آموزش خیاطی به زنان فقیر بلخ کمک می کند تا کار پیدا کنند

مزارشریف -- زنان فقیر در ولایت بلخ، که بسیاری از آنها تنها نان آور خانه های خود هستند، اکنون آموزش های مسلکی می بینند که به آنها کمک می کند تا در پهلوی حمایت های دیگر کار پیدا کنند.‌

سازمان خدمات اجتماعی در فقر (او اس اس پی) با کمک مالی از سوی کمک کنندگان بین المللی، تلاش کرده است تا فرصت های شغلی برای زنان در بخش های مختلف از جمله خیاطی و صنایع دستی فراهم کند.

این سازمان غیردولتی محلی که در سال ۱۴۰۰ در ولایت جوزجان تأسیس شد، در ماه سنبله عملیات خود را در بلخ آغاز کرد و هشت معلم زن و یک قابله را برای انجام کار خود استخدام کرد.

خیرمحمد دهزاد مدیر او اس اس پی به سلام تایمز گفت که از آن زمان تاکنون ۱۰ مرکز آموزشی در بلخ ایجاد کرده است که هر مرکز به ۴۰ زن مهارت های خیاطی همراه با مهارت های اولیه صحی و آموزش اسلامی را آموزش می دهد.

او گفت که مراکز آموزشی در شهر مزارشریف و در چندین ولسوالی دیگر در ولایت بلخ مستقر هستند.

دهزاد گفت، کورس ها از سه تا شش ماه را در بر می گیرد. وی افزود، پس از فراغت، هر یک از افراد تربیه شده یک ماشین خیاطی و سایر تجهیزات لازم دریافت خواهند کرد تا بتوانند کسب و کار خود را راه اندازی کنند.

او گفت،‌ «هدف ما حمایت از زنان فقیر است که تنها نان آور خانواده خود، و با مشکلات اقتصادی مواجه هستند.»

وی افزود، «امیدواریم که آنها نه تنها مهارت ها و حرفه ای کسب کنند، بلکه دانش و آگاهی خود را در مورد جامعه پس از فارغ التحصیلی ایجاد کنند.»

برشنا خیراندیش، که سرپرست یک مرکز آموزشی در مزارشریف است، گفت که این مراکز علاوه بر ارائه آموزش های حرفه ای، صنف های آموزش اسلامی و مراقبت های بهداشتی اولیه را نیز برگزار می کنند.

وی گفت،‌ «ما فرصت هایی را برای این زنان که سرپرست خانواده خود هستند فراهم کرده ایم تا در آینده خودکفا شوند.»

وی افزود، «ما به زنان آموزش می دهیم که چگونه معیشت های اقتصادی خود را بهبود بخشند و آگاهی خود را در مورد موضوعات مختلف افزایش دهند،» و یادآوری کرد که در صورت فراهم شدن بودجه اضافی، فرصت هایی برای زنان نیازمند بیشتر ارائه خواهد شد.

زنان تسلیم نمی شوند

کارآموزان او اس اس پی گفتند، علیرغم محدودیت های جنسیتی، زنان تسلیم نمی شوند، اما به کار سخت تر ادامه می دهند تا بتوانند به اندازه کافی برای حمایت از خانواده خوددرآمد کسب کنند.

یکی از کارآموزان بنام زرغونه که ۳۸ سال دارد، مادر ۴ فرزند است و در مزارشریف زندگی می کند - به سلام تایمز گفت که او تنها نان آور خانه اش است.

او گفت، «من در یک شرکت بحیث صفاکار ایفای وظیفه می کردم، اما به دلیل تحولات در کشور کار خود را از دست دادم،» و افزود که اکنون امیدوار است پس از تبدیل شدن به یک خیاط ماهر، پول کافی برای حمایت از خانواده خود به دست آورد.

او گفت، «من تقریباً یک سال بیکار و در خانه بودم. اخیراً برای یادگیری خیاطی به اینجا آمدم. وقتی مهارت را کسب کنم، می توانم از نظر اقتصادی خانواده ام را حمایه کنم.»

رابعه رضایی، ۲۶ ساله، کارآموز حرفه ای و باشندهء مزارشریف، به سلام تایمز گفت، «یک ماه از شرکت اس در کورس خیاطی می گذرد.»

رضایی گفت، «تاکنون مهارت هایی مانند برش و دوخت و ساخت انواع لباس برای خانم ها را یاد گرفته ام. من علاقه عمیقی به حرفه خیاطی دارم و امیدوارم بتوانم یک خیاط شایسته شوم.»

او گفت، «در ابتدا از یادداشت‌های انترنت استفاده می‌کردم، اما اکنون می‌توانم خیاطی را زیر نظر مربی‌ام یاد بگیرم،» و افزود که قبلاً برای خودش لباس‌هایی درست کرده است و امیدوار است به زودی وارد تجارت شود.

او گفت،‌ «من می خواهم یک خیاط حرفه ای شوم و بتوانم به اندازه کافی برای امرار معاش درآمد داشته باشم.»

غلبه بر چالش ها

شگوفه صدیقی، ۲۳ ساله، در صنوف خیاطی در مرکز مزارشریف شرکت می کند.

او به سلام تایمز گفت که مصمم است در غیاب پدرش که به دنبال کار به ایران رفته است، در حرفه خیاطی تسلط پیدا کند و از خانواده اش حمایت کند.

صدیقی گفت،‌ «اکنون می توانم لباس های ساده و همچنین لباس های گلدوزی شده سنتی افغانی بدوزم،» و یاد آوری کرد که این آموزش ممکن است او را قادر سازد تا در آینده لباس را تولید و به بازار صادر کند.‌

محبوبه زمانی، معاون رئیس اتاق بازرگانی و صنایع زنان بلخ، گفت که زنان تاجر با چالش های بزرگی روبرو هستند.

اینها شامل بازار به شدت محدود برای محصولات صنایع دستی و دسترسی محدود به منابع مالی و بانکی است.

او گفت، «ما به خوبی از این چالش ها آگاه هستیم و به همکاری با نهادهای مربوطه به کار خود ادامه می دهیم تا برای کمک به زنان تاجر بر آن غالب شویم.»

زمانی گفت،‌ «ما به ایجاد فضای کاری مساعد بر اساس اصول اسلامی ادامه خواهیم داد تا زنان بتوانند کار کنند و امرار معاش کنند.»