راهپیمایی صدها نفر از باشنده گان قرآن بدست قندوز برای دستیابی به صلح

قندوز -- در حدود ۲۰۰ باشنده قندوز بشمول رهبران قبایل و جوانان بتاریخ ۱۶ حوت در شهر قندوز واقع در ولایت قندوز مظاهره کردند تا طالبان را تشویق به نفی خشونت و اعلان آتش‌بس با حکومت افغانستان کنند.

جمع کثیری از اشتراک کننده گان در این تجمع بشمول علمای دینی، شهروندان معلول، و زنان نسخه هایی از قران را بدست گرفتند.

غلام حیدر، یک فعال جامعه مدنی، بتاریخ ۲۵ حوت در حالی که مصروف راهپیمایی در میدان مرکزی شهر قندوز بود، به خبرنگاران گفت: «امروز صدها تن از ما به سرک ها آمده ایم تا خواستار صلح و آتش بس شویم و هدفمان این است که از هر دو طرف حاضر در جنگ بخواهیم از خشونت دست کشیده و بر سر یک آتش‌بس فوری توافق کنند.»

حیدر گفت: «شما را به این کتاب مقدس قسم ... با صلح و آتش بس فوری موافقت کنید. ما تا کی باید شاهد ریخته شدن خون برادران مان باشیم؟ جنگ بس است! جامعه منتظر صلح و آتش بس است.»

اشتراک کنندگان در این تجمع تاکید کردند که حکومت افغانستان و طالبان باید هر چه زودتر مذاکرات صلح را شروع کنند.

غفور هاشمی، رئیس شبکه جوانان ولایت قندوز، که در این تجمع سخنرانی می‌کرد، گفت: «ما مظاهره مان را در دفتر پارلمان جوانان در این ولایت آغاز کردیم و مسیری برای دو کیلومتر را طی کردیم تا به میدان مرکزی برسیم و ندای عدالت خواهیم مان را بلند کنیم.»

هاشمی گفت: «امروز ما به اتفاق با فرزندان و سالمندان مان راهپمایی می کنیم و از طالبان می خواهیم تا به حق قرآن از این خونریزی دست بکشد. جامعه نمی تواند این گونه رنج ببرد. بر سر آتش‌بس توافق کنید تا فرصتی برای صلح دوام دار پدید آید.»

خسته از جنگ و خونریزی

قربانیان جنگ با طالبان نیز در مظاهره ها اشتراک کرده و با سر دادن و حمل شعارهای صلح طالبانه بر خسته شدن شان از جنگ تاکید کردند.

پاشا سعیدی ۴۵ ساله که پای راست خود را در سال ۱۹۹۱ در ولسوالی چهاردره ولایت قندوز از دست داد، به سلام تایمز گفت: «ما معلولین بیش از هر چیز دیگر صلح می خواهیم. ما از حکومت می خواهیم با طالبان و سایرین مذاکره کرده و صلح را رقم بزند.»

او گفت: «افغانستان ۴۰ سال است که در رنج و عذاب بوده. این باید متوقف شود.»

برای یکی دیگر از اشتراک کننده گان در این مظاهره، یعنی محبوبه کریمی ۲۷ ساله، این تجمع یک فراخوان جمعی برای صلح از سوی باشنده های خسته از جنگ چندین ساله قندوز است.

کریمی به سلام تایمز گفت: «ما دیگر نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و شاهد اشک های» چشمان «بیوه زنان، یتیمان، و خانواده های بی سرپرست باشیم. ما باید این جنگ و خونریزی را خاتمه دهیم.»

او گفت: «من سه سال پیش پدرم را در نبرد قندوز از دست دادم و اکنون به گونه داوطلبانه با این مظاهره یکجا شدم تا صدایم را بلند کرده بتوانم و پیام ام را به طالبان برسانم و بگویم که ما از جنگ خسته شده ایم.»

مسیری به سوی صلح

تعداد از علمای دینی و بزرگان قبایل که در مسجد شاروالی تجمع کرده و حمایت شان را از کوشش های دوام دار صلح اعلام کردند، نیز این خواسته ها را بیان کردند.

مولوی فیض‌الله آیماق، رئیس تعالیم اسلامی اداره معارف ولایت قندوز، در این تجمع گفت: «اگر با فدا شدن جان من جنگ بتواند متوقف شده و یک آتش بس دوام دار برقرار گردد، من حاضرم برای آوردن صلح به مردم و کشورم این فداکاری را بکنم.»

او گفت: «اسلام مسلمانان را تشویق می کند تا با یکدیگر صلح کنند و اسلام دین صلح است و نه دین جنگ و خشونت.»

آیماق افزود: «در این زمان ما بشدت به صلح ضرورت داریم و عاجزانه از هر دو طرف می خواهیم صلح کنند. قبایل ساکن افغانستان باید متحد شوند و کوشش شان را برای برقراری صلح و ثبات به کار بگیرند.»

حضرت علی احمدزی ۵۴ ساله، از سران قبایل شهر قندوز، به اشتراک کننده گان در این تجمع گفت: «تا زمان به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح ما ازطرف های درگیر می خواهیم تا آتش بس کنند.»

او گفت: جنگ ما را فلج کرده است. ما از کسب علم و تعلیم محروم شده ایم. اقتصاد ما ویران شده و اطفال مان بی سرنوشت و بی آینده مانده اند.»