تجمع مادران افغان در هرات برای حمایت از صلح

هرات -- ده ها زن افغان از شش ولایت این کشور هفته قبل برای اشتراک در یک کنفرانس مادران صلح در هرات گرد هم آمدند. این پروگرام توسط شورای عالی صلح افغانستان با هدف ترویج صلح در جامعه ایجاد شده است.

این زنان از ساحات ناامن طی روزهای ۲ تا ۵ جدی در شهر هرات گرد هم آمدند تا درباره راه های پیشبرد صلح در کشور گفتگو کنند.

حبیبه سرابی، معاون شورای عالی صلح افغانستان، گفت که هدف کنفرانس مادران صلح ایجاد یک شبکه از زنان برای صلح است تا بتوانند تجربیات شان را به قصد ایجاد یک جامعه صلح آمیز به اشتراک بگذارند.

او به سلام تایمز گفت: «نود زن در نه ولایت کشور عضو مادران صلح استند و این برنامه به تمام ولایت های کشور گسترش خواهد یافت.»

او گفت: «این شبکه از زنانی تشکیل شده که در جامعه مشخصا برای صلح کار می کنند. ما مصمم استیم توسط این برنامه صلح اجتماعی را در افغانستان ترویج کنیم و در قسمت صلح اجتماعی زنان بیشتر فعال باشند.»

برنامه شورای عالی صلح ابتکار عمل مادران صلح را سال گذشته راه اندازی کرد. تا اکنون جلسات در ولایت های کابل، بامیان و هرات تشکیل شده است.

سرابی گفت که در تازه ترین جلسه مادران صلح، زنان شش ولایت -- کاپیسا،‌ بغلان،‌ جوزجان،‌ هرات،‌ لغمان و کنرشرکت کرده اند.

او گفت: «از هر یک از این ولایت ها ده زن در این برنامه اشتراک نمودند.»

ده ها تن از زنان جامعه مدنی و طرفداران حقوق زنان از کابل نیز در این کنفرانس اشتراک کردند.

سرابی گفت: «این شبکه می تواند بسیار تاثیرگذار باشد ... این زنان کوشش می کنند که در مناطق شان کالتور صلح را ترویج کنند.»

او گفت: «ما نباید فراموش کنیم که در جامعه و فرهنگ افغانی زن مورد احترام است. زنان به عنوان مادر، مورد احترام هستند و در خانواده نقش بسیار مهم دارند.»

«مادر خانواده است که نظم خانواده را مدیریت می کند و در این نظم خانواده مادر می تواند که نقش بسیار مهمی داشته باشه که فرزند خود را اجازه ندهد تا سلاح به دست بگیرد و همچنان فرزند خود را اجازه ندهد که مسایل قومی و مذهبی را دامن بزند.»

او گفت: «این مادر است که فرزند خود را چنان تربیه می کند که همدیگرپذیر و یک انسان صلح جو باشد.»

مادران برای صلح اجتماعی

زنان که در این کنفرانس شرکت کردند، انگیزه های خود را برای تلاش در جهت صلح اجتماعی تشریح کردند.

حمیده طاهری، باشنده ولایت بغلان، به سلام تایمز گفت: «من به حیث یک مادر صلح می خواهم که امنیت در ولایت ما تامین شود. ما در ولایت خود جنگ نمی خواهیم تا این که مردم برای همیشه در فضای امن زنده گی بکنند،‌ تحصیل بکنند و به زنده گی شان بفهمند.»

فرزیم فهیمی، باشنده ولایت جوزجان، گفت: «ما در زمینه صلح اجتماعی زیاد کار کرده ایم و دستاوردهای خوبی داشته ایم و خوشبین استیم که صلح در افغانستان آمدنی است.»

او به سلام تایمز گفت: «من به عنوان یک مادر در افغانستان در جنگ به دنیا آمده ام، در جنگ جوان شدم و در جنگ رو به پیری استم.»

فهیمی گفت که آرزوی من این است که باید جنگ در افغانستان بس شود. به خصوص مادران که بیوه می شوند و یا فرزندان خود را در جنگ از دست داده اند.

او گفت: «من می خواهم که مادران افغان دیگر رنج نبینند و فرزندان شان کشته نشوند و در افغانستان یک صلح سرتاسری بیاید.»

فهیمی گفت: «تا جایی که من در میان مردم رفتم و با آنها صحبت کردم مادران از این وضعیت سخت نگران استند. آنها برای من گفتند که ما شوهران و فرزندان خود را تشویق می کنیم که دیگر به صفوف طالبان نروند.»

سیما ستانکزی، باشنده ولایت جوزجان، به سلام تایمز گفت: «مادر کسی است که بنیاد یک خانواده را تشکیل می دهد. بناء اگر در پروسه صلح به آن [مادران] نقش داده شود مطمئن استم که به زودی ما به صلح می رسیم؛ چون هیچ فرزندی از گپ مادر شان سرکشی نمی کند -- به شمول کسانی که در صفوف مخالفان استند.»

او گفت: «در جنگ افغانستان از همه بیشتر مادران متضرر می شوند. مادر نمی خواهند که فرزندان شان چه در صفوف طالبان و چه در صفوف نیروهای امنیتی کشته شوند. بناء نقش مادران در تامین و ترویج صلح بسیار ضروری و بنیادی است.»

ظریفه یوسفی، یک باشنده ولایت بغلان، گفت:«ما رضاکارانه به مادران صلح پیوستیم بخاطری که در وطن ما همه چه مرد باشد چه زن باشد به صلح نیاز داریم. همه مردم افغانستان به صلح نیاز دارند؛ چون نمی توانیم بدون صلح زنده گی بکنیم. مادران فرزندان خود را از دست داده اند و می خواهند که صلح و امنیت در کشور ما برقرار شود.»

او به سلام تایمز گفت: «خواست ما از مادران جنگ زده این است که نگذارند فرزندان شان قدم بد بردارند و بروند به صفوف طالبان. فرزندان خود را به راه نیک رهنمایی کنند و به آنان صلح را آموزش بدهند.»

پایان دادن به کالتور جنگ

سرابی به سلام تایمز گفت: «متاسفانه در افغانستان در ۴۰ سال گذشته جنگ وجود داشته است و خانواده های زیادی را متاثر ساخته است. باید به جای فرهنگ جنگ در جامعه،‌ فرهنگ صلح نهادینه شود.»‌

او گفت: «ما می توانیم این فرهنگ را از طریق زنان و از طریق خانواده شروع کنیم.» وی افزود: «زمانی که خشونت زدایی از داخل خانواده ها شروع شود تاثیرات مثبت خود را در جامعه هم دارد.»

سرابی گفت که حکومت افغانستان و متحدان آن پیشرفت چشمگیری در زمینه دستیابی به یک راه حل سیاسی برای جنگ و هم آماده سازی زمینه و شرایط برای مذاکره با طالبان به دست آورده اند.

او با اشاره به تلاش های افغانستان، ایالات متحده، و دیگر طرف های بین المللی برای سازش با طالبان، گفت: «حکومت افغانستان و دیگر کشورهای دینفع در تلاش برای ارائه و آماده سازی این زمینه هستند.»

سرابی گفت: «اگرچه، ما کوشش داریم که زنان هم در صلح سیاسی نقش داشته باشند و هم در صلح اجتماعی. ما به این باور استیم که تا صلح اجتماعی به میان نیاید،‌ صلح سیاسی پایدار نخواهد بود.»

سجیه بیگم، مشاور ارشد امور زنان و جوانان ریاست اجراییه افغانستان، گفت: «مادران اساس خانواده را تشکیل می دهند.»‌

او به سلام تایمز گفت: «زمانی که مادر یک طفل را تربیه می کند و او را به اجتماع عرضه می کند اگر درست تربیه بکند پس نقش مهمی در ساختار اجتماع دارد و این ساختار نشان می هد که چقدر افراد همدیگر پذیر استند.»

او گفت: «حکومت افغانستان به زنان و خانواده ها فرصت و نقش دخیل شدن در پروسه صلح را می دهد و حکومت از این پروسه حمایت می کند. در پروسه صلح تنها حکومت افغانستان مسؤولیت ندارد، بلکه مردم، به خصوص خانواده ها هم در این پروسه مسؤولیت دارند.»

او گفت: «زمانی که مادر یک موضوعی را برای خانواده می گوید اعضای خانواده به زودی آن را قبول می کنند. این موضوع حتی در خانواده های مخالفان مسلح حکومت هم بسیار تاثیرگذار است و می تواند ما را به طرف صلح ببرد.»