باشنده گان آزاد شده ولسوالی وردوج، بیرحمی های سالهای طالبان را حکایت کردند

کندز -- به گفته باشنده گان، طالبان طی چهار سال گذشته در ولسوالی وردوج ولایت بدخشان، به شمول کشتار زنان باردار، اعدام های بی اساس و سنگسار عمومی، مرتکب بیرحمی های زیادی شدند.

باشنده گان اکنون آزاد هستند که جنایات طالبان را بازگو کنند، زیرا نیروهای امنیتی افغان پس از چهار سال تحت حاکمیت جنگجویان، دوباره کنترل این ولسوالی را به تاریخ ۱۹ سنبله به دست آوردند.

وزارت دفاع طی اعلامیه ای در ماه گذشته گفت، بیش از ۱۰۰ نفر جنگجویان در جنگ علیه سربازان افغان کشته شدند.

مولوی عبدالوهاب نجدی، یکی از بزرگان قومی در وردوج گفت، «طالبان در زمان حکومت خود مردم ملکی را شکنجه و لت و کوب کردند. آنها مردم را گروگان گرفتند. آنها كسانی را كه نافرمانی می كردند در زندان خصوصی خود بندی كردند.»

وی گفت، «آنها خانواده های حدود ۲۷۰۰ نفر از باشنده گان ولسوالی وردوج را که در پولیس و اردو در بدخشان خدمت می کردند، تهدید کردند و به آنها گفتند که اعضای خانواده آنها باید صفوف نیروهای امنیتی را ترک کنند وگرنه آنها [خانواده ها] را خواهند کشت.»

محاکمه های به اصطلاح طالبان

وی افزود، «این گروه [طالبان] به دلایل مختلف ۱۷ مرد و زن را در محضر عام به ضرب گلوله کشتند.»

نجدی گفت، این شورشیان به تاریخ ۷ سرطان ۱۳۹۶، دو زن باردار، مریم و مسلمه را به قتل رساندند، زیرا همسران یا بستگانشان در اردو و پولیس مشغول خدمت بودند.

به گفتهٔ نجدی، طالبان همچنین به تاریخ ۱۸ اسد ۱۳۹۴ در یک منطقه تیرگران ولسوالی وردوج به یک زن تجاوز کردند. آنها این کار را در مقابل شوهر و فرزندانش انجام دادند و پس از آن وی را به قتل رساندند.

نجدی گفت، به تاریخ ۱۹ حوت ۱۳۹۵، جنگجویان یک زن و مرد را به منطقه چاه کاران در ولسوالی وردوج بردند، که در آنجا یک محکمه صحرائی طالبان آنها را محاکمه کردند و این زوج را مقصر زنا دانستند.

محکمهٔ طالبان دستور سنگسار این زن و شلاق زدن مرد را صادر كرد. جنگجویان این مجازات را در محضر عام اجرا کردند.

باشنده گان گفتند، طالبان بسیاری از خانه ها و همچنین تأسیسات عامه را تخریب کردند.

محمد صابر عاطف، یکی دیگر از بزرگان قومی ولسوالی وردوج گفت، «طالبان ۱۳۰ باب خانه را که متعلق به مردم ملکی بود، نابود کردند.»

وی افزود، «این گروه [طالبان] بیش از ۱۵۰۰ خانواده را مجبور به ترک خانه های شان کردند. این خانواده ها به ولسوالی های بهارک و اشکاشم و به فیض آباد مرکز ولایت بدخشان آواره شدند.»

عاطف گفت، «طالبان دفاتر حکومتی ولسوالی، یک حوزهٔ پولیس، یک مرکز ریاست امنیت ملی، شفاخانه و سایر تاسیسات دولتی را تخریب کردند.»

بیرحمی های بی شمار

در عین زمان، جنگجویان ده ها زن متأهل و مجرد را مجبور به ازدواج با جنگجویان خارجی طالبان کردند.

سید اکبر، یک باشنده ولسوالی وردوج گفت، «طالبان تعدادی از دختران را از خانه والدین شان بیرون کشیدند و آنها را به زور با جنگجویان خارجی طالبان مانند اویغورها، چیچنی ها، ازبک ها و تاجیک ها در ازدواج درآوردند.»

وی با افزودن اینکه طالبان عشر را از دهقانان اخاذی کردند و مردم ملکی را مجبور کردند تا به آنها غذا تهیه کنند گفت، «پس از بازگشت کنترل حکومت، تعدادی از این دختران نجات یافتند.»

وی گفت، «من روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی (۰.۶۴ الی ۱.۲۸ دالر) از طریق ترمیم لباس های قدیمی کمائی داشتم، با این حال نیز مجبور بودم روزی سه بار به آنها [طالبان] غذا بدهم، در حالیکه من نیز باید برای خانواده هفت نفرهٔ خود غذا تهیه می کردم.»

اکبر گفت، «اگر خانواده ای از آنها نافرمانی می کرد، آن را در زندان خصوصی خود قرار می دادند. آنها مردم فقیر روستاها را به دلایل مختلف گروگان گرفتند تا به خواسته های خود برسند.»

جنگجویان همچنین برای از بین بردن تعلیم در این منطقه اقدام به راهپیمایی کردند.

مولوی عبد الوهاب نجدی، یکی از بزرگان قومی در ولسوالی وردوج گفت، «اگر متعلم صنف هشتم تعلیمات خود را ادامه می داد می توانست اکنون از مکتب فارغ التحصیل شود. اما اکنون هزاران کودک ما -- دختر و پسر -- از یک تعلیم محروم هستند.»

وی گفت، «این گروه ساختمانهای برخی مکاتب را ویران كردند و تجهیزات لابراتوارهای مکاتب را به سرقت بردند. ما در این دوره از تعلیم دینی، انکشاف، آب، برق و سایر امکانات محروم شدیم.»

نیک محمد نظری، سخنگوی والی بدخشان گفت، خانواده های آواره شده پس از پاکسازی مرکز ولسوالی از جنگجویان طالبان، بازگشت به خانه های خود را آغاز کرده اند.

نظری گفت، «ما مصمم هستیم همه خدمات عامه را برگردانیم. دختران و پسرانی که از تعلیم محروم شده بودند، به مکاتب باز خواهند گشت و کارمندان حکومت خدمات گوناگون را ارائه خواهند نمود.»