کمبود شدید آب صدها خانواده فاریاب را بیجا ساخته است

میمنه -- ساکنان می گویند که خشکسالی و استفاده بیش از حد از آب های زیرزمینی برای آبیاری چاه ها را در ولایت فاریاب خشک کرده است که در نتیجه کمبود آب آشامیدنی و صدها خانواده مجبور به جابجایی شده است.

محمد نسیم نظربیک، ۵۵ ساله، نماینده مردم شهر میمنه، گفت، «متاسفانه به دلیل کمبود آب، بیش از ۴۰۰ خانواده در ولسوالی خواجه سبز پوش و برخی از روستاهای مرکز ولایت میمنه در سال جاری خانه های خود را ترک کرده و به مناطق دیگر نقل مکان کرده اند،»

وی به تاریخ ۲۴ سرطان گفت، «برخی چاه ها خشک شده اند و سیستم آبرسانی که توسط یک موسسهء کمک رسانی در منطقه دمقل میمنه ساخته شده بود، تخریب شده است. ما بارها با مقامات محلی تماس گرفته ایم و از آنها خواسته ایم تا به این موضوع رسیدگی کنند، اما هیچ توجهی به ما نشده است،»

او به سلام تایمز گفت، برای رفع کمبود آب، بندهای آبگیری ناقص در حومه المار و دهندره فاریاب باید تکمیل و بند در منطقه خشت پل ساخته شود.

ارباب نظر، ۵۱ ساله، باشنده سابق شورقول ولسوالی خواجه سبز پوش، گفت که سه ماه پیش مجبور به ترک قریه خود به شهر میمنه شد.

او گفت، مسئولان درخواست های مردم محلی برای مقابله با کمبود آب را نادیده گرفته اند.

او به تاریخ ۲۳ سرطان گفت، «من خانواده ام را در ماه حمل به شهر میمنه منتقل کردم، زیرا نزدیک ترین منبع آب آشامیدنی ۷ کیلومتر از محل زندگی ما فاصله داشت. من هر روز نمی توانستم آب بیاورم، بنابراین ما مجبور شدیم روستا را ترک کنیم،»

او گفت، «ساکنان محلی، به‌ ویژه بیوه‌ ها و کودکانی که پدرانشان در ایران زندگی می‌کنند، در زمستانهای سرد و تابستانهای گرم مجبور بودند تا حداقل ۷ کیلومتر را طی کنند که از منطقه خواجه قشری آب بگیرند،»

سعدالله نوابی، ۴۹ ساله، یکی از ساکنان شورقل، گفت که هر خانواده در منطقه او مجبور است، برای حمل ظروف پر از آب به خانه هر روز از الاغ استفاده کند.

نوابی همچنین گفت که باید هر روز بخاطر بدست آوردن آب ۷ کیلومتر سفر کند.

او به تاریخ ۲۳ سرطان به سلام تایمز گفت، «در گذشته حدود ۶۰۰ خانواده در منطقه شورقول زندگی می کردند، اما کمبود آب بیش از ۴۰۰ آنها را مجبور به ترک کرد،»

وضعیت نزدیک مرکز ولایت هم حتما نسبت به این بهتر نیست.

عبدالرحیم، ۴۶ ساله، که در منطقه دمقل، یکی از حومه های شهر میمنه زندگی می کند، هر روز با استفاده از روش های مختلف حمل و نقل، در جستجوی آب به مرکز شهر می رود.

او گفت، «هر روز با سه یا چهار همسایه برای آوردن آب می‌ روم و ساعت‌ها در صف منتظر می‌مانم،» و افزود که باید کار را بماند و بیش از ۱۰۰ افغانی (۱.۱۷ دالر) را به رانندگان ریکشا بپردازد تا آب را به خانه بیاورند.

او افزود که در گذشته، ساکنان منطقه دمقل به سیستم آبرسانی که توسط یک موسسهء کمک رسانی ساخته شده بود متکی بودند، اما پمپ آن چهار ماه پیش خراب شد و صدها خانواده را بدون آب آشامیدنی رها کرد.

تلاش برای کاهش مصرف

مقامات ریاست آبیاری فاریاب می گویند، در صورت ادامه استفاده غیر مسئولانه از ذخیره های زیرزمینی، این ولایت و به ویژه میمنه با کمبود آب مواجه خواهد شد.

عمر زلاند، سرپرست ریاست آبیاری فاریاب گفت که خشکسالی، چاه های عمیق غیرقانونی، استفاده از آب های زیرزمینی برای زراعت و مصرف مفرط باعث خشک شدن چاه ها و کاهش منابع آب از یک سال به سال دیگر شده است.

زلاند به سلام تایمز گفت، «طبق بررسی‌ای که یک سال پیش انجام شد، ۵۰۰۰ حلقه چاه عمیق [...] در باغها و مزارع در سراسر ولایت فاریاب وجود دارد و ممکن است این تعداد در سال گذشته افزایش یافته باشد،»

وی گفت، «ریاست آبیاری برای جلوگیری از استفاده مفرط از آب زیرزمینی و ایجاد استانداردهای مصرف آب در خانواده ها، به زودی میترها را در چاه ها نصب خواهد کرد،»

وی هشدار داد که، اگر باشندگان در مصرف آب صرفه جویی نه کنند و جلو حفر چاه های عمیق غیرقانونی گرفته نشود، این مشکل گریبانگیر همه خواهد شد.

زلاند افزود که ساکنان باید چاه هایی حفر کنند تا آب حاصل از بارندگی و برف را در منازل خود ذخیره کنند و در تغذیه مجدد آب های زیرزمینی همکاری کنند.

او گفت، دفتر وی رسما از والی فاریاب خواسته است تا ادارات مربوطه در این ولایت برای جلوگیری از حفر چاه های عمیق و استفاده بیش از حد از آب توسط ساکنان، همکاری کنند.

سلطان محمد فهیم، ۳۴ ساله، باشنده شهر میمنه، گفت که با وجود میلیون ها دالر کمک بین المللی به افغانستان برای رسیدگی به دسترسی به آب آشامیدنی، این بحران همچنان ادامه دارد.

وی گفت، «متأسفانه مسئولان دولتی به کمبود آب آشامیدنی توجه چندانی نکرده اند. نیاز ساکنان به تغیر مکان به دلیل کمبود آب آشامیدنی نشان می دهد که همچنان نیاز به حمایت دارند،»

فهیم هشدار داد، «کشور با یک بحران انسانی روبرو خواهد شد و وضعیت بدتر خواهد شد مگر اینکه افغانستان روابط خود را با جهان عادی کند و اطمینان حاصل کند که کمک ها به افغان ها می رسد.»