تروریسم

افغان های مجروح طالبان را به خاطر نابودی زندگی و رویاهایشان مقصر می دانند

نوشته نجیب الله

یک داکتر افغان در تاریخ 14 حمل 2016 در کابل پای مصنوعی یک قربانی انفجار یک ماین زمینی در یک از شفاخانه های کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) را معاینه می کند. [شاه مراعی/خبرگزاری فرانسه]

یک داکتر افغان در تاریخ 14 حمل 2016 در کابل پای مصنوعی یک قربانی انفجار یک ماین زمینی در یک از شفاخانه های کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) را معاینه می کند. [شاه مراعی/خبرگزاری فرانسه]

کابل -- افغان هایی که از اثر انفجار بمب های دست ساز و ماین های جابجا شده توسط طالبان معلول شده اند درباره چلنج های فیزیکی و روحی روانی بعد از دست دادن یک یا چند عضو بدنشان صحبت می کنند.

این شهروندان مجروح می گویند که طالبان به نام «جهاد» کدام ارزش و حرمتی برای جان انسان و آینده افغانستان قائل نمی باشند.

به گفته کارکنان امدادی ماین ها و بمب های دست ساز جابجا شده در سرک ها، معابر، و ساحات مسکونی سالیانه جان صدها تن از افراد ملکی افغان را می گیرند و باعث می شوند هزاران نفر دیگر اعضای بدنشان قطع شود.

کشتار مردم و انهدام فامیل ها

محمد نسیم 45 ساله که باشنده تخار و دوکاندار است، در تاریخ 16 جدی در اثر انفجار یک ماین یک پایش را از دست داده است.

قربانیان جنگ افغانستان در تاریخ 7 حمل در مرکز ارتوپدیک کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) در کابل منتظر استند تا تداوی شوند. سالیانه قریب به 1,500 نفر از این مرکز بازدید می کنند که اکثر آنان از اثر انفجار ماین اعضای بدنشان را از دست داده اند. [نجیب الله]

قربانیان جنگ افغانستان در تاریخ 7 حمل در مرکز ارتوپدیک کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) در کابل منتظر استند تا تداوی شوند. سالیانه قریب به 1,500 نفر از این مرکز بازدید می کنند که اکثر آنان از اثر انفجار ماین اعضای بدنشان را از دست داده اند. [نجیب الله]

نسیم به سلام تایمز گفت زمانی که جهت ملاقات با اقوامش به ولسوالی خان آباد ولایت کندز آمده بود، یک ماین که طالبان جاسازی کرده بودند انفجار نموده و یک پای وی را قطع کرد.

او حالا در مرکز ارتوپدیک کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) در کابل تحت تداوی قرار دارد.

نسیم به سلام تایمز گفت که برادرش، که او هم یک دوکاندار در تخار است، به او در حمایه از فامیلش کمک می کند، نگر قادر به حمایه بلندمدت از آنان نمی باشد.

وی گفت: «من نگران آینده عزیزانم استم.»

محمدنبی یک زارع 48 ساله و باشنده ولایت لوگر است که در ماه حوت سال 2016 از اثر انفجار ماین هر دو پایش را از دست داد.

قبل از این حادثه نبی پنج طفل کوچکش را حمایه می کرد، مگر حالا او نمی داند چگونه نیازهای آنان را برطرف بکند.

نبی، در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، به سلام تایمز گفت: «لعنت بر این جنگ و لعنت بر طالبان که به نام "جهاد" زندگی من و اطفالم را تباه کرد.»

رویاهای نابود شده طفولیت

شفیق الله که حالا 13 ساله است وقتی که در ماه اسد سال 2016 برای بازی فوتبال در یکی از دشت های ولایت کندز می رفت یک ماین جاسازی شده‌ ستیزه جویان انفجار کرد و یک پای وی را قطع نمود.

شفیق الله برای یک سال است که در شفاخانه ها تحت تداوی می باشد و داکتران برایش پای مصنوعی ساخته اند، مگر او دیگر هرگز قادر نخواهد بود رویایش، یعنی فوتبال بازی کردن، را عملی کند.

او به سلام تایمز گفت: «من با این پای مصنوعی راه گذشته را هم درست نمی توانم بروم. کاشکی می توانستم مانند سابق با رفیق هایم فوتبال کنم.»

امیرمحمد که 25 ساله و باشنده ولسوالی گیرو، ولایت غزنی، است هم از اثر انفجار یک ماین دیگر که طالبان کارگذاری کرده بودند یک پایش را از دست داده است

محمد که در حال حاضر در یکی از شفاخانه های شهر کابل بستری می باشد به سلام تایمز گفت: «طالبان تمام زندگی و آینده مرا تباه کردند. من حالا یک فرد معلوملم که دیگر هرگز به رویاهایم دست نخواهم یافت.»

تاثیرات روانی

داکتران می گویند افرادی که اعضای بدن شان را از دست می دهند، بر علاوه این که توانایی فیزیکی شان را از دست می دهند، متحمل فشارهای شدید روانی نیز می شوند.

محمدناصر، یک داکتر روان شناس در کابل، گفت: «بیشتر این افراد دیگر نمی توانند مانند گذشته فعالیت داشته باشند.»

بنا به گفته وی، بعد از چنین حوادث تاسف باری این افراد احساس کمی نموده و دچار فشارهای روانی می شوند.

او به سلام تایمز گفت: «اگر به آنان توجه و مراقبت نشود، احتمال این که دچار اختلالات شدید روانی شوند و یا هم حافظه شان را از دست بدهند وجود دارد.»

ایجاد فرصت ها

داکتر نجم الدین هلال، رییس مرکز اورتوپیدی صلیب سرخ در کابل، به سلام تایمز گفت: «سالانه حدود 1,500 تن افرادی که در اثر جنگ ها معلول شده اند در شفاخانه های آنان بستری می شوند. 80 فیصد معلولان جنگی افرادی اند که با انفجار ماین ضدپرسونل و یا ماین های کنار جاده اعضای بدن شان را از دست می دهند.»

سازمان صلیب سرخ از سال 1988 در افغانستان فعالیت دارد. این سازمان خدماتی را نیز به خاطر این که آسیب دیدگان جنگ پس از قطع اعضای بدن شان دچار مشکلات اقتصادی و روانی نشود، ارایه می دهد.

هلال گفت که این سازمان سرویس های تداوی و اعضای بدن مصنوعی به معلولین ارائه می دهد.

وی گفت: «این مرکز همچنان به آنها کمک می کند و خدمات مدغم سازی در جامعه را نیز انجام می دهد که شامل آموزش های حرفوی، دادن قرضه به خاطر فعالیت های کاری، مساعد کردن زمینه آموزش برای فرزندان معلولان، و همچنان ایجاد فرصت های کاری می باشد.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

0 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500