رهبران گروه های جنگجوی افغان به دنبال تأمین «منافع ابزار خارجی» استند

کابل -- اقشار مختلف مردم افغانستان می گویند که زمان آن رسیده تا طالبان و سایر گروه های جنگجو اسلحه شان را بر زمین گذاشته و با پروسه صلح یکجا شوند و رهبران شان حمایت ای که از خارجیان بدست می آورند، را محکوم نمایند.

رقیه نایل، نماینده غور در پارلمان، گفت که فعالیت های جنگجویان با منافع ملی افغانستان و اصول اسلامی در تضاد است و نشان دهندهء بی توجهی آنان به کشور و مردم است.

او به سلام تایمز گفت: «هر اقدامی که توسط گروه های جنگجو انجام می شود بر ضد منافع ملی ما است.»

او گفت: «آیا این که مکاتب را تخریب کرده و یا می سوزانید، یا هم وطن خود را می کُشید، و شفاخانه ها یا سرک ها را خراب می کنید، منافع ملی شما را تأمین می کند؟ شما کی از خاک، ناموس، و مردم خود دفاع کرده اید؟»

ابزار منافع خارجی

احمد بهروز یک تحلیلگر افغان مقیم کابل گفت که رهبران جنگجویان افغان های واقعی نیستند، بلکه به خاطر منافع خارجی ها کار می کنند.

وی به سلام تایمز گفت: «رهبران مخالفین از خارجی ها پول می گیرند و یک مقدار آن را به قوماندانان شان می دهند تا جنگ و نا امنی را [در افغانستان] دامن زده و کمپاین قتل و کشتار راه بیاندازند.»

او گفت: «قوماندانان جنگجویان فقط به خاطر پول هموطنان بی گناه شان را می کشند و تاسیسات عامه را تخریب می کنند و ... این به خاطر تامین منافع برخی از کشورهای خارجی است.»

محمد شعیب نذیری 27 ساله، کارمند یک موسسهء غیر دولتی در کابل، گفت که خشونت و بی ثباتی در افغانستان به نفع نهادهای خارجی است که این جنگجویان را حمایه می کنند.

وی به سلام تایمز گفت: «خارجی ها به مخالفان دولت پول و امکانات فراهم می کنندتا به جنگ، بی ثباتی، و آسیب رساندن به زیربناهای مان ادامه دهند.»

«یقیناً این به خاطر منافع ملی افغانستان نیست، بلکه به خاطر تامین منافع آن خارجی ها می باشد.»

نیازی گفت: «حالا همه شهروندان کشور می فهمند کشتن مسلمانان در مسجد، تخریب مساجد و شفاخانه ها، و یا گروگان گرفتن و سربریدن اطفال [بر خلاف ادعای جنگجویان] جهاد نیست، بلکه عمل غیراسلامی و غیرانسانی است.»

او اظهار داشت: «اگر طالبان و دیگر گروه های تروریستی به فکر مردم می بودند، اگر نوکر خارجی ها نمی بودند، و اگر استقلال می داشتند باید به گفتگوهای صلح لبیک می گفتند و در [آن مذاکرات] بدون قید شرط اشتراک می کردند.»

سوء استفاده از اصول اسلامی

عبدالاحمد محمدیار، یک عالم دینی افغان، گفت: «متاسفانه جنگجویان از نام دین سوء استفاده کرده و بر خلاف آیات صریح قرآن کریم عمل می کنند.»

او به سلام تایمز گفت: «اسلام دین صلح و صفا است و انسان ها را به همدیگرپذیری تشویق می کند. اسلام حتی کشتن یک نفر بیگناه را برابر به کشتن تمام مردم گفته است.»

وی گفت: «اما شبه نظامیان گروه بزرگی از مسلمانان را حتی در خانه های خدا [مساجد] به شهادت می رسانند.»

محمدیار گفت: «خداوند می فرماید که در صلح خیر است. آن عده از طالبان که این فرمایش حق را درک می کنند و دست از جنگ می کشند، هم به خود و هم به مردمشان خدمت بزرگ می کنند.»

تشویق طالبان برای پیوستن به پروسهء صلح

حاجی محمدعلی، یک بزرگ قوم ځدراڼ، گفت که پیوستن به پروسه صلح بهترین گزینه است که اعضای طالبان دارند.

او به سلام تایمز گفت: «جلسات مختلف برای صلح برگزار شد، اما همه تشریفاتی؛ زیرا رهبران مخالفان دولت استقلالیت و خود مختار نیستند.»

محمد اسماعیل قاسمیار، مشاور شورای عالی صلح افغانستان، گفت که از ماه سنبله سال 2010 تاکنون 11,500 طالب که حقانیت دولت را درک کرده بودند، به پروسهء صلح پیوسته اند.

وی به سلام تایمز گفت: «دروازه های صلح همواره به روی مخالفان دولت باز بوده است تا دست از جنگ بکشند و به این پروسء [صلح] که به خیر ملت و کشور است، بپیوندند.»

اکثر کسانی که با پروسهء صلح یکجا می شوند می گویند که فریب رهبران شان را خورده بودند و بر خلاف منافع کشور می جنگیدند.

در یک مورد اخیر لعل محمد، یک قوماندان طالبان در ولسوالی دلارام ولایت نیمروز، به 23 میزان با پروسهء صلح یکجا شد و خودش را به نیروهای حکومتی تسلیم کرد.

او به سلام تایمز گفت: «هنگامی که من متوجه شدم که نباید اجازه دهم وطنم ویران گردد، از آنها جدا شده و به پروسه صلح پیوستم.»

او گفت: «می خواهم تا از راه صلح به کشور خود خدمت کنم و از هم قطارانم می‌ خواهم تا راه صلح را در پیش بگیرند و در کنار حکومت اسلامی خویش به مردم شان خدمت کنند.»