سلامتی

کمک های بین المللی ۲.۵ میلیون افغان را از گرسنگی شدید در زون غرب نجات داده است

گزارش از عمر

در بحبوحه افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان از ماه اسد گذشته، برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) سازمان ملل متحد به خانواده های افغان که با شرایط وخیم روبرو هستند کمک می کند. [عمر/سلام تایمز]

هرات -- در بحبوحه افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان طی سال گذشته، برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) سازمان ملل متحد به خانواده های افغان که با شرایط وخیم روبرو هستند کمک می کند.

با کمک تعدادی از کشورها و سازمان های کمک بین المللی، دبلیو اف پی از ماه اسد گذشته به ۲.۵ میلیون فرد فقیر در منطقه غرب افغانستان کمک های نقدی و غذایی ارائه کرده است.

عبدالقدیر عاصمی، مدیر دفتر برنامه جهانی غذا در زون غرب گفت، «کمک های ما ادامه خواهد داشت و خانواده های فقیر تا زمانی که به آن نیاز داشته باشند، کمک های نقدی و غذایی ماهانه دریافت خواهند کرد.»

تیم های ما در زمینه شناسایی خانواده های فقیر و ثبت نام آنها در برنامه ما کار می کنند.

افغان های نیازمند به تاریخ ۲ اسد بسته های غذایی را از برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در شهر هرات دریافت می کنند. [عمر/سلام تایمز]

افغان های نیازمند به تاریخ ۲ اسد بسته های غذایی را از برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در شهر هرات دریافت می کنند. [عمر/سلام تایمز]

او گفت، «ما حتی برای زمستان آینده آماده هستیم. هزاران تن مواد غذایی پیش از پیش در مناطقی که در زمستان به دلیل بارش برف و باران غیرقابل دسترس می‌شوند، منتقل و ذخیره شده است.»

برنامه جهانی غذا از ماه جدی سال ۱۴۰۰ کمک های نقدی و غذایی را برای ۱۵ میلیون باشنده نیازمند افغانستان توزیع کرده است. آنها شامل بیش از ۵۰۰۰۰۰ زن باردار و شیرده و بیش از یک میلیون کودک زیر ۵ سال است که از سوء تغذیه رنج می برند یا در معرض خطر سوء تغذیه قرار دارند.

ایالات متحده امریکا، کانادا، اتحادیه اروپا، استرالیا، جاپان، کوریای جنوبی، فرانسه، سویس، ناروی و هالند از طریق برنامه جهانی غذا به افغانستان کمک می‌فرستند. سازمان مذکور از شش دهه در این کشور فعالیت می‌کند و به شهروندانش کمک‌های غذایی ارائه می‌کند.

بسته های کمکی دبلیو اف پی شامل آرد و روغن غنی شده با ویتامین، نخود و نمک است. همچنین برای زنان شیرده و نوزادان آنها غذای مغذی تکمیلی ارائه می شود.

کمک نجات جان

بسیاری از خانواده های نیازمند در افغانستان می گویند دریافت کمک های غذایی ماهانه از سوی برنامه جهانی غذا به آنها کمک کرده استتا به زندگی عادی بازگردند.

شیرین گل صوفی زاده، ۴۰ ساله، مادر چهار فرزند، دو سال پیش شوهرش را در یک انفجار در شهر هرات از دست داد. او در آن زمان در یک اداره دولتی در شهر هرات کار می کرد اما از ماه اسد گذشته بیکار بوده است.

شیرین گل به تاریخ ۲ اسد بعد از دریافت کمک در دفتر برنامه جهانی غذا در شهر هرات گفت، «من بیکار هستم و به شدت به کمک وابسته هستم.»

او گفت، «اگر این کمک‌ها نبود، نمی‌دانم چگونه با چهار فرزندم زنده می‌ماندم. من به موقع کمک دریافت می کنم و این مرا از گرسنگی نجات می دهد.»

او گفت، «قبل از دریافت کمک، فرزندانم با شکم خالی می خوابیدند و بیشتر شب ها گریه می کردند. ما چیزی برای خوردن نداشتیم و همسایه‌های ما نیز مانند گذشته نمی‌توانستند کمک کنند.»

محمد طاهر عثمانی، ۵۳ ساله، کارگر روز مزد، یک سال است که از کمک های دبلیو اف پی دریافت می کند و هر دو ماه یک بار کمک های غذایی دریافت می کند.

وی گفت، او نان آور یک خانواده هفت نفره است و این کمک برای تغذیه خانواده اش کافی است.

او گفت، «برای کار روزانه به ساحه ای تعیین شده می روم اما کاری نیست. من در سال گذشته حتی یک هفته هم کار نکرده ام. بدون این کمک نمی توانستم خودم را حفظ کنم.»

عثمانی گفت، «ما خواهان ادامه کمک های بین المللی هستیم. در افغانستان کار وجود ندارد و اقتصاد روز به روز بدتر می شود. بیشتر مردم بدون بسته های کمک های سازمان ملل زندگی خود را از دست می دهند.»

سیماگل، ۴۰ ساله، که همسرش نیز کارگر روز مزد است، مادر پنج فرزند است که دو نفر از آنها فلج هستند.

او گفت که شوهرش هر روز برای یافتن کار به شهر می رود اما دست خالی برمی گردد.

او گفت که طی سال گذشته پنج بار کمک های غذایی دریافت کرده است و این کمک ها جان آنها را نجات داده است.

او گفت، «ما حتی یک بار در هفته قبل از دریافت این کمک غذا پخته نمی کردیم. شب ها به بچه هایم نان و چای می دادم و بعضی شب ها گرسنه می خوابیدند.»

کمک های بشردوستانه حیاتی

رامیز الاکبروف، سازمان ملل متحد و هماهنگ کننده کمک های بشردوستانه و معاون مقیم نماینده ویژه در افغانستان، در ماه حوت گفت، با توجه به اینکه ۹۵٪ افغان ها به اندازه کافی غذا نمی خورند، خانواده ها مجبور می شوند به اقدامات ناامیدکننده متوسل شوند تا غذا را روی میز بگذارند.

برای خانواده های که سرپرستان آنها زن هستند، این تعداد تقریباً ۱۰۰٪ است.

الاکبروف، که به عنوان معاون ماموریت کمک سازمان ملل در افغانستان (یوناما) نیز خدمت می کند، گفت، «این رقم به قدری بالاست که تقریبا غیرقابل تصور است. با این حال، به طرز ویرانگری، واقعیت تلخی است.»

کمک دبلیو اف پی میلیون ها نفر را از گرسنگی شدید نجات داده است، اما باز هم به حمایت بیشتری نیاز است.

محمد رفیق شهیر، رئیس شورای متخصصان هرات گفت که میلیون ها افغان بدون کمک های بشردوستانه جامعه جهانی مجبور به مهاجرت به کشورهای همسایه می شدند.

وی گفت، «علاوه بر بحران اقتصادی، خشکسالی میلیون ها نفر را در ولسوالی ها و روستاها تحت تأثیر قرار داده است. هزاران افغان شغل خود را از دست داده اند و آنها را بدون عواید رها کرده اند و آنها به شدت به کمک های بین المللی وابسته هستند.»

او گفت، «کمک های بشردوستانه بین المللی به نیازمندان در دورافتاده ترین مناطق می رسد و به آنها کمک می کند تا از آوارگی جلوگیری کنند. اگر چنین کمکی صورت نگیرد، هزاران روستایی به دلیل خشکسالی ترک خواهند کرد و به شهرها نقل مکان خواهند کرد.»

شهیر گفت که کمک های نقدی و غذایی جامعه بین المللی به شدت مورد نیاز است و باید ادامه یابد.

عبدالقادر رحیمی، فعال حقوق بشر در هرات گفت که بحران سیاسی و اقتصادی در افغانستان، ساکنان را از حق غذا محروم کرده است.

او گفت، «در حال حاضر خدمات دولتی تقریباً وجود ندارد و افغان ها منبع درآمد خود را از دست داده اند. در طول این بحران، کمک های بین المللی واقعا جان آنها را نجات داده است.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

4 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

خوب است که حکومت طالبان به جای اعلان فرامین سختگیرانه علیه زنان، مانند برنامه غذایی جهان در فکر تهیۀ غذا برای مردم باشد. تشکر از دبیلو ایف پی و سایر سازمان های کمک کننده که میلیون ها افغان را از مرگ حتمی نجات دادند. اما اتکای دایمی بر روی این نهادها بی نتیجه است. طالبان باید منحیث یک حکومت مسؤل بر روی عرضۀ خدمات به مردم خود توجه کنند. درهمین حال، طالبان باید روابط افغانستان با جهان را بهبود بخشیده و به تحریک رؤسای پنجابی شان از انجام آن عده کارهایی پرهیز کنند که روابط آنها را با جامعۀ جهانی تیره می کند، زیرا پاکستان میخواهد که طالبان باید تنها تحت نفوذ آنها باشد و نمی خواهد که طالبان با سایر کشورها به گونۀ مستقیم در رابطه باشد. همچنین لازم است تا طالبان جهت تحکیم ثبات سیاسی از انحصار قدرت دست برداشته و همۀ احزاب و گروه ها را در قدرت شریک سازد.

پاسخ

این واقعا یک تراژیدی بزرگ است. مردم افغانستان در حالی از گرسنگی رنج می برند و در صورت عدم موجودیت کمک های بین المللی با خطر مرگ روبرو هستند که افغانستان دارای زمین های حاصل خیز٬ آب فراوان و اقلیم بسیار خوب است که امکان کشت را در چهار فصل سال میسر ساخته است. افغانستان باید به جای اینکه مردم خودش از گرسنگی بمیرند محصولات زراعتی اش را به دیگر کشورها صادر می کرد اما حیف که چندین دهه جنگ٬ خیانت سیاسیون و بزرگان کشور٬ مداخلات ایران٬ پاکستان٬ روسیه٬ امریکا و چین و تا یک اندازه جهالت مردم افغانستان را به یک کشور محتاج و گدایگر تبدیل ساخته است. کشورهای بزرگ دنیا بازی های کثیف شان را در افغانستان تطبیق می کنند و دو همسایه خونخوار و بی وجدان افغانستان (ایران و پاکستان) نیز از هر فرصت برای عقب نگهداشتن و محتاج کردن افغانستان استفاده می کنند. لعنت خداوند بر حکومت ها و کشورهای که منافع شانرا در تباهی افغانستان تامین می کنند.

پاسخ

دیده می شود که مشکلات از هر طرف دامنګیر افغانها شده اند. در این اواخر وقوع حوادث طبیعی باعث مرګ ده ها تن ګردیده و به مردم خسارات فراوان مالی وارد کرده است. این سیلاب ها در ولایات شرقی ننګرهار، نورستان، کنر و لغمان باعث مرګ حداقل بیست تن و زخمی شدن ده ها تن دیګر ګردیده است. تنها در ولسوالی بتی کوت ولایت ننګرهار سیلاب حداقل ۴۸۰ خانه را ویران کرده است و خانواده ها در هوای ګرم بدون سرپناه زندګی می کنند. در قندهار نیز در ولسوالی سپین بولدک سیلاب چندین تن را کشته و خسارات هنګفت مالی را به باور آورده است. اما با تاسف که نهادهای بین المللی هیچګونه کمک قابل توجهی را به مردم سیلاب زده انجام نداده اند. رسانه های داخلی و بین المللی نیز در مورد آن چیزی نمی ګویند. خود سلام تایمز هم چیزی در باره این حوادث نمی نویسد. توقع من از تمامی رسانه های ملی و بین الملی اینست تا با پوشش قرار دادن این حوادث ناګوار توجه مسؤلین را برای کمک به مردم آسیب دیده معطوف سازند. زیرا مردم با مشکلات بسیار زیاد روبرو هستند. تشکر

پاسخ

من شخصا نگران روزی هستم که این سازمان های بین المللی نتوانند که به دلیل کاهش منابع مالی فعالیت های شانرا ادامه دهند. چند وقت پیش هم رئیس اجرایی برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد با اشاره به کمبود منابع مالی برای رسیدگی به نیازمندان در افغانستان گفت که این نهاد مجبور است گرسنه‌ها را نادیده بگیرد تا به قحطی‌ زده‌ها کمک کند. «دیوید بیزلی» رئیس اجرایی برنامه جهانی غذا سازمان ملل در توئیتی با اشاره به بحران انسانی در افغانستان گفت که 18 میلیون نفر در این کشور در ماه جون نیاز به دریافت فوری مواد غذایی دارند. وی با اظهار اینکه قیمت سوخت، غذا و حمل و نقل سر به فلک کشیده است، افزود که این سازمان تنها برای کمک به 10 میلیون نفر از این نیازمندان بودجه دارد. بیزلی با تشریح وضعیت بحرانی افغانستان ادامه داد که این سازمان مجبور است گرسنه‌ها را نادیده بگیرد تا به کسانی کمک کند تا به قحطی‌زده‌ها کمک کند. رئیس اجرایی برنامه جهانی غذا تصریح کرد که این نهاد برای کمک به همه نیازمندان در اسرع وقت به 1.2 میلیارد دالر دیگر ضرورت دارد. با توجه به بحران های گوناگون اقتصادی در جهان و به خصوص کشورهای غرب که بیشترین سهم را در تمویل منابع مالی برای فعالیت های بشردوستانه دارند من فکر نه میکنم که ادارات سازمان ملل متحد بتوانند برای مدت زیادی این کمک ها را ادامه دهند. :/

پاسخ