پس از سرکوب طالبان ده ها تن از آنها اسلحه شان را زمین گذاشتند

جلال آباد - مقامات محلی می گویند که روند صلح تسریع شده است؛ چرا که نیروهای امنیت و دفاع ملی و نیروهای امنیتی همچنان به مبارزه با ستیزه جویان در استان ننگرهار ادامه می دهند.

مقامات محلی هفته گذشته ۵۴ ستیزه جوی طالبان را که پیشتر در ولسوالی های مومنددره، خوگیانی، شیرزاد، غنی خیل، نازیان، و ولایت ننگرهار فعال بودند، در معرض دید رسانه ها قرار دادند.

عطالله خوگیانی، سخنگوی والی این ولایت، در یک نشست با ریاست امنیت ملی بتاریخ ۱ قوس در جلال آباد گفت: «این ۵۴ ستیزه جو، بشمول چهار قوماندان، ۵۴ میل اسلحه، بشمول پنج میل اسلحه ثقیله را به ریاست امنیت ملی تسلیم کردند.»

او گفت: «نیروهای امنیتی بتازگی در چند ولسوالی مختلف عملیات خود را علیه ستیزه جویان تشدید کرده اند که این بسیاری از آنها را مجبور کرده تا تسلیم شوند.»

خوگیانی گفت: «در تعدادی از ولسوالی های دیگر، برخی از گروه های مسلح غیرقانونی مایل به یکجا شدن با پروسه صلح هستند و به زودی شما خواهید شنید که گروه های زیادی از ستیزه جویان به پروسه صلح پیوسته اند.»‌

او گفت: «تلاش برای صلح افزایش یافته است و جنگجویان آن را درک کرده اند و می خواهند که سلاح های خود بر زمین بگذارند تا در یک فضای آرام زنده گی کنند. این، همان چیزی است که مردم و حکومت ما می خواهند و در دستیابی به آن کوشش می کنند.»‌

حیات‌الله حیات، والی ننگرهار، گفت که عملیات امنیتی علیه ستیزه جویان ادامه دارد و گسترش می یابد.

او بتاریخ ۱۱ عقرب به بزرگان قومی جلال آباد گفت که در زمستان آینده، نیروهای امنیت و دفاع ملی افغانستان عملیاتی را در حصارک، شیرزاد، و دیگر ساحات ننگرهار که وضعیت امنیتی آنها وخیم است، انجام خواهد داد.

«این جنگ ما نیست»

اعضای طالبان که با پروسه صلح یکجا شده اند،‌ انگیزه های خود برای مبارزه توضیح دادند و وعده دادند که هرگز اسلحه بدست نگیرند.

نبی‌الله، یک قوماندان اسبق طالبان، به سلام تایمز گفت: «ما فکر می کردیم که در یک جنگ مقدس اشتراک می کنیم.»‌

او گفت: «ما به مدت ۱۲ تا ۱۳ سال جنگیدیم. بسیاری از مردم جان باختند و یا مجروح شدند، اما اکنون ما نتیجه گرفته ایم که این جنگ، جنگ ما نیست؛ بلکه به ما تحمیل شده است و ما باید به آن خاتمه دهیم.»

او گفت: «ما پول دریافت کردیم. ما اسلحه دریافت کردیم. ما به تدریج متوجه شدیم که این سلاح از سوی همسایه ما آمده و همسایگان ما نمی خواهند صلح در افغانستان برقرار باشد.»‌

نبی‌الله گفت: «ایران یا پاکستان، چین یا روسیه و یا کشورهای دیگر، همه خواهان ایجاد هرج و مرج در کشور ما استند.‌»

محمد اسلام، یکی دیگر از ستیزه جویان سابق است که پس از ۱۶ سال جنگ با حکومت با پروسه صلح یکجا شد. او گفت: «من به این نتیجه رسیدم که مبارزه در اینجا به معنای کشتن و زخمی کردن برادران ام است و به همین دلیل من از آن پشیمان شدم و تصمیم گرفتم که هرگز دوباره اسلحه حمل نکنم.»‌

او به سلام تایمز گفت: «من برای همیشه از جنگ دست خواهم کشید و می خواهم بقیه زندگی ام را با فرزندانم مسالمت آمیز زندگی کنم.»‌

امیدوار به صلح

همزمان با افول نفوذ طالبان و «دولت اسلامی» (داعش) در نتیجه عملیات نظامی نیروهای امنیت و دفاع ملی افغانستان باشنده محلی و تحلیلگران می گویند که نسبت به صلح امیدوار استند.

محمد انور سلطانی، یک محلیلگر سیاسی در ننگرهار، گفت: «کشورهای منطقه این را درک کرده اند که اگر در افغانستان صلح نباشد، آنها هم در صلح زنده گی کرده نمی توانند.»

او به سلام تایمز گفت: «با این حال، همسایگان ما -- ایران، پاکستان، و دیگران -- هنوز هم می خواهند افغانستان بی ثبات باشد. مگر ... رویای آنها هرگز محقق نخواهد شد و من باور دارم جدیدترین تلاش های صلح بسیار امیدوارکننده اند.»

سلطانی گفت: «داعش و طالبان دیگر در بسیاری از ساحات ننگرهار که زمانی تحت تسلط شان بود، نفوذ ندارند و حکومت به اکثر ساحات که طی ۱۷ سال گذشته در آنها حضور نداشت، دسترسی یافته است.»‌

همایون رحیمی، ۳۲ ساله و باشنده ولسوالی باتی کوت، گفت: «سابق بر این اگر کسی درباره باتی کوت گپ می زد، بی اختیار طالبان به خاطرمان می آمد.»

او به سلام تایمز گفت: «اما اکنون امنیت در اینجا آنقدر زیاد است که باشنده های سایر ساحات و ولایت ها به باغات مالته می آیند و از مهمانی های مالته لذت می برند.»‌

رحیمی گفت: «این درست است که هر جا امنیت است، زنده گی هم است. ما طی ۱۵ تا ۱۶ سال گذشته زنده گی مناسبی نداشته ایم. مثل زنده گی در زندان بود. اما حالا ما درک می کنیم که زنده گی در صلح و امنیت چه قدر لذت بخش است.»‌