افغان ها از طالبان می پرسند: «چه زمانی از کشتن بچه های ما دست برمی دارید؟»

کابل -- دو هفته بعد از آن که یک انفجار عظیم توسط طالبان کابل را به لرزه درآورد و جان افراد بیگناه زیادی را گرفت، غم و اندوه بازمانده گان همچنان ملموس است.

در انفجار یک آمبولانس بم گذاری شده بتاریخ ۷ دلو در یک ساحه مزدحم کابل ۱۰۳ نفر کشته شدند.

طالبان مسؤولیت این حمله را به دوش گرفته است.

اما بازمانده گان همچنان داغدار عزیزان و از بین رفتن منبع معاش و عایدی شان استند و از دست طالبان عذاب می کشند.

قتل افغان های بیگناه

محمد ربیع، یک دوکان دار ۲۷ ساله و پدر دو طفل، در میان کشته شده گان بود.

ربیع یگانه نان آور خانواده اش بود. حالا آنها هم با غم از دست دادن پسر،‌ برادر، شوهر، و پدرشان داغدار شده اند و هم بدون داشتن عایدی ثابت با ده ها مشکل دیگر مواجه می باشند.

عبدالله، پدر ربیع با گریه های بی وقفه و دردناک، به سلام تایمز گفت: «پسرم به چه گناهی کشته شد؟ تا چه زمانی ما را به خاک و خون می کشانید؟ تا چه وقتی فرزندان ما را می کشید؟ خدا طالبان را به خشم و غضب خود گرفتار کند.»

مادر ربیع آن قدر به مرگ پسرش اشک ریخته بود که به سختی می توانست حرف بزند.

او با ضجه و ناله گفت: «ای خدا! درد دل خود را به که بگویم؟ چگونه پسرم را دوباره پیدا کنم؟ جسد تکه تکه پسرم را به خانه آوردند.»

او به سلام تایمز گفت: «از پسرم دو طفل خورد، یک [پسر] پنج ساله و یک [دختر] سه ماهه به جا مانده است. مرگش کمر پدرش و من را شکسته است. امیدوارم هرکس که این حمله را انجام داده مانند پسرم کشته شود.»

خواهر ربیع هم با گریه گفت: «صورت برادرم سوخته بود. سراسر بدنش زخمی شده بود.»

او به سلام تایمز گفت: «برادرم نه پولیس بود نه هم در اردو و دولت کار می کرد. او فقط یک دوکان دار بود که تمام روز کار می کرد تا یک لقمه نان حلال برای ما و اطفال اش پیدا کند.»

او گفت: «چرا طالبان ربیع بیگناه و صد ها افغان دیگر را از بین بردند؟»

نابود کردن امیدها و رویاها

عبدالشکور، یکی دیگر از باشنده گان کابل دو تن از پسرانش را در حمله طالبان از دست داده است.

او به سلام تایمز گفت: «یکی از پسران من به نام فیاض تازه از رشته اقتصاد فارغ شده بود و یک پسر دیگرم به نام پرویز تازه صنف ۱۲ را تمام کرده بود. آنها پلان داشتند بعد از ختم تحصیلات شان به وطن و مردم شان خدمت کنند. اما تمام آرزو هایشان را به گور بردند.»

شکور گفت: «طالبان با این حمله ها و با کشتار این جوانان می خواهند که آینده سازان افغانستان را نابود کنند.»

حشمت الله، یکی از شاهدان عینی به سلام تایمز گفت: «اکثر کشته ها و زخمی های حمله انتحاری طالبان غیر نظامی بودند.»

او گفت: «خودم ده ها کشته و زخمی را به آمبولانس ها انتقال دادم. یکی دست نداشت، یکی سر نداشت، و کسانی هم بودند که سوخته بودند. انگار که قیامت شده بود.»

میلیون ها ضرر مالی

بر علاوه ۱۰۳ کشته و ۲۳۵ زخمی این انفجار، خسارات وارده به اموال و اجناس چندین میلیون براورد شده است و این بر معاش صد ها دوکان دار تأثیر خواهد گذاشت.

ذبیح نعیمی، یک تن از دوکانداران چهاراه صدارت به سلام تایمز گفت: «ده ها دوکان در این حادثه تخریب گردید. شاید هر دوکان بیشتر از ۱۰ هزار دالر (۶۹۴ هزار افغانی) خسارت مالی دیده باشد.»

زمری، یک دوکاندار دیگر به سلام تایمز گفت: «تمام عمر زحمت کشیدم تا این دوکان را بسازم. دوکان ام و همه چیز من از بین رفته و ملیون ها افغانی به من ضرر رسیده است.»

خان جان الکوزی، معاون اتاق تجارت و صنایع افغانستان به سلام تایمز گفت: «در حدود دوصد دوکان در حمله چهار راه صدارت تخریب گردیده و میلیون های افغانی به سکتور خصوصی ضرر مالی وارد شده است.»

صدور فتوای حرام بودن حملات انتحاری

پس از حملات خونین کابل، شورای سرتاسری علمای دینی افغانستان بتاریخ ۱۰ دلو با برگزاری یک نشست خبری در کابل، حملات انتحاری و انفجاری را حرام اعلام کردند.

قیام الدین کشاف، رئیس این شورا گفت: «حملات انتحاری مطلقا حرام است و در هیچ دین و در هیچ قانون جائز نیست و از لحاظ دینی هیچ توجهی ندارد.»

مولوی شیر احمد شمس الوطن، معاون شورای علمای کابل به سلام تایمز گفت: «کشتن انسان های بیگناه در دین اسلام جواز ندارد و کشتار که هم اکنون از سوی تروریستان جریان دارد خلاف شریعت اسلامی می باشد.»

وی گفت: «هرگاه کسی انسانی را بدون گناه به قتل برساند، نزد خداوند قاتل تمام انسان ها محسوب می شود و جای قاتل برای همیشه جهنم می باشد.»

اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، قول داد که انتقام این خونریزی را بگیرد و گفت که ۱۱ مظنون در رابطه با انفجار حملات مرگبار دستگیر شده اند.

وی بتاریخ ۱۳ دلو در یک پیام تلویزیونی به مردم پس از نماز جمعه گفت: «مردم فراموش نخواهند کرد. حتی اگر صد سال طول بکشد، افغان ها انتقام خواهند گرفت.»