آموزش مسلکی به زنان کندز فرصتی برای استقلال اقتصادی فراهم کرده است

کندز -- علیرغم محدودیت ها بر علیه کار و تحصیل زنان در افغانستان، کمیته سویدن برای افغانستان (اس سی ای) برنامه های آموزش مسلکی را برای توانمندسازی و حمایت اقتصادی از شماری از زنان فقیر و بیوه در ولایت کندز راه اندازی کرده است.

این برنامه ها بخشی از آبادی، یک پروژه مشترک کمیته سویدن و برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) است.

جان محمد نبی زاده سخنگوی آبادی در کندز، گفت که چندین زن بیوه و نیازمند در ولایت کندز از طریق شرکت در برنامه های آموزش حرفه ای کمیته سویدن به خودکفایی دست یافته اند.

نبی زاده به روز جمعه (۱۶ سرطان) گفت، کمیته سویدن ده ها زن دیگر را از ولسوالی های خان آباد، امام صاحب و علی آباد در حرفه های مختلف صنایع دستی آموزش داده است.

او افزود که آنها به کارآفرینان تبدیل شده اند و زنان دیگر را در بخش صنایع دستی توانمند می سازند.

وی گفت، «خوشبختانه بیش از ۲۰۴۱ زن در کارها مانند دامداری، کشاورزی، خیاطی، گلدوزی، مهره دوزی، صنایع دستی، راه اندازی مشاغل کوچک و غیره برای حمایت از خانواده خود آموزش های کوتاه مدت دیده اند،»

نبی زاده افزود، «کمیته سویدن همچنین ۴۴۰۰۰ افغانی [۵۱۰ دالر] کمک نقدی به ۲۰ زن برای خرید ابزار و تجهیزات مانند ماشین خیاطی، اتو، میز، لوازم خیاطی، تجهیزات نانوایی و ابزار کشاورزی ارائه کرده است،»

او گفت، «این زنان اکنون بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ افغانی [۵.۸۰ تا ۱۱.۶۰ دالر] در روز از طریق حرفه های خود درآمد دارند و می توانند خانواده های خود را حمایت مالی کنند،»

فاز اول آبادی در سراسر کشور از ماه سرطان ۱۴۰۱ تا ماه جوزای ۱۴۰۲ انجام شد.

نبی زاده گفت، در مرحله دوم که از دو ماه پیش آغاز شد، این برنامه همچنین سه یا چهار ولسوالی را در ولایات کندز، تخار، بغلان و بدخشان هر کدام تحت پوشش قرار می دهد و از زنان فقیر حمایت می کند.

بهبود کیفیت زندگی

حمیده ۴۷ ساله از اهالی منطقه علی آباد، مادر پنج دختر و چهار پسر است.

او گفت، «پس از یادگیری خیاطی از طریق مربیان کمیته سویدن، توانستم یک مرکز خیاطی در خانه خود بسازم و برای ده ها زن دیگر فرصت های کاری ایجاد کنم،»

او افزود، «در طی یک نظرسنجی که برای یافتن زنان نیازمند کمک انجام شد، خوشبختانه من انتخاب شدم. آموزش دیدم و در نتیجه ۴۴۱۰۰ افغانی [۵۱۱ دالر] از آبادی برای شروع تجارت خود دریافت کردم،»

حمیده گفت، «پس از دریافت حمایت مالی از پروژه آبادی کمیته سویدن، تجارت من به طور قابل توجهی بهبود یافت. اکنون درآمد روزانه من به بیش از ۵۰۰ افغانی [۵.۸۰ دالر] افزایش یافته است،»

حمیده گفت که بیش از ۳۰ زن دیگر را در زمینه خیاطی آموزش داده و به آنها در رسیدن به خودکفایی اقتصادی کمک کرده است.

نازیه مهجور، ۳۵ ساله، یکی دیگر از باشندگان ولسوالی علی آباد، یکی از برنامه های آموزش حرفه ای ارائه شده توسط کمیته سویدن را تکمیل کرد.

او گفت، «من از کمیته سویدن کمک مالی دریافت کردم و از آن برای خرید ابزار استفاده کردم. اکنون در خانه خیاطی می کنم و به دیگران آموزش می دهم که از نظر مالی از خانواده های خود حمایت کنند،»

او به ۲۰ دختر و زن روستای خود خیاطی و گلدوزی را به مدت سه ماه آموزش می دهد و پس از آن در خانه کار می کنند.

مهجور گفت که از فرصتی که برای یادگیری خیاطی و دوختن به دست آورده است، سپاسگزار است.

او گفت، «من فعلا کار می کنم و درآمد حلال دارم و خیلی خوشحالم،»

نجات خانواده ها از فقر

سید عمر توحیدی، یک باشندهء کندز شهر که ۳۰ سال دارد، گفت که در بحبوحه محدودیت های کاری و تحصیلی برای زنان و دختران، چنین برنامه های حمایتی حمایت مالی حیاتی را از خانواده های نیازمند ارائه می کند.

توحیدی گفت، «متاسفانه شاهد هستیم که محدودیت‌ها برای زنان و دختران در کشور روز به روز افزایش می‌ یابد. زنانی که قبلاً در بخش دولتی و خصوصی کار می‌کردند، اکنون بیکار هستند،»

وی گفت، «خانواده هایی را می شناسم که از سر ناچاری برای زنده ماندن به فروش فرزندان یا برخی اعضای بدن خود روی آورده اند، متاسفانه زنان در شرایط کنونی با فقر و بیکاری جدی مواجه هستند و جامعه جهانی باید در کنار زنان افغانستان باشد،»

او گفت، «امروز، دختران و زنان افغان بیش از هر زمان دیگری به آزادی و حمایت اخلاقی نیاز دارند. این برنامه ها می توانند به دختران امیدواری بدهد تا در جامعه ادغام شوند و حقوق خود را بدست آورند.»

فرید احمد همت، ۳۵ ساله، باشنده شهر کندز گفت، کمک های مستمر جامعه جهانی و سازمان های خیریه به مردم افغانستان فرصتی را برای برخی از خانواده ها فراهم کرده است تا از گرسنگی فرار کنند.‌

او گفت، «خوشبختانه در دو سال گذشته نهادهای امدادی در سطوح مختلف به مردم افغانستان کمک می کنند، اما مشکلات در توزیع این کمک ها رو به افزایش است. خانواده ها به ویژه آن دسته از زنانی که تنها نان آور خانواده های خود هستند نیاز به حمایت بیشتری دارند.»

همت گفت، «دختران و زنان افغان به دلیل محدودیت های تحمیل شده با مشکلات اقتصادی مواجه هستند، بنابر این، این برنامه ها به آنها کمک می کند تا محصولات خود را به فروش برسانند و مشکلات اقتصادی خود را برطرف کنند.»