هرات -- با فرا رسیدن هوای سردتر، سازمان های کمک رسان بین المللی کمک های خود را برای نجات بیجاشدگان داخلی در ولایت هرات از گرسنگی افزایش داده اند.
برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی)، کمیساری عالی ملل متحد برای پناهندگان (یو ان اچ سی آر)، کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی)، نارویژن کونسل، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (یو ان اف پی ای) و صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) ارائه دهندگان اصلی کمک به بیجاشده گان داخلی در هرات هستند.
عبدالغفور جلالی، مدیر اداره مهاجرین و عودت کنندگان هرات، گفت که موسسات جهانی کمک دهنده در طی ۹ ماه گذشته به ۲۲۸۳۷ خانواده بیجاشدگان داخلی در هرات کمک کرده اند.
او گفت، «هر خانواده به ارزش ۲۳۰۰۰ افغانی (۲۶۰ دالر) کمک دریافت کردند که شامل پول نقد، غذا و پوشاک می شود.»
![به تاریخ ۱۵ قوس، کودکان در یک کمپ پناهجویان در بخش شرقی شهر هرات دور یک آتش جمع می شوند تا خود را گرم کنند. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2022/12/15/39659-d_1-739_416.webp)
به تاریخ ۱۵ قوس، کودکان در یک کمپ پناهجویان در بخش شرقی شهر هرات دور یک آتش جمع می شوند تا خود را گرم کنند. [عمر/سلام تایمز]
جلالی گفت که بیجاشده گان داخلی بیشتر به کمک ها متکی هستند و بدون آن، زندگی آنها بدتر خواهد شد.
بر اساس معلومات اداره امور مهاجرین و عودت کنندگان هرات، بیش از ۵۰۰۰ خانواده از ولایات بادغیس، فاریاب و غور در بیش از یک سال به هرات بیجا شده اند.
این بیجاشده گان در حومه شهر هرات در خیمه ها و کلبه های گلی که خودشان ساخته اند زندگی می کنند.
نیاز به کمک بیشتر
با نزدیک شدن فصل زمستان، زندگی بیجاشده گان داخلی در هرات بیش از پیش چالش برانگیز شده است.
بیجاشده گان داخلی به هیزم برای گرم نگه داشتن خیمه ها و کلبه ها و همچنین غذا برای تغذیه خانواده های خود نیاز دارند.
بسم الله ۶۶ ساله، باشنده ولسوالی شهرک ولایت غور، یک سال پیش به هرات بیجا شده است.
وی افزود، «با سردی هوا زندگی ما بسیار سخت شده است، ما پولی نداریم که برای فرزندانمان غذا بخریم یا هیزمی برای گرم کردن خانه هایمان بخریم. هیچ شغلی نیز وجود ندارد که به ما اجازه دهد برای خانواده خود امرار معاش کنیم.»
بسم الله از سازمان های کمک رسان خواست تا کمک های خود را به بیجاشدگان داخلی افزایش دهند.
او گفت، «اگر در زمستان امسال کمک های بیشتری دریافت نکنیم و هوا سردتر شود، ممکن است یک فاجعه انسانی در کمپ بیجاشده گان رخ دهد.»
او گفت که فرزندانش از کمخونی رنج می برند.
وی افزود، «فرزندان ما مریض هستند و ما پولی نداریم که آنها را به داکتر ببریم.»
عبدالغفور، ۴۶ ساله، باشنده ولسوالی غورماچ ولایت فاریاب که شش ماه پیش همراه با خانواده شش نفره اش به هرات آواره شده است، گفت که خانه اش سرد است و فرزندانش مریض هستند.
او گفت، «سازمان های امدادی به ما کمک کرده اند، اما ما نیاز بیشتری داریم. ما در سه مرحله غذا و پول نقد دریافت کردیم، اما این برای مخارج خانواده من کافی نیست.»
او افزود، «ما شب های زیادی از سرما بیدار می مانیم. برای گرم کردن فرزندانم پلاستیک می سوزانیم، اما بلافاصله پس از خاموش شدن آتش سرد می شود. دود ناشی از سوختن پلاستیک همه ما را مریض ساخته است.»
او گفت که فرزندان او نان خشک کافی برای خوردن ندارند و در زمستان به کمک های بشردوستانه بیشتری نیاز دارند.
وی افزود، «من ۲۰۰۰ افغانی (۲۳ دالر) از همسایه ام قرض گرفتم و فرزند مریض خود را به شفاخانه بردم. اگر در این زمستان سرد کمک بیشتری دریافت نکنیم، فرزندان ما خواهند مرد.»
کودکان در معرض خطر
فرزندان غفور و بسم الله تنها مریض نیستند، زیرا فرزندان بیجاشده گان با سرما و گرسنگی روز افزون مواجه هستند.
فاطمه ۱۰ ساله که با پدر و مادر، برادر کوچکتر و دو خواهرش در یک خیمه در شهر هرات زندگی می کند، مریض است.
او گفت که خانواده اش بخاری یا کمپل گرم برای شب های سرد ندارند.
او گفت، «شب ها بسیار سرد است. بسیاری از شب ها نمی توانیم بخوابیم. برادر خورد من کمخونی دارد.»
فاطمه گفت، «ما تمام شب را زیر یک کمپل نازک می لرزیم. آرزوی من این است که یک بخاری در خانه داشته باشیم تا شب ها گرم تر شود و راحت بخوابیم.»
ابراهیم، ۱۱ ساله، یکی از بیجاشده گان داخلی، گفت که خیمهء خانواده اش در طول شب بسیار سرد می باشد و آنها غذایی برای خوردن ندارند.
او می گوید، «ما بخاری نداریم که با آن خودمان را گرم کنیم، شب ها به دلیل سردی هوا نمی توانیم راحت بخوابیم. ما در نیمه های شب از خواب بیدار می شویم ... و نمی توانیم دوباره بخوابیم.»
وی افزود، «ما نیمه شب در خیمهء خود آتش می زنیم تا خودمان را گرم کنیم، اما وقتی آتش خاموش می شود دوباره سرد می شود. ما هیزم نداریم که خیمه مان را گرم کنیم. بخاطر گرم کردن، پلاستیک می سوزانیم.»
ابراهیم گفت، به جای خوابیدن شب، مجبور می شود روزها را زیر آفتاب بخوابد که هوا کمی گرمتر است.
تا که خوب دقیق معلو شود، ضرورت است که دبلیو اف پی مامورین خود اضاف کند. یکی از خواهشات مردم بیچاره همین است که حق به حقدار سپرده شود. من که مېد بینم، مردم غریب از دبلیو اف ماند، کسیکه واسطه رابطه دارد، مواد به همان مردم داده میشود که روابط دارد. دیګه این که، در قریه جات به نام (ملک/ بزرګ قریه) این ها خیل مردم ازاري است. این ها به ترتیب دوزدیدن خیل مهارت دارد.... امید است که این قسم مردم شناخت شود. همین مردم است که حق غریب ها میخورد و هیچ چیزی به مردم بیجا شده ګان و غریب نه مې رسد.
پاسخ7 دیدگاه
تا الان ویدیو ضمیمه را در خبر ندیدم اما از عکس مشخص می شود که خبر بسیار دردناکی است. این تصویر نشان دهنده ظلم و ستم بر افغان ها در قرن بیست و یکم است. این عکس در خود حرف های زیادی دارد. این تصویر را می توان ضربه ای به متحدان آمریکا تحت رهبری ایالات متحده نامید. آنها به رهبری ناتو وغیر ناتو به افغانستان آمدند تا تروریست ها را از بین ببرند و به افغان ها کمک کنند. فکر می کنم هر دوی این ادعاها کاملاً نادرست بود. اینجا در افغانستان جنگ ۲۰ سال ادامه داشت و بعد از ۲۰ سال جنگ، امریکا افغان ها را به سرنوشت نامعلومی رها کرد و آنها رفتند. حتی نظامی که به دست آنها ساخته شده بود نابود شد. نکته دیگر این است که این تصویر از کمک به افغان ها نمونه خوبی است. این بدان معناست که زندگی افغان ها نسبت به ۲۰ سال پیش تغییر نکرده است. ما نمی گوییم که سطح تغییرات صفر است، اما بیشتر تغییراتی که در افغانستان می بینیم شخصی است. کار اساسی برای افغان ها انجام نشده است. از نظر کمک، کشوری مثل افغانستان را می شد با کمک های دریافتی دو بار آباد کرد، اما متاسفانه در افغانستان به مردم کمک نشد بلکه با دزدان و مفسدین کمک شد. آنها پول های اهدایی را از افغانستان بیرون بردند و برای خود و فرزندانشان در ترکیه و کشورهای دیگر قصرها خریدند. خوب هنوز دیر نشده ما از جامعه جهانی می خواهیم که گرد هم آیند و به همدیگر دست یاری بدهند.
پاسخ7 دیدگاه
از سقوط جمهوریت اینک یک و نیم سال میګذرد. از همان روز اول جامعه جهانی و سازمان های امداد رسانی کمک های زیادی را به مردم افغانستان اعلان کرده اند اما هیچګونه تغیر مثبت در زندګی افغانها نه آمده است و افغانها همانطور فقیر و بد بخت مانده اند. همین امروز اګر این کمک های بشری قطع شوند شاید نیم افغانها از ګرسنګی تلف شوند. به نظر من دلیل اصلی اینکه افغانها از احتیاج دیګران خلاصی ندارند این است که فقط روی پروژه هایی کار شده که به مردم نان و پول رایګان میدهند و اینکار مردم را تنبل کرده اسن. بنا بر این خوب است که پروژه های دراز مدت در نظر ګرفته شوند تا هم افغانها از احتیاج خلاص شوند و هم جامعه جهانی از شر مردم افغانستان آرام شود. تشکر
پاسخ7 دیدگاه
او در دوران حکومت غنی فعال بود و به معاونیت شورای امنیت ملی و مشاوریت رئیس جمهورغنی ارتقا یافت. امرالله صالح معاون اول نظام جمهوری در آن زمان در دولت نبود و از منتقدان او بود که زمانی به تمسخر گفت، «جاسوس شناخته شده پاکستان معاون دفتر شورای امنیت ملی است. آقای جرات همچنین از جنبشی به نام «روند پاسداری از ارزش های جهاد و مقاومت» خبر داد که به نام افغانستان تلویزیونی داشت و بسیاری از فعالیت های دیگر را انجام می داد که طی آن از دفتر مربوطه در جلال آباد حملات انتحاری انجام و ادعای در اختیار داشتن جلیقه ها منتشر شد. دین محمد جرئت نیز تا زمانی که طالبان حکومت خود را دوباره برقرار کردند، یکی از بزرگترین فروشندگان ویزه های پاکستان به حساب می آمد. او پس از به قدرت رسیدن طالبان برای مدت کوتاهی به پنجشیر رفت و با حمایت احمد مسعود یکی از چهره های برجسته جبهه مقاومت پنجشیر شد. برخی بعدا جرئت را متهم کردند که پنجشیر را به طالبان تحویل داده است. این در حالی است که یک روز پیش، ملا هبت الله آخوندزاده، امیر طالبان در دیدار با برخی از علمای دینی و بزرگان پنجشیر، از تحویل پنجشیر به طالبان تشکر کرد. تاند سعی کرد که با جنرال جرئت و برخی منابع طالبان در مورد کشتار هدفی نیروهای طالبان صحبت کند اما نتوانست. --- این بدان معناست که اداره استخباراتی پاکستان با پولی که او از چین و روسیه برای جنگ علیه دولت افغانستان و ائتلاف بین‌المللی دریافت کرده، به مدت ۲۰ سال از طالبان حمایت کرده است. یک آمریکایی راست گفته بود که پاکستانی ها مادرشان را در ازای پول می فروشند.
پاسخ7 دیدگاه
از یک سو، افغان ها با زمستان سخت و مرگباری روبرو هستند و از سوی دیگر، دشمنان افغانها و افغانستان برای کشتن افغان ها نقشه های جدیدی می کشند. گزارش امروز را مشاهده کنید: جنرال دین محمد جرئت، فرمانده مشهور ائتلاف شمال، که مخالفان او را به داشتن روابط مخفیانه با پاکستان متهم می‌کردند، در گزارش اخیر متهم شده است که همراه با پاکستان در حال انجام پروژه جدید کشتار هدفی علیه نیروهای طالبان است. در گزارشی که در این رابطه منتشر شده، ادعا شده است که استخبارات پاکستان رهبری بخش موسوم به (یکه غودول) را به جنرال جرئت واگذار کرده است که در حدود ۵۰ کیلومتری از بازار صدر پشاور موقعیت دارد، و حدود ۱۰۰۰ جوان برای کشتار هدفمند علیه طالبان در افغانستان در آن آموزش می بینند. طوری ادعا می شود که ۳۵ سال پیش استخبارات پاکستان مسئولیت این مرکز را به گلبدین حکمتیار، رئیس حزب اسلامی سپرده بود و از وی برای کشتن افراد هدف پاکستان استفاده می شد. این اتهام زمانی به جنرال جرئت زده شد که گفته شده است در روزهای اخیر حدود ۱۵ تن از نیروی طالبان در حملات هدفمند افراد ناشناس کشته شده اند و کسی مسئولیت آن را بر عهده نمی گیرد. درباره جنرال جرئت: جنرال جرئت، یکی از فرماندهان مشهور سابق حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار، بعدها از طرفداران شورای نظر که توسط احمد شاه مسعود تأسیس شد، بود. در زمان حکومت موقت به رهبری حامد کرزی، که یونس قانی وزیر امور داخله بود، فرمانده عمومی امنیت در وزارت امور داخله بود. در همان زمان او به کشتن وزیر هوانوردی دکتر عبدالرحمن متهم شد. جنرال جرئت بعداً به ضرب و شتم عبدالجبار ثابت، دادستان کل سابق متهم و از وظیفه خود اخراج شد.
پاسخ7 دیدگاه
زمستان امسال چالش برانگیزتر از زمستان های قبلی است. هیچ کاری برای مردم وجود ندارد و مریضی های زیادی وجود دارد. مریضی ها زیاد است زیرا امسال و سال گذشته بارندگی در افغانستان کاهش یافته است. گرد و غبار هوا را بسیار بد کرده است. هر خانه ای پر از افراد مریض است و اقتصاد مردم ایجاب نمی کند که برای تداوی به داکتر مراجعه کنند. این سازمان که شما به تفصیل به آن اشاره کردید به بیجاشده گان داخلی کمک می کند. علاوه بر این کمک ها، تیم های صحی را نیز برای ارائه خدمات صحی و آموزش به آنها استخدام کرده است.
پاسخ7 دیدگاه
این بیجاشده گان ولایت های غور فاریاب وبادغیس شاید سالها در این ولایت هرات بماند . هر چند سازمان های ملل متحد موسسه‌ای خارجی یونیسف دبلیو آف پی یونیسف کمک های زیادی کردن همراه بیجاشده گان ولایت هرات ولی در زندگی اینها هیچ فرقی نا آماده . این بیجاشده گان مواد که از طرف سازمان ملل متحد و سایر سازمانها بشر دوستانه همراه اینها کمک می شود دوباره این کمک ها را دربازر بیسار به یک نرخ ناچیز به فروش می رسانند . من که خیمه های را در چهارهی قمبر ولایت کابل دیدیم مشاهده کردم که اینها تمامی کارهای غیر قانونی و غیره شرعی را اولاد های این بیجاشده گان می کند. و تقریباًن 20سال میشود که در همین جا زندگی می‌کنند و تقاضای کمک را از سازمان های ملل متحد دارند. ودرزندکی اینها هم چیزی فرق نه آمده است. همین طور در کیمب نساجی بگرامی و درکیمب ارزان قیمت مربوط ولسوالی بگرامی ودیکر کیمب همین حالا است . کار که این بیجا شده گان از همه کده اول تر کند باید در بیاده کردن اولاد هایشان خوداری کند . سازمان ملل متحد باید اینها را انتقال دهید به ولایت های خود شأن ودر همان ولایت شأن کمک را انجام دهد این باعث میشود که اولاد های این بیجا شده گان به کارهای غیر قانونی دست نزنید . آرامش در افغانستان است به چی خاطر اینها بیجا شدن اکر از خاطر فقیر بودن بیجا شده اند همین کمک را سازمان ملل متحد در ولایت خود شأن همراه شأن کنند . این نظریه من است
پاسخ7 دیدگاه