باوجود حاصلات بالا، فقر و فقدان بازارهای صادراتی به شدت به کشاورزان هرات ضربه زده است

هرات -- کشاورزان می گویند که در میان عمیق شدن بحران اقتصادی و ضعیف شدن قدرت خرید افغان ها، هیچ بازاری برای سبزیجات در ولایت هرات وجود ندارد.

غلام حضرت حسن زاده، ۴۳ ساله، یک کشاورز در ولسوالی گذره ولایت هرات، در ۶ جریب زمین خود در سال ۱۴۰۱ سبزیجات کشت کرد.

وی گفت، برداشت محصول خوب بود، اما نسبت به سال گذشته مشتریان کمتری در بازار وجود دارد.

او گفت، «من بسیار سخت کار کردم و در این سال شمسی پول زیادی خرج کردم، اما به جای سود بیشتر از دست دادم. اکثر کشاورزان از عدم فروش در بازار در سال جاری متضرر شده اند.»

او گفت، «دو بوری کود کیمیایی، هر کدام از انواع مختلف -- یکی سیاه و دیگری سفید -- را به قیمت ۴۰۰۰ افغانی [۴۶ دالر] می خریدیم، اما قیمت آن به ۱۰۰۰۰ افغانی [۱۱۴ دالر] افزایش یافته است.»

وی گفت، «من یک کراچی پر از سبزیجات را به بازار می بردم تا بفروشم و ۸۰۰۰ افغانی [۹۱ دالر] درمی آوردم، اما اکنون از فروش همین مقدار سبزی فقط ۳۰۰۰ افغانی [۳۴ دالر] به دست می آورم.»

او گفت، اگر مسئولان صادرات سبزیجات را تسهیل کنند یا سردخانه های معیاری بسازند، کشاورزان به جای ضرر و زیان درآمد کسب خواهند کرد.

عبدالرزاق عمری، ۳۵ ساله، در سال ۱۴۰۱ در ۶ جریب زمین کشاورزی خود در منطقه گذره، زردک و کرم کشت کرد.

در حالی که حاصلات او در سال جاری خورشیدی بسیار بهتر از سال گذشته بود، او گفت که بازار هیچ تقاضایی برای محصول ندارد.

او گفت، «کسب و کار متوقف شده است و مردم بسیار غریب شده اند. مردم ترجیح می دهند به جای زردک، سبزیجات یا میوه، یک قرص نان بخرند.»

او گفت که او در سال ۱۴۰۱ به جای فایده، پول خود را از دست داد.

او گفت، «من یک بوری کود سیاه را به قیمت ۶۰۰۰ افغانی [۶۸ دالر] و یک بوری کود سفید را به قیمت ۳۰۰۰ افغانی [۳۴ دالر] خریدم. این درحالی است که من یک کیلوگرام زردک را به قیمت ۲۰ افغانی [۰.۲۳ دالر] و کرم را به قیمت ۱۲ افغانی [۰.۱۴ دالر] در بازار امروز می فروشم.»

او گفت که با تقاضای پایین‌تر قیمت‌های بازار حتی پایین‌تر می‌شود، او احتمالاً نمی‌تواند حتی این حاصلات را بفروشد.‌

عدم حمایت از صادرات

در حالی که حاصلات سبزیجات در سال ۱۴۰۱ افزایش یافت، کشاورزان می گویند راهی برای صادرات محصولات خود ندارند.

سید محمد اخترزاده، ۴۷ ساله، یک کشاورز در ولسوالی گذره، گفت که بدون حمایت از صادرات، کشاورزان مجبور به فروش محصولات خود به قیمت کمتر از ارزش بازار هستند.

وی گفت،‌ «از آنجایی که برداشت سبزیجات در این فصل زیاد است، تسهیل صادرات این محصولات بسیار مهم است. ظرفیت بازار داخلی نمی تواند همه محصولات ما را جذب کند زیرا عرضه بیشتر از تقاضا است.»

وی گفت،‌ «محصولات نباتی در کشور موجود است و سبزیجات نیز در این فصل از سال وارد می شود.»

وی گفت، «برای حمایت از فروش محصولات داخلی باید از واردات سبزیجات جلوگیری شود. با این حال، متأسفانه در مقادیر بیش از حد وارد می شود.»

اخترزاده گفت که به دلیل زیان مالی و تقاضای کم، در نظر دارد در سال ۱۴۰۲ ترکاری کشت نکند.

شاه محمد کریمی، ۳۶ ساله، که در ۱۰ جریب زمین خود در ولسوالی گذره سبزی کشت کرده است، گفت که اگر از تولیدات داخلی حمایت می شد، در سال ۱۴۰۱ به جای ضرر و زیان، سود می برد.

او گفت، «اگر من یک لاری سبزیجات را به بازار ببرم، نمی توانم بیش از ۵۰۰۰ افغانی [۵۷ دالر] درآمد داشته باشم. من در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰۰۰ افغانی [۷۹۸۰ دالر] را برای کشت محصول خود در سال جاری خرج کرده ام. مطمئن نیستم که چگونه می توانم پولی را که خرج کرده ام بازگردانم زیرا قیمت ها در بازار بسیار پایین است.»

او گفت، «در هرات هیچ حمایتی از محصولات زراعتی صورت نگرفته است. مقامات اجازه می دهند سبزیجات و میوه جات وارد شود... اما از تولیدات داخلی حمایت نمی کنند.»

کریمی گفت،‌ « در سال گذشته بخش کشاورزی نیز مانند سایر بخش‌ها زیان‌های زیادی را متحمل شد و در صورت تداوم این وضعیت، در سال آینده خورشیدی هیچ کشاورز حاضر به کشت سبزیجات و غلات نخواهد شد.»

به گفته ریاست زراعت این ولایت، سبزیجات از جمله زردک، کرم، پیاز، کچالو، بانجان رومی، بانجان سیاه، گلپی، بامیه و شلغم در سال جاری خورشیدی در هرات در بیش از ۶۶۰۰ هکتار زمین کشت شده است.

این ریاست گفت، در حالی که انتظار می رود محصول سبزیجات به تقریباً ۸۵۰۰۰ تون برسد، برداشت امسال بسیار بیشتر از نیاز بازار در هرات است.

افزایش بیکاری، فقر

عبدالنصیر قادری، ۳۴ ساله، یک غرفه سبزیجات را در شهر هرات اداره می کند.

او که تنها نان آور خانواده هفت نفره اش است، گفت که از فروش سبزیجات روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی (۱.۱۴ تا ۲.۲۸ دالر) درآمد دارد.

او قبلاً در ریاست اراضی هرات کار می کرد اما در سال ۱۴۰۰ از کار برکنار شد.

قادری گفت، «تمام روزم را در بیرون از خانه ایستاده می گذرانم، اما مشتری ندارم. فقط چند نفر می آیند و سبزی می خرند، من عده ای را که از کنار غرفه من رد می شوند تشویق می کنم سبزی بخرند، اما می گویند پول ندارند.»

او می گوید، «وقتی کار داشتم، هر شب چند نوع سبزی به خانه می بردم، اما حالا که سبزی فروش هستم، دیگر نمی توانم سبزی بخرم. در عوض، اکنون می توانم فقط سبزیجات نیمه گندیده ای را که مردم نخریده اند به خانه ببرم.»

قدیری گفت، فقر و بیکاری به حدی رسیده است که اولویت خانواده ها به دنبال یک قرص نان است نه سبزی و میوه.

نظام الدین پویا، ۳۱ ساله، یک کارگر در شهر هرات، گفت که در دو ماه گذشته سبزی نخریده است.

او گفت، «فراموش کرده ام آخرین بار چه وقت سبزی خریدم.»

او می گوید، «تنها دغدغه من این است که یک قرص نان برای خانواده ام پیدا کنم، ما پنج نفر در خانه هستیم و من تنها نان آور خانواده هستم. من شغل و درآمد ندارم، پس چگونه می توانم سبزیجات و میوه جات بخرم؟»

پویا گفت که امیدوار است وضعیت بهتر شود تا کسب و کار از سر گرفته شود و بتواند شغلی پیدا کند و خانواده خود را تامین کند.

او می گوید، «فرزندان من برای سلامتی و رشد باید سبزیجات و میوه بخورند، اما من نمی توانم آن را بخرم. زمانی که بازار کار بهتر بود، حداقل هفته ای دو بار سبزیجات و میوه جات می خریدم، اما امسال خیلی فقیر شده ایم.»