آسوده خاطری مریضان افغان در پی تصمیم پاکستان برای تسهیل محدودیت های صدور ویزه

پیشاور -- مریضان افغان که خواهان تداوی در آن سوی مرز در پیشاور استند، حالا مزایای تصمیم پاکستانی برای تسهیل محدودیت های ویزه ای را احساس می کنند.

در پی قتل یک جگرن اردوی پاکستان بتاریخ ۲۵ جوزا ۱۳۹۵، در نزدیکی معبر مرزی تورخم پاکستان محدودیت های شدید را بر مرزها اعمال کرد.

دکتر فیاض خان، که در هر دو شفاخانه های خصوصی و عامه در پیشاور مصروف کار است، گفت که این محدودیت ها مانع مریضان افغان شدند که دائما برای تداوی به شفاخانه های پاکستان مراجعه می کردند.

او گفت: «افغانستان سرویس های صحی تخصصی کافی ندارد. بنا، مریضان برای تداوی به پیشاور می آیند.»

او گفت که محدودیت ها در معبر مرزی تورخم موجب تاخیر ورود مریضان می شد.

اما در ماه ثور سال روان، صاحبان شفاخانه های شخصی در باز کردن راه برای بیماران شان ایفای نقش نمودند و این موضوع را با وزارت داخله و امور قبیله ای طرح کردند.

خان گفت: «در اواسط ماه ثور، حکومت مقررات صدور ویزه برای مریضان افغان را تسهیل نمود. حالا افراد که اسناد معتبر صحی داشته باشند، اجازه دارند بدون نیاز به تفحصات و بررسی های شدید وارد شوند.»

از دست دادن نوبت معاینات

داکتر طارق هاشم، رئیس اجرایی شفاخانه و مرکز تحقیقاتی جنرال شمال غربی در پیشاور، گفت که مریضان اغلب در نوبت معاینات جهت تداوی و بررسی های صحی با تاخیر حاضر می شدند و یا آن را از دست می دادند.

او گفت: «پس از طرح چندین مورد شکایت از مریضان که نوبت معاینات شان را در به خاطر تاخیر در معابر مرزی از دست داده بودند، ما با حکومت تماس گرفتیم و حکومت نیز مقررات را برای مریضان تسهیل نمود.»

هاشم گفت: «بعد از اعمال محدودیت ها شاهد افت کلان در تعداد مریضان در شفاخانه های شخصی بودیم، مگر اکنون وضعیت بهبود یافته است و آنها اجازه دادند که به سرعت عبور کنند.»‌

داکتر قیصر ساجد از کراچی، که دبیر کل انجمن صحی پاکستان است، به تشریح چالش های وارده از سوی معابر مرزی بر بخش صحت و درمان پرداخت و گفت مریضان باید بنا بر مبانی بشردوستانه از این گونه محدودیت ها مستثنی باشند.

او گفت: «به یک خانم افغان ... که چهار ماه قبل در کابل بدلیل مشکلات در ناحیه شکم تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، توصیه شده بود که بعد از ۲۰ روز جهت معاینات بعدی دوباره مراجعت نماید، مگر او بعد از ۴۰ روز آمد.»

او گفت که مگر مرزبانان او را بدلیل فقدان ویزه از مرز برگرداندند و در نتیجه مریض که باشنده کابل است و نتوانسته بود در افغانستان خدمات صحی مناسب پیدا کند، با عوارض صحی جدی مواجه گردید.

او گفت: «حالا و بعد از ایجاد تسهیلات ورودی، او به اینجا آمده و تحت درمان قرار دارد.»

رئیس خان، داکتر این زن در شفاخانه آموزشی خیبر در پیشاور، گفت که اگر این زن برای معاینات بعد از جراحی آمده بود، تاکنون کاملا صحت‌مند شده بود.

فقدان داکتر در کشور

گل جمال صفدر زاده، یک داکتر از ولایت خوست افغانستان، پدر خودش را برای شیمی درمانی به شفاخانه و مرکز تحقیقات سرطان شوکت خانوم می آورد.

او گفت که جنگجویان طالبان اغلب تاسیسات ثانویه و ثالثیه در افغانستان را تخریب کردند؛ افغان ها حالا فقط برای رفع احتیاجات صحی خود به تاسیسات مستقر در پاکستان تکیه کرده می توانند.

او گفت: «هزاران داکتر متخصص [از ترس] جان شان افغانستان را ترک کرده اند که این مسئله مریضان را در وضعیت دشوار قرار داده است.»‌

او گفت: «ما از پاکستان به خاطر تسهیل ورود آنها در مرز تشکر می کنیم. او افزود که او و پدرش اکنون قادر استند سر وقت به نوبت معاینات شان برسند.»

عزیزالرحمان، از ولایت خوست، گفت که او وقتی یک هفته پیش خواهرش را جهت تداوی های مرتبط با حاملگی به پاکستان آورد، به سهولت از مرز عبور کرد.

وی گفت که کوشش های جهت یافتن مراقبت های صحی در کشور بیهوده بود که دلیل آن فقدان داکتران و اماکن صحی مورد نیاز بوده است.

رحمان گفت: «ما خوش اقبال بودیم که توانستیم او را جهت تداوی به اینجا بیاوریم. اگر او یک روز دیرتر می آمد، شرایط اش وخیم می شد.»