تعداد گدایی گران اناث در مزارشریف بدلیل فقر رو به افزایش است

مزارشریف -- با شدت فقر، تعداد زنان گدایی گر در شهر مزارشریف در دو سال گذشته افزایش یافته است.

نوریه ۳۸ ساله باشنده شهر مزارشریف و مادر چهار فرزند گفت که زندگی او در جریان ۱۸ ماه گذشته بسیار سخت بوده است و او مجبور شده است که به گدایی متوسل شود.

او به سلام تایمز گفت، «من هر روز صبح دروازهء خانه را به روی فرزندانم قفل می کنم، آنها را به امید خدا می سپارم و تا شام در سرک های مزارشریف برای غذا دادن به آنها گدایی می کنم،»

او افزود، «اگر روزی ۲۰ تا ۵۰ افغانی (۲۳ تا ۵۸ سنت امریکایی) پیدا کنم، برایشان نان می خرم و با چیزی به خانه برمی گردم، اما بیشتر روزها هیچ کس به من کمک نمی کند و من ناامید و دست خالی به خانه برمی گردم،»

نوریه گفت، «وقتی فرزندانم اینقدر معصومانه به من نگاه می کنند و من به آنها فکر می کنم، امیدم را نسبت به آینده شان از دست می دهم،»

نفیسه ۴۵ ساله تمام روز را به گدایی در دروازه زیارت امام علی در شهر می گذراند.

او گفت که او مریض است.

گدای دیگری نیز داستان غم انگیز مشابهی داشت.

نفیسه که یک دختر دارد پرسید،‌ «من هیچ کس ندارم: نه شوهر، نه خانه، نه مکان و نه زندگی. من چیزی جز خدا ندارم. ۱۰ یا ۲۰ افغانی (۱۲ تا ۲۳ سنت) که به عنوان صدقه دریافت می کنم، صرف غذا و دارو می کنم. چه کار دیگری می توانم انجام دهم. به چه کسی شکایت کنم؟»

ملیحه ۵۲ ساله گفت که نداشتن نان آور خانه او را مجبور به گدایی روزانه در شهر کرده است.

او گفت،‌ «من ۱۰ سال پیش شوهرم را از دست دادم و تنها پسرم دو سال پیش معتاد شد و خانه را ترک کرد،»

او گفت، «من با گدایی و جمع آوری صدقه امرار معاش می کنم، از عروس و نواسه ام نیز مراقبت می کنم.»

او افزود، «اگر از من حمایت شود هرگز گدایی نمی‌کنم،»

نگرانی های بیکاری

در میان فقر و بیکاری فزاینده در کشور، گدایی گری تنها گزینه زنده ماندن برای برخی از افغان هاست.

عبدالقدیر نظامی، ۲۸ ساله، باشنده مزارشریف، گفت، «در شرایط کنونی که اکثر آنها در فقر به سر می برند، دولت یا سازمان های کمک رسانی باید با اولویت دادن به نیازمندان، از خانواده های فقیر حمایت کنند،»

نظامی گفت،‌ «متأسفانه بیکاری در اوج خود قرار دارد و این موضوع بیش از همه زنان را متاثر کرده است،»

او گفت،‌ «در هر جاده ای گدایان اناث دیده می شوند که نگران کننده است.»

وی گفت، «جامعه جهانی خدمات زیادی در دو سال گذشته ارائه کرده است، اما هنوز نیاز به حمایت جدی از این ساکنان وجود دارد،» و افزود که مقامات باید گدایی گران را از شهر جمع آوری کنند و از کسانی که واقعاً به کمک نیاز دارند حمایت کنند.

نورالله اسلم یار ۴۱ ساله، یک کارگر در شهر مزارشریف، گفت که حتی کارگران به سختی می توانند یک روز در هفته کار پیدا کنند.

او گفت، «من هر روز منتظر کار هستم، اما کاری نیست. احساس تحقیر و ناراحتی می کنم. اگر کار نداشته باشم چگونه می توانم به خانواده پنج نفره خود غذا بدهم و آنها را تامین کنم؟» و افزود که قیمت مواد غذایی در حال افزایش است.

او گفت، هر روز ساعت‌ها در کنار سرک، جایی که کارگران جمع می‌شوند، منتظر می‌ماند تا بخاطر کار کردن برده شود، اما کسی برای بردن او نمی‌آید.

وی گفت، «وضعیت اقتصادی در افغانستان رو به وخامت است و امرار معاش را برای نیازمندان بسیار دشوار می کند،»

نیاز جدی به حمایت

بسیاری از باشنده گان می گویند که اگر جامعه جهانی کمک ها را متوقف کند، گرسنگی میلیون ها افغان به ویژه زنان و کودکان را تهدید خواهد کرد.

محمود صدیقی، ۵۳ ساله، یک فعال سیاسی در مزارشریف، گفت که ایجاد فرصت های کاری و رسیدگی به مشکلات اجتماعی از جمله وظایف مقامات است.

وی گفت، «اگر مقامات کنونی روابط افغانستان را با جامعه جهانی عادی نسازند و در بازگرداندن کمک های بین المللی به افغان ها شکست نخورند، کشور با یک فاجعه انسانی روبرو خواهد شد،»

صدیقی گفت، فقر و بیکاری در افغانستان افزایش یافته است و باید جدی گرفته شود.

ذبیح الله نورانی سخنگوی ولایت بلخ، گفت که گدایان و فقرا، به ویژه زنان، سال هاست که در این ولایت وجود دارند و مسئولان در تلاش هستند تا به آنها کمک های بشردوستانه ارائه کنند.

وی افزود، «خوشبختانه، کمیسیونی که مسئول یافتن و کمک به گردانندگان است، فعالیت های خود را در ولایت بلخ آغاز کرده است،»

وی گفت، «اطلاعات بایومتریک گداها ثبت خواهد شد و هر یک ماهانه ۲۰۰۰ افغانی (۲۳ دالر) کمک هزینه دریافت خواهند کرد.»

او به سلام تایمز گفت، «ما در تلاش هستیم تا برای افراد نیازمند فرصت های کاری ایجاد کنیم که بیکاری را کاهش دهیم،»

فیض الله فیضی، رییس کمیسیون شناسایی گدایی گران در مزارشریف گفت، کسانی که در خیابان گدایی می کنند، شناسایی و بر اساس نیازشان به ادارات مربوطه ارجاع داده خواهند شد.

وی گفت، «گدایی گران معلول به ریاست شهدا و معلولین، مجروحین و مریضان جهت تداوی به ریاست صحت عامه و نیازمندان به سره میاشت معرفی خواهند شد.»