امنیت

پاکستان و افغانستان پس از درگیری ها گذرگاه سرحدی کلیدی خود را بازگشایی کردند

گزارش از سلام تایمز و ای اف پی

افغان ها به تاریخ ۲۴ سنبله از مرز پاکستان و افغانستان در تورخم وارد پاکستان می شوند. گذرگاه تورخم به تاریخ ۲۴ سنبله، بیش از یک هفته پس از بسته شدن آن در پی درگیری مسلحانه بین مرزبانان، بازگشایی شد. [شفیع الله کاکر/ خبرگزاری فرانسه]

افغان ها به تاریخ ۲۴ سنبله از مرز پاکستان و افغانستان در تورخم وارد پاکستان می شوند. گذرگاه تورخم به تاریخ ۲۴ سنبله، بیش از یک هفته پس از بسته شدن آن در پی درگیری مسلحانه بین مرزبانان، بازگشایی شد. [شفیع الله کاکر/ خبرگزاری فرانسه]

تورخم -- گذرگاه اصلی مرزی بین افغانستان و پاکستان روز جمعه (۲۴ سنبله) بیش از یک هفته پس از بسته شدن آن در پی درگیری مسلحانه بین مرزبانان، دوباره به روی عابران پیاده و وسایل نقلیه باز شد.

پس از ماه اسد ۱۴۰۰ چندین بار درگیری بین نیروهای پاکستان و افغانستان رخ داده که در نتیجه آن مرز بین دو کشور بسته شده است، اما بسته شدن ۹ روزه تورخم - یکی از مزدحم ترین گذرگاه ها - یکی از طولانی ترین بسته شدن ها تاکنون بوده است.

شهرک های دو طرف مرز تورخم نام دارند.

افغان‌های مریض که ناامید از گرفتن نوبت شفاخانه ها در پاکستان بودند، از اولین کسانی بودند که با ویلچرهای دست‌ساز از پوسته ها و ماشین های ایکسری در کنار جاده‌ها و گذرگاه‌های بین پوسته های سرحدی عبور کردند.

رانندگان لاری ها به تاریخ ۲۴ سنبله در سرحد پاکستان و افغانستان در تورخم منتظر هستند. این گذرگاه یک گذرگاه تجارتی کلیدی است، راهی که افغانستان لاری های زغال سنگ را برای صادرات از آن ارسال می کند، و مواد غذایی و سایر واردات را از پاکستان دریافت می کند. [شاهدخان/ خبرگزاری فرانسه]

رانندگان لاری ها به تاریخ ۲۴ سنبله در سرحد پاکستان و افغانستان در تورخم منتظر هستند. این گذرگاه یک گذرگاه تجارتی کلیدی است، راهی که افغانستان لاری های زغال سنگ را برای صادرات از آن ارسال می کند، و مواد غذایی و سایر واردات را از پاکستان دریافت می کند. [شاهدخان/ خبرگزاری فرانسه]

شکور خان ۶۲ ساله گفت که پنج روز منتظر بود تا دخترش را که از مرض اپلیپسی رنج می برد برای معالجه به شفاخانه ای در پاکستان ببرد.

او گفت، «این پنج روز مانند دیدن او در انتظار اعدام بود،»

زن دیگری که نام خود را به سادگی حبیبه یاد کرد و منتظر عبور به پاکستان بود، گفت، «من مریض هستم... من یک مریضی تنفسی دارم.»

اسلام آباد و کابل از ۱۵ سنبله، زمانی که نیروهای سرحدی در یک مناقشه بر سر ساخت یک پوسته در افغانستان تیراندازی کردند، در بن بست دیپلماتیک قرار گرفتند.

تورخم که در نیمه راه بین دو پایتخت قرار دارد، مزدحم ترین دروازه مرزی برای تجارت و رفت و آمد بین دو کشور است. این دو کشور دارای ۲۶۰۰ کیلومتر مرز نفوذی است که از میان کوه ها و دره های ناهموار می گذرد.

در حالی که صدها لاری رنگارنگ پر از محصولات آماده برای عبور، بارگیری شده بودند، تاجران از تلف شدن تون ها اجناس فرسوده شدنی شکایت کردند.

تاجری بنام حضرت گل هنگام خروج از افغانستان گفت، «انگور، بانجان رومی، بادرنگ و سایر محصولات ما در بازار جلال آباد پوسیده می شود.»

او گفت که بسته شدن مرز به معنای «خسارات زیادی برای تاجران و رانندگان لاری» بوده است و از مقامات خواست «دروازه ها را با سیاست درگیر نکنند و همیشه مسیرهای تجارتی را باز نگه دارند.»

به گفته حکومت پاکستان، بیش از سه میلیون مهاجر افغان در پاکستان زندگی می کنند.

بسیاری از افغان‌هایی که از ماه اسد سال ۱۴۰۰ به پاکستان مهاجرت کرده‌اند، از ادامه مشکلات و کاهش کیفیت زندگی در کشور میزبان گزارش می‌دهند.

منبع اصطکاک ثابت

هر یک از طرفین طرف دیگر را برای شلیک اولین مرمی به تاریخ ۱۵ سنبله سرزنش کرد و روابط ضعیف بین اسلام آباد و کابل را تیره کرد.

این مرز، یک مرزبندی دوران استعمار که هیچ حکومت افغانستان آنرا قبول نکرده است، منبع دائمی اصطکاک است.

پاکستان بارها شکایت کرده است که افغانستان در تامین امنیت مرزهای خود ناکام است و به شبه نظامیان اجازه عبور و انجام حملات را می دهد.

مقامات افغانستان این اتهامات را رد کرده اند.

مقامات گفتند که بیش از ۱۳۰۰ وسیله نقلیه، از جمله لاری و تریلر، در سمت پاکستانی مرز در انتظار عبور بودند.

در طرف افغانستان، مقامات و ساکنان در اوایل این هفته یک مظاهره کوچک برگزار کردند و خواستار بازگشایی مرز شدند.

وزارت خارجه پاکستان این هفته گفت که «تیراندازی بی دلیل نیروهای امنیتی مرزی افغانستان همواره عناصر تروریست را جسور می کند.»

ممتاز زهرا بلوچ سخنگوی این وزارت گفت، «پاکستان به خویشتنداری و اولویت دادن به گفتگو در مواجهه با تحریکات مداوم و غیرقابل توجیه توسط نیروهای افغان مستقر در امتداد مرز پاکستان و افغانستان ادامه داده است.»

در ماه دلو پس از آن که مقامات افغان دستور بستن سرحد را صادر کردند، درگیری مسلحانه در این گذرگاه آغاز شد و هر دو طرف طرف دیگر را برای شروع جنگ مقصر دانستند.

دخالت تی تی پی

یک مقام ارشد گفت که سربازان پاکستانی حمله مرزی ۱۵سنبله از افغانستان را که توسط «صدها» جنگجوی تحریک طالبان پاکستان (تی تی پی) انجام شده بود، خنثی کردند.

نیروهای اضافی به سرعت به منطقه ناهموار مرزی اعزام شدند.

محمدعلی معاون کمیشنر ولسوالی چترال گفت که تعداد قابل توجهی از ستیزه جویان مسلح با سلاح های سبک و سنگین حمله ای را به یک پاسگاه نظامی پاکستان در نزدیکی مرز آغاز کردند.

ولسوالی چترال ایالت خیبر پختونخوا، پاکستان، هم مرز با افغانستان است.

شعبه ارتباطات عامه ارتش پاکستان (آی اس پی آر) تأیید کرد که «گروه بزرگی از تروریست ها مجهز به جدیدترین سلاح ها» به دو پوسته در منطقه حمله کردند.

در همین حال، تحریک طالبان پاکستان مدعی شد که کنترل دو پوسته نظامی را در منطقه بومبوریت در چترال، پاکستان، که تقریباً در ۲۰۰ کیلومتری شمال غرب پایتخت، اسلام آباد قرار دارد، به دست گرفته است.

به گفته موسسه مطالعات صلح پاکستان (پی آی پی اس) در ۱۲ ماه پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰، پاکستان افزایش ۵۰٪ حملات شبه نظامیان متمرکز در ایالت های مرزی غربی را تجربه کرده است.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

9 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

من ویدیویی را دیدم که اخیراً در شبکه های اجتماعی در فضای مجازی منتشر شد. چهار پنج پولیس پاکستانی یک پناهجوی افغان را در بازار مزدحم گرفتار کردند. او را با سیلی و لگد زدند. افغان بیچاره برای دفاع از خود سعی می کند، صورتش را با دستانش می پوشاند اما بیهوده. سپس او سعی می کند چند قدمی فرار کند و پولیس سلاح های خود را به سمت او نشانه می گیرد تا متوقف شود. نزدیک او شدند و با قنداق تفنگ به پشت او زدند. از دیروز که این ویدیو را دیدم خیلی ناراحت هستم. از افغانی بودن خود متنفر شدم. چه زمانی تعهدات ما به پایان می رسد؟ چرا کسی در مورد ما نمی پرسد؟ چرا نهادهای انسانی که این گونه دوسیه های انسانی را بررسی می کنند، ساکت نشسته اند؟ چرا سازمان های بین المللی مهاجرت ساکت هستند؟ چرا افغان ها مورد این همه ظلم و ستم قرار می گیرند؟ تا کی این وضعیت را تحمل کنیم؟ و چرا ........؟

پاسخ

اگه راستش رو بگم دلم برای این پناهجویان افغان که از پاکستان اخراج میشن نمیسوزه چون این افغانها پاکستانی شده اند اون پاکستان کثیف رو بیشتر از وطنشون دوست دارن. آنها هیچ عشقی به کشور خود ندارند. اگر الان به زور بیرون نیایند، به میل خود یا حتی تا آخر عمر بیرون خواهند آمد.

پاسخ

برادر، TTP وجود ندارد، این پروژه مشترک ارتش و IsI برای سرکوب قوم پشتون است که در حال انجام است. هر کاری که انجام می شود مورد پسند این دو نیرو است. آنها هنوز فکر می کنند که جهان را فریب خواهند داد که آنها نیز قربانی تروریسم هستند. این چر قم تحریک طالبان پاکستان است که نه در لاهور بمباران کردند، نه در پنجاب و  سند خوده انفجار و انتحار کرد، نه افسر مهم پنجابی را کشتند و نه در هیرا مندی کدام حمله یې مصلاحانه کردند. هر وخت کی خبر میشی یا در وزیرستان حمله میکند و یا هم در چترال. ازی معلوم میشوند، کی این یک پروژه یې بسیار قوی بخاطر سرکوب قوم پشتون ایجاد شوده اند. 

پاسخ

پاکستان مانند فاحشه ای است که در آغوش هر کسی که پول بیشتری به او بدهد می افتد. نیازی به قهر کردن با چنین کشوری نیست! اما من از افغان های خودم عصبانی هستم که از یک طرف از رفتار افتضاح آمیز پاکستان شکایت می کنند و از طرف دیگر به آنجا می روند! ما هم شرف نداریم. قسم می خورم که نام پاکستان را بر زبان نمی آوردم. چهل و پنج سال ما را مسخره کردند! اما ما همچنان به پاکستان گستاخ نگاه می کنیم و به آنجا می رویم.

پاسخ

خوب شد که بخیر این دروازه مرزی بین پاکستان و افغانستان بعد از چندین رړز باز ګشایی شد . بند کردن دروازه مرزی تورخم فکر کند که یک در وازه یک شهر بزر گ افغانستان بسته شده بود . بسته کردن دروازه تورخم به هر دو کشور تاوان زیاد کرد بالا خصوص تاجران میوه تازه تاوان زیاد کردن به بسته کردن دروازه تورخم تاجران رومی نمی تواند که در چندین سالها تاوان چنذین روز که دروازه تورخم بسته بود آن را جبران کند . دولت پاکستان و افغانستان هر دو کوشش این را بکنند که دیگر به یک گپ نامعلوم دروازه تورخم را بسته نکنند راه حل دروازه بسته کردن نیست . اقتصاد هردو مملکت خوب نیست جنگ های خورد و ریزه یک واقت می شود که به یک جنگ بزرگ تبدیل می شود آن واقت هردو کشور به یک چالش بزرگ اقتصادی روبه رو می شود. اگر چی پاکستان افغانستان را در ۴۵ سال به پشتبانی از گروه جنگی که در افغانستان می جنگدین به واسط همین گروه زیاد خراب کرده است . ما افغانان صبر خود را به خدا مهربان خود کردم خداوند متعال جزا این همه ظلم های را که در مقابل افغانان کرده است برایش بدهد. پاکستان سر سرنوشت میلیون افغانان بچاره بازی کرده است اما راه حل جنگ نیست .

پاسخ

بسته شدن درړازه توزخم در خسارات سنگینی به تجاران وارد کرد اما باز هم خوب بود که دروازه باز شد. پاکستان از هر نظر همسایه بد ماست، هر سال این مردها بېغیرت در فصل میوه این در وازه را به یک بهانه بند میکند، فقط به خاطر آسیب رساندن به تاجران افغان. اگر کسى ګپی مرا بشنود در هر معامله اى دروازه تورخم را بر دو طرف بند میکنم. اگرچه روزانه صدها نفر از این دروازه عبور می کنند، اما بستن کردن تورخم برای همیشه آسان نخواهد بود.

پاسخ

پاکستان تمامی موازین بین المللی را در مورد افغانستان زیر پا گذاشته است. پاکستان همسایه خوبی نیست و اصول همسایگی را درک نمی کند. سیاست آنها نسبت به افغان ها و افغانستان پر از نفرت است. آنها فکر می کنند راهی را که برای نفرت از افغان ها انتخاب کرده اند، افغانستان را تحت سلطه آنها در می آورد، اما این هرگز اتفاق نخواهد افتاد. با این کار آنها نفرت از پاکستان را در اذهان افغان ها ایجاد می کنند. امروز حتی یک کودک افغان می داند که پاکستان هرگز دوست افغانستان نبوده، نیست و نخواهد بود. ده ها سال است که محصولات و میوه های کشاورزان افغان در افغانستان برای برداشت و صادرات آماده می شود، پاکستان چنین مشکلاتی را در خط فرضی دیورند ایجاد کرده است. از نظر فشار، افغانستان راه های بدیل در برابر پاکستان دارد. مقامات افغان نباید به تجارت با پاکستان اعتقاد داشته باشند. به جای اینکه افغان ها نیازمند باشند، پاکستان باید مجبور شود سیاست خود را در زمینه تجارت تغییر دهد. ما روابط خوبی با آسیای مرکزی داریم و باید روی آسیای مرکزی تمرکز کنیم. مقامات افغان باید انتقال اجناس پاکستانی به آسیای مرکزی و اجناس آسیای مرکزی به پاکستان را از طریق افغانستان ممنوع کنند. اگر این کار انجام شود، مطمئن هستم که فریاد تاجران پاکستانی در کابل به گوش می رسد. و حتی اگر این کار انجام شود، بسیاری از کارخانه های تولیدی در پاکستان بسته خواهند شد. پس باید در مقابل این نوع سیاست منافقانهء پاکستان این گونه کار کرد. تحریم خرید اجناس پاکستانی در افغانستان برای افغان ها نیز مفید است.

پاسخ

تا زمانی که معارف به همه خانه ها نرسد، مسائل افغانستان حل نخواهد شد. دو سال از ممنوعیت تحصیل دختران می گذرد. ملت همچنان در مسیر عقب ماندگی و بدبختی می رود. نوشته خبرنگار بی‌بی‌سی را خواندم که با بزرگان و افراد طالبان تماس گرفت تا در رابطه به امر ثانی بعد از دو سال از بسته شدن مکاتب بر روی دختران، بپرسد. او می گوید هیچ کس به تماس پاسخ نداده است! من فکر می کردم که طالبان چیزی برای گفتن ندارند. در روز قیامت به خداوند چه خواهند گفت؟

پاسخ

این در واقع بازی ای است که پاکستان انجام می دهد. هر سال که وقت برداشت میوه و ترکاری در افغانستان فرا می رسد، هزاران لاری در مرز تورخم متوقف می شوند. پاکستان دروازه تورخم را می بندد. این برای ما چیز جدیدی نیست. هر سال همین بازی انجام می شود و در نتیجه تاجران افغان میلیون ها دالر تاوان می کنند. اما من پاکستانی ها را مقصر نمی دانم. من تاجران افغان را مقصر می دانم زیرا آنها خوب می دانند که دولت پاکستان هر سال این بازی را با آنها انجام می دهد اما چیزی از آن یاد نگرفته اند. در دورهء اشرف غنی، آقای غنی به استیج رفت و به پاکستان گفت که با بسته شدن دروازه تورخم کاری ندارم. او گفت،‌ امروز می خواهید یا فردا می توانید مرز تورخم و اسپین بولدک را ببندید. آقای غنی خطاب به مردمش گفت که به جای تورخم و اسپین بولدک، راه های بدیل دیگر را برای صادرات و واردات برای آنها باز کرده است. اما مردم وقتی سخنان غنی را از رادیو، تلویزیون و دیگر منابع خبری شنیدند، به او خندیدند و گفتند، اشرف غنی دیوانه شده است. کدام راه های جایگزین، چرا که راه های متفاوتی جز تورخم و اسپین بولدک وجود ندارد؟ وقتیکه فصل انار رسید، پاکستان دوباره مرز را بست. غنی دستور داد که این انارها از طریق دهلیز هوایی به کشورهای آسیای میانه منتقل شود. همانطور شد و ثابت کرد که اشرف غنی یک وطن پرست، یک اقتصاددان و یک خدمتگزار واقعی مردم بود. انار افغانستان نپوسید، انگور شان خراب نشد و فریاد تاجران به آسمان نرسید. با این حال، من همچنان تاجران را تشویق می کنم که این کار یک روزه نیست، این کار همیشگی شماست. اگر یک تاجر به تنهایی نمی تواند این کار را انجام دهد، باید در هر ولایت دو یا سه نفر بپیوندند و سردخانه بسازند. آنها باید سردخانهء با کیفیت خوب

پاسخ