جوانان ۱۳ ولایات در هرات گردهم آمدند تا از طالبان بخواهند جنگ را بس کنند

هرات -- بیش از ۲۰۰ زنان و مردان جوان از ۱۳ ولایات در شهر هرات گردهم آمده اند تا از طالبان بخواهند از تشدد دست بردارند و صلح جوئی نمایند.

این افغانهای جوان از ولایات بامیان، دایکندی، سرپل، پکتیکا، نورستان، کندهار، هلمند، فراه، نیمروز، زابل، هرات، بادغیس و غور آمده بودند.

آنها به تاریخ ۲۲-۲۴ سرطان در تالار غازی امان الله خان، در یک سلسله مباحثات اشتراک نمودند تا تصمیم بگیرند که آنها چگونه میتوانند در پروسهٔ صلح یک نقش مؤثری را داشته باشند.

فاطمه احمدی، یک باشندهٔ بامیان گفت، «صلح یگانه ګزینه ایست که تمام افغانها، بالخصوص زنها انتخاب نمایند. زنها در جنگ سهمی نمی گیرند، اما آنها بر اثر جنگ بیشتر از همه رنج میبرند چون شوهران خویش را از دست میدهند و بیوه میگردند، و آنها برای بزرگ کردن کودکان تنها باقی میمانند. بناءً، ما زنها بیشتر از هر کس دیگر به صلح چشم انتظار هستیم.»

وی افزود، «یگانه راه حل برای پایان دادن جنگ اینست که هر دو طرف جنگ، طالبان و حکومت توقعات خویش را کاهش دهند. اگر طرفین جنگ با ضدیت تقاضاهای شانرا دنبال کنند، دیگر هیچگاه صلح در کشور ما برقرار نخواهد شد.»

صفی الله زیری، یک باشندهٔ هلمند از افغانها خواست که صلح را بر همه چیز ترجیح دهند.

وی گفت، «ما از طرفین جنگ تقاضا داریم که با هم بنشینند و بنا بر تقاضای تمام افغانها صلح کنند. صلح به ما فرصتی را فراهم میکند تا کشور خویش را از سر بسازیم، اما از جنگ چیزی بدست نخواهد آمد.»

وی افزود، «تمام افغانها تشنهٔ صلح میباشند، مخصوصاً نسل جوان ایکه در جنگ تولد شده و در جنگ بزرگ شده اند. ما افغانهای جوان بسیاری از قسمتهای کشور خویش را ندیده ایم چون ما سفر کرده نمیتوانیم. یگانه سد راه ما، جنگ و عدم صلح است.»

سپوژمی عابد، یک باشندهٔ کندهار گفت، «ما از طالبان میخواهیم که در حکومت شامل شوند. اگر آنها کدام تقاضای حق به جانب دارند، میتوانند که آنها را با حکومت و مردم شریک سازند تا که در مورد آنها به یک راه حل صلح آمیزی برسند که به خیر افغانها باشد.»

وی گفت، «از زمانیکه من تولد شده ام، در این کشور جنگ جریان دارد. تمام افغانها از این جنگ ویرانگر بیزار شده اند، و انها دیگر نمیخواهند که هر روز عزیزان خویش را از دست دهند.»

سپوژمی گفت که جنگ، آرزوها، فرهنگ و رسم و رواج های افغانها را از بین برده است، و هویت افغانها را لکه دار ساخته است.

تقاضاها برای آتش بس فوری

در عین حال، به تاریخ ۲۲ سرطان، بیش از ۵۰ عضو «کاروان ملی صلح» که شامل باشنده گان ولایات کندهار، ننگرهار، هلمند و هرات بودند، در مقابل دفتر والی هرات در شهر هرات تظاهرات کردند.

آنها خواهان یک آتش بس فوری در کشور شدند.

حیات الله، یک عضو کاروان گفت، «ما هنوز هم صداهای کسانی را که عزیزان و اقارب خویش را در جنگ از دست داده اند میشنویم. همین علت است که ما مجبور شدیم تا به هر ولایت و هر قسمت افغانستان سفر کنیم تا راه های بدست آوردن صلح را جستجو کنیم و از کسانی گدائی کنیم که مانع صلح هستند.»

وی افزود، «طرفین جنگ باید بر سر آتش بس توافق نمایند تا از خونریزی مردم بیگناه ما جلوگیری شود. ما باور داریم که طرفین جنگ و مردم از جنگ خسته شده اند چون آنها متأثر شده اند ... و آنها صلح میخواهند.»

وی گفت، «ما به طالبان میگوئیم که خاک افغانستان دیگر تاب ندارد که بیوه ها و یتیمان بیشتر را ببیند.»

حکمت الله سهیل، یک عضو دیگر کاروان صلح گفت، «ما تلاش میکنیم کمیته هائی را ایجاد نمائیم که در هر ولایت برای صلح منحیث وکیلان مدافع عمل کنند تا که باشنده گان بتوانند صداهای خویش را برای صلح بلند کنند.»

وی گفت، «افغانها نشان داده اند که از جنگ بیزار شده اند، و از هر طریقی که ممکن است صلح باید بیاید.»

وی افزود، «ما میخواهیم مطمئن شویم که دیگر افغانها از کشور خویش فرار نکنند، بیشتر با غربت و گرسنه گی روبرو نشوند و متکی شدن بر حمایت دیگران را بس کنند.»

یک فرصت طلائی برای رسیدن به صلح

اشتراک کننده گان گردهمآئی جوانان در شهر هرات گفتند، مذاکرات صلح در قطر یک «فرصت طلائی» برای تأمین کردن صلح در کشور میباشد.

محمد عارف گیلانی، یک عضو دیگر کاروان صلح گفت، «گفتگوهای صلح در قطر ما را امیدوار ساخته است، و افغانهای جوان مانند ما از این گفتگوها حمایت میکنند، و ما امیدواریم که از این گفتگوها بزودی یک نتیجهٔ مثبت بدست آید.»

سلیم مقیمی، یک خبرنگار در ولایت هرات گفت، «هر افغان از طرفین جنگ بالخصوص از طالبان تقاضا دارد که صلح کنند و از تشدد و خونریزی دست بردارند چون افغانها رنج بسیار زیادی را از جنگ متحمل شده اند.»

وی افزود، وضعیت کنونی یک فرصت بی سابقه ای را برای صلح فراهم کرده است و طالبان نباید این فرصت را ضایع کنند.

وی افزود، «اگر جنگ پایان یابد و صلح غالب شود، افغانستان به یک جایگاه برتر سیاسی و اقتصادی، ارتقاء خواهد کرد، و افغانها خواهند توانست که یک فصل جدید پرثمری را در زندگی شان باز نمایند.»

احمد امیرزی، یک فعال مدنی در فراه گفت، «طالبان باید با حکومت در یک میز بنشینند و مذاکرهٔ صلح را انجام دهند تا که ما بتوانیم یک صلح متداوم را در کشور خویش بدست آوریم که خونریزی به پایان برسد و برای افغانها زمینه فراهم شود تا در یک محیط صلح آمیز زندگی نمایند.

«مردم بیشتر از همه چیز به صلح نیاز دارند، و صلح به افغانستان رونق خواهد بخشید.»