![منسوبین امنیتی به تاریخ ۱۵سنبله در نزدیکی دروازه های بسته گذرگاه مرزی تورخم بین افغانستان و پاکستان در ولایت ننگرهار افغانستان برای عکس گرفتن آماده می شوند. درگیری مسلحانه بین نیروهای مرزی پاکستان و افغانستان درگرفت و هر یک از طرفین طرف مقابل را به خاطر شروع درگیری که مزدحم ترین گذرگاه تجارتی آنها را بست، مقصر دانست. [شفیع الله کاکر/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/09/07/43895-33uf4aj-highres-739_416.webp)
پیشاور، پاکستان -- مقامات گفتند که روز چهارشنبه (۱۵سنبله) بین نیروهای مرزی پاکستان و افغانستان درگیری مسلحانه رخ داد و هر یک از طرفین طرف مقابل را برای شروع درگیری که مزدحم ترین گذرگاه تجارتی آنها را بست، مقصر دانستند.
ارشاد مهمند، مسئول اداره محلی پاکستان، گفت، «نیروهای افغان سعی کردند یک پوستهء امنیتی را در منطقه ای ایجاد کنند که توافق شده بود... هر دو طرف در آنجا پوستهء امنیتی ایجاد نمی کند،» و افزود که گذرگاه همچنان بسته است.
وی با بیان اینکه «پس از مخالفت طرف پاکستانی، نیروهای افغان تیراندازی آغاز کردند»، افزود که نیروهای مرزی پاکستان با «آتش جوابی» پاسخ دادند.
افغانستان به نوبه خود پاکستان را مقصر دانست.
قریشی بدلون، یک مقام ریاست اطلاعات و فرهنگ در ولایت ننگرهار گفت، «نیروهای پاکستانی زمانی به طرف افغان حمله کردند که نیروهای افغان می خواستند پوستهء قدیمی خود را با استفاده از یک اسکواتور دوباره فعال کنند،»
وی گفت، «این حمله تلفاتی در پی داشته است، اما آمار دقیق هنوز مشخص نیست.»
یک مقام پولیس محلی پاکستان که اجازه صحبت کردن با رسانه ها را نداشت، گفت که تیراندازی ها حوالی ساعت ۱ بعدازظهر در گذرگاه مرزی تورخم، در نیمه راه اسلام آباد و کابل، آغاز شد، و به آنها دستور داده شد تا منطقه را تخلیه کنند.
او گفت، تیراندازی اواخر بعد از ظهر روز چهارشنبه متوقف شد، اما مرز بسته بود.
وی گفت، «فضا متشنج است و نیروهای دو طرف در حالت آماده باش هستند،»
یکی دیگر از مقامات دولتی محلی که خواست نامش فاش نشود، گفت که یک عسکر نیروهای امنیتی پاکستانی زخمی شده است.
این مقام مسئول افزود، دو طرف به سمت یکدیگر هاوان و سلاح های سبک و سنگین شلیک کردند.
گذرگاه تورخم یک نقطه تجارتی کلیدی است، جایی که افغانستان بارهای زغال سنگ را صادر می کند و مواد غذایی و سایر مواد را از پاکستان دریافت می کند.
در ماه دلو پس از آن که مقامات افغان دستور بستن مرز را صادر کردند، درگیری مسلحانه نیز در این گذرگاه رخ داد و هر دو طرف یکدیگر را برای شروع جنگ مقصر دانستند.
حمله تی تی پی دفع شد
یک مقام ارشد گفت که در همان روز، نیروهای پاکستانی یک حمله فرامرزی از افغانستان توسط صدها جنگجوی تحریک طالبان پاکستان (تی تی پی) را دفع کردند و نیروهای اضافی به منطقه ناهموار مرزی ارسال شدند.
محمدعلی، معاون کمیسار ولسوالی چترال در ایالت خیبر پختونخوا، پاکستان، به خبرگزاری فرانسه گفت، «آنها صدها نفر بودند و به سلاح های سبک و سنگین مسلح بودند. ما برای مقابله با حمله آماده بودیم و تبادل آتش حدود چهار ساعت ادامه داشت.»
شعبهء روابط عامه اردوی پاکستان (آی اس پی آر)، اعلامیهء صادر کرد و گفت، «گروه بزرگی از تروریست‌ها مجهز به جدیدترین سلاح‌ها» به دو پوسته در این منطقه حمله کردند.
آی اس پی آر گفت، چهار سرباز پاکستانی کشته شدند، در حالی که «۱۲ تروریست به جهنم فرستاده شدند.»
معاون کمیسار علی گفت، «ما دو یا سه روز تحرکات آنها را در مناطق نزدیک مرز زیر نظر داشتیم.»
وی گفت، «همچنان مخبران نیز اطلاعاتی درباره تحرک گروه های شبه نظامی برای ما ارسال کردند.»
تحریک طالبان پاکستان در اعلامیهء مدعی شد که دو پوستهء نظامی را در منطقه بومبوریت در چترال پاکستان، که در حدود ۲۰۰ کیلومتری شمال غرب اسلام‌آباد پایتخت است، تصرف کرده است.
کریم خان، یکی از مقامات پولیس به خبرگزاری فرانسه گفت که نیروهای امنیتی ورود به چترال، منطقه ای ناهموار از تپه ها و دره های شیب دار و محبوب گردشگران داخلی را مسدود کرده اند.
یک مقام دیگر گفت که عساکر و نیروهای شبه نظامی برای تقویت این ولسوالی به سرعت وارد شده اند.
آی اس پی آر گفت، «به منظور از بین بردن تروریست های دیگر، پاکسازی منطقه در حال انجام است.»
شعله ور شدن مکرر
تحریک طالبان پاکستان در اوج قدرت خود بر بخش‌هایی از جوامع کوهستانی تسلط داشت، قوانین سختگیرانه اسلامی را اجرا می‌کرد و در زمینی در ۱۴۰ کیلومتری شمال اسلام‌آباد گشت زنی می‌کرد.
اما ارتش پاکستان پس از سال ۱۳۹۳ که جنگجویان تحریک طالبان پاکستان به مکتب کودکان منسوبین ارتش یورش بردند و بیش از ۱۴۰ نفر را که بیشتر آنها متعلم بودند، کشتند، مورد انتقاد قرار گرفتند.
جنگجویان آن عمدتاً مجبور به ورود به افغانستان همسایه شدند، اما اکنون اسلام آباد مدعی است که تحریک طالبان پاکستان از افغانستان به عنوان پایگاهی برای انجام حملات در آن سوی مرز استفاده می کند - اتهامی که کابل آن را رد می کند.
تنش های دیپلماتیک به دلیل شعله ور شدن مکرر در امتداد مرزهای عمدتا کوهستانی آنها، که کابل مدت هاست آن را قبول نمی کند، از جمله درگیری های پراگنده و بسته شدن گذرگاه ها، دامن زده است.
به گفته موسسه مطالعات صلح پاکستان (پی آی پی اس)، در ۱۲ ماه پس از ماه اسد ۱۴۰۰، پاکستان شاهد افزایش ۵۰٪ حملات جنگجویان متمرکز در ایالت های مرزی غربی بود.
هر دو کشور در تنگنای وخیم اقتصادی قرار دارند، به طوری که افغانستان از کاهش کمک ها در دو سال گذشته ناامید شده و پاکستان به دلیل رکود داخلی و تورم فلج شده است.
پاکستان تحریک طالبان پاکستان و سایر گروه های مشابه را ایجاد کرده است. این احمقانه است که پاکستان بخیزد افغانستان و افغان ها را بخاطر تحریک طالبان پاکستان مقصر بداند. پاکستان این و ده ها گروه مشابه دارد که مدت ها پیش ایجاد کرده اند. این گروه ها بعد و قبل از شوروی با ایجاد پاکستان ساخته شده اند. در حقیقت، هیچ کشور یا سرزمینی به نام پاکستان در نقشه جهان وجود ندارد. سرزمین پاکستان کنونی از هند بزرگ و افغانستان گرفته شده است. پس از خروج انگلیسها از منطقه، به عنوان یک قاتل یا مزدور اجیر باقی می ماند و به نفع آنها استفاده می شود. اما در حال حاضر، موضوع کاملاً محرمانه است. همان کشوری که به دست غرب ساخته شده، هنوز هم غربی ها و شرقی ها را فریب می دهد. سیاست جهانی ناگزیر در طول زمان تغییر خواهد کرد. اکنون جهان به خصوص غرب درک کرده است که پاکستان به تلکی برای منطقه و غرب تبدیل شده است. اکنون دو نکته برای گفتن وجود دارد؛ ۱. پاکستان به خاطر گروه هایی که دست خودش ایجاد کرده نابود می شود، اما اگر به این شکل نابود شود، این گروه ها در آینده چقدر برای دنیا تهدید خواهند کرد؟ ۲. جهان باید به هر ملت و شهروندی در این منطقه (پاکستان) با تمام مهارت خود حق بدهد تا وطن مصنوعی به نام پاکستان را نابود کنند و از این بلا خلاص شوند. اگر این کار انجام نشود، صلح در منطقه و جهان جنون است.
پاسخ11 دیدگاه
در حالیکه، طبق قوانین و مقررات بین‌المللی، هیچ کشوری نمی‌تواند به طور یک جانبه پوسته های تلاشی بسازد یا کتاره نصب کند یا فعالیت های مشابه دیگری انجام دهد، به ویژه در شرایطی که مرزها دارای سیستم رسمی نبوده و بین کشورها مسایل تاریخی و حقوقی و از سوی یک کشور ادعای وجود داشته باشد. یک چیز دیگر: تا زمانی که افغان ها به تحریک دیگران از تخریب خانه های خود دست برندارند، هدف قرار دادن یکدیگر را توقف ندهند و به وحدت ملی نرسند، وضعیت کنونی جغرافیایی افغانستان در خطر خواهد بود. ۳
پاسخ11 دیدگاه
آنها حتی در برخی مناطق به این طرف خط عبور کردند. بر اساس برخی اطلاعات و مختصات نظامی، سربازان پاکستانی در سال های گذشته کیلومترها از مواضع قبلی خود به سمت مرز پیشروی کرده اند. به طور مثال در ولسوالی خاص کنر ولایت کنر، گیان، برمل و گومل در پکتیکا. در این ولسوالی ها تا ۲۱، ۲۳ و ۲۹ کیلومتر پیش آمدند. عبور از خط فرضی: طی چند سال گذشته، علاوه بر اینکه نیروهای پاکستانی در آن سوی خط پیشروی کرده اند، در برخی مناطق ۲ تا ۳ کیلومتر به این سوی خط فرضی عبور کرده و پوسته های نظامی یا تأسیسات دیگری ساخته اند. بر اساس معلومات، این نوع پیشروی در کامدیش ولایت نورستان، گوشته، لالپوره و مومند دره ولایت ننگرهار، سرکانو کنر، گرمسیر هلمند و برمل پکتیکا رخ داده است. حکومت های سابق و دموکراتیک افغانستان پیوسته با عصبانیت به چنین مانورهای نظامی و ایجاد تأسیسات پاکستان در نزدیکی خط فرضی واکنش نشان داده‌اند. با این حال، هیچ نتیجه ای نداشته است. علیرغم همه اعتراضات در افغانستان، به بهانه مدیریت مرزی، طرف پاکستانی بدون موافقت و اطلاع طرف افغانستان به طور یک جانبه در امتداد خط دیورند سیم خاردار نصب کرد. این کار را تقریباً به پایان رسانده است. پاکستان نیز می گوید که چنین اقداماتی را در خاک خود انجام می دهد و نیازی به رضایت یا اطلاع رسانی کسی نیست. ۲
پاسخ11 دیدگاه
۱۳۰ سال بعد، وضعیت کنونی خط دیورند: درست ۱۳۰ سال پیش، در سال ۱۸۹۳ میلادی، خط فرضی دیورند توسط هند بریتانیایی بر امیر عبدالرحمن خان تحمیل شد. گرچه جنبه های تاریخی، سیاسی و حقوقی این خط و شرایط امضای سند بسیار مورد تحقیق قرار گرفته است، اما با توجه به تاریخچه روابط افغانستان و پاکستان و وضعیت کنونی کشور، به نظر من مهم است که افکارم را در مورد وضعیت کنونی این خط فرضی بنویسم. تاریخچه: خط فرضی دیورند به طول کل ۲۴۱۲ کیلومتر است که از نقطه اتصال افغانستان، هند بریتانیا و چین در شمال شرقی شروع می شود و از ۱۲ ولایت و ۴۵ ولسوالی افغانستان می گذرد و به مرز افغانستان و ایران می رسد. در سال ۱۸۹۵، کمیسیون مشترکی برای اجرای خط فرضی در این قلمرو تشکیل شد. هنوز به دلیل واکنش و مخالفت شدید اقوام و قبایل دو طرف خط فرضی، خط خیالی دیورند در قلمرو اجرا نشد. علیرغم جنبه تاریخی و قانونی آن در زمین اجرا نشده است و به همین دلیل به آن خط فرضی نیز می گویند. در ۴۰ سال گذشته چه گذشت؟ پس از امضای سند، ده ها سال پس از پایان رژیم شهید سردار محمد داود خان، پست های نظامی پاکستان کیلومترها دورتر از خط فرضی قرار داشت. تنها حضور محدودی از شبه نظامیان غیرمسلح در مناطق عمدتا قبیله ای نزدیک خط فرضی وجود داشت. متأسفانه در ۴۰ سال گذشته به دلیل نفاق، جنگ، کشتار یکدیگر و تخریب خانه های یکدیگر در کشور، طرف پاکستانی از این فرصت استفاده کرد. آنها تحت عنوان مبارزه با تروریزم، واحدهای نظامی خود را به خط فرضی نزدیک کردند و پوسته ها ساختند. ۱
پاسخ11 دیدگاه
بسته شدن دروازه تورخم یک کار برنامه ریزی شده به نظر می رسد زیرا بسیاری از میوه های افغانستان در این فصل رسیده است و کشاورزان امیدوارند که آن را به قیمت مناسب بفروشند تا مقداری درآمد کسب کنند. اما کشور مسلمان پاکستان در این فصل برای همیشه به یک بهانه و گاهی به بهانه ای دیگر دروازه های خود را می بندد تا به محصولات دهقانان افغان آسیب برساند و میلیون ها افغانی خسارت وارد کند. اما ما به نام پشتون هستیم. وگرنه باید کاری می کردیم که دروازهء نفرت انگیز تورخم را تا آخر عمر می بندیدیم.
پاسخ11 دیدگاه
به اساس گزارشها رسانه ای، نیروهای پاکستانی زمانی به نیروهای مرزی طالبان شلیک کردند که نیروهای طالبان مشغول ترمیم یک ایستگاه امنیتی بودند. این یک واقعیت است که بستن راه تورخم تجارت دو کشور و منطقه را متأثر می‌سازد و تاجران دو طرف را می‌تواند با ضرر تجاری و مالی مواجه کند. قبل از این نیز، نیروهای نجس پاکستانی محموله انجیر تاجران افغان که از مسیر بندر واگه راهی کشور هند بود، در نزدیکی پوسته تلاشی پولیس در ایالت بلوچستان به آتش کشانیده شد که نگرانی و بی‌اعتمادی عمده ای ایجاد کرد و همچنین، حکومت پاکستان اخیرا صدها کانتینر اموال و محموله های افغانستان را به بهانه قرار داشتن در فهرست حساس در بندر کراچی متوقف کرده است. به اساس گفته های مامورین حکومت افغانستان، متأسفانه برخلاف همه تعهدات قبلی، عرف حاکم و تعهدات برپایه قوانین بین‌المللی، طرف پاکستانی بیشتر اوقات در بندر کراچی مشکل ایجاد کرده و هم‌زمان با رسیدن محصولات زراعتی و میوه افغانستان ورودی ها را بدون هیچ توجیهی بسته است. در بیانیه وزارت خارجه طالبان آمده است علاوه بر کشته شده ها، شمار زیاد مسافرین (زنان، افراد سالخورده و کودکان) در دو طرف تورخم که منطقه تجاری افغانستان و پاکستان است، به اقتصاد منطقه آسیب می رساند. در حقیقت، پاکستان که تقریبا هفتاد و ښ سال قبل در نتیجه یک معاملهء ننگین بدنیا آمد و خاک افغانستان را اشغال کرد، از بد وآغاز تاسیس آن به مانند یک حجره سرطانی برای افغانستان، هندوستان، منطقه و جهان تبدیل شده است. این لکهء ننگ بر جبین تاریخ انسان باید هرچه زودتر به پارچه های کوشیرنشدنی اش تجزیه شود که هم حقوق پشتونها، بلوچها، سندی ها در آن معلوم شود و هم منطقه و جهان از شر ترورستی آن نجات یابد.
پاسخ11 دیدگاه
در زمستان ما حتی به ۵۰۰ افغانی بانجان رومی می خریم. اگر یک خانواده متوسط بتواند ۸ سیر بانجان رومی را در فصل بانجان رومی خشک کند، تا پایان زمستان برایشان کفایت می کند. ما هر سال همین کار را می کنیم. ماه گذشته ۱۵ سیر بانجان رومی خريدم و آنرا در خانه خشك كردیم. سپس آن را در بازار میده می کنیم. آنها به خوبی خشک شده بودند و ما آنها را به درستی در بوتل های شیشه ای نگهداری کردیم. بنابراین در حال حاضر بهانه‌ای وجود دارد که پاکستان این دروازه را مسدود کرده است. هموطنان عزیز! امیدوارم برای زمستان سرد و پرباران آینده بانجان رومی بخرید و خشک کنید و یا آنرا به بیرون بکشید. دیروز یک سیر بانجان رومی در منده ای میوه و ترکاری کابل و جلال‌آباد ۱۰۰ افغانی قیمت داشت. اکنون بسیار ارزان خواهد بود. این وطن دوستی است، وطن دوستی!
پاسخ11 دیدگاه
مرگ و زندگی افغانها برای پاکستان ارزشی ندارد. آنها نسبت به زندگی افغانها از دیدن اجساد شان بیشتر لذت می برند. جنازه یک کودک افغان از چهار روز گذشته در تورخم در موتر گیر مانده است. او تنها کودکی است که عکسش منتشر شده است. دیگر چه خواهد شد؟ پاکستان از همان ابتدا با افغان ها این گونه رفتار می کند و رفتار غیرانسانی خود را ثابت کرده است. اقدامات اولیه را برای رهایی از چنگ پاکستان انجام داده بودیم، اما باز هم غربی ها به نام صلح از انگشت زخمی ما گرفتند و ما را به دره تیله کردند.
پاسخ11 دیدگاه
جنگ نه به خاطر پوسته است و نه دلیل تخنیکی یا سرحدی دیگری دارد. ماجرا از این قرار است که حاصلات میوه و سبزیجات در سطح وسیعی در افغانستان برداشت شده است. اکنون وقت آن فرا رسیده است که کشاورزان افغان از کار یکساله خود بهره ببرند و اقتصاد خود را رشد دهند، اما متأسفانه پاکستان مثل همیشه در تلاش است تا اقتصاد و سیستم کشاورزی افغانستان را تخریب یا تضعیف کند. از آنجایی که افغانستان اساساً یک کشور زراعتی است و اقتصاد مردم به مالداری و زراعت وابسته است، پاکستان همواره سعی کرده در چنین لحظه حساسی که میوه ها و سبزیجات رسیده اند، در مناطق مرزی (در امتداد مسیرهای صادرات و واردات) موانع ایجاد کند. بانجان رومی در ولایات لوگر، کاپیسا و میدان وردک... افغانستان به مقدار بسیار زیاد رسیده است که نمی توانند در بازار افغانستان جذب شوند (آنها از ضرورت مردم بیشتر است). به همین ترتیب، میوه هایی مانند انگور، خربزه و سیب... به ولایات کابل، کاپیسا، میدان وردک و قندهار رسیده اند و از نیازهای داخلی مردم بیشتر است، و باید به بازار بین المللی صادر شوند. اما از آنجایی که پیش از این میوه های ما به صورت گسترده به کشورهای اروپایی و آسیایی صادر می شد، اکنون با روی کار آمدن دولت جدید، موانعی در مسیر صادرات به سایر کشورها ایجاد شده است و تنها پاکستان است که کشاورزان و تجاران افغان از آن استفاده می کنند و آنرا مانند یک بازار عالی در نظر گرفته اند. اما ایجاد مشکلات در مناطق مرزی در چنین مقطع حساسی نشان می دهد که پاکستان می خواهد اقتصاد افغانستان را ریشه کن کند. بنابراین امیدواریم دولت راه های جایگزینی را در نظر بگیرد و ما را از شرارت پنجاب رهایی بخشد...
پاسخ11 دیدگاه
در دروازه تورخم باید جنگ نمی شد این یک دروازه عادی نیست بلکه از این دروازه روزانه هزاران مریض به خاطر تداوی از افغانستان به پاکستان از همین دروازه عبور می کنند . از این دروازاه روزانه به ده ها تن جسد های افغانان از پاکستان به افغانستان به خاطر تدفین کردن انتقال می شود که اکثر شان به خاطر تداوی رفته بودند ودر خاک پاکستان وفات شده اند . از این دروازه روزانه به هزاران تون میوه تازه و سبزیجات از افغانستان به پاکستان انتقال میشود و از پاکستان به افغانستان انتقال می شود که به یک روز بسته کردن دروازه تورخم به میلیون ها دالر تاجران هردو کشور خساره می بیند . از این دروازه. به هزاران تن مواد خام از معدن های افغانستان به پاکستان انتقال داده می شود .از این دروازه روزانه به هزاران نفر رفت وآمد می کند که به بسته کردن این در وازه هزاران نفر بیکار می شوند . نظر من این است که جنگ های خورد و ریزه در بین افغانستان و پاکستان نه شود که هردو کشور صدمه زیاد می بیند . سالهای زیاد است که حکومت پاکستان در افغانستان از جنگجویان بشتبانی می کند و در خاک افغانستان مداخله می کند . در جنگ خیر یک کشور هم نیست حکومت فعلی افغانستان حکومت پاکستان باید مشکلات های خود را از راه مذاکرات حل نماید نه از راه جنگ که جنگ هر دو کشور را تباه می کند
پاسخ11 دیدگاه
به طور کلی جنگ پدیده بدی است اما برای مردم افغانستان بدتر است. ما نزدیک به پنجاه سال را در جنگ ها گذرانده ایم، چیزی به دست نیاوردیم، امیدواریم که دیگر جنگی نباشد. در جنگ کنونی تورخم، مردم مردند، مادران و پدران بی فرزند و خواهران بی برادر شدند تا در چنین مجازات هایی بسوزیم! امیدواریم دیگر از عقل سلیم و تفکر آرام استفاده کنیم. جنگ برای هیچ کسی خوب نیست، جنگ تباهی و ویرانی می آورد. مرز تورخم سه روز است که بسته است، هزاران نفر در دو طرف مرز گیر کرده اند، مردم مریض هستند، تجارت در بن بست است، کار هزاران نفر تعطیل است، این است که جنگ کج برکت دارد. اگر هر کس جنګ میکند بوکند، به افغانها لازم نیست ازی به بعد بیجنکند.
پاسخ11 دیدگاه