کودکان افغان از طریق نقاشی و نوشته خواستار صلح هستند

هرات -- قریب به ۲ هزار دانش آموز از ولایت های هرات، کابل، و قندهار با استفاده از نقاشی ها و نوشته های شان از طالبان خواستند تا جنگ را پایان داده و صلح را در سراسر افغانستان بپذیرد.

بنیاد آرمان شهر/اوپن آسیا یک برنامه را بتاریخ ۳ جدی در شهر هرات برگزار کرده بود تا آثار هنری و درخواست های صلح کودکان را به نمایش بگذارد.

روح الامین امینی، معاون بنیاد آرمان شهر/اوپن آسیا، گفت: «ما به تمام مکاتب در هرات، قندهار، و کابل فراخوان دادیم که نتیجتا تقریبا ۲ هزار دانش آموز نقاشی ها و نوشته های خود را به ما روان کردند.»

نقاشی ها و نوشته های کودکان نگرانی های شان را مبنی بر اینکه خشونت طالبان و جنگ بسیاری از اطفال را کشته و دیگران را از تحصیل محروم کرده، منعکس کرده است.

او به سلام تایمز گفت: «این برنامه نماینده و صدای واقعی نسل آینده افغانستان نسبت به صلح است.»

امینی گفت: «نگاهی که کودکان در نقاشی ها و هم در نوشته های شان داشتند نگاهی عمیق تر از بزرگسالان در مورد صلح بوده است. مسایل مختلف مانند تفاوت های جنسیتی،‌ بی سوادی،‌ خشونت ها در خانواده ها و موارد دیگر را کودکان توانسته اند که به خوبی با صلح پیوند بدهند.»

وی اشاره کرد: «احساسات کودکان نسبت به صلح یک احساس نیک و پاک است.» وی افزود که اطفال شاید نتوانند احساسات خود را با الفاظ بیان کنند، اما می توانند آنها را از طریق نقاشی ها و نوشته های شان مطرح کنند.

امینی گفت: «بحث گفتگوهای صلح در افغانستان یک بحث بسیار حساس است، به خصوص که در این روزها کوشش ها برای صلح رو به افزایش است.»‌

او اظهار داشت: «ما در روزهای اخیر از سوی طرف های جنگ، چه مدافعان افغانستان و چه کسانی که در کشور کشتار و تخریب می کنند، صدای صلح را می شنویم. این امیدوار کننده است.»

صلح رونق و پیشرفت را به ارمغان می آورد

کودکان دانش آموز احساس شان نسبت به صلح و انزجار شان در باره جنگ را در نقاشی ها بیان کرده اند. دل نوشته های کودکان نشان می دهند که نسل آینده افغانستان صلح را بر جنگ ترجیع می دهد.

مهدیه سلطانی ۱۰ ساله، دانش آموز صنف چهارم مکتب در شهر هرات، گفت: «نقاشی من در مورد این است که کودکان با معلم شان در زیر یک درخت در یک قریه درس می خوانند و درس های شان خوب ادامه دارد.»

او به سلام تایمز گفت: «من آرزو دارم که در کشورم صلح و آشتی باشد. اگر صلح باشد همه جا آبادی است و اگر جنگ باشد همه جا خراب می شوند.»

شقایق عرب نژاد ۱۴ ساله، دانش آموز صنف ششم مکتب در شهر هرات، گفت: «افغانستان نزدیک به ۴۰ سال درگیر جنگ بوده است و این موضوع برای نوجوانان و مردم ما خیلی دردآور بوده است.»

او به سلام تایمز گفت: «من به امید آن روزی استم که افغانستان هم از جمله کشورهایی باشد که صلح دایمی داشته باشد.»

او گفت: «جنگ ها در افغانستان باعث شده است که خیلی از نوجوانانی مانند من نتوانند به دنبال علم و تحصیل شان بروند. در همین حال، زنان به علت جنگ ها و فرهنگ های ناپسند نتواسته اند به جایی برسند.»

عرب نژاد افزود: «صلح چیزی است که هر کشوری به آن نیاز دارد و خیلی خوب است که در کشور ما هم صلح برقرار شود. اگر جنگ نباشد کشور ما می تواند خوب پیشرفت کند و جنگ واقعا مانع پیشرفت در کشور می شود.»

روسانا وحدت ۱۱ ساله، دانش آموز صنف چهارم مکتب در شهر هرات، به سلام تایمز گفت: «من همیشه صلح را دوست دارم و طرفدار صلح استم و می خواهم که در کشورم صلح باشد. با صلح، همه به آرامی می توانند درس بخوانند،‌ انفجار نمی شود و مکتب ها از ترس طالبان در امن استند.»

ندا پوپال ۱۳ ساله، محصل صنف هفتم مکتب در شهر هرات، گفت: «همه ما آرزو داریم در محیطی درس بخوانیم که ترس از جنگ و انفجار نداشته باشیم.»

او از تلاش های بنیاد آرمانشهر / اوپن آسیا به منظور مشمول قرار دادن پیام های کودکان در میان درخواست های صلح افغانستان ستایش کرد.

او به سلام تایمز گفت: «من فکر می کنم زمانی که چنین برنامه هایی برگزاری می شود برای همه جوانان انگیزه مثبت می دهد و باعث می شود. نتیجتاً، آنها بر علاوه این که رویای شان برقراری صلح در کشور است، باور خواهند کرد که در تامین صلح در افغانستان سهمی دارند.»

وی افزود: «ما نوجوانان کوشش می کنیم هر آنچه که در توان داریم برای برقراری صلح در کشور کار کنیم.»

محافظت از کودکان در برابر جنگ

غیرنظامیان افغان، به ویژه اطفال، فشار روزافزون جنگ و خشونت در افغانستان را تحمل می کنند.

عبدالقادر رحیمی، رییس دفتر ساحه یی کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت هرات، گفت: «در جنگ ها اطفال هیچ نقشی ندارند اما بار جنگ به دوش اطفال است.»

او به سلام تایمز گفت:‌ «وقتی یک بزرگسال در جنگ کشته یا معلول می شود و نمی تواند از خانواده خود حمایت بکند مسوولیت این خانواده به دوش طفلی می افتند که هیچ آماده گی ندارد.»

رحیمی گفت: «تعداد زیاد اطفال را داریم که یتیم شده اند و پدر و مادر شان در جنگ ها کشته شده اند و هیچ حامی ندارند که از آنان حمایت کنند. این به این معنا است طفلی که شش یا هفت ساله است باید خود و برادر و خواهر کوچک تر از خود را مورد حمایت قرار بدهد. پس قربانی اول در جنگ ها همیشه اطفال استند.»

وی اشاره کرد: «یکی از مسؤولیت های طرفین این است که باید به زنده گی غیرنظامیان توجه داشته باشند تا تلفات غیر نظامیان، به خصوص اطفال، به حد اقل برسد.»

رحیمی افزود: «اما طوری که در افغانستان دیده می شود زنان و کودکان در جریان جنگ ها کمتر مورد توجه قرار می گیرند. تا جایی که دیده می شود گروه های مخالف مسلح دولت توجهی به زنده گی کودکان ندارند. متاسفانه هنوز هم در جنگ ها به افراد ملکی به خصوص کودکان و زنان تلفات وارد می شود.»

محی الدین نوری، سرپرست ولایت هرات، به سلام تایمز گفت: «در هر جایی که جنگ باشد بیشترین آسیب را کودکان می بینند.»

وی توضیح داد: «جنگ هم باعث محروم شدن اطفال از حقوق شهروندی و تحصیل شان می شوند و مانع از آن می شود که زنده گی آرامی داشته باشند.»

او به سلام تایمز گفت: «ما امیدوار به این استیم که حکومت افغانستان بتواند صلح واقعی را در این سرزمین تامین کند که تضمین کننده آرامش برای تمام مردم این سرزمین به خصوص کودکان باشد. اراده حکومت افغانستان آوردن صلح در کشور است.»

نوری گفت: «متاسفانه، مخالفان مسلح از افراد غیر نظامی به خصوص زنان و کودکان در مواردی به حیث سپر انسانی استفاده کرده اند. اما در تمام عملیات نظامی تمام تلاش ما این است که زنده گی کودکان را حفظ کنیم.»