موسسه خیریه امریکایی به افغان های ساکن در قندهار و هرات آموزش های مسلکی و امیدواری می دهد

هرات -- بیش از ۱۶۰۰جوان افغان از طریق یک برنامه با تمویل ایالات متحده در ولایات هرات و قندهار در حال یادگیری مهارت های مسلکی هستند.

بیش از نیمی از شرکت کنندگان زن هستند.

وزارت امور خارجه ایالات متحده به تاریخ ۱۲ اسد برنامه ظرفیت سازی و آموزش شغل را که توسط موسسه خیریه مرسی کور مستقر در ایالات متحده اجرا می شود، راه اندازی کرد.

این برنامه شش ماهه در حالی اجرا می شود که افغانستان با افزایش بیکاری و مهاجرت جوانان دست و پنجه نرم می کند.

وزارت خارجه آمریکا ۳ میلیون دالر برای تامین مالی این پروژه اختصاص داده است.

جک برن، رییس موسسه مرسی کور در افغانستان گفت که جوانان افغان در ۱۸ حرفه در شش مرکز در هرات و قندهار مهارت کسب خواهند کرد.

وی گفت، «هدف ما ایجاد نیروی کار ماهر در درازمدت است و این پروژه کوتاه مدت نخواهد بود. امیدواریم در ۹ تا ۱۰ ماه آینده همه کارآموزان شرکت کننده در این پروژه به عنوان کارگران ماهر به بازار کار راه یابند.»

وی افزود، «هدف اصلی این پروژه کمک به جوانان برای یافتن شغل و حمایت از خانواده هایشان است.»

بیرن گفت که مرسی کور به زودی چهار پروژه دیگر را با هدف تامین آب آشامیدنی و حمایت از کشاورزی در سراسر مناطق روستایی افغانستان با حمایت مالی دولت ایالات متحده آغاز خواهد کرد.

به امید آینده بهتر

آموزش ارائه شده توسط مرسی کور به شرکت کنندگان، به ویژه زنان افغان، امید به آینده ای بهتر داده است.

بی بی گل نبی زاده، ۳۲ ساله، در مرکز آموزشی مرسی کور در شهر هرات در حال یادگیری قالین بافی است. او در طول یک ماه گذشته اصول اولیه بافندگی را آموخته و آرزو دارد پس از فراغت از دوره شش ماهه قالین هایی با کیفیت بالا بسازد.

او گفت که قبل از پیوستن به رشته قالین بافی بیکار بوده اما اکنون نسبت به آینده خود امیدوار و خوشحال است.

او گفت، «من می خواهم قالین بافی را به طور مسلکی یاد بگیرم تا بتوانم قالین با کیفیت تولید کنم، به جامعه خود خدمت کنم و از صنعت قالین در افغانستان حمایت کنم.»

نبی زاده گفت، «شوهرم بیکار است و اقتصاد خانواده ما شکننده است. من می خواهم درآمد داشته باشم و از خانواده ام حمایت کنم.»

صدف یوسفی، ۲۴ ساله، در مرکز آموزش مسلکی مرسی کور در شهر هرات مشغول یادگیری گلدوزی است.

او گفت که امید به زندگی خود را دوباره به دست آورده است و انگیزه دارد که هر روز در صنف های آموزشی شرکت کند.

او گفت، «من سال گذشته محصل سال دوم فاکولته ساینس پوهنتون هرات بودم. اما من نتوانستم به تحصیل خود ادامه بدهم و به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به ترک تحصیل شدم. مجبور شدم در خانه بمانم و پس از ترک پوهنتون با مشکلات متعددی کنار آمدم.»

یوسفی گفت، «صحت روحی ام بهتر شده است و اکنون که در صنف گلدوزی شرکت می کنم، انگیزه دارم. من می خواهم در آینده مربی گلدوزی شوم و مهارت ها را به زنان و دختران دیگر منتقل کنم.

زهرا محمدی، ۲۱ ساله، که مانند یوسفی در شهر هرات در حال یادگیری گلدوزی است، گفت که فراهم کردن فرصت برای زنان افغان برای یادگیری مهارت ها در شرایط سخت کشور بسیار موثر و ارزشمند است.

او گفت، «من بیکار بودم و در خانه احساس خستگی می کردم، اما اکنون که در حال یادگیری گلدوزی هستم، احساس قوت می کنم و امیدوارم بتوانم زندگی ام را تغیر بدهم.»

او گفت، «من سند فراغت لیسه دارم اما به دلیل مشکلات اقتصادی نتوانستم برای کانکور آماده یا وارد پوهنتون شوم.»

او افزود، «خوشحالم که می توانم از خانواده ام از لحاظ مالی حمایت کنم.»

جلوگیری از مهاجرت جوانان

تقریباً نیمی از شرکت کنندگان در کورس های مهارتهای حرفه ای که توسط مرسی کور حمایت می شود، مردان جوان هستند و بسیاری می گویند که پس از شرکت در این دوره ها، در برنامه های قبلی مهاجرت خود تجدید نظر کرده اند.

قاسم حجتی، ۲۹ ساله، باشنده ولسوالی گذره در ولایت هرات، اخیراً به صنف آموزش ترمیم تلیفون موبایل در مرکز آموزشی مرسی کور در شهر هرات پیوسته است.

او گفت که از ماه گذشته این دوره را شروع کرده است که اصول اولیه ترمیم گوشی های هوشمند را یاد گرفته است.

او گفت، «من از بیکاری رنج می بردم و تصمیم گرفته بودم به طور غیرقانونی به ایران مهاجرت کنم. اما پس از شروع دوره آموزشی تصمیم خود را دوباره بررسی کردم.»

وی گفت، «بسیاری از جوانان قبل از پیوستن به دوره مهارت های حرفه ای تصمیم گرفته بودند برای کار به کشورهای همسایه بروند. این یک ابتکار باورنکردنی است و مانع از فرار بسیاری از جوانان به خارج از کشور شده است.»

حجتی گفت از اینکه تصمیم گرفته است در کنار خانواده بماند بسیار خوشحال است و امیدوار است که به زودی پس از اتمام کورس حرفه ای شغلی پیدا کند و درآمد کسب کند.

ساجد حیدری، ۲۹ ساله، گفت که زمانی که در صنف آهنگری در مرکز مرسی کور در شهر هرات ثبت نام کرد، از بیکاری فرار کرد.

او گفت، «من قبلا در اداره گمرک هرات کار می کردم اما تقریبا یک سال پیش کارم را از دست دادم. من از بیکاری خسته شده بودم و تصمیم گرفتم به خارج از کشور بروم. از اینکه در این پروژه ثبت نام کردم و مجبور به مهاجرت نشدم بسیار خوشحالم.»

حیدری گفت، «از جامعه جهانی می خواهم که از جوانان افغان حمایت کنند تا مجبور نشوند برای یافتن شغل از مسیرهای غیرقانونی و خطرناک به کشورهای همسایه بروند.»

وی افزود، «متاسفانه هزاران نفر از جوانان ما به دلیل بیکاری مجبور به ترک کشور شده اند.»