ایران به تاکتیک های قهرآمیز برای وادار کردن افغان ها به جنگیدن در سوریه متوسل می شود

هرات -- سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران برای متقاعد کردن هزاران پناهنده بیچاره افغان به جنگیدن -- و کشته شدن -- در سوریه از تاکتیک های مختلف فشار، بشمول ارعاب، تطمیع مالی، و وعده های پوشالی مانند تضمین اقامت در ایران استفاده می کند.

بحیث مثال، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران بیجا شده گان افغان در ایران را تهدید کرده که یا با جنگیدن در سوریه موافقت کنند و در غیر آن صورت به افغانستان دیپورت خواهند شد.

زین الله ۱۶ ساله، که از ایران به افغانستان برگشته است، گفت: «[افراد سپاه پاسداران] من و پنج دوستم را گرفتند و داخل یک اتاق بردند و برای ما گفتند که اگر به جنگ سوریه برویم،‌ به ما ۶ میلیون تومان (۱۴۲ دالر) می دهند.»‌

زین الله با اشاره به وعده های پوشالی سپاه پاسداران گفت: «[آنها گفتند:] اگر کشته شدید، خانواده های تان را از افغانستان به ایران می آوریم و برای شان خانه و پول می دهیم.»

زین الله و دوستان اش این پیشنهاد را قبول نکردند.

علی احمد ۲۲ ساله، که سه سال در ایران زندگی کرده و اخیرا به افغانستان برگشته است، گفت: «شش نفر از دوستان نزدیک من در جنگ سوریه کشته شدند.»

احمد به سلام تایمز گفت: «آنها جوانان را تشویق می کنند و از مجبوریت شان [سوءاستفاده] می کنند. سپاه پاسداران کسانی را که مدرک قانونی [در ایران] ندارند تهدید می کنند. آنها از من خواستند که به جنگ سوریه بروم، اما نرفتم و به همین دلیل من را اخراج کردند.»

مردن در سوریه

تعداد تلفات جوانان افغان استخدام شده در لشکر فاطمیون مورد حمایت ایران، که یک گروه شبه نظامی عمدتا متشکل از مسلمانان شیعه مذهب است، نگران کننده می باشد.

زهیر مجاهد، مسئول فرهنگی لشکر فاطمیون، به تاریخ ۱۵ جدی در صحبت با رسانه ها گفت: «طی پنج سال از حضور لشکر فاطمیون در جنگ سوریه،‌ بیش از ۲۰۰۰ شهروند افغانستان در این جنگ کشته شدند و بیش از ۸۰۰۰ تن دیگر زخم برداشتند.»

عزیزه کریمی، مهاجر ۲۷ ساله افغان در ایران که به تازگی به افغانستان بازگشته است، گفت که پسر خاله اش ذوالفقار که از طرف حکومت ایران به جنگ سوریه فرستاده شده بود کشته شده و در حال حاضر خانواده او بی سرنوشت شده است.

کریمی گفت: «پسر خاله من رفت به جنگ سوریه و کشته شد؛ اما هیچ از خانواده اش حمایت نمی شود. آن روزی که [مقامات ایرانی] جنازه را آوردند، مقدار پول [به فامیل او] دادند که خرج فاتحه و مراسم تشییع جنازه شود.»

او گفت: «آنها چند بار آمدند و او را شهید خواندند -- اما پس از آن، آنها فامیل او را فراموش کردند.»

کریمی گفت که اما سپاه پاسداران از اجرای تعهدات قبلی خود مبنی بر احترام گذاشتن و پرداخت پول به این افراد یا فامیل داغ دیده شان امتناع کرده است و آنها [سپاه پاسداران] «به خانواده های این قربانیان می گویند که فرزندان شان بخاطر پول [و نه بخاطر ایران] جنگ کرده اند.»

او افزود: «ذوالفقار یک پسر یک ساله هم دارد. اما هیچکس او را نیز حمایت نمی کند.»

علی رضا ۲۵ ساله، که به تازگی از ایران به افغانستان برگشته است، به سلام تایمز گفت: «پسر خاله ام مصطفی ۱۶ ساله بود و در تهران زندگی می کرد. او به جنگ سوریه رفت و پس از یک ماه کشته شد.»

او گفت: «در روزهای اول [اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران] از خانواده مصطفی قدردانی می کردند و آنها را کمک می کردند. اما با گذشت هر روز توجه ها کمتر شد و در اواخر [این فامیل] کاملا فراموش شده است.»

رضا گفت: «[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران] به خانواده مصطفی پسر خاله ام وعده داده بودند که برای شان خانه می دهند ... شش ماه می شود که او کشته شده است، اما از خانه خبری نیست.»‌

وی افزود: «[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران] برای هر افغان که به جنگ سوریه می رود، در هر ماه ۳ میلیون تومان [۷۱ دالر]‌ می دهد. سپاه پاسداران وقتی جوانان افغان را برای جنگ سوریه ثبت نام می کنند، این جوانان دیگر راه برگشتی ندارند و باید به جنگ سوریه بروند.»

بدرفتاری با پناهندگان افغان

مقامات ایرانی علاوه بر فشار آوردن به افغان ها برای اشتراک در جنگ سوریه، با آنها بدرفتاری کرده و از آنها سوءاستفاده می کند، بشمول این که مانع اشتراک آنها در مدارس و یا تهیه مسکن می شود.

در بسیاری از موارد، کودکان پناهندگان افغان مجاز به حضور در مکتب های دولتی نیستند و مجبور می شوند تا به مدارس خصوصی بروند.

رجب علی حیدری، ۳۸ ساله باشنده ولایت بدخشان که بتازگی به افغانستان برگشته و در یک کمپ مهاجرین سازمان ملل متحد در ولایت هرات به سر می برد، گفت: «آنها من را با زن و دو فرزندم از ایران اخراج کردند.»‌

او به سلام تایمز گفت: «نظامیان ایرانی از خانواد های افغان به زور پول اخاذی می کنند. آنها به شدیدترین شکل ممکن زنان و کودکان را لت و کوب می کنند و با افغان ها مانند حیوانات رفتار می کنند.»

مریم، که ۳۵ سال سن دارد، با بدرفتاری نظامیان ایرانی روبه رو شده است و با سه فرزندش بتازگی از سوی حکومت ایران اخراج شده است.

او گفت: «من حامله استم. اما نظامیان ایرانی من را با سه طفلم سه شبانه روز در تشناب زندانی کردند. من را با چوب لت و کوب کردند. برای من و اطفال ام آب و غذا ندادند. مجبور بودم از آب تشناب برای اطفال خود بدهم.»

بر ضد منافع کابل

محمد رفیق شهیر، کارشناس مسائل سیاسی در ولایت هرات، به سلام تایمز گفت: «نمایندگی های سیاسی افغانسان در ایران باید از شهروندان افغان در این کشور حمایت کنند. آنها [سفارت افغانستان] مطابق به قوانین بین المللی باید از حقوق شهروندان شان دفاع کنند.»‌

مقام های محلی در ولایت هرات تایید کردند که شهروندان افغانستان از سوی ایران به سوریه فرستاده می شوند.

جیلانی فرهاد، سخنگوی والی هرات، گفت که حکومت [افغانستان] مخالف دخیل شدن شهروندان این کشور در جنگ نیابتی در سوریه است.

او به سلام تایمز گفت: «اگر اسنادی به دست بیاید که جوانان افغان در جنگ سوریه شرکت کرده و به هرات بازگردند، مورد پیگرد قانونی قرار می گیرند.»