ستراتیژی طالبان در اشتراک کردن در کنفرانس ها انگیزه های ضد اسلامی شان را آشکار می کند

کابل -- علما و فعالان جامعه مدنی افغانستان از طالبان به خاطر امتناع از اشتراک در سه کنفرانس صلح تشکیل شده توسط علما بشمول کنفرانس های برگزار شده در اندونیزیا و عربستان سعودی و در عین حال قبول دعوت روسیه برای اشتراک در یک کنفرانس مشابه انتقاد کردند.

بتاریخ ۲۱ ثور، علمای افغانستان، اندونیزیا، و پاکستان در بوگور اندونیزیا گرد هم آمدند و تمام انواع خشونت و افراطی گری را محکوم کردند.

علما در یک فتوا گفتند: «خشونت علیه مردم ملکی و اجرای حملات انتحاری با اصول مقدس اسلامی در تضاد می باشد.»

کمتر از یک ماه بعد، بتاریخ ۱۴ جوزا در کابل، شورای علمای افغانستان یک کنفرانس را با حضور قریب به ۳۰۰۰ عالم دینی برگزار کرد. این علما با صدور یک فتوا حملات انتحاری و بم گذاری را «حرام» خواندند.

این کنفرانس در بیانیه که توسط حکومت نشر شد، گفته است: «اجرا، تمویل، و حمایت از این اقدامات برخلاف قانون شریعت می باشد.»‌ علما ضمن درخواست انجام مذاکرات صلح گفتند که جنگیدن به نام «جهاد» در افغانستان «هیچ گونه مشروعیت» در اسلام ندارد.

همچنان در روزهای ۱۹ و ۲۰ سرطان، عربستان سعودی در همکاری سازمان همکاری اسلامی کنفرانس بین المللی علما در ارتباط با صلح و امنیت در افغانستان را در جده برگزار نمود.

علمای اشتراک کننده -- به تعداد ۱۰۰ عالم اسلامی از ۵۷ کشور -- بتاریخ ۲۰ سرطان در یک اعلامیه مشترک گفتند: «ما از حکومت افغانستان و از تحریک طالبان می خواهیم تا بر سر یک صلح و آتش‌بس توافق کنند و مسیر را برای مذاکرات مستقیم بین الافغانی هموار نمایند.»

سوءاستفاده از نام اسلام

چندین تن از علمای اسلامی و اعضای شورای عالی صلح افغانستان می گویند که امتناع طالبان از اشتراک کردن در کنفرانس های برگزار شده توسط علمای سراسر جهان ثابت می کند که جنگ آنها به خاطر اسلام نه،‌ بلکه به خاطر پلان های بیگانگان می باشد.

علما در هر سه این نشست ها از طالبان درخواست کردند تا خشونت را متوقف کرده و بر میز مذاکره با حکومت افغانستان حاضر شوند.

مگر طالبان فراخوان حکومت افغانستان و علما به صلح را رد کرده و این نشست ها را «گمراه کننده» خواندند و خواستار تحریم آنها شدند.

اما این گروه ستیزه جو با اتخاذ اقدامی در جهت مخالف، موافقت کردند تا یک هیات را به مذاکرات صلح به رهبری روسیه، که برای ۱۳ سنبله در مسکو برنامه ریزی شده بود، بفرستند.

اما بعد از آن که افغانستان و ایالات متحده از حضور در این نشست خودداری کردند، روسیه این نشست را لغو کرد.

مولوی ولی الله لبیب، یک عالم مسلمان باشنده کابل، گفت که ادعای طالبان مبنی بر جنگ برای اسلام ناروا می باشد.

او به سلام تایمز گفت: «اگر داعیه آنها [طالبان]‌ بر حق می بود، آنها قطعا می بایست [اشتراک نمودن خود] را در کنفرانس [عربستان سعودی] تأیید می کردند.»

تصمیم آنها برای اشتراک کردن در نشست به رهبری مسکو نشان می دهد که انگیزه های آنها از منابع دیگر نشات گرفته اند. لبیب گفت: «این به تنهایی انحراف و گمراهی [طالبان] را نشان می دهد.»

مولوی عبدالاحمد محمدیار، یک عالم دینی دیگر مقیم کابل، به سلام تایمز گفت: «طالبان حرف علمای اسلام و جامعه اسلامی را نمی پذیرند، این نشان دهنده این است که این گروه تنها از نام اسلام سوء استفاده می کند.»

«اسلام دین صلح و خیر است. اما طالبان همه فراخوان های صلح به نام اسلام توسط ما [علمای مذهبی افغان]، حکومت افغانستان، و مردم افغانستان و همچنین علمای مسلمان پاکستان، اندونیزیا،‌ و عربستان سعودی را رد می کند. در حالی که این گروه دعوت روسیه را قبول می کند.»‌

«مزدور»

لیلا جعفری، یک عضو شورای عالی صلح افغانستان، گفت: «نشست ها در اندونیزیا و عربستان سعودی فرصتی عالی برای طالبان برای بررسی جنگ افغانستان از ديدگاه اسلام با سایر محققان فراهم آورد.»‌

رد کردن این فرصت توسط طالبان -- و فرصت های ارائه شده از طریق آتش‌بس های بی سابقه ارائه شده توسط حکومت افغانستان در ایام عید فطر و عید قربان - نشان می دهد که هم پیمانان آنها در کجا استند.

جعفری به سلام تایمز گفت: «طالبان به عنوان ماشین جنگی و ابزار جنگی توسط کشورهای منطقه استفاده می شود و آنها خود شان استقلال سیاسی ندارند.»

او گفت: «آتش‌بس عیدها، و نشست های جاکارتا و عربستان بهترین فرصتی بود که از آن طالبان استفاده می کرد و به صدای صلح خواهی مردم افغانستان و بعدا جامعه اسلامی لبیک می گفتند و آمادگی شان را برای رفتن به یک گفتمان افغانی و ملی اعلام می کردند.»

جعفری گفت: «طالبان خودشان می دانند که جنگ شان ناروا است، اما متاسفانه ابزار و یا ریموت کنترول شان دست کشورهای چون روسیه، ایران و پاکستان است.»

او گفت: «طالبان تصمیم گیرنده نیستند. اربابان شان به این ها دستور می دهند که در کدام نشست شرکت کنند و در کدام نشست شرکت نکنند.»

در جستجوی مشروعیت

عزیز رفیعی، رییس مجتمع جامعه مدنی و فعال مدنی مقیم کابل، گفت که طالبان دریچه های را برای حمایت های سیاسی بین المللی خودشان باز می کنند.

او به سلام تایمز گفت: «در گذشته ها قدرت های غربی و قدرت های منطقه مثل قدرت های خلیج فارس همرای شان [طالبان] کار می کردند. حالا آنها می خواهند این حمایت را چند بعدی بسازند و از بین قوت های آسیایی مثل چین و روسیه هم استفاده کنند.»

او گفت: «مانور که طالبان در این عرصه انجام می دهند مانورکلان سیاسی است که بر دیدگاه تازه شان استوار است.»

احسان الله، یک جوان ۲۴ ساله و محصل رشته حقوق در کابل، به سلام تایمز گفت: «حالا بر همه مشخص شده است که طالبان جنگ شان برای اسلام نیست، بلکه [آنها از طرف قدرت های خارجی مبارزه می کنند.»‌

او گفت: «اگر طالبان برای اسلام می جنگند، پس چرا هر روز جان غیر نظامیان را می گیرند؟ و یا اگر برای اسلام می جنگند، چرا بر خلاف نظرات علمای [مسلمانان] افغانستان و جهان، که این جنگ شان را حرام می دانند، عمل می کنند؟»