زندانیان آزاد شده از زندان های طالبان شرح حال شان را بیان می کنند

لشکرگاه -- بعد از یک رشته عملیات انجام شده بوسیله نیروهای افغان بسیاری از مردم ملکی آزاد شده از اسارت طالبان ماجراهای وحشتناکی را از تجربیات شان، بشمول شکنجه، ‌گرسنگی تا حد مرگ، سرقت اموال، و احکام اعدام شرح می دهند؛ ماجراهایی که تنها آزادی شان موجب شد تا از آن خلاص شوند.

به گزارش صدای آمریکا، بتاریخ ۱ سنبله، نیروهای افغان بر یک زندان تحت کنترول طالبان در ولایت میدان وردک حمله بردند و هشت زندانی، بشمول شش تن از منسوبین امنیتی افغانستان، را آزاد کردند.

حکومت ولایت افغانستان در یک خبرنامه گفت که در یک عملیات دیگر بتاریخ ۱۱ اسد، کماندوهای تندک عملیات مخصوص هفت‌ام افغانستان ۶۱ فرد ملکی، بشمول موی سفیدان و اطفال خردساال را که در یک زندان طالبان در ولسوالی کجکی ولایت هلمند محبوس بودند، آزاد کردند.

در ماه ثور، نیروهای امنیتی حد اقل ۱۰۵ فرد ملکی، بشمول چند زن را از یک زندان طالبان در همان ولسوالی نجات دادند که خبر آن را قول اردوی نیروهای مخصوص افغانستان در یک خبرنامه اعلام کرد.

به اسارت گرفتن مردم ملکی

سیف الله ۴۸ ساله، یک باشنده ولسوالی مارجه ولایت هلمند،‌ در شمول زندانیانی است که کماندوهای افغان بتاریخ ۱۱ اسد در هلمند او را آزاد کرده بودند.

طالبان در ماه ثور و بعد از یافتن نمره های تلیفون مقامات حکومت در تلیفون مبایل او وی را دستگیر کرده بودند.

او به سلام تایمز گفت: «من نمره های تلیفون مقامات حکومت [افغانستان] را داشتم و برادر من هم با نیروهای پولیس کار می کند. آنها [طالبان] من را مدت ۱۵ روز در مارجه زندانی کردند و سپس مدت دو ماه دیگر در یک زندان در موسی قلعه حبس کردند و در آنجا من نمی توانستم فرق روز و شب را بفهمم.»‌

بعد از آن سه ماه، طالبان او را در ولسوالی کجکی زندانی کرده بودند تا این که کماندوها از راه رسیدند.

او گفت: «طالبان به من گفتند: تو سه روز دیگر اینجا می مانی و سپس سه مرد خواهند آمد و درباره سه موضوع با تو صحبت خواهند کرد و سپس تو آزاد خواهی شد. اما بعضی از دوستانم به من گفتند که [طالبان] من را [اعلام خواهد کرد.]»

سیف الله گفت: «من نمی دانستم که آیا قرار است باز هم زنده گی کنم یا نه. طالبان اموال زندانیان را نیز به سرقت بردند و سپس بعض از آنها را آزاد کردند.»‌

او سپس از نیروهای امنیتی افغانستان بخاطر رها کردن او و دیگر بیگناهان ملکی از اسارت تقدیر کرد.

وی گفت: «من آن قدر از عملکرد نیروهای امنیتی افغانستان رضایت دارم که انگار به حج رفته ام. لذتی که من در حج احساس می کردم، به قدر لذت زنده گی مجدد من نمی بود و نمی توانم شعف و خوشحالی ام را با کلمات وصف کنم.»

تحت شکنجه و محکوم به مرگ

دو روز قبل از آن که طالبان می خواستند یک زندانی دیگر بنام رازمحمد ۲۷ ساله را اعلام کنند، نیروهای امنیتی او و پنج فرد ملکی دیگر را به همراه چهار افسر پولیس بتاریخ ۱۶ اسد،‌ از یک زندان طالبان در ولسوالی موسی قلعه ولایت هلمند آزاد کردند.

او به سلام تایمز گفت که وقتی که او برای دید و بازدید خانواده عمویش از ولایت نیمروز به سمت هلمند در حرکت بود،‌ طالبان او را اختطاف کردند.

او گفت: «طالبان ما را کتک زدند، به ما غذا و آب ندادند، اموال مان را سرقت کردند [و] با ما بی رحمانه بدرفتاری کردند.»‌

وی گفت: «وقتی نیروهای افغان وارد زندان شدند، ما مثل یک طفل تازه متولد خوشحال شدیم. فقط دو روز به اعدام من مانده بود.»

محمد شریف ۳۲ ساله و باشنده ولسوالی مارجه گفت که طالبان او را بتاریخ ۱۹ حمل و زمانی که به سمت خانه اش در حرکت بود، اختطاف کردند.

او به سلام تایمز گفت: «من مدت چهار ماه در یک زندان طالبان در موسی قلعه زندانی بودم. طالبان به ما غذا نمی دادند و همه ما را کتک می زدند.»

او گفت: «مادرم وقتی از زندانی شدن من باخبر شد، مریض گردید و مریضی اش چهار ماه ادامه داشت. او خوراک نمی توانست بخورد و فقط بعد از آزادی من غذا خوردن را از سر گرفت.»

تخریب زندان های طالبان

عمرزواک، سخنگوی والی ولایت هلمند، به سلام تایمز گفت: «طالبان موی سفیدان، اطفال، و زنان را زندانی کرده و با آنها بدرفتاری می کنند.»

او گفت که نیروهای امنیتی افغانستان در جال جستجو برای یافتن تعداد بیشتر زندان های طالبان استند تا مردم ملکی بیگناه را آزاد کنند.

زواک گفت: «نیروهای افغان سعی می کنند دیگر زندان های طالبان را کشف و تخریب کنند.» وی افزود: «نیروهای افغان [در ماه های اخیر] صدها زندانی بشمول زنان و اطفال را آزاد کرده اند.»

جَگرَن عبدالقدیر بهادرزی، سخنگوی قول اردوی ۲۱۵ میوند اردوی ملی افغانستان، به سلام تایمز گفت: «ما به زندان های تحت اداره طالبان هر جا که باشند، حمله می بریم و مردم ملکی را از شر بی رحمی های شان نجات می دهیم.»‌

او گفت: «نیروهای کماندوی افغان تاکنون وارد ده ها زندان خرد و کلان تحت کنترول طالبان شدند و زنان، اطفال، و موی سفیدان را نجات دادند.»

مولوی محمد یونس موسوی، یک عالم دینی در مسجد شیعیان موسوم به بی‌بی زهرا در لشکرگاه، به سلام تایمز گفت: «طبق قانون شریعت، طالبان حق زندانی کردن و یا بدرفتاری با بیگناهان را ندارند.»‌

او گفت: «آنها [جنگجویان] بر ضد یک حکومت [مشروع] شوریده اند و آنها هرگز حق زندانی کردن [مردم ملکی] را ندارند. طالبان همواره مرتکب جنایات مانند اخاذی از باشنده های [محلی] و قتل آنها می شوند. در اسلام این اجازه داده نشده است.»‌