هرات -- در میان نگرانی های جهانی در مورد امنیت در افغانستان، خانواده هایی که عزیزانشان را در حملات شاخهء خراسان داعش از دست داده اند، با ترس فزاینده ای روبرو اند.
زینب حسینی ۴۲ ساله با هشت فرزند یتیم اش در ولسوالی گذره ولایت هرات زندگی می کند.
مهاجمان شاخهء خراسان داعش به تاریخ ۸ ماه جوزا در یک مسجد شیعیان در گذره، به شوهر او (امام) و پنج نمازگزار دیگر در هنگام نماز شام حمله کردند.
حسینی هنوز هم در حالت آسیب دیده قرار داد و مسئولیت تربیت هشت فرزند به تنهایی برای او دشوار است.
او به سلام تایمز گفت، «می ترسم که شاخهء خراسان داعش دوباره به مسجد یا شهر ما حمله کند. من نگران این هستم که خدای ناکرده یک یا چند فرزندم را در یک حمله دیگر داعش از دست بدهم.»
او گفت، «من قبلاً از داعش بسیار می ترسیدم و این منجر به از دست دادن شوهرم شد. من با چشمان خود شاهد خشونت داعش بودم. شبهنظامیان داعش رحم نمیکنند و میترسم فرزندانم را هم از دست بدهم.»
خانوادههای قربانیان داعش به طور فزایندهای نگران فعالیتهای آن هستند، به ویژه پس از گزارش اخیر سازمان ملل که هشدار دادشاخهء خراسان داعش به تهدید جدی برای افغانستان، منطقه و فراتر از آن تبدیل شده است.
در گزارش ۲۰ سرطان آمده است که شاخهء خراسان داعش از مناطق مرکزی خود در ولایات کنر و ننگرهار پراگنده شده و برخی از اعضای آن به ولایت هرات نقل مکان کرده اند.
زندگی در اندوه و ترس
غلام رضا رضایی ۳۸ ساله در همین عملیات تروریستی ولسوالی گذره همسرش را از دست داد.
او که اکنون به عنوان کارگر کار می کند، به تنهایی مسئولیت بزرگ کردن سه فرزند آنها و ایفای هر دو نقش والدین را بر عهده دارد.
حین صحبت با سلام تایمز اشک چشمان رضایی را پر کرد. او گفت که شاخهء خراسان داعش فرزندانش را بی مادر ساخته و خانه او را متلاشی کرده است. او از زمان آن قتل جرأت نکرده برای نماز به مسجد برود.
او گفت، «وقتی میشنوم که داعش در افغانستان قویتر میشود، بسیار میترسم. غم مرگ همسرم در خانه ما کم نشده است، داعش عامل این درد و رنج است.»
او گفت، «تا کی باید به خاطر داعش در غم و ترس زندگی کنیم؟ خواسته ما این است که جلو داعش گرفته شود تا از کشتار بی گناهان بیشتر [افغانها] جلوگیری شود،»
میثم امیری، ۱۷ ساله، باشنده ولسوالی گذره، در همین حمله پدرش را از دست داد.
او گفت، «داعش پدرم را که کارگر بود در یک عبادتگاه کشت. این گروه به هیچکس رحم نمی کند و من بسیار می ترسم که روزی من را هم بکشد.»
میثم گفت، «حملات داعش احساس امنیت را از ما گرفته است و تمام فکر ما این است که حمله بعدی کجا رخ خواهد داد و کدام یک از عزیزانمان از ما گرفته خواهند شد.»
برای افغانستان، استراتیژی ایران این است که آن را به یک لبنان دیگر تبدیل کند، جایی که مانند حزبالله، همیشه از جانب آنها با جهان غرب و ایالات متحده در جنگ باشد. استراتیژی پاکستان روشن است: آنها افغانستانی را می خواهند که گرسنه، نیازمند، گم راه، بی خانمان، بدون هیچ حمایتی و کاملاً تحت کنترل پاکستان باشد. روسیه عملاً در هر جنبه از تجزیه احتمالی افغانستان درگیر است و گهگاه تنها از ترس داعش و سایر گروه های تروریستی از ایجاد یک سیستم قانونی دفاع می کند. چین به شدت از مواد خام افغانستان بهره برداری می کند و در سه سال گذشته پروژه های متعدد معدنی و دیگر پروژه ها را تحت نام های مختلف از جمله «شرکت های افغانی» به دست آورده و به طور مداوم در حال استخراج معادن است. چین نیز مانند ایران و روسیه خواهان رژیمی در افغانستان است که ضد غرب به ویژه علیه ایالات متحده باشد، اما در عمل هیچ کاری انجام نمی دهد و در مواقع بحران به دنبال راه فرار است. هندوستان از رژیمی حمایت می کند که روابط بسیار ضعیفی با پاکستان داشته باشد و به هر طریق ممکن به کمک های خود برای به دست آوردن قلب افغان ها ادامه می دهد. تاجکستان، ازبکستان و ترکمنستان تنها به پروژه های منطقه ای خود می اندیشند و تا زمانی که منافع آنها به خوبی تامین شود، نسبت به حاکمیت نظام بی تفاوت هستند. با این حال، آنها بدون شک نگران افزایش تروریسم در منطقه هستند و وقتا فوقتا صدای خود را بلند می کنند. پس در چنین محیطی، بدون رژیم عاقل، مدبر، دارای ارتباط خوب و مهمتر از همه، رژیمی با حمایت قوی مردمی، خاک قادر نخواهد بود این کشتی خراب را در طوفان به ساحل برساند.
پاسخمن شخصاً به سیاست و سیاستمداران اعتماد ندارم. سیاست یک بازی فریبنده است که ارزش های اساسی انسانی را نادیده می گیرد. ببینید چه تعداد زن، کودک و مرد بی گناه توسط اسرائیل کشته شده اند، با این حال تمام جهان سکوت کرده است. نه سازمان ملل و نه هیچ سازمان دیگری قدرت توقف ظلم و ستم یهودیان را دارند. همه آنها یکسان هستند.
پاسخ2 دیدگاه