برنامه جهانی غذا برای تقریبا ۵۰۰۰ باشنده هرات شغل کوتاه مدتی ایجاد کرده است

هرات -- برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در یک پروژه انکشافی که در ولسوالی کوهسان ولایت هرات راه اندازی شده است، برای بیش از ۴۹۰۰ نفر فرصت های کاری ایجاد کرده است.

هدف این پروژه، که از ۱۰ حوت آغاز شده و تکمیل آن شش ماه را در بر می گیرد، ایجاد کانال ها و صاف کردن نهرها در ۷۲ قریه این ولسوالی است.

هزاران تن از باشندگان ولسوالی کوهسان از پروژه برنامه جهانی غذا به طور مستقیم از طریق کار و به طور غیر مستقیم از طریق بهبود دسترسی به آب آبیاری برای مزارع خود بهره مند خواهند شد.

بسم الله محمدی، ۵۴ ساله، یکی از کارگران این پروژه، گفت که دبلیو اف پی این پروژه را به درخواست باشندگان محلی راه اندازی کرد.

او گفت، «از سال ها به اینسو، آب آبیاری به زمین های زراعتی نمی رسید زیرا کانال ها در ولسوالی کوهسان تا حدی تخریب یا پر شده بود و کشاورزان نمی توانستند زمین های خود را کشت کنند.»

وی گفت، «اما امسال پاکسازی این کانال ها در فصل کشت گندم به ما کمک می کند تا در هزاران هکتار از اراضی گندم کشت کنیم.»

محمدی گفت، «کمک های دبلیو اف پی در ازای کار است که بسیار موثر است. از یک سو به توسعه روستاها کمک می کند و از سوی دیگر هزاران نفر را از فقر و بیکاری نجات می دهد.»

او گفت، این پروژه باشندگان را امیدوار ساخته است.

حمایت بزرگ برای خانواده ها

شرکت کنندگان به سلام تایمز گفتند، همه کسانی که برای برنامه جهانی غذا در ولسوالی کوهسان کار می کردند برای مدت طولانی بیکار بودند و از مشکلات اقتصادی رنج می بردند.

امام الدین، ۴۲ ساله، یکی از باشندگان قریهء قدوس آباد، گفت که او با کار در این پروژه روزانه حدود ۳۰۰ افغانی (۳.۴۰ دالر) درآمد دارد که تا حدی مخارج خانه او را پوشش می دهد.

او گفت، این پروژه او را از بیکاری نجات داده و او را قادر ساخته تا برای خانواده هشت نفره خود نفقه پیدا کنند.‌

وی گفت، «من کشاورز هستم، اما سال گذشته به دلیل خشکسالی نتوانستم زمین خود را کشت کنم. چالش های اقتصادی ما با بیکاری تشدید شده است. من حتی نمی توانستم برای اولادهایم نان خشک تهیه کنم.»

امام الدین گفت، «بیکاری و فقر به شدت مرا تحت فشار قرار داد و به سلامت روانی من آسیب وارد کرد. من بسیار خوشحالم که با این پروژه کاری پیدا کردم.»

وی افزود، «همه باشندگان جامعه ما اکنون کار دارند و از این پس می توانند خانواده های خود را از فقر نجات دهند.»

سعدالله، ۳۵ ساله، نان آور یک خانواده شش نفره، پیش از این به عنوان محافظ در اداره گمرک هرات کار می کرد اما بیش از یک سال پیش از کار بیکار شد.

اکنون او برای پروژه پاکسازی کانال و نهرهای دبلیو اف پی کار می کند.

وی گفت، «خوشحالم که پس از مدت ها بیکاری در روستای خود شغل پیدا کردم. این پروژه یک حمایت بزرگ برای ما است که از طریق آن می توانم برای چند ماه خانواده ام را از لحاظ مالی تامین کنم.»

سعدالله گفت، «بیشتر باشندگان ولسوالی کوهسان از بیکاری و مشکلات اقتصادی رنج می برند. اگر پروژه های درازمدتی داشتیم که می توانست فرصت های کاری ایجاد کند، فقر از بین می رفت.»

وی افزود، «من از موسسات بین المللی کمک می خواهم که پروژه های بیشتری را در قریه ها و ولسوالی ها راه اندازی کنند.»

امان الله، ۲۹ ساله، که برای پروژه برنامه جهانی غذا نیز کار می کند، گفت که چنین پروژه ها به توسعه زیربناها در روستاها و ولسوالی ها کمک می کند که به نفع همه افغان هاست.

او گفت، «هزاران تن از باشنده ولسوالی کوهسان مانند من از بیکاری رنج می بردند، اما اکنون خوشحالیم که می توانیم در جریان روز کار کنیم و درآمد داشته باشیم.»

امان الله گفت، «از نظر اقتصادی، این پروژه برای ما بسیار مؤثر است. معاشی که در بدل کارمان در این پروژه دریافت می کنیم، مصارف فامیل مان را پوره می کند.»

او گفت، «تطبیق چنین پروژه ها به کاهش بار سنگین بر دوش افغان ها کمک می کند.»

نجات از مهاجرت غیرقانونی

به گفته احمدالله، ۳۸ ساله، یکی از بزرگان قومی در ولسوالی کوهسان، ولسوالی کوهسان با ایران مرز مشترک دارد و اکثر جوانان این ولسوالی به دلیل بیکاری به طور غیرقانونی به ایران مهاجرت می کنند.

او گفت، «اکثر جوانان ولسوالی ما که برای کار به ایران رفته اند، اکنون معتاد به مواد مخدر هستند. آنها اکنون بار دوش جامعه و خانواده هایشان هستند،» و افزود که دیگر شان توسط نیروهای مرزی ایران کشته شده اند.

احمدالله گفت، «اما با راه اندازی پروژه انکشافی در این ولسوالی، جوانان از مهاجرت نجات یافتند.»

او گفت، «با آغاز پروژه انکشافی برنامه جهانی غذا در ولسوالی کوهسان، هزاران تن از مردم محلی مشغول کار و کمک به انکشاف قریه های خود هستند و همه آنها در بدل کار خود در این پروژه معاش دریافت می کنند که به کاهش مشکلات اقتصادی آنها کمک کرده است.»

احمدالله گفت، پاکسازی کانال ها و نهرهایی که سال ها غیرفعال بودند، فرصت آن را مهیا می سازد که آب به زمین های کشاورزی برسد و منجر به رشد و گسترش کشاورزی در این منطقه شود.

او افزود، «ما چنین پروژه‌های دراز مدتی را می‌خواهیم تا دیگر [افغان‌ها] مجبور نشوند برای کار به ایران بروند.»

نذیر احمد، ۲۶ ساله، باشنده ولسوالی کوهسان که سه سال پیش در رشته معارف از پوهنتون هرات فارغ التحصیل شده بود، قبل از شروع کار در این پروژه بیکار بود.

او گفت، تصمیم گرفته بود به دنبال کار به ایران برود اما با شروع پروژه تصمیم گرفت که نرود.

او گفت، «در افغانستان کار وجود ندارد. بیشتر کسانی که در گذشته وظایف داشتند، اکنون بیکار هستند. بیکاری و فقر سخت است و زندگی را سخت می کند.»

احمد گفت، «من راهی جز مهاجرت غیرقانونی به ایران نداشتم و برای آن آماده بودم، اما من بسیار خوشحالم که این پروژه شروع شد و مجبور نیستم برای جستجوی کار به یک سفر پرخطر به ایران بروم.»

او گفت، «در صورت نبود کمک های بین المللی، [افغان ها] مجبور می شدند به کشورهای همسایه مهاجرت کنند. این کمک ها به اکثر [باشندگان] کمک کرده است مهاجر نشوند.»