افغان ها از طالبان خواستند که بهانه نگیرند و به مذاکرات صلح بپیوندند

کابل -- تحلیلگران و شهروندان عادی می گویند، حالا که رئیس جمهور اشرف غنی موافقت کرد که آزادکردن جنگجویان این گروه از زندان را آغاز کند، طالبان به دنبال بهانه هایی برای جلوگیری از مذاکرات صلح با حکومت هستند.

غنی به تاریخ ۲۰ حوت فرمان آزادی ۵۰۰۰ زندانی طالبان را امضا كرد، که این یک تقاضای اصلی طالبان در توافقنامه طالبان با ایالات متحده برای شروع مذاكرات صلح رو در رو با حکومت افغان بوده است.

حکومت افغانستان در نقش خود، کاهش خشونت از طرف طالبان، ضمانتی مبنی بر بازنگشتن جنگجویان آزاد شده به میدان جنگ و شروع مذاکرات مستقیم صلح به عنوان شرایط آزادی زندانیان را تقاضا کرد.

تاکنون ۱۵۰۰ زندانی طالبان در یک رفتار حسن نیت بخشیده شده اند و قرار است از ۲۴ حوت به بعد هر روز ۱۰۰ زندانی طالبان آزاد شوند.

با شروع شدن مذاکرات مستقیم صلح بین حکومت و هیئت طالبان، ۳۵۰۰ زندانی باقیمانده هر دو هفته بعد در دسته های ۵۰۰ زندانی آزاد خواهند شد -- مشروط بر اینکه سطح خشونت به اندازه قابل توجهی کاهش یابد.

اما طالبان با این روش مخالفت کرده اند و خواستار آزادی تمام ۵۰۰۰ زندانی به طور هم زمان قبل از شروع هرگونه گفتگوهای بین الافغانی هستند.

مقامات طالبان به رویترز گفته اند كه رهبری آنها مخالف این است که حکومت افغان ضمانت های كتبی را از زندانیان آزاد شدنی مبنی بر اینكه آنها به میدان جنگ باز نخواهند گشت، می گیرد.

صدیق صدیقی سخنگوی غنی، در یک کنفرانس مطبوعاتی به تاریخ ۲۱ حوت، با افزودن اینکه افغانستان برای تطبیق روند صلح با ایالات متحده همکاری می کند گفت، آزادی زندانیان طالب نشانگر انعطاف پذیری حکومت برای پایان دادن به جنگ ۴۰ ساله است.

صدیقی گفت، «اگر طالبان در جریان آزاد شدن زندانیان، خشونت را افزایش دهند، روند [آزادشدن] متوقف خواهد شد.»

زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه ایالات متحده برای صلح افغانستان، در مصاحبه خود با آریانا نیوز به تاریخ ۲۳ حوت، این اقدام حکومت افغان را یک گام اساسی به سوی صلح توصیف کرد.

وی گفت، طالبان باید تضمین کنند که زندانیان آزاد شده آنها به جبهه های جنگ بر نمی گردند.

طالبان به دنبال 'ازدیاد نفوذ سیاسی' هستند

اعضای پارلمان، تحلیلگران و شهروندان افغان، طالبان را متهم کرده اند که آنها از مذاکرات صلح با حکومت افغان جلوگیری می کنند.

فاروق بشر، استاد پیشین حقوق پوهنتون کابل گفت، آزادکردن تدریجی زندانیان طالب یک روش منطقی و مسئولانه است و غنی این موقف را براساس مسئولیت خود در برابر مردم افغان اتخاذ کرده است.

بشر گفت، «این تضمین بسیار مهم است زیرا باعث اطمینان مردم می شود که زندانیانی که آزاد شده اند به جبهه های جنگ برنخواهند گشت و در برابر حکومت و جامعه نخواهند ایستاد.»

وی با اشاره به عدم تمایل این گروه جنگجوی برای مذاکره افزود، «طالبان هیچ توافقی با حکومت افغان برای آزادی زندانیان خود ندارند و حکومت حق دارد زندانیان را به هر روشی بخواهد آزاد کند. طالبان برای دستیابی به نفوذ سیاسی، خود را برای مذاکرات صلح در دسترس قرار نمی دهند.»

جنرال (متقاعد) دولت وزیری، یک افسر پیشین وزارت دفاع و تحلیلگر امور نظامی در کابل، از طالبان خواست تا از بهانه جوئی خودداری کنند و خود را برای مذاکرات صلح آماده کنند.

وزیری گفت، «رئیس جمهور افغان تصمیم درست گرفته است كه با آزادی زندانیان طالب، مذاكره را انجام دهد و طالبان باید از [این تصمیم وی] استقبال كنند.»

وی افزود، شرایط ذکر شده در فرمان حکومت افغان برای آزادی زندانیان طالب مناسب است، به همین دلیل طالبان باید خشونت را کاهش دهند و تضمین کنند که اعضای آزاد شده آنها به جبهه های جنگ بر نمی گردند.

ذیفنون صافی، نماینده ولایت لغمان در ولسی جرگه موافقت کرد که، موضع گیری غنی در مورد تضمین زندانیان، اقدام مسئولانه در جهت حفاظت از امنیت افغان ها است.

وی گفت، «اگر طالبان پس از آزادی زندانیان خود خشونت را کاهش ندهند و آنها این زندانیان آزاد شده را از بازگشت به جنگ متوقف نکنند، حکومت افغان باید میزان آزادی زندانیان طالب را دوباره ارزیابی کند.»

صافی با افزودن اینکه افغان ها از جنگ بیزار هستند گفت، اگر خشونت کم نشود، طالبان روند صلح را آغاز نخواهند کرد و زندانیان آزاد شده این گروه به میدان جنگ باز خواهند گشت و به خشونت خود ادامه خواهند داد. این کار درستی نخواهد بود که اتفاق بیفتد.»

وی افزود، «افغان ها از جنگ بین حکومت و طرف های طالبان بیزار شده اند، بنابراین طالبان باید به فکر مردم باشند، به جای بهانه جوئی خشونت را کاهش دهند و صلح کنند.»

رفتار حسن نیت

افغان های عادی همچنان می گویند که آنها از درگیری بیزار شده اند و حکومت افغان و طالبان باید برای دستیابی به صلح مذاکرات را آغاز کنند.

گل نبی ۳۵ ساله، که با یک سازمان غیردولتی محلی در کابل کار می کند گفت، «اگر طالبان خود را افغان می دانند، آنها باید بدانند که افغان ها صلح می خواهند زیرا آنها از این جنگ به اندازه کافی خسته شده اند.»

وی گفت، «از آنجا که حکومت افغان زندانیان طالب را به عنوان یک حسن نیت برای شروع مذاکرات صلح آزاد می کند، طالبان باید تلافی کنند و خود را برای مذاکرات در دسترس قرار دهند.»

وژمه صدیقی ۲۸ ساله، کارمند یک اداره دولتی در کابل گفت، من شخصاً طرفدار آزادی زندانیان طالبان نیستم، اما از آنجا که من از جنگ خسته شده ام، از آزادی این زندانیان استقبال می کنم، در صورتی که این امر بتواند راه را برای مذاکرات صلح هموار کند و به ما در رسیدن به صلح کمک کند.

صدیقی گفت، «حکومت افغان به درخواست طالبان كه اگر زندانیان آنها آزاد شوند، آنها مذاكرات را با حکومت افغان آغاز می كنند، پاسخ داد. اکنون که حکومت زندانیان آنها را آزاد می کند، طالبان باید ایجاد بهانه های بیشتری را متوقف کنند و باید مذاکرات صلح را آغاز کنند.»

وی گفت، «ما بالای حکومت خود اعتماد داریم و امیدواریم که دستاوردهای ۱۹ سال گذشته، به ویژه آزادی بیان و حقوق زنان، در جریان مذاکرات صلح نادیده گرفته نشوند.»