ائتلاف فزاینده روسیه و ایران موجب بروز تنش های فرقه ای در سراسر جهان اسلام شده است

کابل -- روابط فزاینده و نزدیک مسکو با تهران شکاف های فرقه ای بین مسلمانان جهان را تشدید کرده و هدف کرملین برای دستیابی به نفوذ از طریق ائتلاف با فعالیت های بی ثبات کننده ایران را برملا ساحته است.

رژیم ولادمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه سال ها است که کوشش داده تا پس از سقوط اتحاد شوروی و در پی آن انزوای بین المللی فدراسیون روسیه، مجددا در خاورمیانه، افغانستان آسیای مرکزی و نقاط دیگر جهان نفوذ سابق خود را بازیابد.

تحولات اخیر نشان می دهند که کرملین تصمیم گرفته است تا با ایران همدست شود. حمایت روسیه از برنامه تفرقه افگنانه و توسعه طلبانه ایران از افغانستان تا سوریه، و از یمن تا عراق مشهود است.

اما این روابط رو به گسترش پیامدهای مخرب را برای ساکنان آن مناطق در پی داشته است.

روسیه و ایران با سوءاستفاده از قدرت نظامی روسیه و چوکی دائم آن در شورای امنیت سازمان ملل متحد یک ائتلاف را تشکیل دهند؛ ائتلافی که به قیمت از بین رفتن هزاران نفر، بیجا شده گی ملیون ها تن و تشدید تنش های فرقه ای در ساحات که پیش از این هم شکننده و در حال انفجار بوده اند، روبرو شده است.

حمایت از «هلال شیعی»

مشارکت اخیر روسیه و ایران به صورت گسترده با هدف مشترک تقویت رژیم بشار الاسد رئیس جمهور سوریه آغاز شد؛ بشار اسد و قبل از او پدرش حافظ اسد روابط دیرینه ای با تهران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آن داشته اند.

ایران سوریه را بحیث یک عامل کلیدی در تثبیت نفوذ فرقه ای اش در سطح به اصطلاح «هلال شیعی» به شمار می آورد -- هلال شیعی یک حلقه از کشورهای است که اکثریت نفوس شان شیعه استند و یا جمعیت اقلیت شیعه آنها قابل توجه است و این منطقه از ایران تا لبنان امتداد یافته است.

سوریه خصوصا بحیث یک مسیر ارتباطی عمل می کند که اجازه می دهد محموله های تسلیحاتی ایران و هم نفوذ این کشور به کشور همسایه سوریه، یعنی لبنان، برسد. تهران در آنجا از گروه سیاسی- نظامی حزب الله علیه دشمان دیرینه ایران، یعنی اسرائیل حمایت نی کند.

روسیه هم به نوبه خود سوریه را از مدت ها پیش بحیث خریدار جنگ افزارهای نظامی خود تلقی کرده و بشدت از دسترسی اش به یگانه بندر دریایی مدیترانه ای خود در شهر طرطوس سوریه محافظت می نماید.

با شروع جنگ داخلی در سوریه، مسکو احساس کرد که فرصت مناسب را برای اعزام گسترده توانایی های نظامی و قدرت نمایی اش و هم به نمایش گذاشتن نفوذش در یک منطقه که شاهد حضور نیرومندانه ایالات متحده است، استفاده کند.

منافع مشترک حفظ و بقای رژیم اشد موجب شده است که روسیه و ایران،‌ تسلیحات، جنگجویان و پول را به کار گیرند تا اردوی اسد بعد از حدود هشت سال جنگ پابرجا بماند.

این حمایت در سوریه بتنهایی موجب شده است تا قریب به ۵۰۰ هزار سوری کشته و ملیون ها تن دیگر بیجا شوند. بیشتر این تلفات و بیجاشده گی ها اکثریت سنی -- که با برنامه های فرقه گرایانه اسد و ایران مخالف استند -- می باشند.

از آن زمان تاکنون، ائتلاف میان روسیه و ایران گسترش یافته است تا در خدمت اهداف و تمایلات فرقه گرایانه ایران باشد.

با انزوای فزاینده روسیه در عرصه بین المللی به خاطر مداخله این کشور در انتخابات های خارجی، اشغال کشورهای همسایه و حمایت از رژیم های مستبد روسیه حالا می خواهد با کشورهای دارای مشکلات مشابه در جهان همپیمان شود -- که در این مورد آن کشور ایران است.

روسیه و ایران از مدت ها پیش از پوشش «مبارزه با تروریسم» برای پنهان کردن تمایلات فرقه ای و اهداف توسعه طلبانه شان استفاده کردند.

دو کشور اغلب مخالفان سوریه را -- یعنی شهروندانی را که برای آزادی خود از چنگ یک دیکتاتور که مردم خود را هدف بم باران کیمیاوی قرار می دهد می جنگند -- به «دولت اسلامی» (داعش) و سایر گروه های افراطی تشبیه می کنند.

به نظر می رسد که روسیه و ایران بیش از هر زمان دیگر در گذشته، بر این روایت دروغین ضد تروریستی شان و هم ائتلاف شان تاکید دارند.

روسیه از حق وتو اش در سازمان ملل متحد برای محافظت از برنامه ایران استفاده می کند

بر علاوه همکاری نظامی و استخباراتی روسیه بارها از قدرت حق وتو اش جهت مسدود کردن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد در انتقاد از ایران و کشورهای همپیمان ایران استفاده کرده است.

بر علاوه ده ها مورد وتوی روسیه به هدف محافظت از رژیم سوریه -- به شمول وتو انجام شده بتاریخ ۲۱ حمل که قطعنامه پیشنهادی برای محکوم کردن استفاده این رژیم از تسلیحات کیمیاوی بر علیه شهروندان آن کشور را مسدود کرد -- کرملین ایران را در مقابل مجازات شدن برای نقش آن در جنگ یمن محافظت کرده است.

بتاریخ ۸ حوت روسیه یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد را که ایران را به خاطر کاربرد غیرقانونی کوشک های ساخت ایران توسط ستیزه جویان شیعی حوثی در یمن تحت فشار قرار داده است، متوقف کرد.

هدف این قطعنامه، که قاعدتا می بایست به سهولت مورد تصویب ۱۵ عضور این شورا قرار می گرفت، تمدید تحریم تسلیحاتی سازمان ملل متحد بر علیه حوثی های مورد حمایت ایران که مدت آن داشت منقضی می شد، بود -- هدف دیگر آن تعیین و اعمال یک شورای کارشناسان بود که تشخیص دادند ایران از این قطعنامه تخلف کرده است.

اما بجای آن، شورای امنیت مجبور شد که قطعنامه تهیه شده توسط روسیه را تصویب کند. این قطعنامه تحریم ها را تمدید و نظارت متذکره را اعمال می نمود، اما از ذکر تسلیحات ساخت ایران در یمن در آن خبری نبود.

«بازی دوگانه» در افغانستان

روسیه در افغانستان هم با ایران همدست شده است و جالب این که در آنجا از یک گروه افراطی سنی برای انجام فعالیت هایشان استفاده می کنند.

شواهد فراوانی وجود دارند که هر دو کشور به تسلیح،‌ تمویل، و تعلیم جنگجویان طالبان می پردازند؛ طالبان که هدف شان ساقط کردن حکومت مورد حمایت غرب افغانستان در کابل است.

روسیه و رسانه های روسی در حال تشدید تنش های فرقه ای و نژادی می باشند. آنها کوشش می کنند حکومت افغانستان را بی ثبات کرده و اخبار دروغین را در سطح کشور نشر دهند.

بعد از سال ها انکار، محمد رضا بهرامی، ‌سفیر ایران در افغانستان در ماه قوس سال ۲۰۱۶ اعتراف کرد که ایران با طالبان روابط دارد.

این اعتراف نشان دهندهء بازی دوگانه خائنانه ایران می باشد: این کشور به سوریه و عراق پول، اسلحه، و عسکر می فرستد و ادعای مبارزه با «تروریسم وهابی» را دارد، اما همزمان در افغانستان به طالبان کمک می کند -- طالبان که یک حرکت است و از لحاظ نظری با ایران در تضاد می باشد.

بنا بر گزارش های خبری مقامات افغان از سال ۲۰۰۷ اشاره کرده بودند که کاروان های حامل تسلیحات برای طالبان از ایران وارد افغانستان می شوند.

اخیرا جنگجویان طالبان به طور فزاینده ای به همراه تسلیحات ساخت روسیه - و ایران - پیدا شده اند.

گرچه روسیه ادعا می کند که از ستیزه جویی طالبان در افغانستان برای مبارزه با داعش استفاده کرده است، اما مقامات افغان می گویند که کرملین در حال تضعیف کوشش های امنیتی و ضد تروریستی افغانستان است.