قندهار-- کمیساری عالی ملل متحد در امور پناهندگان (یو ان اچ سی آر) به حدود ۵۰۰ خانواده آسیب پذیر در ولایت قندهار کمک نقدی کرد زیرا بسیاری از افغان ها از فقر و گرسنگی رنج می برند.
خانواده های دریافت کننده کمک شامل نیازمندان، بیجاشده گان داخلی، پناهندگان بازگشته از کشورهای همسایه، افراد معلول و خانواده هایی که سرپرست خانواده خود را از دست داده اند، می باشد.
به تاریخ ۱۳ دلو، حدود ۴۷۷۰۰ افغانی (۵۳۰ دالر) به هر یک از این خانواده ها کمک نقدی داده شد.
نقیب الله مؤمن سرپرست ریاست امور مهاجرین و عودت کنندگان این ولایت گفت که خانواده های آسیب پذیر از شهر قندهار و برخی ولسوالی های این ولایت هستند.
![مردی (سمت چپ) به تاریخ ۱۳ دلو از کارگران محلی کمیساری عالی ملل متحد در امور پناهندگان (یو ان اچ سی آر) در شهر قندهار کمک نقدی دریافت می کند. [رحیم الله اخپلواک/ سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/02/09/40680-k_1-739_416.webp)
مردی (سمت چپ) به تاریخ ۱۳ دلو از کارگران محلی کمیساری عالی ملل متحد در امور پناهندگان (یو ان اچ سی آر) در شهر قندهار کمک نقدی دریافت می کند. [رحیم الله اخپلواک/ سلام تایمز]
وی گفت، «نظرسنجی برای شناسایی افراد نیازمند انجام شد. آنها بسیار فقیر هستند و به کمک جدی نیاز دارند. اگر چنین بسته کمکی ارائه نمی شد، زندگی آنها دشوارتر و سخت تر می شد.»
او افزود که با کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی، هزاران خانواده در قندهار از گرسنگی شدید نجات یافته اند.
محمد قاسم، ۳۸ ساله، باشنده شهر قندهار و دریافت کننده کمک های نقدی است. او یک کارگر و تنها نان آور خانواده شش نفره اش است.
او گفت که قبلاً روزمزدوری می کرد و می توانست آنقدر درآمد داشته باشد که مخارج خانه اش را تامین کند، اما در سال گذشته بیکار بوده و در فقر فرو رفته است.
قاسم می گوید، «شب های زیادی غذا نداریم و مجبوریم شب را با خوردن یک لقمه نان با چای بگذرانیم.»
او گفت، «پدرم سه ماه پیش بر اثر مریضی فوت کرد، توان پرداخت مصارف تداوی او را نداشتم، مادرم مریض است و به عملیات ضرورت دارد.»
وی گفت، «تصمیم گرفته ام بخشی از کمک نقدی را برای تداوی مادرم استفاده کنم و با باقی مانده آن آرد، روغن و برنج بخرم.»
او گفت که کمک های نقدی جان مادرش و خانواده اش را از گرسنگی نجات داده است.
مبارزه با گرسنگی
دیگر افغان های آسیب پذیر که از کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل کمک های نقدی دریافت کرده اند می گویند که این کمک ها خانواده های آنها را از فقر و گرسنگی نجات خواهد داد.
سردار محمد، ۶۱ ساله، باشنده ولسوالی میوند ولایت قندهار و سرپرست یک خانواده هفت نفره است.
او برای دریافت کمک به قندهار آمده و از اینکه مدتی از سختی و گرسنگی رهایی می یابد بسیار خوشحال است.
او گفت، «ما با چالش های اقتصادی متعددی روبرو هستیم. ما هرگز اینقدر فقر را تجربه نکرده ایم. در این ولسوالی همه مانند من فقیر هستند و توان آنرا ندارد که حتی یک وقت غذا برای خود تهیه کنند.»
وی افزود، «قیمت مواد غذایی در بازار نسبت به گذشته تقریباً دو برابر شده است، ما پولی نداریم که مواد غذایی مورد نیاز خود را بخریم.»
وی افزود که کمک های نقدی ارائه شده توسط سازمان ملل به او این امکان را می دهد که برای چند ماه غذا و سایر مایحتاج خانواده اش را بخرد و می تواند برای مدتی نگران گرسنگی فرزندانش نباشد.
عبدالقادر، ۴۲ ساله، باشنده قندهار، که سرپرست یک خانواده شش نفره است، نیز گفت که از دریافت کمک های نقدی خوشحال است.
وی گفت، «اگر کمک ها توزیع نمی شد، مقابله با فقر و آسیب پذیری برای ما بسیار دشوار بود.»
او گفت، «من هر روز صبح برای جستجوی کار بیرون می روم. تمام روز را آنجا می گذرانم، اما کاری نیست و باید شب ها دست خالی به خانه برگردم.»
قادر که یک کارگر است، گفت، «من به دلیل بیکاری بسیار فقیر شده ام. ما غذای مناسب در خانه نداریم.»
او گفت که خانواده‌اش شب‌ها را بدون غذا می‌گذرانند یا فقط مقداری برنج می‌خورند، و این همه آنچه است که او توان آنرا دارد.
اهمیت کمک های بشردوستانه
با گسترش فقر و گرسنگی در افغانستان به دلیل بحران اقتصادی و بیکاری، کمک های بشردوستانه ارائه شده توسط جامعه جهانی به نجات میلیون ها افغان از گرسنگی کمک کرده است.
سکندر بهیر، تحلیلگر امور سیاسی در شهر قندهار گفت که کمک های جامعه جهانی از یک فاجعه انسانی قریب الوقوع در افغانستان جلوگیری کرده است.
او گفت، «اکنون که اکثر مردم وظایف و درآمد خود را از دست داده اند، نیاز جدی به کمک های فوری جامعه بین المللی وجود دارد. بسته کمکی ارائه شده توسط جامعه جهانی بسیاری از مردم فقیر را از قحطی نجات داده است.»
او افزود، «مردم محلی به کمک های ارائه شده توسط سازمان های بشردوستانه در روستاها و ولسوالی های دوردست دسترسی دارند. اگر این کمک ها وجود نداشت، مردم نمی توانستند حتی یک وعده غذایی در روز تهیه کنند.»
بهیر گفت که کمک های بشردوستانه جامعه جهانی تنها امید برای نجات افغان ها از فقر و گرسنگی در شرایط کنونی است.
خوشحال نوری، یک فعال جامعه مدنی در شهر قندهار گفت که جامعه جهانی در زمانی که مردم افغانستان امید دیگری ندارند، حمایت خود را اعلام کرده است.
او گفت ، «اقتصاد افغانستان از هم پاشیده است و مردم درآمد و شغل خود را از دست داده اند. اکثر افغان ها قدرت خرید خود را از دست داده اند و نمی توانند برای خانواده های خود غذا بخرند. در چنین شرایطی، کمک جامعه جهانی بسیار مهم و حیاتی است.»
وی با اشاره به سال های ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۰ گفت، «افغانستان از برکت کمک های ارائه شده از سوی جامعه بین المللی در طی ۲۰ سال آبادتر شد و شرایط زندگی بهبود یافت.»
نوری گفت، «در شرایط کنونی که افغانستان با بحران مواجه است، جامعه جهانی متعهد باقی مانده است که در کنار مردم افغانستان بایستد و به کمک آنها ادامه دهد.»
من با کمک های نقدی و کمک های غذایی مخالفم، زیرا این کمک ها ما را گدایگر کرده است. اگر کمکی می شود، خوبی این است که افراد نیازمند را شناسایی شوند و برایشان محل کار فراهم شوند. به عنوان مثال: به کسانی که حرفه ای می شناسند باید وسایل مربوط به آن حرفه داده شود و به کسانی که حرفه را نه اموخته به اونها کراچی دستی داده شود تا بتوانند با تلاش خود امرار معاش کنند وه کارش دومدام پیدا کند. امید است این نکات مورد توجه جدی قرار گیرد.
پاسخ7 دیدگاه
در این روز آخرین سرباز شوروی افغانستان را ترک کرد ۳۴ سال پیش در چنین روزی در ۱۵ فبروری ۱۹۸۹ آخرین گروه از نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق به رهبری جنرال بوریس گروموف از طریق بندر هریتان از رودخانه آمو عبور کردند و اشغال افغانستان پایان یافت. اتحاد جماهیر شوروی که در ۲۴ دسامبر ۱۹۷۹ تهاجم خود را به افغانستان آغاز کرد، روند خروج نیروها را مطابق توافقنامه ژنیو در یک سال به پایان رساند. در طول تهاجم نزدیک به یک دهه ارتش شوروی سابق به افغانستان، حدود یک میلیون افغان و حداقل ۱۴۰۰۰ سرباز شوروی کشته و بیش از ۵۰۰۰۰ سرباز شوروی زخمی شدند. این جنگ حدود یک میلیون افغان مجروح و اکثر آنها معلول دائمی شدند. در اثر تهاجم شوروی، میلیون ها افغان به کشورهای همسایه مهاجرت کردند. بیشتر روستاهای افغانستان ویران شد، روند توسعه متوقف شد و راه برای دخالت و استثمار همسایگان در امور افغانستان باز شد که تا کنون هیچکس جلوی آن را نگرفته است. پایان جنگ شوروی سابق در افغانستان، آغاز جنگ دیگری در کشور ما بود. دو سال پس از خروج ارتش سرخ، مجاهدین پیروز شدند و به زودی جنگ داخلی در افغانستان آغاز شد که در نتیجه آن تعداد بیشتری از افغان ها مجروح و کشته شدند و تعداد زیادی نیز مهاجرت کردند. بر اساس گزارش ها، زمانی که آخرین افسر شوروی ژنرال بوریس گروموف از رودخانه آمو عبور کرد، به عقب نگاه نکرد. این ژنرال نظامی خاطره خود از خروج از افغانستان را اینگونه بیان می کند: (من آخرین سرباز شوروی بودم که افغانستان را ترک کردم. در آخرین لحظات خلاء بزرگی در خودم احساس کردم، زیرا آینده ای تاریک و گنگ در انتظارم بود. پشت سرم. گذشته ای خالی و پر آب دیدم.)
پاسخ7 دیدگاه
این وضعیت که فعلا افغانها با آن مواجه هستند، واقعا دردناک و وحشتناک است. در همه ولایات و حتی در کابل پایتخت افغانستان بیش از ۷۰٪ مردم از فقر، بی نظمی و نبود قانون رنج می برند. این همه در نتیجه کودتای طالبان پاکستان به و به ګفته تعدادی از تحلیلګران با اشاره برتانیا صورت ګرفت که جلو صلح و مصالحه را ګرفت و طالبان را وادار ساختند تا با زور تفنګ پایتخت را تصرف کنند. دیروز، توماس نیکلسن نماینده اتحادیه اروپا در امور افغانستان حین سخرانی اش در هندوستان ګفته است که اګر طالبان تعدادی از پیشنهادهای جامعه جهانی را قبول کنند، جامعه جهانی حاضر است که با آنها تعامل کنند. این یک چراغ سبب است برای طالبان. اما بدبختانه که طالبان فکر سیاسی ندارند و معلوم نیست که با جامعه جهانی خود را عیار می سازند یا خیر. اګر شرایط جامعه جهانی را بپذیرند، هم به نفع مردم افغانستان و کشور عزیز ما افغانستان است، و اګر نپذیرند، امکان آن زیاد است که افغانستان، خدای ناخواسته، بیشتر بدبخت شود. خداوند کریم بر مردم ما رحم کند. امین
پاسخ7 دیدگاه
این کمک بشردوستانه سازمان ملل متحد یا دفتر ( یو ان اچ سی ار) این کمک نقدی ۴۷۷۰۰ افغانی می تواند که آینده این فامیلهای بی بضاعت را بسازید . در این شرایط دشوار که افغانستان قرار دارد تنها کمک های سازمان ملل متحد است که مردم فقیر افغانستان را از تهدید گرسنگی نجات می دهد. خدا کند که ملک های منطقه در نظر سنجی خود دقت کرده باشد و به واقعیت مردم های نیازمندی را ثبت نام برای این کمک ۴۷۷۰۰ افغانکی کرده باشد . مردم افغانستان درآمد وشغل خود را ازدست داده است اقتصاد افغانستان باشیده شده است مردم زیادی که معاش خور دولت بودند فعلان در خانه های شأن بیکار نشسته است وهچ درآمد دیگر ندارد صرف با این کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد چشم دوخته است. ما افغانها هرگز کمکهای بشر دوستانه سازمان ملل متحد مملکت های اروپایی را نخواهد فراموش کرد. سازمان ملل متحد همش همراه مردم افغانستان ایستگاه کرده است .
پاسخ7 دیدگاه
کمک به فقرا کار مناسبی است. با این حال، من یک نگرانی دارم. در طول ۲۰ سال نظام جمهوری، زمانی که قدرت تقریباً در دست جنگ سالاران اتحاد شمال سابق بود، آنها ۸۰٪ کمک های خارجی را به مناطق خود می بردند و چیزی برای مناطق پشتون نشین باقی نمی گذاشتند. این باعث ایجاد نفرت در دل پشتون ها شد. زیرا مناطق پشتون نشین به ویژه روستاها فقط از هواپیماهای دولتی بمب، از نیروهای ناتو بمب و از طالبان بمب گذاران انتحاری دریافت می کردند. بدین ترتیب همه چیز در مناطق پشتون نشین ویران شدند. نگرانی من این است که در کنار قندهار و سایر ولایات پشتون نشین، مناطق غیرپشتون نشین نیز نباید نادیده گرفته شوند. کمک به هزاره های بامیان ضروری است. همچنان، باید به مناطق تاجک نشین و ازبک نشین نیز کمک شود. زمانی سیاست رژیم منافق پاکستان دستگیری غیر پشتون ها (تاجیک ها، ازبک ها، هزاره ها) در تورخم و غارت پول آنها بود. بخاطری که کارمندان دولت پاکستان در تورخم پشتون بودند، بناء غیر پشتون های افغانستان از پشتون ها متنفر شدند. از طریق سلام تایمز از حاکمان افغانستان و سازمان های خارجی می خواهم که مناطق غیر پشتون نشین را نادیده نگیرند. با احترام، محمد
پاسخ7 دیدگاه
این کمک ها مطمئناً به دست طالبان یا نزدیکان آنها خواهد رسید. آخرین اطلاعات نشان می دهد که بیشتر کمک های خارجی به طالبان یا حامیان آنها می رسد و مردم عادی در جای خود می مانند. ضروری است این کمک ها توسط یک بنیاد بی طرف توزیع شود تا به فقرا برسد. طالبان هر گاه می گویند که جهاد کرده اند و من مبارزه کرده ام و از این طریق همه کمک ها و امتیازات را به دست می آورند.
پاسخسلام، نام من آخوند زاده باشندهء قندهار افغانستان هستم. از ماه اسد سال ۱۴۰۰ هیچکس کمکی نمی کند و به ایمیل های من پاسخی نمی دهد. از ۲ سال پیش سعی می کنم برای فرزندانم مواد غذایی و شیر خشک بخرم، اما هیچکس به ما کمک نمی کند، لطفا تمام تلاش خود را بکنید و به فرزندانم کمک کنید. ما در افغانستان در وضعیت بسیار بد قرار داریم، به مواد غذایی عاجل و شیر خشک برای فرزندانم نیاز داریم. شماره تلیفون موبایل من ۰۰۹۳۷۰۰۳۳۰۴۵۲ است. همین شماره شماره واتس آپ من هم است.
پاسخمن در ناحیه ۱۱ ولایت قندهار زندگی می کنم.
7 دیدگاه