معتادین سابق، در کارخانه صابون سازی کابل، عاری از مواد مخدر زندگی می کنند

کابل -- یک زن جوان افغان مادر هفت فزرند، که روی یک فرش پشمی سرخ در کنار چهار زن دیگر می نشیند، در حال کوچک کردن صفحات بزرگ به میله های کوچکتر صابون دست ساخته و گلدار است.

وی یکی از تقریباً ۲۰ کارمند زن است -- که بسیاری از آنها معتاد به مواد مخدر بهبود یافته هستند -- که به طور نیمه وقت در یک فارم عضوی در کابل کار می کنند، جایی که آنها گل ها و گیاهان را پرورش می دهند تا به صابون و کریم های خوشبو تبدیل کنند.

این پروژه می تواند یک نجات حیات در یک کشور مردسالار باشد که تقریباً ۹۰٪ تریاک غیرقانونی جهان را تولید می کند. میلیون ها افغان با اعتیاد به مواد مخدر مبارزه می کنند و زنان معتاد با تبعیض خاصی روبرو می شوند.

این مادر که درخواست پنهان کردن هوئتش را داشت، در حالیکه در یک خط تولیدی نشست و صابون هایی را که تازه بسته بندی شده اند و از یک نوع ذغال ساخته می شوند که گفته می شود مزایای صحی خاصی دارد، می بندد گفت، «من خوشحالم که اینجا کار می کنم زیرا همه زن هستند. در اینجا هیچ مردی وجود ندارد.»

استخدام آنعده معتادین مواد مخدر که رو به بهبود هستند

این تجارت، خلاقیت مرغوبه صافی، یک کارآفرین محلی است که در سال ۱۳۹۵ در آشپزخانه خود شروع به ساخت صابون و کریم کرد. دوستان و خانواده وی نسبت به این محصولات آنقدر واکنش خوب نشان دادند که وی با کمک دفتر سازمان ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و جرایم (یو ان او دی سی)، یک تجارت کامل را راه اندازی کرد.

این دفتر، برای بازدید از هندوستان، جایی که سرمایه گذاری های به ملکیت زنان عادی است، به صافی پرداخت تا به دنبال الهام از مشاغل کوچک باشد.

صافی ۴۰ ساله گفت، «بسیاری از زنان در آنجا از خانه خود مشغول کار هستند و من با زنانی که مشاغل خود را خود ایجاد کرده بودند، ملاقات کردم.»

وی گفت، «وقتی برگشتم، تصمیم گرفتم كه تجارت خود را کمی گسترده تر بسازم.»

فارم بزرگ وی -- که جواری، مرچ، آلو ویرا، گلهای جعفری و گیاهان دیگر را پرورش می دهد -- در پشت یک دروازه فلزی عادی در اطراف کابل پنهان شده است.

یگانه شرط حمایت دفتر سازمان ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و جرایم (یو ان او دی سی) این بود که، صافی معتادان زن بهبود یافته را استخدام کند.

این مادر جوان با توضیح اینکه چگونه معتاد شد گفت، «وقتی غمگین شدم، به خانه همسایه ام رفتم و بعد چیزی خوردیم.»

وی گفت، «من نمی دانستم این چیست، اما این باعث آرامش من شد. بعد از آن آنها مرا به شفاخانه بردند و سپس مرغوبه آمد و به ما یاد داد که چگونه صابون بسازیم و با ما کمک کرد.»

یک بدیل با عزت

بر اساس یک بررسی جامع انجام شده در آن سال، افغانستان در سال ۱۳۹۴ حدود سه میلیون نفر معتاد به مواد مخدر داشت که بخش بزرگی از ۳۵ میلیون نفوس این کشور را تشکیل می دهد.

انوبها سود، یک افسر ارشد برنامه «بدیل معیشت و مبارزه با مواد مخدر» در (یو ان او دی سی) گفت، حدود ۲۰٪ آن زنان هستند و میزان اعتیاد فقط در طی چهار سال گذشته بلند رفته است.

وی گفت، «میزان اعتیاد بین زنان و کودکان در سالهای گذشته بسیار زیاد شده است.»

این مواد مخدر تریاک است -- یا به صورت کشیدن و یا هم به شکل تابلیت استفاده می شود -- و زنان گاهی به عنوان مجازاتی برای جستجوی کمک، از خانه بیرون رانده می شوند.

سود گفت، «با بسیاری از زنانی که با آنها کار می کنیم، یکبار که آنها در مرکز تداوی مواد مخدر تحت مداوا قرار می گیرند، بدنامی همراه است و خانواده های زیادی آنها را پس نمی پذیرند.»

سود گفت، اگر یک زن «بتواند روی پاهای خود بایستد و قادر به حمایت از خودش و فرزندانش باشد، این یک ارتقای روحیه بزرگ برای خودش است و وی می تواند به شکل بسیار با عزت و احترام درآمد کسب کند.»

این مادر ۳۰ ساله که در خط تولید قرار دارد گفت که برای کار نیم روزه برای وی حدود ۱۵۷ افغانی (۲ دالر) پرداخت می شود -- مبلغ کمی اما پرمعنی در کشوری است که بیش از نیمی از مردم زیر خط فقر ۱۴۹ افغانی ( ۱.۹ دالر) در یک روز، زندگی می کنند.

وی گفت، «وقتی من پول را به خانه می آورم، احساس افتخار می كنم كه من نیز در اقتصاد خانواده ام شركت می كنم.»

سود گفت، دفتر ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و جرایم (یو ان او دی سی)، از طریق پروژه های «انکشاف بدیل» مانند فارم های سبزیجات و مرغداری در مقیاس کوچک که به راحتی مدیریت می شود، در کشوری که زنان به طور سیستماتیک تحت حاکمیت طالبان از تحصیل محروم شده اند و جائیکه در آن دسترسی دختران به مکتب هنوز محدود است، با زنان افغان در سایر ولایات کمک می کند.

وی گفت، این چنین پروژه ها «برای زنان ساده تر و آسان تر است. لازم نیست که آنها سرمایه گذاری زیادی را انجام دهند، این کار می تواند توسط خود خانواده اجرا شود و آنها می توانند محصولات را در بازار [محلی] بفروشند.»

مواد مخدر به تروریسم و خشونت شدت می بخشد

تریاک اکثراً محصولی از طالبان و تروریست های دیگر است که از سود بدست آمده از قاچاق مواد مخدر غیرقانونی برای تأمین فعالیت های خشونت آمیز خود، استفاده می کنند.

در برخی موارد، این جنگجویان دهقانان را مجبور به پرورش خشخاش کرده و معتادان را به خرید مواد مخدر تشویق می کنند.

سید الرحم غنی زاده ۴۸ ساله، یک دهقان در قریه نعیم جان ولسوالی دشت ارچی ولایت کندز، در ماه ثور گفت، طالبان از من خواستند علیرغم اینکه به آنها گفتم که نمی خواهم یک محصول غیرقانونی کشت کنم -- خشخاش را در سرزمین خود پرورش دهم -- اما آنها مرا مجبور به انجام این کار کردند.

در همین حال، گفته می شود تعداد زیادی از ترورهای اخیر رهبران طالبان افغان در پاکستان، با قاچاق مواد مخدر و اخاذی ربط داشته است.

به تاریخ ۲۵ اسد، اعضای شورای عالی امارت اسلامی، یک گروه انشعابی طالبان، بالای یک مسجد در کچلاک پاکستان، در نزدیکی کویته حمله کردند و چهار نفر به شمول برادر ملا هبت الله آخوندزاده، فرمانده بزرگ طالبان، را کشتند.

روز بعد، این جنگجویان ملا محمد اعظم آخوند، یک رهبر کلیدی دیگر طالبان و متحد نزدیک هبت الله را، در قاسم کلی کچلاک کشتند.

یک مقام ارشد استخبارات پاکستان، مستقر در راولپندی در ماه میزان به شرط پنهان کردن هوئتش گفت، طالبان بیش از ۴۶.۸ میلیارد افغانی (۶۰۰ میلیون دالر) از کشت کوکنار و تجارت مواد مخدر در افغانستان درآمد سالانه دارند.

وی گفت، مواد مخدر کشت شده در افغانستان عمدتاً از طریق مسیرهای غیرقانونی در پاکستان و ایران، وارد بازار بین المللی می شوند.