![معتادان افغان به تاریخ ۳ جدی در پلخمری، ولایت بغلان، تریاک می کشند. [ای اف پی]](/cnmi_st/images/2023/05/22/42219-33637cc-highres-739_416.webp)
مزارشریف -- مقامات محلی می گویند که هزاران تن از باشندگان جوان بلخ در نتیجه فقر فزاینده، بیکاری و بلاتکلیفی به مواد مخدر روی آورده اند.
شمس الدین، ۴۷ ساله، باشنده مزارشریف که یک خانم و چهار فرزند دارد، گفت، «دو سال است که کار ندارم، بچه‌هایم غذا می‌خواستند و من نمی‌توانستم غذایشان را تهیه کنم، دیوانه می‌شدم. کسی به من توصیه کرد که تریاک استفاده کنم زیرا باعث آرامش ذهن می‌شود، اما اکنون بدون تریاک نمی‌توانم زندگی کنم،»
شمس الدین که از خانواده خود جدا شده است، اکنون در قبرستانی در دشت شور در شمال شهر می خوابد.
او گفت، «خانواده خوبی داشتم، اما همه چیزم را از دست دادم. نمی دانم چه کنم،»
علی احمد قیومی، ۳۶ ساله، فارغ التحصیل فاکولتهء زراعت پوهنتون بلخ، اکنون به هروئین نیز معتاد است.
او به تاریخ ۲۴ ثور به سلام تایمز گفت، «دو سال پیش از کشور فرار کردم و به دنبال کار به ایران رفتم. چهار ماه در آنجا کار کردم و از پولیس ایران پنهان شدم، اما آنها مرا اسیر ساختند و به دلیل ورود غیرقانونی به ایران زندانی ام کردند،»
قیومی گفت، «چهار ماه را در بازداشت گذراندم، تحت ظلم و شکنجه قرار گرفتم. سپس مرا تبعید کردند،»
وی با بیان اینکه برای یافتن پول و خرید هیروئین هر کاری را انجام می دهد، گفت، «من در ایران به هروئین معتاد شدم و به دلیل بیکاری نتوانستم مواد مخدر را ترک کنم.»
فراهم نمودن تداوی
نجیب الله توانا، رئیس صحت عامه بلخ، گفت که سازمان او برای حدود ۱۰۰۰۰ معتاد به طور نوبتی تداوی کرده و دانش حدود ۲۰۰۰۰ معتاد را در مورد خطرات مواد مخدر افزایش داده است.
وی گفت، «ما هزاران معتاد را در دوره های ۴۵ روزه در ۱۲ کمپ ترک اعتیاد تداوی کرده ایم. این پروسه تا تداوی همه معتادان به مواد مخدر ادامه خواهد داشت.»
وی افزود، «در همکاری با شاروالی و ریاست کار و امور اجتماعی بلخ، ما در مورد فرصت های کاری برای معتادان سابق بحث کرده ایم تا دوباره به اعتیاد عودت نکنند،»
رحیم الله نوری، ۲۹ ساله، باشنده شهر مزارشریف، به سلام تایمز گفت، «من به عنوان یک کارگر مهاجر به ایران رفتم و در آنجا همراه با دیگران به هیروئین معتاد شدم،»
او گفت، «وقتی به خانه برگشتم، متوجه شدم که زندگی من در خانه نیز دشوار است. سپس برای یافتن پول برای خرید هروئین، شروع به دزدی اینجا و آنجا در شهر کردم،»
نوری گفت، «من شرمنده خانواده ام بودم، اما اکنون خوشحالم که تحت تداوی قرار گرفته ام و احساس آرامش می کنم،»
یک مشکل اساسی
جمعه خان راسخ، رئیس مبارزه با مواد مخدر قوماندانی امنیه بلخ، به سلام تایمز گفت که حدود ۹۰۰۰۰ افغان به شمول کودکان و زنان در این ولایت معتاد به مواد مخدر هستند.
وی گفت، «خوشبختانه در سال گذشته توانستیم بیش از ۱۰۰۰۰ معتاد را به صورت رایگان از طریق واحدهای صحی تداوی کرده و به خانه هایشان بازگردانیم،»
راسخ گفت، «از معتادان تحت تداوی تعهدات کتبی گرفته شده است که در صورت عودت به اعتیاد، تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت. آنها متعهد شده اند که به کشور و مردم خود خدمت کنند،»
به گفتهء راسخ، سال گذشته حدود ۲۶۴ نفر به اتهام فروش و قاچاق مواد مخدر در مناطق مختلف این ولایت دستگیر شدند.
عبدالرؤف صمدی، ۵۶ ساله، یک جامعه شناس در ولایت کندز، گفت که اعتیاد به مواد مخدر «یک مشکل اجتماعی بزرگ است که ناشی از فقر، بیکاری، مشکلات اقتصادی، خشونت و ناامنی است،»
وی گفت، «متأسفانه در سال های اخیر هزاران نفر از جوانان ما به دلیل این عوامل به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده اند. زمانی که به پول نیاز دارند، در نهایت مرتکب قتل، آدم ربایی، فحشا و سایر جنایات می شوند.»
صمدی گفت، «اگر در کشور اشتغال برای جوانان فراهم شود، نه تنها از میزان اعتیاد کاسته می شود، بلکه هر روز که می گذرد به جامعه و مردم خود خدمت خواهند کرد.»
جوانان افغانستان از دست بیکاری زیاد مجبور می شوند که دست به قاچاق مواد مخدر بزنند و برای خود شان یک لقمه نان پیدا کنند . اکثر جوانان ما که قاچاق مواد مخدر را می کنند اغشته شدن به کشدین مواد مخدر که این جوانان زندگی آیند خود را خراب کردند اند . این همه بد بختیها از دست جنگ های کی درافغانستان تیر شده است .مقامت بلند افغانستان هیچ وقت برای مردم خود کار نکرده است همه کار ها ی شان به نفعه خود شان بود کی حالا جوانان ملت بیچاره به این حال افتاده است .در افغانستا برای یک تحصیل کرده کی دیپلم و ماستری دارد کار پیدا نمی‌شود برای یک غریبکار کار غریبی نیست پس بیکار در خانه شیشته دست به اعتاد میزند ما از حکومت فعلی خواهشمند ام کی مریضان اعتا را تداوی کند و یک زمینه کاری را برای جوانان افغان بسازد تا کی دیگر از جوانان متاد نشود.
پاسخ2 دیدگاه
در این شکی نیست که بیکاری و فقر منجر به اعتیاد به مواد مخدر می شود. برخی مسائل در جامعه شما را مجبور می سازد که به مواد مخدر پناه ببرید. در ابتدا تصور می‌شود که مصرف مواد باعث می‌شود نگرانی‌های شخص را فراموش کند، اما بعداً با سردردی مواجه می‌شود که زندگی‌اش پر از رنج می‌شود و از خانواده و نزدیکانش دور می‌شود. مردم به او نگاه بد می کنند. همه از او فاصله می گیرند. او را به نامش صدا نمی کنند. از او به عنوان چرسی، پودری، سگرتی... یاد می کنند که همین معتاد زن و بچه داشته باشد، به خاطر این فرد دچار مشکل می شوند و زندگی بدی خواهند داشت. امیدواریم فرصت‌های شغلی برای مردم ایجاد شود - فرصت‌هایی که دائماً از آنها استفاده کنند. کودکان باید آموزش ببینند و بزرگسالان باید کار کنند. من بچه هایی را می شناسم که هنوز زندگی را به معنای واقعی آن درک نکرده اند، اما به دلیل بی برنامگی، شغلی ندارند و به مواد مخدر معتاد می شوند و حتی بچه هایشان معتاد می شوند...
پاسخ2 دیدگاه