هرات -- ملل متحد برای هزاران خانواده آسیب پذیر افغان که پس از سقوط حکومت قبلی در معرض گرسنگی و فاجعه بشری قرار دارند، کمک های بشردوستانه را افزایش داده است.
کمیشنری عالی ملل متحد در امور مهاجرین (یو ان اچ سی آر) برای ۵۰۰۰ خانواده که به دلیل درگیری یا خشکسالی در حوزه غرب کشور بیجا شده اند، توزیع کمک های نقدی را آغاز کرده است.
هر خانواده حدود ۲۶۵ دالر کمک نقدی را دریافت خواهد کرد.
بودجه این بسته کمک های بشردوستانه از سوی ایالات متحده، کشورهای اروپایی، آسترالیا، کانادا و جاپان تأمین شده است.
![کارگران به تاریخ ۱۰ قوس به عنوان بخشی از پروژه پول در مقابل کار برنامه اکشافی ملل متحد (یو ان دی پی)، یک کانال در شهر هرات را پاک کاری می کنند. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2021/12/10/33063-u_2-739_416.webp)
کارگران به تاریخ ۱۰ قوس به عنوان بخشی از پروژه پول در مقابل کار برنامه اکشافی ملل متحد (یو ان دی پی)، یک کانال در شهر هرات را پاک کاری می کنند. [عمر/سلام تایمز]
وحید احمد عنایت سخنگوی یو ان اچ سی آر در حوزه غرب افغانستان به تاریخ ۱۰ قوس گفت، هدف این کمک های نقدی نجات دادن زندگی خانواده های بیجاشده در فصل زمستان است.
وی گفت، «کسانی که کمک ما را دریافت کرده اند، هیچ راه نجاتی را نداشتند و اگر این کمک ها را دریافت نمی کردند، آنها به احتمال زیاد فرزندان خود را در جریان زمستان از دست می دادند.»
عنایت گفت، ملل متحد و کشورهای کمک کننده مردم افغانستان را در جریان این شرایط سخت تنها نخواهند گذاشت و تا جایی که منابع اجازه دهند، به فراهم نمودن کمک های بشردوستانه به خانواده های بی بضاعت ادامه خواهند داد.
وی گفت، «ما به فراهم کردن کمک های بشردوستانه در طول ماه های زمستان ادامه خواهیم داد و به خانواده های آسیب پذیر بیشتری رسیدگی خواهیم کرد.»
داد محمد که از ولسوالی جوند ولایت بادغیس به هرات بیجا شده است، یکی از ذینفعان این کمک های یو ان اچ سی آر است.
وی گفت، این کمک های نقدی با خانواده اش کمک خواهد کرد تا در زمستان زنده بماند.
محمد گفت، «من در قریه خود دهقانی می کردم، اما به دلیل درگیری مجبور شدم که وطنم را رها کنم. اکنون نه کاری وجود دارد و نه حکومتی که با ما کمک کند.»
وی گفت، «من از دو ماه گذشته بدینسو درآمد نداشته ام و در خانه شخص دیگری زندگی می کنم. ما چیزی برای خوردن نداریم و گرسنه هستیم.»
پول نقد در مقابل کار
علاوه بر این، برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) در ماه میزان یک ابتکاری را به نام «آبادی» برای واکنش به بحران راه اندازی کرد تا برای هزاران افغان فرصت های کاری را فراهم کند.
این برنامه کمک های اضطراری را به آسیب پذیرترین خانواده های کشور فراهم خواهد کرد.
هدف برنامه آبادی این است که با حمایت کردن از آسیب پذیرترین جمعیت ها و تجارت های کوچک در افغانستان، از یک فاجعه بشری و فروپاشی اقتصاد کشور جلوگیری کند.
اچیم اشتاینر مدیر برنامه انکشافی ملل متحد در یک کنفرانس خبری در جینیوا سویتزرلند گفت، «این کشور به کمک های بشردوستانه فوری نیاز دارد، اما ما همچنان باید اقتصادهای محلی را حفظ کنیم. این کار برای حاصل کردن اطمینان از اینکه مردم هنوز معیشت داشته باشند و احساس کنند که در جوامع خود آینده ای را دارند، اساسی است.»
عبدالله الدرداری نماینده مقیم یو ان دی پی در افغانستان به تاریخ ۱۰ قوس گفت، بخشی از این ابتکار شامل یک پروژه «پول نقد در مقابل کار» است که برای هزاران افغان بیکار درآمد کوتاه مدتی را فراهم می سازد تا آنها بتوانند در ماه های آینده زمستان با گرسنگی مبارزه کنند.
یو ان دی پی برای ۱۵۰۰ نفر در ولایت هرات فرصت های کاری را فراهم کرده است.
وی گفت، کارگران روزمزد پاکسازی یک کانال به عرض ۶ متر را در شهر هرات آغاز کرده اند و سپس برای انجام دادن کارهای دیگری اعزام خواهند شد.
الدرداری گفت، «این برنامه زنان را نیز تحت پوشش قرار می دهد. ما از زنان در عرصه هایی مانند صنایع دستی و تجارت های کوچک حمایت می کنیم.»
وی افزود، این کمک ها مستقیماً به مردم افغانستان می رسند.
عصمت الله یکی از ذینفعان برنامه فرصت کاری اضطراری آبادی گفت که وی قبلاً با چالش های اقتصادی بزرگی مواجه بود و اکنون که وی یک وظیفه و یک درآمد دارد، احساس خوشحالی می کند.
وی گفت، «من نه چیزی برای خوردن داشتم و نه پولی برای خریدن غذا داشتم. اکنون که درآمدی دارم، من خواهم توانست که برای خانواده ام غذایی را روی سفره بگذارم.»
وی گفت، «من دوست دارم که در کارکردن مشغول باشم و بتوانم برای خانواده ام درآمد حلال داشته باشم. من پریشان بودم زیرا بیکار و فقیر بودم. من امیدوارم که بتوانم به کار خود ادامه دهم و کشورم را بسازم.»
فقر و گرسنگی در حال افزایش است
فقر و گرسنگی در سراسر افغانستان پس از سقوط حکومت قبلی و کاهش کمک های بین المللی به این کشور، به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
بر اساس پیش بینی برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی)، ۹۰٪ از نفوس افغانستان تا اواسط سال ۱۴۰۱ شاید در معرض خطر سقوط زیر خط فقر قرار بگیرند.
دبلیو اف پی هشدار داد، از جمع حدود ۳۹ میلیون مردمی که در افغانستان زندگی می کنند، تقریباً ۲۳ میلیون نفر با گرسنگی شدید روبرو هستند.
عبدالقادر ۴۵ ساله یک باشنده معلول شهر هرات گفت که وی قبلاً از سوی حکومت قبلی ماهانه کمک دریافت می کرد، اما در چهار ماه گذشته هیچ درآمدی را دریافت نکرده است.
وی گفت، افراد معلول پس از سقوط حکومت قبلی هیچ راهی برای بقا ندارند و در خطر گرسنگی قرار دارند.
وی گفت، «من نمی دانم که چه کار کنم، هیچ راهی برای تغذیه خانواده پنج نفره ام ندارم. زمستان فرا رسید، و ما چیزی برای خوردن و یا چیزی برای گرم نگهداشتن خود نداریم.»
سید محمد یک کارگر در شهر هرات گفت که وی در چهار ماه گذشته هیچ کاری نکرده است و با گرسنگی و فقر شدید روبرو است.
وی گفت، «من چهار فرزند دارم و یگانه نان آور خانواده ام هستم. من در چهار ماه گذشته هر روز برای یافتن کار بیرون رفته ام، اما حتی یک روز هم نتوانسته ام که کار کنم.»
محمد گفت، «تاکنون هیچکس با ما کمک نکرده است. من چندین بار با دفتر والی تماس گرفته ام و برای کمک عذر و زاری کرده ام، اما تا هنوز هیچ پاسخ مثبتی را دریافت نکرده ام.»
من کاملا مخالف کمک های نقدی هستم. البته برخی خانواده ها کسی را ندارند که برایشان کار کنند و درآمد داشته باشند. شاید آنها مردهای خانواده هایشان را در جنگ ها از دست داده اند. در صورتی که کمک ها به نحوی که بر اساس حضور یا عدم حضور سرپرست خانواده در نظر گرفته شده است توزیع شود. بر این اساس، ما می توانیم انواع مختلفی از خانواده ها را پیدا کنیم. خانواده ها با سرپرست خانواده، بدون سرپرست خانواده و آنهایی که سرپرست خانواده دارند ولی ضعیف/ناتوان از انجام کارهای بدنی هستند. نکته اصلی این است که خانواده های کم درآمد سرپرست دارند و سرپرستان می توانند کار کنند. این در واقع یک خانواده فقیر است که نباید نادیده گرفته شود. به این گونه افراد نباید به صورت نقدی پرداخت شود، بلکه باید در بدل کار آنها پرداخت شود. باید از نیروی آنها برای توسعه کشور استفاده کرد. زمانی برخی سازمان ها در بدل کار گندم می دادند. کار در روستاها چگونه بود؟ پاکسازی رودخانه ها، ساختن بندها... اگر کار دیگری نیست، می توانند در مناطق روستایی در بیابان ها چقری ها حفر کنند، دهن دره ها را ببندند و جریان آب را مهار کنند. این کار در حومه شهر کابل در زمان محمد اشرف غنی رئیس جمهور پیشین انجام شد. من مطمئن هستم که برف امسال به میزان زیادی ذخیره خواهد شد. افغان ها باید آب خود را درست کنند و اگر این پول نقد توزیع شود دو ضرر خواهد داشت. یکی این است که مردم تنبل شوند و به انتظار برای سازمان ها عادت کنند. عیب دیگر این خواهد بود که آب مانند گذشته بیهوده به جریان خود ادامه می دهد. رفاه کشور مهم و آبادانی وطن مان لازم است. در غیر این صورت، تا پایان عمر افغان ها زیر بار جامعه جهانی خواهند بود. بیایید با هم کار کنیم و باری بر دوش مردم نباشیم.
پاسخ4 دیدگاه
کمی پیشتر از سقوط نظام ریاست جمهوری، یک روز رئیس جمهور محمد اشرف غنی سخنرانی می کرد. وی در بخشی از سخنان خود خطاب به طالبان گفت، «بیائید، با من کمک کنید تا امنیت را تأمین کنم، من از رشد اقتصاد ضمانت می کنم.» اگر می خواهید که افغانستان از نظر اقتصادی حرکت کند، آن را روی پاهای خود ایستاد کنید، از احتیاج و بیچاره خلاص کنید، نه اینکه برای محافظت از سایر فرزندانش از گرسنگی، فرزندان خود را بفروشند. ای کاش به جای قدرت طلبی دست به دست هم داده می شد و برای صلح دایمی، ثبات و استحکام اقتصادی کار می شد، کاش هیچکس بیگانه تلقی نمی شد، نیروی بشری جوان پراکنده نمی شد، خود را زیر تایرهای لاری ها نمی انداختند. خودکشی نمی کردند و نه فرزندانش را برای فروش در بازار عرضه می کرد. نه کدام استاد مرد یا زن یک پوهنتون نیازمند می شدند که بالای کراچی میوه بفروشد، نه معلمین مکتب و اساتید پوهنتون کفش های مردم را به قیمت ۱۰ افغانی جلا می دادند و نه صف هایی از زنان و کودکان گرسنه در جلوی نانوایی ها ساخته می شدند، و نه دبلیو اف پی می گفت که «۲ میلیون نفر از گرسنگی خواهند مرد». ای کاش همه طرف ها در تلاش های خود فقط به «افغانستان و انسان های افغان» اولویت می دادند. اگر چنین می شد، اکنون ما چنین قیامتی را تجربه نمی کردیم. نه کسی خوردن علف را پیشنهاد می کرد و نه کسی فرار می کرد. این زندگی نیز نمی توانست مانند جهنم باشد. اما آنها متأسفانه با هم سازش نکردند، همدیگر را تحمل نکردند و همه گفتند (من هستم) و به این ترتیب افغانستان یک فرصت را از دست داد.
پاسخ4 دیدگاه
هیچ کس اجازه نمی دهد که از سوی مافیای دزدان دستگیر شود، هیچ کس نمی خواهد که پارلمان شان دوباره به پایگاه تشناب پاکان تبدیل شود. هیچ کس نمی خواهد که دوباره ستار میرزکوال وزیر داخله و بسم الله خان پشقل فروش وزیر دفاع شود. رولاگک لبنانی ملکه آنها شود و معصوم جان مغول خیل به عنوان شاهزاده امنیتی کار کند. اما بازهم، گسترده بودن بنیاد به این معنا نیست که یک قاری وزیر شود، آخوندزاده والی شود، صاحب زاده رئیس شود، ملا بانکدار شود، و حافظ یک حاکم عمومی شود. افغانستان ۳۶ میلیون نفوس دارد. این کشور کهن ترین کشور منطقه است، که دارای قشرها، سیاستمداران، فعالان اجتماعی، ساختارهای قبیله ای، و سازمان های فرهنگی است. معنای گسترده بودن بنیاد این است که نمایندگان همه این اقشار در حکومت شامل باشند. این نمایندگی باید مبتنی بر تقوا و جانفشانی باشد.
پاسخ4 دیدگاه
ما از ابتکار پول-نقد-در-بدل-کار از طرف ملل متحد قدردانی می کنیم، تشکر از ملل متحد. افغان ها کمک نقدی رایگان یا هر کمک اضطراری دیگر را به طور رایگان نمی خواهند و آن را دوست ندارند. لطفاً تمام انواع کمک ها را در بدل کار فراهم کنید. به افغان ها کارهای مؤقتی و دایمی بدهید و آنها بسیار سخت و با مؤثریت کار خواهند کرد. روزانه ۵۰۰ افغانی بدهید و همه افغان ها تمام روز برای شما کار خواهند کرد و شکل یا نوعیت کار برای آنها فرق نمی کند. کار می تواند کندنکاری کانال ها، پاک کردن جویچه های کنار سرک، پاک کردن کانال های آبیاری، کارهای ساختمانی و هر چیزی باشد که ملل متحد برای کمک کردن با سایر افغان های ناتوان در طول زمستان نیاز داشته باشد. افغان های نیازمند را برای کمک کردن به سایر نیازمندان افغان استخدام کنید و به آنها معاش مناسب بدهید. لطفاً پول نقد رایگان را برای افرادی توزیع نکنید که می توانند کار کنند.
پاسخ4 دیدگاه