یو ان دی پی در قندهار و زابل برای سیستم های آبیاری دیوارهای استنادی اعمار کرده است

قندهار -- سال گذشته عبدالرازق دهقان ۴۷ ساله در ولسوالی پنجوایی قندهار، به دلیل کمبود آب توانست تنها در ۲ جریب از زمین ۱۰ جریبه خود گندم کشت کند.

با این حال، امسال از برکت سیستم آبیاری جدید که توسط دو پروژه بزرگ با تمویل برنامه انکشافی سازمان ملل متحد (یو ان دی پی) برای ساخت دیوارهای استنادی در ولایات قندهار و زابل امکان پذیر شده است، او قصد دارد تمام زمین های خود را کشت کند.

رازق گفت که از ساخت دیوارهای استنادی در منطقه خود سپاسگزار است.

او گفت، «چند سال است که به دلیل کم آبی زمین خود را به درستی کشت نمی کنم. ما قبلاً در زمستان پس از بارندگی از سیل رنج می بردیم که به خانه ها و زمین های کشاورزی ما آسیب می رساند.»

رازق گفت، «از این پس وقتی آب در رود وجود داشته باشد، مستقیماً به سرزمین های ما خواهد رسید،»

وی افزود که این پروژه های عمرانی برای مردم محلی بسیار ارزشمند است و باعث بهبود وضعیت زندگی و اقتصادی آنها می شود.

این پروژه ها که توسط انجمن انکشافی افغان (ای دی ای) یک سازمان غیردولتی محلی تطبیق شده است، با هدف کمک به کشاورزان برای رساندن آب آبیاری به مزارع خود انجام شده است.

دیوارهای استنادی

ساخت دیوارهای استنادی که در ماه قوس آغاز شد و به تاریخ ۱۱جوزا به پایان رسید، به جلوگیری از فرسایش و هدررفت آب کمک می کند. این امر مؤثریت سیستم های آبیاری را بهبود می بخشد و به کشاورزان اجازه می دهد تا محصولات بیشتری را پرورش دهند و حاصلات خود را افزایش دهند.

ایمل صافی رئیس ای دی ای در قندهار گفت که این پروژه ها شامل ۲۴ پروژه فرعی در ولسوالی های پنجوایی و ژری قندهار، و همچنین در ولسوالی شاه جوی و قلات مرکز ولایت زابل می باشد.

او گفت، «۱۲ دیوار استنادی به طول ۳۰۰۰ متر در ولسوالی های پنجوایی و ژری قندهار با هزینه مجموعی بیش از ۲۳۵۰۰۰ دالر اعمار شد. این دیوارهای استنادی که بر روی بستر رودها و کانال ها ساخته شده است به آبیاری ۲۸۰۰۰ جریب (۵۶۰۰ هکتار) از زمین های کشاورزی کمک می کند.»

وی افزود، «این دیوارهای استنادی ۱۳۰۰۰ جریب (۲۶۰۰ هکتار) از اراضی را در برابر سیل محافظت کرده است و ۳۰۰ نفر از مردم محلی نیز در این پروژه ها مشغول به کار هستند،»

در ولايت زابل، ۱۲ ديوار استنادی ديگر با هزينه ۲۳۳۰۰۰ دالر و با ظرفيت آبياري ۳۲۵۰۰ جریب (۶۵۰۰ هكتار) اعمار شد.

به گفته صافی، این پروژه های شش ماهه برای ۴۰۰ نفر فرصت های کاری محلی ایجاد کرد.

تقریباً تمام باشندگان ولسوالی پنجوایی دهقانانی هستند که در چند سال گذشته بیکار شده اند، زیرا به دلیل کمبود آب نمی توانند زمین های خود را کشت کنند.

محمد ولی ۳۱ ساله، یک دهقان در ولسوالی پنجوایی، گفت، «پروژه های جدید برای ما بسیار مفید است و از این پس ما دوباره مشغول کار روی زمین خود خواهیم بود،»

وی گفت، ساخت دیوارهای استنادی به دو دلیل مفید خواهد بود. از یک طرف در برابر سیلاب ها در امان هستیم و از طرف دیگر می توانیم از آب رود برای آبیاری استفاده کنیم.»

ساختن برای آینده

شمس الرحمن ۳۸ ساله باشنده ولسوالی شاه جوی با معاش ماهانه حدود ۱۰۰۰۰ افغانی (۱۱۷ دالر) در پروژه دیوارهای استنادی کار می کرد.

او به عنوان نان آور یک خانواده هشت نفره تا زمانی که به این شغل دست پیدا کرد از مشکلات اقتصادی و بیکاری رنج می برد.

او گفت، «خوشحالم که در نزدیکی خانه خود برای ساختن روستای خود کار می کنم. این پروژه بسیار ارزشمند است زیرا زیرساخت هایی که ایجاد می کند زندگی را آسان تر می کند و در عین حال درآمد را نیز فراهم می کند.»

شمس الرحمن گفت، «درخواست ما از سازمان های کمک رسان این است که پروژه های بلندمدت داشته باشند، هیچ فرصت کاری دیگری وجود ندارد و تنها امید ما پروژه های مورد حمایت سازمان های بین المللی است،»

محمد یعقوب ۷۵ ساله یک بزرگ قومی در ولسوالی پنجوایی گفت، صدها مرد جوان که از بیکاری و فقر رنج می بردند، در این پروژه ها کار می کردند.

وی گفت، «این پروژه ها بسیار مهم هستند. از یک سو ساکنان را از سیل نجات داده اند و از سوی دیگر برای جوانان بیکار اشتغال ایجاد کرده اند.»

او افزود، «آنها همچنان روستاهای ما را می سازند،»

یعقوب گفت، پروژه های سازمان های بین المللی به سرپا نگه داشتن اقتصاد کمک کرده است.

او گفت، «بسیاری از مردان جوان، زمانیکه مردم از مشکلات اقتصادی به دلیل بیکاری رنج می بردند، کار پیدا کرده اند. این پروژه ها به کاهش فقر کمک کرده است.»