کمک های سازمان ملل به بهبود زندگی افغان های فقیر و گرسنه کمک می کند

هرات -- در یک صبح سرد هفته گذشته، سحرگل رسولی، ۴۵ ساله، برای دریافت کمک به دفتر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (یو ان اچ سی آر) در شهر هرات آمد.

او تنها نان‌آور خانواده ۱۱ نفره‌اش است. او برای خانه داری و پاک کاری همسایگانش کار می کند، اما درآمدش به مراتب کمتر از هزینه های خانواده اش است.

شوهر رسولی نابینا است و پسر ۲۵ ساله او که مزدورکار بود، یک و نیم سال پیش در جریان جنگ در شهر هرات کشته شد.

او گفت، «پسر من نان آور خانه ما بود. پس از مرگ او باید از همسر و سه فرزند او مراقبت کنم. اکنون باید برای امرار معاش خانواده پسرم و شوهر نابینایم کار کنم.»

رسولی قبلاً به حیث صفاکار در یک شفاخانه خصوصی در شهر هرات کار می کرد و ماهانه حدود ۴۰۰۰ افغانی (۴۴ دالر) درآمد داشت. او دو ماه پیش پس از ممنوعیت کار زنان در خارج از خانه، کار خود را از دست داد.

او گفت، «پس از دست دادن کارم در شفاخانه، یک داکتر مرا برای کار در خانه اش استخدام کرد. اما او با خانواده اش به خارج از کشور رفت و من دوباره بیکار شدم. من سه تا چهار روز در هفته لباس‌ها را در خانه همسایه‌هایم می‌شویم و هر کدام حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی (۱ – ۲ دالر) می‌دهند.»

رسولی و خانواده بزرگش در یک خانه گلی قدیمی در بخش جنوبی شهر هرات زندگی می کنند. او ۲۰۰۰ افغانی (۲۲ دالر) کرایه ماهانه می پردازد.

زغال سنگ و چوب برای گرم کردن خانه و غذا برای فرزندان و نواسه هایش ندارد.

پس از بازدید او از دفتر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اداره مذکور ۴۷۷۰۰ افغانی (۵۳۰ دالر) به رسولی کمک نقدی داد.

او گفت، «این کمک جان ما را نجات داده است. کفایت می کند سه تا چهار ماه خرج خانواده ام را تامین کنم.»

وی افزود، «نواسه چهار ساله ام به مریضی نمونیا مبتلا است و من پولی برای معالجه او نداشتم. اکنون که کمک نقدی دریافت کردم، می توانم او را نزد داکتر ببرم.»

نجات جان انسان ها

خانواده رسولی یکی از ۹۹۹ خانواده در ولایت هرات است که به تاریخ ۱۹ دلو از کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل کمک های نقدی دریافت کردند.

بیشتر این دریافت کنندگان از ولسوالی های درگیر جنگ هرات مانند شیندند و کشک کوهنه هستند.

اخترمحمد، ۶۲ ساله، یک کشاورز در منطقه زیر کوه ولسوالی شیندند، گفت که برای حمایت از خانواده ۱۶ نفری خود به کمک های نقدی نیاز مبرم دارد.

محمد، نان آور خانواده اش می گوید که امسال به دلیل خشکسالی نتوانسته از برداشت های خود درآمدی کسب کند.

او گفت، «کمک های ارائه شده توسط سازمان ملل ما را در این دوران سخت از فقر و گرسنگی نجات داده است. چنین کمک ها تنها امید مردم فقیر ما است و فرزندان ما را از مرگ حتمی ناشی از گرسنگی نجات می دهد.»

محمد گفت، «با پولی که امروز دریافت کردم، برای خانواده ام غذا و مواد سوخت می خرم. در خانه ما غذای مناسبی وجود ندارد و اغلب شب ها فقط نان با چای می خوریم.»

زر بی بی، ۵۹ ساله، باشنده ولسوالی شیندند، گفت که کمک های نقدی کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل تا شش ماه نیازهای خانواده شش نفره او را پوشش می دهد.

او گفت، «شوهرم سالخورده و کشاورز است. امسال به دلیل خشکسالی حاصلات زراعتی ما خوب نبود. ما بسیار فقیر هستیم و اگر سازمان ملل کمک نمی کرد، در خطر گرسنگی قرار می گرفتیم.»

وی افزود، «من از مرض اسما رنج می برم. پولی برای معالجه نداشتم، حالا که کمک نقدی دریافت کردم برای معالجه به پزشک مراجعه می کنم.»

کمک به قربانیان جنگ

کمک های نقدی اخیر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل نیز به بازماندگان جنگ تخصیص یافت.

زینب، ۴۸ ساله، باشنده ولسوالی زوال ولایت هرات، گفت که شوهرش که یک افسر پولیس ملی بود، چهار سال پیش در جنگ کشته شد.

حالا او باید به تنهایی از چهار فرزندش مراقبت کند.

زینب گفت که سه دخترش از خیاطی لباس امرار معاش می کردند، اما اکنون بیکار شده اند زیرا تقاضا برای لباس نو در طول یک و نیم سال گذشته وجود نداشته است.

پسر او کوچکترین از چهار فرزند است.

او گفت، «شوهرم درآمد داشت و زندگی ما خیلی خوب بود. اما به دنبال شهادت شوهرم زندگی ما به اسفبار تبدیل شده است، من تا یک و نیم سال پیش غرامت شوهر شهیدم را از اداره کار و امور اجتماعی دریافت می کردم که متوقف شد.»

او گفت، «نزدیک به یک سال است که ما تنها به کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی متکی بوده ایم.»

وی گفت، «ما بسیار به کمک‌های بشردوستانه وابسته شده‌ایم و اگر این کمک‌ها ارائه نمی‌شد، به سختی می‌توانستیم زنده بمانیم و ممکن است مجبور به گدایی شویم.»

زینب گفت، کمک های بشردوستانه جامعه جهانی فرزندانش را از گرسنگی و حتی مرگ نجات داده است.