دیپلماسی

حکومت افغانستان تصمیم گرفت تا چالش های باقیمانده در راه صلح را بردارد

سلام تایمز و ای اف پی

در تصویر دیده می شود که، زندانیان طالب در جریان روند آزادی احتمالی از زندان پلچرخی در حومه کابل به تاریخ ۱۰ اسد لباس های خود را تبدیل می کنند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

در تصویر دیده می شود که، زندانیان طالب در جریان روند آزادی احتمالی از زندان پلچرخی در حومه کابل به تاریخ ۱۰ اسد لباس های خود را تبدیل می کنند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

کابل -- مقامات در میان آزادی متوقف شده زندانیان طالب و حمله بالای یک فعال حقوق زنان و مذاکره کننده می گویند، حکومت افغانستان در تلاش است تا موانع صلح را از میان بردارد.

آزادی ۴۰۰ جنگجویان -- که انتظار می رود آخرین مرحله قبل از مذاکرات بین الافغانی باشد – به تاریخ ۱۹ اسد توسط یک لویه جرگه تائید شد، که اعضای آن گفتند که می خواهند راه را برای آغاز مذاکرات در دوحه، قطر و آتش بس احتمالی، هموار سازند.

تاکنون یک گروه ۸۰ نفری زندانیان آزاد شده اند.

طالبان گفته اند که پس از تکمیل شدن روند آزادی زندانیان، در مذاکرات صلح بین الافغانی شرکت خواهند کرد.

محمد حنیف اتمر، وزیر خارجه، به روز یکشنبه (۲۶ اسد) گفت، حکومت افغانستان تلاش می كند تا چالش های در راه صلح را بردارد.

وی گفت، جامعه جهانی در رابطه با آزادی زندانیان طالبان باقیمانده ملاحظاتی دارد، اما حکومت افغانستان متعهد است که بر این چالش ها غلبه کند و مذاکرات مستقیم با طالبان را آغاز کند.

این اظهارات اتمر در حالی صورت گرفت كه فرانسه به روز شنبه (۲۵ اسد) از حکومت افغانستان خواست كه اسیران طالبان را كه متهم به کشتن اتباع فرانسوی بودند، آزاد نكند.

وزارت خارجه در اعلامیه ای گفت، «فرانسه خاصتاً از حضور چندین تروریست متهم به کشتن اتباع فرانسوی در افغانستان در بین افرادی که قرار است آزاد شوند، نگران است.»

نخست وزیر استرالیا اسکات موریسون در اوایل هفته گذشته گفته بود که وی برای اینکه یک سرباز سابق اردوی افغان، که سرکشی کرد و سه همکار استرالیایی را کشت، لابی کرده بود تا در زندان بماند.

خاطرات دردناک

تصمیم برای آزاد کردن صدها زندانی خطرناک طالبان برای عزیزان کشته شدگان در جنگ افغانستان، خاطرات دردناکی را برانگیخته است.

رئیس جمهور اشرف غنی گفته است که این آزادی با حمایت ایالات متحده یک پیشرفت ضروری است که «هزینه» برقرار کردن صلح را نشان می دهد.

اما برای برخی از خانواده های قربانیان، این یک قدم بسیار افراطی است.

جمعه خان ۷۷ ساله، که حالتی را به یاد می آورد که وی رهبران افغان را تماشا می کرد که برای بحث جمع شدند و ابالاخره این آزادی را تصویب کردند گفت، «من احساس می کردم که چاقو را در قلب من زدند

عزیز احمد نوین، پسر جمعه خان، که یک متخصص تکنالوژی معلوماتی بود، در یک بمبگذاری بزرگ موتر لاری در نزدیکی سفارت آلمان در ماه ثور سال ۱۳۹۶ هنگامی کشته شد که به وظیفه می رفت. وی ۲۴ ساله بود.

خان گفت، «همه ما صلح را می خواهیم، اما آنها هرگز نظر ما، قربانیان را جویا نشده اند.»

وی به ای اف پی در خانه خود در کابل گفت، «آن بدترین روز زندگی من بود. من از دیدن جسد پسر جوانم در یک تابوت، بیهوش افتادم.»

حکومت افغانستان قبلاً حدود ۵۰۰۰ زندانی طالبان را مطابق تبادله ای آزاد کرده است که در توافقنامه میان ایالات متحده و این جنگجویان در ماه حوت سال گذشته، تصریح شده بود.

در حالیکه این زندانیان پیشین تعهد کرده اند که دوباره اسلحه را نگیرند، غنی تائید کرد که برخی از ۴۰۰ زندانی آزاد شونده احتمالاً «برای ما و برای امریکا و جهان تهدیدی را ایجاد خواهند کرد».

وی همچنان در تبصره خود در واشینگتن پوست به روز جمعه (۲۴ اسد) گفت كه خانواده های كشته شدگان توسط این جنگجویان، یک هزینه سنگینی را پرداخت كرده اند.

غنی نوشت، «هزینه آزادی این ۵۰۰۰ زندانی، به شمول چیزهای دیگر به معنای انکار از عدالت و بهبود خانواده های کسانی است که آنها به قتل رسانده اند.»

وی افزود، «ما این هزینه را با زندگی های خود -- زندگی ده ها هزار نفر از مردم افغانستان، حتی کوچکترین، با ارزش ترین و بی گناه ترین زندگی های ما پرداخت کرده ایم.»

با این حال، عبدالرحمان سید، که برادر ۳۴ ساله اش احمد فرزام در حمله سال ۱۳۹۷ در هوتل مجلل انترکانتیننتال کابل کشته شد، آماده است تا عفو کند و خاطر صلح از عدالت بگذرد.

سید، یکی از باشندگان قندهار گفت، «اگر من به عنوان برادر قربانی این جنگ، مخالف آزادی قاتل برادرم باشم، این جنگ برای همیشه ادامه خواهد یافت.»

وی گفت، «اکنون زمان آمرزش و تحمل است.»

حمله بالای کوفی

مقامات به تاریخ ۲۵ اسد گفتند، در همین حال فوزیه کوفی، یک فعال حقوق زنان افغان، و یک عضو تیم مذاکره کننده که با طالبان مذاکرات صلح را برگزار خواهد کرد، در نزدیکی کابل مورد اصابت گلوله قرار گرفت و زخمی شد.

طارق آرین سخنگوی وزارت داخله به ای اف پی گفت، افراد مسلح به تاریخ ۲۴ اسد بالای كوفی ۴۵ ساله و خواهرش هنگام بازگشت آنها از یک جلسه در ولایت پروان، آتش گشودند.

وی با افزودن اینكه وی در وضعیت اطمینانی قرار دارد گفت، كوفی، یک عضو پیشین پارلمان و منتقد علنی طالبان، در دست راستش شلیک شده است.

طالبان از دخالت خود انکار کردند.

به گفته صدیق صدیقی، سخنگوی رئیس جمهور، این تیراندازی از طرف غنی به شدت محکوم شد -- كه وی آن را «حمله ناجوانمردانه» توصیف كرده است.

عبدالله عبدالله، كه رئیس شورای مصالحه ملی است، از مقامات افغان خواست كه «عاملین این حمله را به عدالت حاضر کنند».

شهرزاد اکبر، رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، این «حمله وحشتناک» را محکوم کرد.

وی در توییتر نوشت، «نمونهء نگران کننده از حملات هدفمند که می تواند بر اعتماد در روند صلح تأثیر منفی بگذارد.»

در ماه های اخیر بالای فعالان حقوق بشر و سارنوالان در کابل حملات مسلحانه صورت گرفته اند.

کوفی در سال ۱۳۸۹ از سوءقصد قبلی جان سالم به در برد، زمانی که افراد مسلح به سوی وی هنگامی شلیک کردند که وی پس از یک رویداد به مناسبت روز بین المللی زن، به پایتخت باز می گشت.

وی در میان تعداد ناچیز زنان در یک هیئت متحد افغان بود که در سال ۱۳۹۸ چندین دور گفتگوی غیر رسمی را با طالبان برگزار کرد.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

2 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

دولت افغانستان در برابر طالبان بسیار زیاد مدارا کرد اما این گروه هیچ اصلاح نمی شود. هر روز باعث کشتن افراد ملکی و نظامی می گردد. دولت باید یک تصمیم قاطع در مورد طالبان اتخاذ نماید. در غیر آن وضعیت خیلی خراب خواهد شد.

پاسخ

این چگونه صلح است که نمی آید، مردم واقعاً خسته شده اند. یک هفته می شود که شاهراه عمومی تخار کندز به روی سافرین مسدود است و مردم ولایات کندز، تخار و بدخشان را با مشکلات روبره ساخته است اما دولت نتوانسته که بخاطر باز کردن این شاهراه اقدام بکند. طالبان باید آتش بس را اعلان کنند زیرا همه خواسته های این گروه برآورده شد. رهایی زندانیان، برآمدن نیرو های امریکا از افغانستان و سایر موارد توافقنامه این گروه با امریکا به موفقیت به پیش می رود اما این گروه تا اکنون آماده نشده اند که یک آتش بس سراسری را اعلام کند. هر روز دهها تن از نیرو های امنیتی افغان از سوی طالبان به بسیار رحمی به شهادت می رسند. امریکا نیز خود را کشید و افغانستان را در جنگ بجا گذاشت. امریکا باید قبل از برآمدنش یک صلح را در این کشور تامین می کرد باز می برامد. زیرا بیست سال قبل یک نظام را در افغانستان سرنگون کرد و نظام دیگر ار جایگزی آن کرد و اکنون امریکا از افغانستان خارج می شود ولی معلوم نیست که حکومت را طالبان می گیرد یا داعش. اگر نظام طالبان بد بود چرا بیست سال قبل آن را امریکا از بین برد، حتی اقبل یک منیت نسبی در این کشور وجود داشت. اکنون وضعیت خیلی نگران کنند است. خواست ما از جامعه جهانی این است که به مشکلات افغانستان برسیده گی نماید ورنه مشکلات افغانستان به کشور های دیگیر نیز سرایت خواهند کرد.

پاسخ