کندز -- یک مرکز آموزش فنی و حرفه ای در ولایت کندز آموزش و مشاغل را برای صدها زن فراهم می کند تا به این ترتیب زنان محلی را مستقل می کند.
محمد ظاهر عظیمی، رییس کار و امور اجتماعی ولایت کندز، گفت كه اين مرکز که از سال ۱۳۸۸ افتتاح شد، ۱۲ حرفه مختلف را به منظور کاهش بیکاری در میان زنان آموزش می دهد.
هر دورهء آموزشی شش ماهه است و در آن حدود ۳۰۰ زن تعلیم می بینند.
عظیمی به سلام تایمز گفت: «زنان درین مرکز به یادگیری مهارت ها و صنایع دستی مانند بافت قالین، گلیم، خیاطی، گل دوزی، پرده دوزی و غیره می پردازند تا بتوانند خانواده های شانرا کمک کنند.»
او گفت که این مرکز با پایان یک دوره آموزش، برای هر بخش وسایل و ابزار کاری بصورت رايگان توزیع می کند.
او گفت: «ما برای آنعده زنانیکه در اینجا حرفه های مختلف را می آموزند معاش، ترانسپورتیشن، و ابزار کار را فراهم می کنیم.»
عظیمی اظهار داشت: «این پروژه برای خود کفایی زنان بی بضاعت راه اندازی شده و در آینده برای فروش محصولات تولیدی و صنایع دستی زنان مارکیت یابی هم داریم.»
وی گفت: «ما کوشش می کنیم به همکاری حکومت و موسسات زمینه های کاریابی بیشتری برای شان فراهم بسازیم.»
ارتقای سطح زنده گی زنان
زنان که در این برنامه آموزشی شرکت کرده اند، می گویند که آنها در مورد پتانسیل عایدی آینده خود خوشبین هستند.
گلالی محبی ۲۳ ساله، یک تن از شاگردان این مرکز، گفت: «ما بافت قالین و گلیم را یاد گرفتیم وحالا می توانیم درخانه و مارکیت قالین و گلیم ببافیم و در بازار به فروش برسانیم.»
او گفت که اين آموزش ها کمک می کند تا آنان به خود کفایی برسند وازین طریق زندگی شان را به پیش ببرد.
محبی به سلام تایمز گفت: «صدها زن دیگر مانند من حرفه های مختلف را یاد گرفتند و ازطریق بافت های مختلف می توانند برای فامیل و اولاد شان روزی حلال کسب کنند.»
نصیبه هولکر، رییس امور زنان ولایت کندز، گفت که این پروژه گام مهمی در توانمند سازی و توسعه زنان برداشته است.
او به سلام تایمز گفت که این اداره در یکسال اخیر برای ۱۵۰ خانم زمینه کاریابی را فراهم کرده است.
وی گفت که خانم های که از طریق ادارات دولتی و موسسات خیریه به کار گماشته شده اند، حالا ماهانه ۳ هزار تا ۱۰ هزار افغانی (۴۰ تا ۱۳۳ دالر) عایدی دارند و نیازمندی زندگی شانرا مرفوع کرده می توانند.
هولکر گفت که هدف او در این اداره این است که به زنان که با فقر و مشکلات مالی روبرو هستند، کمک کند.
وی اظهار داشت: «استند زنان که در مالداری، مرغداری، فارم های ماهی پروری، زنبورداری، و تهیه صنایع دستی مشغول اند و از این طریق خانواده های شانرا کمک می کنند.»
هولکر گفت: «زنان می توانند با آموختن حرفه و پیشه چرخ عظیم اقتصاد خانواده شانرا بدست بگیرند و آینده بهتر به خود و فرزندان شان داشته باشند.»
او در حالی که زنان دیگر را تشویق می کرد، افزود: «شما می توانید خود کفا باشید و با درآمد های دست داشته تان زندگی خوبی را برای خود کماهی نمائید.»
شکستن موانع اجتماعی
خانم حبیبه گلستانی، فعال حقوق زن در ولایت کندز، گفت که بیشتر زنان در خارج از خانه کار می کنند، و از این مانع - که انتظار می رود که آنها در خانه باقی بمانند - و به طور سنتی مانع خودکفایی زنان شده بود، گذر کرده اند.
وی بدون هیچ توضیحی در مورد سال ۱۳۹۰ به سلام تایمز گفت: «از سال ۱۳۹۰ تا حال، سطح آگاهی خانواده ها بالا رفته و حالا خانم ها می توانند دو شادوش مردان در ادارات دولتی و موسسات کار کنند.»
او اظهار داشت: «درحال حاضر ۳۰ فیصد زنان در ادارات دولتی مخصوصا معارف، تحصیلات عالی، صحت عامه، قوماندانی امنیه و دیگر بخش های حکومتی مصروف کار استند.»
برای برخی از زنان، کار خارج از منزل ضرورت دارد.
محبوبه حمیدی ۴۰ ساله، باشنده سه درک شهر کندز، گفت: «شوهرم در سال ۱۳۹۵ و زمانی کندز سقوط کرد و به دست طالبان افتد، شهید شد و من با چهار طفل خود تنها و بی پشتیبانی باقی ماندم.»
او به سلام تایمز گفت: «خداوند خانه جنگجویان طالبان را تباه کند. اگر این ها (طالبان) جنگ نمی کردند، کندز را سقوط نمی دادند، حالا زندگی من تباه و برباد نمی شد.»
او گفت: «آنها مانند من هزاران مادر را به سوگ شوهران و فرزندان شان نشاندند.»
حکومت افغانستان حمیدی را در یک پروژه خیاطی شامل ساخته است که از این طریق ماهانه ۶ هزار افغانی (۸۰ دالر) دستمزد دریافت می کند.
مولوی عبدالباری احساس، یک تن از عالمان دینی ولایت کندز، گفت: «درصحت عامه، نیروهای امنیتی، معارف و دیگر سکتور ها حضور و نیاز زنان یک نیاز جدی است. مثلا در قوماندانی امنیه و نهادهای امنیتی فقط زنان می توانند زنان را تلاش کنند.»
او با اشاره به آموزه های اسلامی در مورد این موضوع به سلام تایمز گفت: «زنان اگر حجاب شرعی خویش را رعایت کنند، آزادانه در بیرون از منزل کار کرده می توانند.»