ورزشکاران اناث افغان در بازی های آسیایی به دنبال رویاها هستند

هانگژو، چین -- ورزشکاران زن افغان که به دلیل محدودیت های شدید در فعالیت ها و حقوق کلی زنان از افغانستان گریخته اند، در ۱۹مین دوره بازی های آسیایی هانگژو چین شرکت می کنند، با این امید که سایر زنان افغان را برای «تعقیب کردن رویاهای خود» تشویق کنند.

این زنان پس از تغییرات سیاسی در افغانستان در ماه اسد سال ۱۴۰۰، زمانی که ورزش زنان عملاً توسط مقامات فعلی ممنوع شد، در کشورهای دیگر مستقر و از آنجا به چین سفر کردند.

در میان هیئت رسمی که از افغانستان برای شرکت در بازی های آسیایی آمده است، حدود ۱۳۰ ورزشکار، مربی و سرپرست شرکت کردند، اما در میان آنها هیچ زن حضور نداشت. این بازی های به تاریخ ۱ میزان آغاز و تا ۱۶ میزان دوام می کند.

تیم زنان تبعیدی در مقابل تیم هایی با برنامه های آموزشی سازمان یافته و بودجه دولتی، بعید است که در بسیاری از مسابقات پیروز شود.

ورزشکاران و مربیان می گویند، اما موضوع این نیست.

خوشحال ملکزی، منشی عمومی فدراسیون والیبال افغانستان به رویترز گفت، «در واقع نکته مهم برای ما و همچنین دختران این است که شرکت در چنین مسابقاتی و آمدن به اینجا، آنها را به آینده امیدوار می کند،»

او گفت، «و برای آن دخترانی که در داخل افغانستان و خارج از افغانستان هستند، باید بفهمند که افرادی هستند که هنوز از آنها حمایت می کنند.»

به گفته حفیظ الله ولی رحیمی، رئیس سابق کمیته ملی المپیک افغانستان، در مجموع ۱۷ زن در رشته های والیبال، بایسکل سواری و دوش میدانی با رنگ های سنتی سیاه، قرمز و سبز افغانستان با هم رقابت می کنند.

وی گفت، این زنان در ایران، ایتالیا و استرالیا تمرین کرده اند.

به گزارش اسوشیتدپرس، رحیمی اکنون از خارج از افغانستان کار می کند، اما هنوز از سوی بسیاری از کشورها به عنوان نماینده رسمی آن در امور المپیک شناخته می شود.

او اواخر پنجشنبه /۶ میزان/ در مراسم ورود به خبرنگاران گفت، «ما می‌خواهیم ورزش را کاملاً از سیاست دور نگه داریم تا ورزشکاران بتوانند آزادانه، در داخل و خارج از کشور خود، فعالیت و توسعه ورزشی خود را انجام دهند،»

رویاهای خود را دنبال کنید

با کمک ارگان های ورزشی خارج از کشور، بیش از ده ها زن افغان مقیم خارجی در آن شرکت می کنند که اکثریت آنها را تیم والیبال تشکیل می دهد.

مرسل خدری، بازیکن ۲۵ ساله وسطی، پس از شکست ۳ - ۰ توسط جاپان به روز یکشنبه در یکی از بهترین بازی ها، به خبرگزاری فرانسه گفت، «من فکر می کنم این یک امید بزرگ برای زنان افغان است که آنها رویاهای خود را رها نکرده اند، بلکه باید رویاهای خود را دنبال کنند،»

تیم ملی ۱۲ نفره افغانستان نیز در آخر هفته به مصاف قزاقستان رفت و علیرغم شکست سخت از حریفان کارکشته خود، روحیه خوبی داشت.

بازیکنان با پوشیدن روسری و شلوارهای ساق بلند، در ابتدای مسابقه به سمت زمین مسابقه دویدند.

هنگامی که افغان ها با تاخیر اولین امتیاز خود را در برابر جاپان به دست آوردند، تماشاگران به تشویق پرداختند.

و حتی با وجود اینکه آنها در هر دو بازی ۳ - ۰ مغلوب شدند، آنها حتی از رسیدن به این نقطه غرور قوی داشتند.

خدری گفت، «حضور زنان افغان در این بازی‌های آسیایی بسیار سخت بود، زیرا شرایط برای ما سخت است، همه مردم از وضعیت افغانستان اطلاع دارند،»

هانگ کانگ نیز روز دوشنبه سه بازی بر صفر زنان افغان را شکست داد که آخرین بازی آنها بود.

خدری علیرغم شکست در تمامی دیدارهای خود، گفت، «تجربه خوبی برای تیم زنان ما بود.»

او گفت،‌ «اولین تجربه ما برای حضور در بازی های آسیایی بود. فکر می کنم خیلی عصبی بودیم، اما تمام تلاشمان را کردیم.»

برخی از والیبالیست های افغان در هانگژو به دلیل ترس از انتقام گرفتن از اعضای خانواده که هنوز در افغانستان زندگی می کنند، از مصاحبه خودداری کردند.

پس از ماه اسد ۱۴۰۰، صدها ورزشکار، مربی و مقام افغان - اعم از زن و مرد - با ویزای بشردوستانه که کمیته ملی المپیک سایر کشورها دریافت کرده بود، تخلیه شدند.

مقامات المپیک گفتند اگر در افغانستان می ماندند با خطرات قابل توجهی مواجه می شدند.

اکنون، زنان در افغانستان با محدودیت‌های زیادی از جمله محرومیت از تحصیلات عالی، پارک‌های عمومی و بسیاری از مشاغل دولتی مواجه هستند.

در شرایطی که اقتصاد به هم ریخته است و میلیون ها افغان به غذا، سرپناه یا مراقبت های صحی دسترسی ندارند، بعید است که ورزشکاران بتوانند سالم به وطن خود بازگردند.

حضور القاعده، شاخه محلی خراسان داعش و دیگر گروه های تندرو محلی نیز تهدیدی برای مردم افغانستان است.

سرپیچی از محدودیت ها

علیرغم تهدیدها و محدودیت‌های ویرانگر بر زنان در افغانستان، ورزشکاران زن افغان مصمم هستند که الگو باشند.

کیمیا یوسفی دونده، که سال گذشته پس از فرار از آزار و اذیت در کشورش در استرالیا اقامت گزید، گفت که او «اینجا به نمایندگی از دختران افغان» است که روز جمعه در مسابقه شرکت کرد.

او گفت، «مهمترین چیز برای من این است که نماینده دخترانمان در افغانستان باشم،»

یوسفی ۲۷ ساله که دو سال پیش در المپیک توکیو پرچم افغانستان را به دوش می کشید، در اولین دور دوی ۱۰۰ متر زنان در هانگژو شرکت کرد.

و اگرچه او در مسابقه آخر شد، اما گفت که معنای بزرگتری در بازی وجود دارد، و او «نمایندگی دختران افغان که اجازه تحصیل و ورزش ندارند» می باشد.

او از زنان افغان خواست که «روی خودشان کار کنند».

وی گفت، «این بدان معناست که کتاب بخوانند، هر آنچه که برای خودشان نیاز دارند.»

یوسفی با روسری سیاه و پیراهن گلابی در جریان دوش فاصلهء تعین شده را در ۱۳.۳۲ ثانیه طی کرد.

این تقریباً دو ثانیه از برنده مسابقه هاجر الخالدی از بحرین فاصله داشت، اما تنها ۰.۰۳ ثانیه از بهترین شخصی او فاصله داشت.

یوسفی گفت فضای استدیوم «شگفت انگیز» بود.

یوسفی که روز یکشنبه در مسابقات دوش ۲۰۰ متر نیز شرکت کرد، گفت، مردم شگفت انگیز هستند و به ما انرژی بسیار بالایی می دهند. او در مدت ۲۷.۵۳ ثانیه در جایگاه هفتم قرار گرفت.