فرصت های کاری برای زنان معتاد به مواد مخدر در بدخشان، جلو برگشت آنها به اعتیاد را می گیرد

کندز -- شماری از زنان در ولایت بدخشان افغانستان بعد از اینکه برای ترک مواد مخدر تحت تداوی قرار گرفتند می گویند، آنها بعد از یافتن کار عایداتی توانسته اند که از مواد مخدر سالم مانده و از خانواده های شان حمایت کنند.

بی بی گل یک باشندۀ ۴۵ سالۀ فیض آباد گفت، وی ۱۸ سال عمر خود را در اعتیاد سپری کرده است. او به سلام تایمز بیان نموده که بعد از اینکه بر اثر بیکاری و فقر نا امید گردید استفاده از مواد مخدر غیر قانونی را آغاز نمود.

بی بی گل گفت، «زمانیکه بسیار غمگین می شدم به خانۀ همسایه ام رفته تا چیزی را برایم بدهند که آرام شوم.»

وی گفت، «من نمی فهمیدم که چه چیزی را برایم میدهند اما به گفتۀ همسایه یک چیز آرام بخش بود، و به این وسیله به تدریج معتاد شدم.»

بی بی گل گفت، وی چند بار تلاش کرده است تا این عادت را ترک کند، اما هر بار مجبور شده است که غرض رسیدگی به مشکلات خانوادگی مرکز ترک اعتیاد را رها نماید.

وی گفت، حالا که سالم است در خانه لباس می بافد و نسبت به آیندۀ خود خوشبین است.

لطیفه یک باشندۀ ۵۲ سالۀ فیض آباد نیز یک معتاد در حال تداوی است.

لطیفه گفت، «من و شوهرم هردو تریاک می کشیدیم.»

وی گفت، «ما سر سرک زندگی می کردیم و زمانیکه وضعیت صحی ما وخیم شد به یک مرکز ترک اعتیاد انتقال یافتیم. اکنون عاری از اعتیاد و صحتمند هستیم.»

وی افزود، «ما شنیده بودیم که تریاک درد عضلات را از بین می برد و بدن را آرام می کند.»

وی علاوه نمود، «اکنون بسیار زیاد پشیمان هستیم، زیرا هر دوی ما زندگی خود و خانوادۀ خود را تباه کردیم.»

لطیفه قبل از این خیاطی را یاد گرفته بود و حالا از این مهارت به گونۀ خوب استفاده نموده و در خانۀ خود لباس های زنانه و طفلانه را می دوزد و به فروش می رساند.

وی با عایدی که بدست می آورد می تواند از خانواده اش حمایت کند.

وی گفت، «ما دوران بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم.»

وی افزود، اما حالا منتظر «فرصت هایی هستم تا کسب و کارم را پیشرفت داده و بیشتر یاد بگیرم و درعین حال وضعیت خانوادۀ خود را نیز بهتر سازم.»

عزت و احترام

نائسه مبارز یک فعال حقوق زنان در بدخشان گفت، اگر زنان بتوانند روی پای خود ایستاد شوند و از خود و اولادهای شان حمایت کنند، این برای شان مایۀ روحیۀ قوی بوده، و آنها خواهند توانست که با عزت و احترام نفقه ای را بدست بیآورند.

وی گفت، زنانی که با اعتیاد مبارزه نموده و به زندگی عادی برگشته اند با استفاده از سرمایۀ خود مصروف کار بافتن لباس هستند.»

وی با افزودن اینکه «ما در تلاش هستیم تا برای آن عده زنانی که با موفقیت تداوی شده اند کار پیدا کنیم»، بالای ادارات کمک کننده صدا نمود تا با ایجاد فرصت های کاری به این زنان کمک کنند.

مبارز گفت، «ما برای اولین بار ۱۲ زن معتاد را یکجا با اولادهای شان در اوایل ماه جوزا به یک مرکز معتادین انتقال دادیم و تلاش می کنیم تا همۀ معتادین زن را جمع آوری نموده و برای یک دورۀ ۵۵ روزه به شفاخانه معرفی کنیم.»

وی هشدار داد، «در صورتیکه فرصت های کاری برای این زنان مهیا نه شوند، امکان دارد که دوباره به اعتیاد روی بیآورند.»

شفاخانۀ ۷۰ بستر بهارک یگانه مرکز ترک اعتیاد زنان در بدخشان است.

به صورت کل در ولایت بدخشان برای معتادین چهار مرکز ترک اعتیاد وجود دارند که از آن جمله، دو شفاخانۀ ۲۰ بستر در فیض آباد، یک شفاخانه در اشکاشم و یک شفاخانه هم در ولسوالی شغنان قرار دارند.

شفاخانه های بدخشان در مجموع در یک وقت ظرفیت پذیرش ۱۵۰ معتاد را دارند و نظر به گفته های مقامات، سالانه به شمول زنان و کودکان ۱۳۰۰ نفر در این مراکز تحت تداوی قرار می گیرند.

جلوگیری از برگشت به اعتیاد

به گونۀ تخمینی از ۳۵۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ باشندۀ ولایت بدخشان به مواد مخدر معتاد بوده که از این میان یک بر چهار حصۀ آنرا زنان و کودکان تشکیل می دهند.

شفیق الله حافظی آمر آمریت مبارزه با مواد مخدر در قومندانی امنیۀ بدخشان گفت، در ماه های اخیر از شهر فیض آباد بیش از ۱۰۰۰ تن معتاد به مواد مخدر جمع آوری گردیده اند.

وی افزود، از میان این تعداد، بیشتر از ۳۰۰ تن پس از انجام تداوی برای کار در رشته های مختلف مسلکی معرفی شده اند.

وی به سلام تایمز گفت، «ما در کمتر از یک ماه به شمول زنان و کودکان ده ها معتاد را جمع آوری نموده و آنها را به مراکز ترک اعتیاد انتقال داده ایم.»

وی بیان داشت، «تصمیم گرفته شده است که برای زنان و مردانی که تحت تداوی قرار گرفته اند فرصت های کار ایجاد شود تا با مصروف شدن در کار از اعتیاد دوبارۀ شان جلوگیری شود.»

عبدالرؤف سلیم یک باشندۀ فیض آباد در حالیکه جمع آوری معتادین به مواد مخدر از سرک ها را گام مثبت خواند هشدار داد، تا وقتیکه به آنها در پیدا کردن کار کمک نشود و فروشندگان مواد مخدر دستگیر نشوند، آنها پس از تداوی دوباره به اعتیاد روی خواهند آورد.

سلیم گفت، «جمع آوری معتادین از سرک ها با آنکه یک گام مثبت است، اما آخر کار نیست، زیرا این کار در عدم موجودیت شغل و وظیفه بی فایده خواهد بود.»

وی با بیان اینکه شمار معتادین زن و کودک «در سال های اخیر به طور قابل ملاحظه افزایش داشته است گفت، میلیون ها افغانی غرض تداوی معتادین به مصرف رسیده است، اما آنها به دلیل نبود کار دوباره به اعتیاد روی آورده اند.»