختران جوان شان را به کار کردن اجازه بدهند.»

او گفت: «یکی از اهداف بزرگ من این است تا این عرف را بشکنم و نشان بدهم که دختران افغان می توانند ترقی کنند و استعداد کار کردن را دارند.» وی افزود که من آماده ام با «مشکلات روحی و جسمی» حاصله از وظیفه ای که انتخاب کرده مقابله کند.

مجیب خلوتگر، رییس اداره حمایت کننده رسانه‎ های آزاد افغانستان (نی) که یک گروه ناظر بر رسانه ها در افغانستان است، به سلام تایمز گفت: «برای کار کردن خانم ها در افغانستان ما دُچار چند مشکل عمده هستیم.»

او گفت: «نخست تهدیدات امنیتی است. دوم اعتقادی بر ضد فعالیت خانم ها در بیرون از خانه وجود دارد.»

خلوتگر گفت که در کل کار تیم تلویزیون زن و زنان خبرنگار در افغانستان «قابل ستایش» و شجاعانه است. «در یک جامعه نمی شود از نقش زنان چشم پوشی کرد.»

شگوفه صدیقی، مسئول بخش خبری تلوزیون زن به سلام تایمز گفت: «وقتی در جامعه افغانی یک زن جوان جرآت کار کردن پیدا کند، طبیعی است که با دشواری ‎های جدی روبرو می شود. اما باز هم ... ما [زنان] حق کار کردن نه تنها در خبرنگاری بلکه در تمام بخش ها را داریم.»

او گفت: «خواست ما از دولت افغانستان، حامیان بین المللی، و نهادهای مجری قانون این است که خانم های خبرنگار در افغانستان باید از حمایت لازم و فضای سالم کاری برخوردار شوند.»

حرکت به جلو

سپوژمی وردک، معین امور پلان گذاری و پالیسی وزارت امور زنان افغانستان گفت که این وزارت از تلویزیون زن «خیلی خرسند» است و آن را «یک گام مهم به سوی ترقی زنان» حساب می کند.

او به سلام تایمز گفت: «ما مصمم استیم تا به جلب توجه حامیان داخلی و خارجی برای سرمایه گذاری در این تلویزیون کمک کنیم.»

حمید سمر، مسوول این شبکه گفت که تلویزیون زن در میان تقریباً ۷۰ شبکهء ماهواره ای در افغانستان محبوبیت یافته است.

وی در یک مصاحبه به تاریخ ۲۸ میزان به رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی گفت: «بالغ بر یک میلیون نفر در داخل و خارج افغانستان تلوزیون زن را تماشا می کنند. هدف ما این است که تلوزیون زن به یکی از عمده ترین شبکه های تلوزیونی در افغانستان تبدیل شود.»

حمیرا ایوبی، یک فعال حقوق مدنی و مدافع حقوق زنان در کابل، گفت که من حیث یک خانم افغان این را یک «فرصت طلایی» برای افغانستان می شمارد.

او به سلام تایمز گفت: «در حقیقت هر لحظه نشرات این تلویزیون مشتی است به دهان شورشیان و [آنها] که همواره حقوق زنان را پامال کرده اند.»