هزاران نفر در مزارشریف از سازمان ملل متحد و سازمان های امدادی کمک دریافت کردند

کندز -- به گفته مقامات محلی، چندین اداره سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بشردوستانه کمک های نقدی، کمک های غذایی و فرصت های شغلی را برای ۴۰۰۰ خانواده بیجا شده در مزارشریف فراهم کرده اند.

سازمان بین المللی مهاجرت (آی او ام)، کمیساری عالی ملل متحد برای پناهندگان (یو ان اچ سی آر) و برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) از جمله موسساتی هستند که در امور بشردوستانه کردند.

شورای پناهندگان ناروی (ان آر سی)، سازمان غیردولتی فرانسوی (موسسه غیرحکومتی) اداره همکاری فنی و توسعه (اکتید)، سازمان غیردولتی چک یا پیپل ان نید (پی آی ان) و سیف دی چایلدرن مستقر در لندن نیز کمک کرده اند.

جمعه خان مهریز، رئیس اداره مهاجرین وعودت کنندگان بلخ، گفت که سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بشردوستانه به خانواده های آسیب پذیر در ولایت بلخ بین سنبله ۱۴۰۰ و حمل ۱۴۰۱ کمک ارائه کردند.

وی گفت، «هزاران خانواده بیجاشده و متاثر از درگیری که از ولایات و ولسوالی های همجوار بلخ به شهر مزارشریف پناه برده اند، کمک های بشردوستانه دریافت کرده اند.»

او گفت، «ما به حدود ۴۰۰۰ خانواده از نیازمندترین و آسیب پذیرترین خانواده ها کمک کرده ایم. این کمک ها شامل آرد، برنج، روغن خوراکی، حبوبات، شکر، چای، نمک، نخود، ظروف و پول نقد بود.»

او گفت، «یو ان اچ سی آر، اکتید، و ان آر سی بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ دالر کمک نقدی به هر خانواده توزیع کرده‌اند و برخی دیگر از سازمان‌ها مواد غذایی و غیرغذایی را به نیازمندان فراهم کردند».

مهریز گفت،‌ بسیاری از خانواده‌های بیجاشده در فقر به سر می‌برند و ما تلاش می‌کنیم تا کمک‌های بیشتری را به این خانواده‌ها جذب و هماهنگ کنیم.»متأسفانه درگیری و ناامنی تأثیر مخربی بر مردم ما داشته است.

وقت های فوق العاده سخت

بیش از ۲۰۰۰۰ خانواده بیجاشده در ولایت بلخ در خیمه ها زندگی می کنند. گرسنگی، بیکاری و کمبود سرپناه، آب آشامیدنی یا دسترسی به آموزش و مراقبت های صحی مهم ترین چالش های آنهاست.

خانواده های بیجاشده در مزارشریف نگران هستند که با شروع افزایش گرمی در تابستان و از آنجایی که چالش های اقتصادی نشانه کمی از عقب نشینی نشان می دهد، وضعیت آنها بدتر شود.

محمد اصغر ۴۵ ساله که اصلا از روستای کوهی در شهر میمنه ولایت فاریاب است، گفت، «خانه من در ماه اسد گذشته در جریان جنگ ویران شد و مجبور شدم به کمپ حضرت بلال در مزارشریف پناه ببرم.»

وی گفت، «نزدیک به هشت ماه است که با هفت نفر از خانواده ام در این کمپ زندگی می کنم. من نمی توانم خانه ام را بازسازی کنم و در حال حاضر روزهای سختی را در زندگی ام سپری می کنم.»

اصغر گفت، «ما هر ماه پول نقد و غذا دریافت می کنیم و این به فرزندان ما کمک می کند تا زنده بمانند. اگر دولت و سازمان‌های کمک‌رسان حمایت کنند، مشتاقیم به خانه بازگردیم.»

خانم زرگل، ۳۶ ساله، باشنده ولسوالی چمتال، ولایت بلخ، گفت: «درگیری همه چیز را خراب کرده است و ما هیچ چیز نداریم.»

او گفت، «بر اثر اصابت خمپاره به خانه ما، شوهرم شهید شد، چاره ای جز پناه بردن به این کمپ در شهر مزارشریف نداشتم. هفت ماه است که اینجا زندگی می کنم.»

زرگل گفت که او بطور منظم از کمک های غذایی و غیر غذایی توسط سازمان های بشردوستانه دریافت کرده است، اما او همچنان نگران آینده فرزندانش است که از ادامه تحصیل محروم شده اند.

رفع گرسنگی و فقر

تاجران و سازمان های کمک رسان افغان نیز با توزیع کمک های بشردوستانه به هموطنان خود سهم خود را برای کاهش بحران انجام می دهند.

بتاریخ ۲۲ حمل، گروه بشیر نوید، یک مؤسسه خیریه مستقر در مزارشریف، برای ۵۰۰ خانواده بیجاشده خیمه، آرد و روغن خوراکی توزیع کرد.

مجتبی عثمانی، نماینده این موسسه خیریه گفت که این سازمان پس از اطلاع از اینکه این خانواده ها در سخت ترین شرایط زندگی می کنند و به شدت نیاز به کمک دارند، کمک فوری کرد.

او گفت که از ماه اسد، گروه بشیر نوید کمک های غذایی را برای ۲۰۰۰۰ خانواده در کابل، پروان، غزنی، بلخ و چندین ولایت دیگر توزیع کرده است.

او گفت، «در میان بیجاشده گان، خانواده هایی هستند که برای زنده ماندن چیزی برای خوردن ندارند.»

رضوان الله، ۵۲ ساله، باشنده ولسوالی چهاربولک، ولایت بلخ، گفت: «کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی به موقع و بسیار موثر بوده است. اکثر خانواده ها چیزی برای خوردن نداشتند و اگر چنین کمکی صورت نمی گرفت، با گرسنگی مواجه می شدند.»

او افزود، «اکنون بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز است زیرا بسیاری از کودکان و سالمندان در معرض خطر بیشتری از گرسنگی هستند.»

رضوان الله گفت، «صدها خانواده در کمپ حضرت بلال زندگی می کنند. هوا روز به روز گرمتر می شود و امیدواریم آنها به ما کمک کنند تا به خانه هایمان بازگردیم.»