پناهنده گان افغان کاروان صلح از پیشاور به کابل را آغاز کردند

جلال آباد -- یک گروهء از جوانان بیجا شدهء افغان باشنده خیبرپختونخوا در پاکستان، به سمت کابل در حرکت استند تا از طالبان و سایر گروه های ستیزه جو بخواهند جنگیدن را متوقف کرده و صلح کنند. [خالد زیری]

کاوران صلح جوانان بیجا شده افغان صبح پنجشنبه (۳۱ جوزا) از دروازهء تورخم میان پاکستان و افغانستان شروع به حرکت کرد و پس از ظهر همان روز به جلال آباد رسید.

جرنیل پشتون، رهبر این گروه، باشنده اصلی ولایت پکتیا در افغانستان و ساکن کنونی پیشاور است.

او به سلام تایمز گفت: «۲۵ نفر کاروان صلح را از پیشاور آغاز کردند. تعداد از دوستان ما که پاسپورت افغانی نداشتند، از [مرز] عبور کرده نتوانستند و بازگردانده شدند. فقط پانزده نفر از ما ماند و ما این سفر را آغاز کردیم.»

وی گفت: «ما از تورخم راهپیمایی را شروع کردیم، اما در برخی محل ها که با مسایل امنیتی مواجه بودیم، با موتر سفر کردیم.»‌

او گفت: «این یک دعوت به صلح است و ما این پیام را به کابل خواهیم رساند. در این مسیر دوستان دیگر نیز و فعالان جامعه مدنی نیز با ما یکجا شدند و اکنون تعداد ما به ده نفر رسیده است و ما می خواهیم پیاده به کابل برویم.»‌

پشتون گفت:‌ «ما از طالبان و دیگر ستیزه جویان می خواهیم تا بیایند و صلح کنیم. جنگ هیچ مشکلی را حل نمی کند.»‌

'جنگ راه حل نیست'

در جلال آباد، این کاروان یا حیات الله حیات، والی ننگرهار، باشنده های محلی، و اعضای جامعهء مدنی گفتگو کرد. تعداد از باشنده ها نیز وعده دادند که با این کاروان یکجا شده و پای پیاده به سمت کابل بروند.

حیات به این گروه گفت: «من از حرکت شما تقدیر می کنم و به شما تبریک می گویم. وقتی که طالبان در جریان سه روز آتش‌بس عید فطر شاهد عشق و علاقه عموم بودند، بسیاری از شهروندان با حکومت و [شورای صلح ولایت ننگرهار] تماس گرفتند و ابراز امیدواری کردند که صلح در کشور برقرار شود. آنها امیدوار استند که گروه های طالبان با پروسه صلح یکجا شوند.»

حمید محمودی، یک عضو جامعه مدنی از جلال آباد که با این کاروان یکجا شده بود گفت: «ما به این دعوت به صلح خوشامد می گوییم. ما اینجا استیم تا جان خود را برای دستیابی به صلح فدا کنیم. ما از این تلاش دست بر نخواهیم داشت؛ زیرا این یک امید بزرگ برای افغان ها است.»‌

او به سلام تایمز گفت: «چه طالبان باشند و چه گروه های دیگر، باید بدانند که جنگ راه حل نیست. آنها سال ها مصروف جنگ بوده اند و جز مرگ و آسیب دیدگی حاصلی ندیده اند.»‌

او گفت: «به خاطر جنگ،‌ زنان و اطفال بسیاری بیوه و یتیم شده اند و اکنون باید برای تامین زنده گی شان باید گدایی کنند.»‌

افزایش تقاضاها برای صلح

جدیدترین کاروان صلح در پی درخواست های دیگر عمومی از طالبان برای یکجا شدن با پروسه صلح افغانستان بوده است.

بتاریخ ۲۳ جوزا، در حدود ۲۰ زن و دختر از میدان مخابرات به پشتونستان وات در جلال آباد راهپیمایی کردند و از طالبان خواستند که صلح کنند و حمایت شان را از آتش‌بس های اخیر اعلام نمودند.

قبل از آن یک گروه از جوانان و بزرگان لشکرگاه «حرکت صلح مردم» را تشکیل دادند.

بعد از یک تحصن ۵۰ روزه در یک خیمه در لشکرگاه که بتاریخ ۳ سرطان آغاز شد، تعداد از اعضای این گروه تصمیم گرفتند از هلمند تا کابل پیاده بروند تا معلومات عامه نسبت به هدف شان را ارتقاء بخشند.

طی این مسیر، دیگران نیز با این گروه یکجا شدند و بتاریخ ۲۹ جوزا ده ها تن از مظاهره کننده گان وارد کابل شدند.

محمد انور، ۲۸ ساله و باشنده ولایت ننگرهار به سلام تایمز گفت: «طالبان باید بدانند که مردم چه قدر در این سه روز عید به آنها محبت کردند و آنها همچنان درک کرده اند که جامعه چه قدر تشنهء صلح است.»‌

او گفت: «[افغان ها] دیگر جنگ نمی خواهند و همان طور که من شادی آنها را دیدم، این را گفته می توانم که طالبان هم نمی خواهند [به جنگیدن ادامه دهند]. آنها باید صلح کنند.»‌

انور گفت: «آنها باید به فراخوان های صلح [حرکت صلح مردم هلمند] و سراسر افغانستان گوش دهند. آنها باید صلح کنند.»‌

او گفت: «ما دیگر کشتار یکدیگر و فیر کردن به سوی یکدیگر را نمی خواهیم. این راه رسیدن به یک راه حل نیست. من از این کاروان که در پیشاور حرکت اش را آغاز کرد، حمایت می کنم و می خواهم این جنگ پایان یابد.»‌