قربانیان، عواقب حمله موتربمب طالبان بالای شفاخانهٔ زابل را حکایت کردند

قلات -- بازماندگان یک حمله موتربمب طالبان که به تاریخ ۲۸ سنبله در شفاخانه ملکی سلطان ملخی توخی در شهر قلات ولایت زابل، ۱۳۹۸ رخ داد، می گویند که این انفجار آنها را با زخم های جسمی و روحی وحشتناکی برجا گذاشته است.

این انفجار در ساعت ۵:۵۰ صبح رخ داد و باعث کشته شدن ۳۹ نفر و زخمی شدن ۱۸۴ نفر دیگر شد.

ساعاتی پس از این حمله، طالبان مسئولیت این حمله را بر عهده گرفتند، و دروغ گفتند که این موتربمب دفتر ریاست امنیت ملی زابل را هدف قرار داده است و نه شفاخانه.

کریمه ۴۳ ساله، پسرش و یک برادرزاده خود را در این حمله از دست داد.

کریمه گفت، «من [۲۷ سنبله] پسرم و یک برادرزاده ام را به شفاخانه آوردم زیرا هر دو بیمار بودند و من در کنار آنها ماندم. به تاریخ [۲۸ سنبله] ، پس از نماز صبح، من برای صبحانه به بخش زنان رفتم و آن موقع بود که حمله موتربمب رخ داد.»

«شفاخانه تخریب شده بود، جیغ ها به گوش می رسید و جایی که کودکان ما در شفاخانه بستری بودند با انفجار کاملاً تخریب شد.»

کریمه گفت، «من سعی کردم به کودکانم برسم اما وقتی وارد بخش کودکان شدم، هیچ چیز آنجا نبود -- نه اتاق و نه کودکانم.»

وی گفت، در این لحظه بود که من از هوش رفتم و افتیدم.

کریمه افزود، «این صحنه وحشتناکی بود که من آنرا مشاهده کردم. خدا نکند که دیگران چنین منظره ای را ببینند.»

وی گفت، «مردم ملکی و کودکان افراد فقیر در این شفاخانه بستری شده بودند. من نمی دانم که اکنون آنها کجا هستند، مرده هستند یا زنده.»

کریمه در خطاب به طالبان گفت، «به لحاظ خدا، مردم خود را به خاطر خوشحال کردن خارجی ها نکشید. همه کسانی که در حمله انتحاری شما شهید و زخمی شدند، ملکی بودند. از خدا بترسید و با مردم دلسوز باشید. خداوند خانه های شما را ویران کند، همانطور که شما خانه های ما را نابود کردید.»

صدیق الله صدیق، یک باشندهٔ ولسوالی شاه جوی در این انفجار دچار یک دست و پا شکسته شد.

وی گفت، «به تاریخ [۲۶ سنبله] من از شاه جوی به قلات آمدم و وقتی که معائینات طبی خود را انجام دادم، داکتران به من گفتند که باید در شفاخانه بستری شوم زیرا می گفتند من از بیماری ملاریا و شکر رنج می برم.»

وی با یاد آوردن روز حمله گفت، «پسرم با من نشسته بود و ما صبحانه می خوردیم. حوالی ساعت ۵:۵۰ بجه بود که یک انفجار بسیار بد اتفاق افتاد. شعله آتش حتی وارد اتاق ما شد. بعضی از قسمت های اتاق تخریب شد. پسرم از من پرسید 'پدر، آیا صدمه ای دیدی؟'»

وی گفت، «بعضی از قسمت های سقف روی من افتاده بود و من به آرامی به پسرم پاسخ دادم 'من خوبم، خوبم'.»

صدیق از پولیس برای واکنش سریع آنها به این انفجار تشکر کرد.

وی گفت، «اگر پولیس ملی به سرعت به قربانیان نمی رسیدند، بیشتر مردم ما ممکن به شهادت می رسیدند. تشکر از پولیس و حکومت که در چنین شرایط سختی به ما کمک کردند.»

'دشمنان ملت افغان'

داکتر سمیع الحق رحمتی، که آن روز در بخش جراحی عمومی مشغول کار بود گفت، وی و تیمش پس از مجروح شدن در این حمله به کمک به دیگران ادامه دادند.

وی گفت، «ما نماز صبح را خواندیم. وظیفه من بعد از ساعت ۴:۰۰ بعد از ظهر بعد از نماز شروع می شود و یک مریض داشتیم که نیاز به عملیات جراحی داشت و باید برای آن آماده می شدیم.»

رحمتی گفت، «من و تیم جراحی مشغول آماده سازی بودیم و بعد به اتاقم آمدم تا لباس جراحی خود را بپوشم. همانطور که به بخش جراحی برگشتم، ناگهان انفجار رخ داد. من و همکارانم برای مدتی متوجه نشدیم که چه اتفاقی افتاده است.

رحمتی گفت، «من دو زخم در ناحیه بازو و پا دریافت کردم. من نمی توانستم درد جراحات خود را حس کنم. ما سعی کردیم دیگران را معالجه کنیم و به آنها کمک کنیم.»

وی افزود، «هیچ سربازی در شفاخانه وجود نداشت، فقط مردم ملکی بودند.»

رحمت الله یارمل، والی زابل به تاریخ ۳۱ سنبله در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر قلات گفت، «با شروع آخرین حمله، طالبان نشان دادند که آنها دشمن ملت افغانستان و حامی منافع خارجی هستند. ملت باید در برابر خشونت و جنایات طالبان ایستادگی کند. طالبان هرگز با ملت افغانستان همدردی ای را نشان نداده اند، آنها همیشه برای ملت افغانستان مزاحم شده اند.»

وی گفت، «طالبان دروغ می گویند که آنها به اداره ریاست امنیت ملی حمله کردند. طالبان این حمله را بالای شفاخانه ولایتی آغاز کردند و همه قربانیان این رویداد مردم ملکی بودند.»