![بازیکنان افغان قبل از آغاز مسابقه مقدماتی والیبال بین افغانستان و قزاقستان در بازی های آسیایی هانگژو چین به تاریخ ۸ میزان صف می کشند. [فیلیپ فونگ/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/10/03/44345-33wz792-highres-739_416.webp)
هانگژو، چین -- ورزشکاران زن افغان که به دلیل محدودیت های شدید در فعالیت ها و حقوق کلی زنان از افغانستان گریخته اند، در ۱۹مین دوره بازی های آسیایی هانگژو چین شرکت می کنند، با این امید که سایر زنان افغان را برای «تعقیب کردن رویاهای خود» تشویق کنند.
این زنان پس از تغییرات سیاسی در افغانستان در ماه اسد سال ۱۴۰۰، زمانی که ورزش زنان عملاً توسط مقامات فعلی ممنوع شد، در کشورهای دیگر مستقر و از آنجا به چین سفر کردند.
در میان هیئت رسمی که از افغانستان برای شرکت در بازی های آسیایی آمده است، حدود ۱۳۰ ورزشکار، مربی و سرپرست شرکت کردند، اما در میان آنها هیچ زن حضور نداشت. این بازی های به تاریخ ۱ میزان آغاز و تا ۱۶ میزان دوام می کند.
تیم زنان تبعیدی در مقابل تیم هایی با برنامه های آموزشی سازمان یافته و بودجه دولتی، بعید است که در بسیاری از مسابقات پیروز شود.
![فرشته کریمی و زهرا مرادی از افغانستان در جریان بازی مقدماتی والیبال افغانستان و قزاقستان در بازی های آسیایی هانگژو چین به تاریخ ۸ میزان، توپ را مهار می کنند. [فیلیپ فونگ/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/10/03/44347-33x68fm-highres-739_416.webp)
فرشته کریمی و زهرا مرادی از افغانستان در جریان بازی مقدماتی والیبال افغانستان و قزاقستان در بازی های آسیایی هانگژو چین به تاریخ ۸ میزان، توپ را مهار می کنند. [فیلیپ فونگ/ خبرگزاری فرانسه]
![کیمیا یوسفی از افغانستان (مرکز)، سیلینا فا آفای از لائوس (راست) و سارانگوا انخباتور از مغولستان در مسابقات ۱۰۰ متره زنان در بازی های آسیایی در هانگژو چین به تاریخ ۷ میزان با یکدیگر رقابت می کنند. [ویلیام وست/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/10/03/44348-33x44t4-highres-739_416.webp)
کیمیا یوسفی از افغانستان (مرکز)، سیلینا فا آفای از لائوس (راست) و سارانگوا انخباتور از مغولستان در مسابقات ۱۰۰ متره زنان در بازی های آسیایی در هانگژو چین به تاریخ ۷ میزان با یکدیگر رقابت می کنند. [ویلیام وست/ خبرگزاری فرانسه]
ورزشکاران و مربیان می گویند، اما موضوع این نیست.
خوشحال ملکزی، منشی عمومی فدراسیون والیبال افغانستان به رویترز گفت، «در واقع نکته مهم برای ما و همچنین دختران این است که شرکت در چنین مسابقاتی و آمدن به اینجا، آنها را به آینده امیدوار می کند،»
به گفته حفیظ الله ولی رحیمی، رئیس سابق کمیته ملی المپیک افغانستان، در مجموع ۱۷ زن در رشته های والیبال، بایسکل سواری و دوش میدانی با رنگ های سنتی سیاه، قرمز و سبز افغانستان با هم رقابت می کنند.
وی گفت، این زنان در ایران، ایتالیا و استرالیا تمرین کرده اند.
به گزارش اسوشیتدپرس، رحیمی اکنون از خارج از افغانستان کار می کند، اما هنوز از سوی بسیاری از کشورها به عنوان نماینده رسمی آن در امور المپیک شناخته می شود.
او اواخر پنجشنبه /۶ میزان/ در مراسم ورود به خبرنگاران گفت، «ما می‌خواهیم ورزش را کاملاً از سیاست دور نگه داریم تا ورزشکاران بتوانند آزادانه، در داخل و خارج از کشور خود، فعالیت و توسعه ورزشی خود را انجام دهند،»
رویاهای خود را دنبال کنید
با کمک ارگان های ورزشی خارج از کشور، بیش از ده ها زن افغان مقیم خارجی در آن شرکت می کنند که اکثریت آنها را تیم والیبال تشکیل می دهد.
مرسل خدری، بازیکن ۲۵ ساله وسطی، پس از شکست ۳ - ۰ توسط جاپان به روز یکشنبه در یکی از بهترین بازی ها، به خبرگزاری فرانسه گفت، «من فکر می کنم این یک امید بزرگ برای زنان افغان است که آنها رویاهای خود را رها نکرده اند، بلکه باید رویاهای خود را دنبال کنند،»
تیم ملی ۱۲ نفره افغانستان نیز در آخر هفته به مصاف قزاقستان رفت و علیرغم شکست سخت از حریفان کارکشته خود، روحیه خوبی داشت.
بازیکنان با پوشیدن روسری و شلوارهای ساق بلند، در ابتدای مسابقه به سمت زمین مسابقه دویدند.
هنگامی که افغان ها با تاخیر اولین امتیاز خود را در برابر جاپان به دست آوردند، تماشاگران به تشویق پرداختند.
و حتی با وجود اینکه آنها در هر دو بازی ۳ - ۰ مغلوب شدند، آنها حتی از رسیدن به این نقطه غرور قوی داشتند.
خدری گفت، «حضور زنان افغان در این بازی‌های آسیایی بسیار سخت بود، زیرا شرایط برای ما سخت است، همه مردم از وضعیت افغانستان اطلاع دارند،»
هانگ کانگ نیز روز دوشنبه سه بازی بر صفر زنان افغان را شکست داد که آخرین بازی آنها بود.
خدری علیرغم شکست در تمامی دیدارهای خود، گفت، «تجربه خوبی برای تیم زنان ما بود.»
او گفت، «اولین تجربه ما برای حضور در بازی های آسیایی بود. فکر می کنم خیلی عصبی بودیم، اما تمام تلاشمان را کردیم.»
برخی از والیبالیست های افغان در هانگژو به دلیل ترس از انتقام گرفتن از اعضای خانواده که هنوز در افغانستان زندگی می کنند، از مصاحبه خودداری کردند.
پس از ماه اسد ۱۴۰۰، صدها ورزشکار، مربی و مقام افغان - اعم از زن و مرد - با ویزای بشردوستانه که کمیته ملی المپیک سایر کشورها دریافت کرده بود، تخلیه شدند.
مقامات المپیک گفتند اگر در افغانستان می ماندند با خطرات قابل توجهی مواجه می شدند.
اکنون، زنان در افغانستان با محدودیت‌های زیادی از جمله محرومیت از تحصیلات عالی، پارک‌های عمومی و بسیاری از مشاغل دولتی مواجه هستند.
در شرایطی که اقتصاد به هم ریخته است و میلیون ها افغان به غذا، سرپناه یا مراقبت های صحی دسترسی ندارند، بعید است که ورزشکاران بتوانند سالم به وطن خود بازگردند.
حضور القاعده، شاخه محلی خراسان داعش و دیگر گروه های تندرو محلی نیز تهدیدی برای مردم افغانستان است.
سرپیچی از محدودیت ها
علیرغم تهدیدها و محدودیت‌های ویرانگر بر زنان در افغانستان، ورزشکاران زن افغان مصمم هستند که الگو باشند.
کیمیا یوسفی دونده، که سال گذشته پس از فرار از آزار و اذیت در کشورش در استرالیا اقامت گزید، گفت که او «اینجا به نمایندگی از دختران افغان» است که روز جمعه در مسابقه شرکت کرد.
او گفت، «مهمترین چیز برای من این است که نماینده دخترانمان در افغانستان باشم،»
یوسفی ۲۷ ساله که دو سال پیش در المپیک توکیو پرچم افغانستان را به دوش می کشید، در اولین دور دوی ۱۰۰ متر زنان در هانگژو شرکت کرد.
و اگرچه او در مسابقه آخر شد، اما گفت که معنای بزرگتری در بازی وجود دارد، و او «نمایندگی دختران افغان که اجازه تحصیل و ورزش ندارند» می باشد.
او از زنان افغان خواست که «روی خودشان کار کنند».
وی گفت، «این بدان معناست که کتاب بخوانند، هر آنچه که برای خودشان نیاز دارند.»
یوسفی با روسری سیاه و پیراهن گلابی در جریان دوش فاصلهء تعین شده را در ۱۳.۳۲ ثانیه طی کرد.
این تقریباً دو ثانیه از برنده مسابقه هاجر الخالدی از بحرین فاصله داشت، اما تنها ۰.۰۳ ثانیه از بهترین شخصی او فاصله داشت.
یوسفی گفت فضای استدیوم «شگفت انگیز» بود.
یوسفی که روز یکشنبه در مسابقات دوش ۲۰۰ متر نیز شرکت کرد، گفت، مردم شگفت انگیز هستند و به ما انرژی بسیار بالایی می دهند. او در مدت ۲۷.۵۳ ثانیه در جایگاه هفتم قرار گرفت.
2. «در موضوع واکنش بین المللی آقای بنیت سخنان مهمی برای گفتن داشت. او گفت، همیشه از افغان ها شنیده که واضح گفته اند برای بهبود حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و دختران، قبل از هر تصمیمی، هر تعامل عمیق تر جهان با طالبان و عادی سازی روابط با آنها، باید پیش شرط گذاشته شود.» ریچارد بنیت گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در افغانستان همچنین گفت که سازمان ملل مواردی از اعدام در ملاء عام و مجازات دسته جمعی افراد در افغانستان تحت حاکمیت طالبان را مستند کرده است. او افزود که مردم از خشونت می ترسند، اما عاملان خشونت بدون ترس گشت و گذار می کنند. بنیت تاکید کرد که عاملان این وضعیت در افغانستان باید پاسخگو باشند. محدودیت های طالبان بر آموزش ، تحصیل و کار دختران و زنان و سایر موارد نقض حقوق بشر از زمان روی کار آمدن مجدد طالبان در ماه آگست سال ۲۰۲۱ به یک معضله مهم و دوامدار در افغانستان تبدیل شده است. گفته می شود که این معضل بزرگترین مانع بر سر راه به رسمیت شناختن حکومت طالبان در دو سال و نیم گذشته بوده است.
پاسخ10 دیدگاه
حکومت طالبان گزارش تازهٔ ریچارد بنیت را « تبلیغات علیه امارت اسلامی» خواند 1. در حالی که گروه های حقوق بشر، تازه ترین گزارش ریچارد بنیت گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت کنونی حقوق بشر در افغانستان را ستودند، حکومت طالبان این گزارش را یک تلاش تبلیغاتی دانسته است. ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به روز جمعه بدون اشاره به جزئیات گزارش آقای بنیت در شبکه اجتماعی ایکس تویتر سابق، وضعیت کنونی محدودیت ها بر آموزش، تحصیل و کار دختران و زنان را نسبت با قبل مقایسه کرده است. او نوشت: «همه مردان و زنان افغان، به مراتب مصئونیت فزیکی، مالی و روحی دارند، کسی برحق کسی تجاوز کرده نمی تواند، هر فرد افغان صاحب حق شرعی خود است، و در امنیت کامل به سر می برد.» مجاهد در ادامه می افزاید که گزارش ریچارد بنت یک تلاش تبلیغاتی دیگر علیه امارت اسلامی طالبان است. با این حال، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد پس از ارائه گزارش خود به شورای حقوق بشر ملل متحد در سخنانش در یک کنفرانس خبری وضعیت حقوق بشر در افغانستان به ویژه زنان را نگران کننده خواند. او گفت که با عملکرد طالبان، زنان و دختران از زندگی عادی به حاشیه رانده شده اند. به گفته بنیت، این وضعیت نگرانی هایی را در مورد آزار و اذیت جنسیتی در افغانستان ایجاد کرده و حتی بحث آپارتاید جنسیتی را برانگیخته است. او از جامعه جهانی خواست تا تغییر اساسی در وضعیت حقوق بشر در افغانستان را شرط عادی سازی روابط با حکومت طالبان قرار دهند. در این حال هیدر بار معاون رئیس بخش زنان دیده بان حقوق بشر( هیومن رایتس ) ناوقت روز جمعه در گفتگوی با رادیو آزادی این بخش از سخنان آقای بنیت را مهم خوانده گفت:
پاسخ10 دیدگاه
زندانی کردن، شکنجه، خشونت، آزار جنسی زنان معترض در زندان‌ها، بازداشت، شکنجه، کشتار هدفمند نظامیان پیشین و انتقام‌جویی و توقیف اعضای خانواده‌های آنها، قتل‌های مرموز، هدفمند و زنجیره‌ای هزاره‌ها و فرد دیګر افغانستان و دستورات دین اسلام در تضاد کامل قرار دارد و برخلاف قوانین و اصول بین‌المللی حقوق بشر است. تداوم اعمال این سیاست‌های استبدادی و انحصاری رژیم طالبان امروز افغانستان را در انزوای بین‌المللی قرار داده و مردم آن را با بحران اقتصادی و انسانی شدید مواجه کرده است. در دو سال گذشته، هم‌زمان با تسلط طالبان بر افغانستان، نهادهای مدافع حقوق‌بشر بارها به موارد نقض حقوق بشر از سوی طالبان انتقاد کرده و از این گروه خواسته‌اند رویکرد خود را در مورد حقوق بشر تغییر دهند. افزایش بازداشت خودسرانه فعالان زن، بازداشت و شکنجه کارمندان حکومت پیشین و ایجاد محدودیت برای اجرای مناسک مذهبی از مواد مهم نقض حقوق بشرند که طالبان در دو سال گذشه در افغانستان مرتکب شده‌اند.
پاسخ10 دیدگاه
ورزش فقط مختص زنان و یا مردان نیست، بلکه هر انسان باید ورزش بکند. آن دسته از افرادی که ورزش نمی کنند تنها غذای افراد زنده را می خورند اما در اصل آنها مرده حساب می شوند. با ورزش خون به سرعت به تمام نقاط بدن انسان می رسد. این بدان معنی است که خون به راحتی مواد لازم را برای تمام جوانب بدن انسان تامین می کند. به همین ترتیب، کسانی که ورزش می کنند هرگز به چربی خون مبتلا نمی شود. خون آنها پاک و کاملاً عاری از چربی می باشد. انسان را از افسردگی عمیق و سایر امراض مختلف محافظت می کند، زیرا سیستم دفاعی بدن به دلیل ورزش قوی می ماند. در نسل جوان امروز ورزش نکردن یک بدبختی بزرگ تلقی می شود. یکی از بزرگترین بدبختی های ورزش نکردن در نسل جوان می تواند دیجیتالی شدن دنیا باشد. اگر فکر کنیم بیشتر وقت نسل جوان ما صرف استفاده از تلیفون موبایل و کمپیوتر می شود که می تواند عواقب خطرناکی داشته باشد. می بینید که چاقی چقدر در دنیا زیاد شده است. سالانه چند نفر در سراسر جهان به دلیل چاقی دچار امراض مختلف می شوند؟ این همان چاقی است که در نهایت انسان باری بر دوش دیگری می شود و انسان زنده خود را گم می کند. لازم است در بیست و چهار ساعت حداقل یک ساعت را به ورزش اختصاص دهید. عضلات با ورزش قوی تر می شوند. و در نهایت می توان گفت ورزش چیزی است که انسان را اجتماعی می کند و انسان یک حیوان اجتماعی بزرگ است. بیایید خودمان را با جامعه تطبیق کنیم، جایی در جامعه پیدا کنیم و در جامعه زندگی کنیم. ورزش را رها نکنید! ورزش یعنی سلامتی! ورزش ضامن سلامتی است!
پاسخ10 دیدگاه
بخش ورزش برای دختران افغان بسیار دشوار است بخاطریکه امارت اسلامی دروازه های تحصیل را به روی دختران بسته کرده است، بنابراین آنها حتی در تمام زندگی خود اجازه ورزش را نمی دهند. عربستان، ایران، مصر، پاکستان، عراق و کشورهای اسلامی مشابه تیم های ورزشی زنان دارند اما متأسفانه ما نداریم. جای تأسف است! اما نیازی به شکایت نیست زیرا شکایت به کسی می شود که او به صدای کسی گوش می دهد. این زنها نزد ما قهرمان هستند که هنوز هم در مسابقه ها شرکت می کنند و پرچم سه رنگ خود را به اهتزاز در می آورند.
پاسخ10 دیدگاه
این بازی ها باعث روحیه بخشیدن برای زنان افغان است برد و باخت در این بازی مهم نیست مهم این است کی یک دختر افغان به نمایندگی افغانستان به میدان ورزش برود و بیرغ سه رنگ ملی ما برای یک دختر بلند شود وهمه جهانیان بفهمد کی هنوز هم دختران افغان میتواند در صف دنیا قدم بردارند و ورزشکاران دیگر هم امیدوار باشد و تلاش کند . با احترام لیمه.
پاسخدر واقع، زنان افغان نام و نشان کشور خود را در انواع شرایط سخت بالا نگه داشته اند. پرچم سه رنگ که ارزش ملی و هویت ملی کشورمان است حفظ شده است. این همان ورزشی است که ما را زنده نگه داشته است.
پاسخ10 دیدگاه
برد و باخت زنان افغانستان در این بازی مهم نیست، بلکه مهم این است که نام زنان افغانستان در میدان ورزش برده شود و پرچم سه رنگ ملی بر این میادین به اهتزاز درآید. بازی این ورزشکاران دیگر زنان افغان را امیدوار می کند که هنوز حیات هست و به همین تلاش نیاز است. این قهرمانان ورزشی افغانستان به جهانیان نشان خواهند داد که بدون کشور و بدون مربی هنوز هم می توانند در صف دنیا قدم بردارند، اما تفاوتشان در این است که پشت سرشان خواهند بود و بس!
پاسخ10 دیدگاه
افغان ها اکنون در قفسی گرفتار شده اند که هیچ راه بیرون رفت از آن وجود ندارد. بازیکنانی از مقامات شریر و فاسد دولت سابق گرفته تا طالبان، پاکستان، ایران، روسیه و حتی آمریکا در این سریال نقش دارند. جامعه جهانی در طول ۲۰ سال وقت کافی به نظام جمهوری و مقامات افغانستان داد تا توانایی های خود را نشان دهند. در این سلسله مردم کشورهای مختلف نان خود را نصف کرده و نیمی از آن را برای افغان ها ارسال کردند. به عبارت دیگر، آنها پول مالیات خود را به افغانستان فرستادند. مسئولان نظام جمهوری از وزیر گرفته تا مدیر به جای اینکه برای پیشرفت کشور تلاش کنند، پول های مذکور را گرفتند و در جیب خود انداختند. عطا محمد نور، جنگسالاری از بلخ که خود را امپراطور بلخ می خواند، در برابر حکومت با گستاخی موضع گرفت و حکومت مرکزی را به چالش کشید. فضل هادی مسلمیار، ظاهر قدیر در شرق، عبدالرازق در قندهار، فهیم و خانواده اش در کابل، قانونی و خانواده اش، عبدالله و خانواده اش، سیاف و خانواده اش، محقق و خلیلی و خانواده هایشان... در مقابل حکومت سنگر گرفتند و تا سقوط حکومت به کار خود ادامه دادند. طالبان نیز با کمک استخبارات پاکستان به مردم فقیر افغانستان حمله کردند تا اینکه نظام حکومتی را سرنگون کردند. پاکستان یک بازی دوگانه و منافقانه را انجام داد. او از یک طرف میلیاردها دالر از جامعه بین المللی به ویژه آمریکا گرفت. از سوی دیگر، از طالبان حمایت مالی و نظامی کرد و در نهایت نظام جمهوری را سرنگون کرد. ایران و روسیه نیز به نوبه خود به مخالفان دولت کمک مالی و نظامی کردند و آمریکا با توافق دوحه همه چیز را از بین برد.
پاسخ10 دیدگاه
این دقیقاً درست است که زنان ورزشکار افغان با مشکلاتی مواجه هستند. آنها نمی توانند به کشور خود بازگردند. اگر برگردند مثل میلیون ها دختر در ناامیدی زندگی خواهند کرد و با چشمانی اشکبار به زندگی خود ادامه خواهند داد. درست است که «ورزشکاران زن افغان علیرغم مشکلات تلاش می کنند تا امیدهای خود را در بازی های آسیایی برآورده کنند». پیش از این ورزشکاران زن و مرد افغان برای وطن خود شکوه و جلال به ارمغان آوردند. پرچم ملی افغانستان در سراسر جهان به اهتزاز درآمد. سرود ملی که هیچکس در افغانستان نمی تواند آن را با صدای بلند بشنود توسط این ورزشکاران در بزرگترین میدان های جهان خوانده شده و مردم را به وجد آورده است. با تشکر از همه ورزشکاران و زنان افغان که باعث شادی مردم افغانستان می شوند و نام افغانستان را زنده نگه می دارند. در غیر این صورت افغانستان از چشم و ذهن دیگر ملت ها محو می شد.
پاسخ10 دیدگاه