زنان افغان در نشست مسکو می گویند ما «ابزار سیاسی» نیستیم

کابل -- زنانی که تحت حکومت خشن طالبان زندگی کردند، از سیاستمداران ارشد افغان خواستند تا در زمان گفتگوهای صلح با شورشیان بتاریخ سه شنبه (۱۶ دلو)، اطمینان یابند که آزادی های زنان که سختی به دست آورند، مورد معامله قرار نمی گیرد.

شبکه زنان افغان گفت که در معامله با طالبان، نباید حقوق شان به عنوان یک «ابزار سیاسی»‌ مورد استفاده قرار بگیرد؛ طالبان در سال های حکومت خود بر افغانستان یعنی از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان را از اشتراک در مکاتب و مشاغل ممنوع و آزادی های شخصی شان را به شدت کاهش داده بود.

این درخواست در حالی مطرح می شود که طالبان مصروف ملاقات با سیاستمداران اپوزیسیون در مسکو استند، و یک هفته پس از آن بود که شورشیان از گفتگو با مذاکره کنندگان ایالات متحده خودداری کردند.

طالبان گفت که در نشست مسکو علاوه بر موضوعات دیگر،‌ در مورد دیدگاهش برای حکومت نیز گفتگو خواهد کرد.

این نشست دو روزه جدا از مذاکرات ایالات متحده و طالبان در دوحه در ماه جدی است. آن نشست در حالی پایان یافت که هر دو طرف در آن به «پیشرفت» و چارچوب یک پیش نویس که بتواند راه را برای مذاکرات صلح هموار کند، رسیدند.

هیچ نماینده ای از کابینه رئیس جمهور اشرف غنی به کنفرانس مسکو دعوت نشده است.

خاطرات تلخ و اشتباهات

زنان افغان نیز که به شدت از این (مذاکرات) کنار گذاشته شده اند، ترس از آن دارند که اگر مذاکره کننده گان با طالبان با شتاب زدگی عمل کنند، حقوقی را که به سختی دست آورده اند،‌ مخدوش شود.

مشعل روشن، یک هماهنگ کننده شبکه زنان افغان مستقر در کابل،‌ به خبرگزاری فرانسه گفت: «زنان نباید توسط این سیاستمداران به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده شوند. اگر آنها [طالبان] بازگردند و محدودیت هایی را برای زنان اعمال کنند، ما آن را نمی پذیریم.»‌

«در ۱۷ سال گذشته، زنان افغان دستاوردهای سختی را کسب کرده اند. ما نمی خواهیم آن را از دست بدهیم. این حق ما است که به مکتب و سر کار برویم، و همه باید به آن احترام بگذارند.»

شبکه زنان افغان با صدور یک خبرنامه قبل از کنفرانس مسکو، اعلام کرد که صلح را به قیمت از دست دادن آزادی های زنان قبول نخواهد کرد و از نماینده گان هیات های مذاکره کننده خواست تا از حقوق نصف جمعیت ۳۵ ملیون نفری افغانستان دفاع کنند.

در این خبرنامه آمده است: «هیچ نیازی به تفسیر مجدد زندگی زنان افغان نیست.»‌

تحت تفسیر وحشیانه طالبان از قانون شریعت، آنها زنان را در منازل شان محدود کرده بودند و زنان فقط اجازه داشتند با اسکورت مرد و در زیر پوشش برقع از منزل خارج شوند.

دختران از حضور در مکاتب و پوهنتون ها منع شده و کار کردن زنان - به استثناء معدود از وظایف مانند داکتری - ممنوع بود.

این جنگجویان اظهار داشته اند که یک محیط امن را برای کار و تعلیم زنان تحت یک «نظام اسلامی» که برای آینده افغانستان پیشنهاد کرده اند، فراهم خواهند کرد.

اما دخالت طالبان در هر حکومت، زنان بسیاری را که محدودیت های خشن شورشیان اسلامی را به خاطر می آورند،‌ تهدید می کند.