پولیس قندهار از اعضای پیشین طالبان استقبال کرده و آنها را با خانواده هایشان یکجا کردند

پنجوایی -- حاجی لالا پس از آنکه برای بیش از یک دهه برای طالبان جنگید و توسط نیروهای افغان و امریکایی تحت تعقیب بود، وی فکر می کرد که برای بازگشت به خانه هرگز فرصتی نخواهد یافت.

وی که زمانی یک فرمانده و یک مقام ارشد طالبان برای این ولسوالی بود می گوید که توسط ادارات امنیتی پاکستان دستگیر شده بود، که وی را از مرز به آنطرف برده و تا مدت دو و نیم سال بازداشت کرده بود.

حاجی لالا گفت که وی برای معلومات در مورد یک جاسوسی که علیه این گروه کار می کرد، توسط مأمورینی -- که حامیان طولانی مدت طالبان هستند -- مورد تحقیق قرار گرفت.

هنگامی که این مرد ۵۸ ساله آزاد شد، وی تعهد کرد که سال های جنگجویی خود را پشت سر گذاشته و به دنبال راهی باشد که به خانه خود بازگردد.

این کار با حمایت غیرمترقبه یک فرمانده پولیس و تشویق یکی از جنگجویان پیشین طالبان صورت گرفت که وی فرصت بازگشت به خانه خود در ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار را بدست آورد.

لالا در مورد ترس ابتدایی خود از اعتماد کردن بالای یک افسر پولیس گفت، «فکر کردم شاید... آنها مرا به نیروهای امریکایی تسلیم کنند.»

قبل از آنکه وی دستگیر شد، نیروهای امریکایی که وی علیه آنها جنگیده بود تقریباً ۱۵ بار بالای خانه اش چاپه زده بودند.

وی به ای اف پی گفت، «پس از آنکه من بازگشتم، دوستان و روستاییان تا ۱۰ روز به ملاقات من می آمدند که گویا یک جشن عروسی برگزار شده باشد.»

وی افزود، «من اکنون در قریه حیثیت خوبی دارم و پولیس مرا اذیت نمی کنند. من خودم را کاملاً مصؤن احساس می کنم.»

یک فرصت دوم برای 'برادران ما'

بازگشت حاجی لالا در آواخر سال گذشته با حمایت سلطان محمد حکیمی قوماندان امنیه پیشین ولسوالی پنجوای امکان پذیر شد.

علی رغم خونریزی که حکیمی در طول زندگی مسلکی خود شاهد بوده است، وی این را مأموریت فردی خود دانسته است که برای جنگجویان، فرماندهان و مقامات پیشین طالبان فرصتی را فراهم کند تا آنها دوباره به زندگی روستایی خود برگردند.

حکیمی گفت، «ما جنگجویان پیشین را دعوت کردیم تا برگردند، به آنها اطمینان دادیم که هیچ کس آنها را اذیت نخواهد کرد.»

وی افزود، «مزارع کسانی را که از تخریب شده بودند، ما بازسازی کردیم؛ کسانی که آب نداشتند برای آنها چاه حفر کردیم.»

حكيمی حتی در دوره تقاعد خود کاری را ادامه داده است كه برای نخستين بار توسط جنرال عبدالرازق قوماندان امنیه ولایت قندهار و مخالف سرسخت شورشيان كه در سال ۱۳۹۷ ترور شد، آغاز شده بود.

تادین خان اچكزی برادر رازق، از زمانی که قوماندان امنیه این ولایت تعین شد، به این تلاش پیوست.

اچكزی گفت، «ما در آینده به كمک کردن با آنها ادامه خواهیم داد؛ آنها نیز برادران ما هستند.»

وی گفت، «اگر ما حق زندگی کردن را داریم، طالبان نیز این حق را دارند -- اما در صلح زندگی کنند... نه اینکه حملات انتحاری را انجام دهند و مردم را بکشند.»

از نظر حکیمی، این برای کمک کردن با روند مصالحه و همچنان «تضعیف رهبری» طالبان یک راه خوبی است.

حكیمی در زمان فعالیت خود به عنوان قوماندان امنیه پنجوایی، تقریباً در هر قریه این ولسوالی عملیات پاکسازی شورشیان را آغاز كرده و آنرا به یكی از امن ترین مناطق قندهار تبدیل كرده بود.

اما با افزایش خشونت در افغانستان، این پیشرفت شکننده شده است -- با اینکه طالبان ماه گذشته در یک حمله بزرگ بخشی از پنجوایی را پس گرفتند.

آغازهای دوباره

در ماه حوت سال گذشته، طالبان توافقنامه ای را با واشینگتن امضا کردند که خروج تمام نیروهای خارجی تا جوزای سال ۱۴۰۰ و آغاز مذاکرات صلح بین شورشیان و حکومت افغانستان در قطر زمینه را ممکن ساخت.

صدها جنگجویان طالب از این گروه جدا شده اند، اما هنوز هم این گروه ده ها هزار عضو دارد.

اندریو واتکینز از مرکز مطالعات درگیری گروه بین المللی بحران گفت، برای کمک کردن به بازگشت جنگجویان طالب، تلاش های متعدد قبلی نامؤفق بوده اند زیرا آنها «متفرق» بودند.

واتكینز به ای اف پی گفت، «آنها هرگز نتوانستند فرماندهان بلند رتبه را قانع بسازند كه تعداد زیادی از جنگجویان خود را همراه خود بیاورند.»

ملا رؤف یک فرمانده ۴۸ ساله طالبان قبل از آنکه برای سکونت در پنجوایی و بازگشت به دهقانی از پاکستان بازگردد، بیش از نصف از زندگی خود جنگ کرده بود.

وی عین راه حاجی لالا را انتخاب کرد، بجای اینکه خود را به مقامات تسلیم کند با حکیمی تماس گرفت تا خود را «از مشکلات» مانند زندانی شدن، نجات دهد.

حاجی احمدالله خان ۵۳ ساله پس از آنکه از جنگجویی دست کشید، اکنون در یک منطقه مجلل قندهار زندگی می کند.

این شورشی پیشین در حالی که گفتگو و خنده پسرش با پسر حکیمی در خانه این افسر پولیس پیشین را تماشا می کرد گفت، «من بدون هیچ مشکلی به همه جا، به روستای خود و یا به شهر می روم. من حالا هیچ سلاح و یا محافظی ندارم.»