اقتصاد

کمک های سازمان ملل به بهبود زندگی افغان های فقیر و گرسنه کمک می کند

گزارش از عمر

نزدیک به ۱۰۰۰ خانواده در ولایت هرات به تاریخ ۱۹ دلو ۴۷۷۰۰ افغانی (۵۳۰ دالر) کمک نقدی را دریافت کردند و اکنون می توانند هزینه های ضروری مانند کرایه، غذا و مواد سوخت پرداخت کنند. [عمر/سلام تایمز]

هرات -- در یک صبح سرد هفته گذشته، سحرگل رسولی، ۴۵ ساله، برای دریافت کمک به دفتر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (یو ان اچ سی آر) در شهر هرات آمد.

او تنها نان‌آور خانواده ۱۱ نفره‌اش است. او برای خانه داری و پاک کاری همسایگانش کار می کند، اما درآمدش به مراتب کمتر از هزینه های خانواده اش است.

شوهر رسولی نابینا است و پسر ۲۵ ساله او که مزدورکار بود، یک و نیم سال پیش در جریان جنگ در شهر هرات کشته شد.

او گفت، «پسر من نان آور خانه ما بود. پس از مرگ او باید از همسر و سه فرزند او مراقبت کنم. اکنون باید برای امرار معاش خانواده پسرم و شوهر نابینایم کار کنم.»

سحرگل رسولی، ۴۵ ساله، به تاریخ ۱۹ دلو در شهر هرات از یک کارمند کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل کمک نقدی دریافت می کند. [عمر/سلام تایمز]

سحرگل رسولی، ۴۵ ساله، به تاریخ ۱۹ دلو در شهر هرات از یک کارمند کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل کمک نقدی دریافت می کند. [عمر/سلام تایمز]

رسولی قبلاً به حیث صفاکار در یک شفاخانه خصوصی در شهر هرات کار می کرد و ماهانه حدود ۴۰۰۰ افغانی (۴۴ دالر) درآمد داشت. او دو ماه پیش پس از ممنوعیت کار زنان در خارج از خانه، کار خود را از دست داد.

او گفت، «پس از دست دادن کارم در شفاخانه، یک داکتر مرا برای کار در خانه اش استخدام کرد. اما او با خانواده اش به خارج از کشور رفت و من دوباره بیکار شدم. من سه تا چهار روز در هفته لباس‌ها را در خانه همسایه‌هایم می‌شویم و هر کدام حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی (۱ – ۲ دالر) می‌دهند.»

رسولی و خانواده بزرگش در یک خانه گلی قدیمی در بخش جنوبی شهر هرات زندگی می کنند. او ۲۰۰۰ افغانی (۲۲ دالر) کرایه ماهانه می پردازد.

زغال سنگ و چوب برای گرم کردن خانه و غذا برای فرزندان و نواسه هایش ندارد.

پس از بازدید او از دفتر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اداره مذکور ۴۷۷۰۰ افغانی (۵۳۰ دالر) به رسولی کمک نقدی داد.

او گفت، «این کمک جان ما را نجات داده است. کفایت می کند سه تا چهار ماه خرج خانواده ام را تامین کنم.»

وی افزود، «نواسه چهار ساله ام به مریضی نمونیا مبتلا است و من پولی برای معالجه او نداشتم. اکنون که کمک نقدی دریافت کردم، می توانم او را نزد داکتر ببرم.»

نجات جان انسان ها

خانواده رسولی یکی از ۹۹۹ خانواده در ولایت هرات است که به تاریخ ۱۹ دلو از کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل کمک های نقدی دریافت کردند.

بیشتر این دریافت کنندگان از ولسوالی های درگیر جنگ هرات مانند شیندند و کشک کوهنه هستند.

اخترمحمد، ۶۲ ساله، یک کشاورز در منطقه زیر کوه ولسوالی شیندند، گفت که برای حمایت از خانواده ۱۶ نفری خود به کمک های نقدی نیاز مبرم دارد.

محمد، نان آور خانواده اش می گوید که امسال به دلیل خشکسالی نتوانسته از برداشت های خود درآمدی کسب کند.

او گفت، «کمک های ارائه شده توسط سازمان ملل ما را در این دوران سخت از فقر و گرسنگی نجات داده است. چنین کمک ها تنها امید مردم فقیر ما است و فرزندان ما را از مرگ حتمی ناشی از گرسنگی نجات می دهد.»

محمد گفت، «با پولی که امروز دریافت کردم، برای خانواده ام غذا و مواد سوخت می خرم. در خانه ما غذای مناسبی وجود ندارد و اغلب شب ها فقط نان با چای می خوریم.»

زر بی بی، ۵۹ ساله، باشنده ولسوالی شیندند، گفت که کمک های نقدی کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل تا شش ماه نیازهای خانواده شش نفره او را پوشش می دهد.

او گفت، «شوهرم سالخورده و کشاورز است. امسال به دلیل خشکسالی حاصلات زراعتی ما خوب نبود. ما بسیار فقیر هستیم و اگر سازمان ملل کمک نمی کرد، در خطر گرسنگی قرار می گرفتیم.»

وی افزود، «من از مرض اسما رنج می برم. پولی برای معالجه نداشتم، حالا که کمک نقدی دریافت کردم برای معالجه به پزشک مراجعه می کنم.»

کمک به قربانیان جنگ

کمک های نقدی اخیر کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل نیز به بازماندگان جنگ تخصیص یافت.

زینب، ۴۸ ساله، باشنده ولسوالی زوال ولایت هرات، گفت که شوهرش که یک افسر پولیس ملی بود، چهار سال پیش در جنگ کشته شد.

حالا او باید به تنهایی از چهار فرزندش مراقبت کند.

زینب گفت که سه دخترش از خیاطی لباس امرار معاش می کردند، اما اکنون بیکار شده اند زیرا تقاضا برای لباس نو در طول یک و نیم سال گذشته وجود نداشته است.

پسر او کوچکترین از چهار فرزند است.

او گفت، «شوهرم درآمد داشت و زندگی ما خیلی خوب بود. اما به دنبال شهادت شوهرم زندگی ما به اسفبار تبدیل شده است، من تا یک و نیم سال پیش غرامت شوهر شهیدم را از اداره کار و امور اجتماعی دریافت می کردم که متوقف شد.»

او گفت، «نزدیک به یک سال است که ما تنها به کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی متکی بوده ایم.»

وی گفت، «ما بسیار به کمک‌های بشردوستانه وابسته شده‌ایم و اگر این کمک‌ها ارائه نمی‌شد، به سختی می‌توانستیم زنده بمانیم و ممکن است مجبور به گدایی شویم.»

زینب گفت، کمک های بشردوستانه جامعه جهانی فرزندانش را از گرسنگی و حتی مرگ نجات داده است.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

در هفته گذشته ۱۲۰ میلیون دالر به افغانستان آمده است، اما بیشتر این کمک ها به جیب طالبان می رود یا شاید برای آموزش گروه های تروریستی استفاده می شود. اول اینکه طالبان برای آمریکا تروریست بودند اما حالا گروه های دیگر بیرون می آیند و ممکن است بسته ۴۰ میلیون دالری که آمریکا می فرستد برای آموزش تروریست ها نیز استفاده شود، و شما گزارشی را به نام کمک های بشردوستانه منتشر کرده اید. این حتی نمی تواند در سطح یک ولایت ۰.۵٪ را بسازد. این کمک ها به دست کسانی هم می رسد که یا واسطه خوبی در طالبان دارند و یا کسانی که چندان شایسته کمک نیستند. نمی توان از این کمک ها برای کمک به مردم استفاده کرد.

پاسخ

به طور خلاصه، کشور ویران بود و در یک ونیم سال اخیر بیشتر ویران شد. از یک سو، طالبان مرتباً اعلام می کنند که عواید آنها از گمرکات، شهرداری ها و سایر منابع نسبت به گذشته چندین برابر افزایش یافته است. از سوی دیگر هر هفته حدود ۴۰ ملیون دالر کمک خارجی به کشور می آید، اما وقتی گزارش های رسانه ها را می خوانیم و می بینیم که کل کشور به قرن شانزدهم بازگشته است. نه تعلیم، نه تحصیلات عالی، نه تذکره، نه پاسپورت، نه سفارت، نه روابط دیپلماتیک... و نه خدمات دیگری وجود دارد. همه چیز در رودخانه شده اند. بدبختی ما از زمانی شروع شد که داود خان علیه ظاهر شاه کودتا کرد و یک نظام حکومتی منظم را سرنگون کرد. بدبختی دیگر زمانی اتفاق افتاد که در یک طرف، کمونیست های آموزش دیده توسط اتحاد جماهیر شوروی کودتا کردند. از سوی دیگر، اخوانی های آموزش دیده انگلیسی/پاکستانی [اعضای اخوان المسلمین] به پاکستان گریختند و از آنجا اسلحه آوردند تا سرزمین خود را ویران کنند. بدبختی دیگر زمانی رخ داد که حکومت نجیب سرنگون شد و تنظیم های اخوانی شهر کابل را ویران کردند. پس از آن، بدبختی دیگری در سال ۲۰۰۱ با حمله غیرمنتظره نیروهای غربی به افغانستان آغاز شد. اگرچه دلیل نیروهای غربی این بود که برای دستگیری رهبر عربها آمدند و به همین دلیل روستاها و خانه های افغانستان را بمباران کردند، اما وقتی رهبر عربها در پاکستان پیدا شد، تا امروز پاکستان را مجازات نکردند. یعنی بازی ها جریان دارد و متأسفانه بدترین قربانی بازی ها افغان ها هستند. تأثیر این بازی ها این است که امروز هزاران و ده ها هزار زن شریفی چون زر بی بی و سحر گل و زینب گدایی می کنند. :(

پاسخ

سازمان ملل متحد به همکاری دفتر ( یو ان اچ سی ار) به آغاز پروگرام های جدید خود خانواده های که بی بضاعت هستند کمک های نقدی ۴۷۷۰۰ افغانی یک کار نیک است که آینده این خانواده ها را در خشان می سازد . به اساسی این راپور کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نشان داده میشود که کمک ها همراه مردم صورت گرفته شده است که تمامی این کمک گیرنده کسانی بوده که در خانه خودشان نان خوردن را هم به مشکل پیدا می‌کردند. اگر کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد نمی بود مردم فقیر افغانستان به مشکلات زیادی مواجه می شدند. بسیاری خانواده های که شغلی کاری ندارند یا هم سر پرست ندارند یا هم بزرگ سال هستند به همین کمکهای نقدی سازمان ملل متحد زندگی روزانه خودشان را تیر می کنند. سطح بیکاری در کشور افغانستان روز به روز زیاتر شده می رود ومردم افغانستان به مشکلات جدی اقتصادی مواجه شد ه است. مردم فقیر افغانستان از نبود کار که نمی توانند به فامیلهای شأن مواد غذایی پیدا کنند به مریضی های روانی مبتلا شدند. مردم افغانستان که در جاده‌های شهر کشت وکذار می کنند غیر ایرادی هستند واکسریت شأن از دست پریشانی زیادی در راه همراه خودشان به آوز بلند گپ میزنند. این کمک بشردوستانه سازمان ملل متحد می تواند که در زندگی روزمره مردم افغانستان تغییرات حمیق بیاورید. تاکی حکومت فعلی افغانستان را کشورهای جهان به رسمیت نشناخته باشد مردم افغانستان به کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد هرچه بیشتری ضرورت دارند.

پاسخ