یونیسف صدها نفر را در هرات برای یافتن شغل آموزش می دهد

هرات -- با عمیق تر شدن بیکاری و بحران اقتصادی در افغانستان، صندوق اعانهء کودکان ملل متحد (یونیسف) و یک موسسه خیریه آلمانی به ۵۵۰ مرد و زن آموزش های حرفه ای ارائه کرده اند تا به آنها در قسمت یافتن شغل و درآمد کمک کنند.

حدود ۲۰۰ زن و ۳۵۰ مرد پس از فراغت از یک برنامه آموزش حرفه ای شش ماهه به تاریخ ۲۳ عقرب، در دفتر هلپ – هیلفی سووا شیلب شتیلفی در هرات آماده کار هستند.

آموزش های ارائه شده به این مردان و زنان شامل زمینه هایی مانند خیاطی، گلدوزی، قالین بافی، نجاری، ترمیم موبایل، تلویزیون و موتور سیکلت، آهنگری و لوله کشی می شود.

آصف فولاد، رییس موسسه هلپ در افغانستان گفت که فارغان این برنامه در زمینه های فنی آموزش دیده اند تا بتوانند وارد بازار کار شده و به مردم خدمت کنند.

وی افزود،‌ «ابزار کارآموزان رشته های مرتبط به آنها فراهم شده است. ما از دو ماه پس از فراغت ارزیابی می کنیم تا ببینیم چند نفر از آنها شغل پیدا کرده اند یا یک تجارت کوچک راه اندازی کرده اند.»

وی افزود، «ما به آنها کمک می کنیم تا شغل پیدا کنند. بر اساس گزارش های ما، حدود ۷۰٪ از فارغان دوره قبلی ما جابجا شدند.»

فولاد گفت، ۵۰۰ داوطلب دیگر در دور بعدی آموزش فنی و حرفه ای پذیرفته خواهند شد.

فرشته یعقوبی، رئیس سازمان کمک های پایدار در افغانستان، سازمان غیردولتی مجری آموزش های مسلکی، گفت که این مردان و زنان از خانواده های فقیر شهر هرات و برخی ولسوالی های این ولایت هستند.

او افزود، «زمینه هایی که این افراد در آنها آموزش می بینند، در حال حاضر مورد تقاضا هستند و کار آنها مورد نیاز است. ما مطمئن هستیم که هیچ یک از این مردان و زنان بیکار نخواهند ماند.»

دختران و زنان در این دور علاوه بر حرفه آموزی در زمینه مهارت های زندگی و روانشناسی نیز آموزش دیدند تا بتوانند با ناامیدی کنار بیایند.

هلپ از سال ۱۳۸۷ به ۱۳۰۰۰ مرد و زن در افغانستان آموزش های مسلکی ارائه کرده است.

یک زندگی جدید

فارغان این دوره آموزشی می گویند که یادگیری یک حرفه، مرحله جدیدی را در زندگی آنها باز کرده است.

ناهید ولی زاده، ۱۹ ساله، باشنده شهر هرات، خیاطی را به صورت حرفه ای آموخته است.

ولی زاده که قبلاً متعلم یک لیسه بود، پس از محرومیت از حضور در مکتب به آموزش حرفه ای روی آورد.

او گفت که اکنون در یک خیاطی کار می کند و از این به بعد درآمد خواهد داشت.

او افزود، «من در ابتدای آموزش هیچ انگیزه ای نداشتم و احساس می کردم که نمی توانم خیاطی را یاد بگیرم، اما با گذشت زمان، انگیزه پیدا کردم و در شش ماه گذشته خیاطی را به صورت حرفه ای یاد گرفتم.»

او گفت، «اکنون که حرفه ای دارم، به زندگی امید دارم و می توانم خودم را به اهداف و رویاهایم نزدیکتر ببینم.»

فاطمه رحمانی، ۱۶ ساله، که یک وقت متعلم لیسه بود، یکی دیگر از فارغان این دوره آموزش حرفه ای است. او در شش ماه گذشته گلدوزی را به صورت حرفه ای آموخته است.

فاطمه گفت، علاوه بر یادگیری گلدوزی، شرکت در صنف مهارت های زندگی به او انگیزه و زندگی جدیدی داد و اعتماد به نفس او را تقویت کرد.

او افزود، «در این آموزش یاد گرفتم که داشتن هدف و آرمان خود یک توانایی است. من از دختران و زنان می خواهم که هدف خود را از دست ندهند و بدانند که قدرت دارند.»

او گفت، «من اکنون بسیار خوشحالم که شغلی دارم. می خواهم پیشرفت کنم و آینده خوبی برای خودم بسازم.»

فاطمه محمدی، ۱۵ ساله، یکی دیگر از فارغ التحصیلان این برنامه، در قالین بافی آموزش دیده است.

او گفت که می خواهد کار کند و از خانواده اش حمایت کند.

او افزود، «سازمان غیردولتی اجراکننده در طول شش ماه آموزش به من ۷۰۰۰ افغانی (۸۰ دالر) کمک هزینه ماهانه پرداخت می کرد. با آن پول خانواده ام را از فقر نجات دادم.»

فاطمه گفت از این به بعد می خواهد خانواده اش را تامین کند.

امید و پیشرفت

سایر شرکت کنندگان که سال ها با بیکاری و فقر دست و پنجه نرم کرده اند، موافق بودند که برای کار آماده هستند.

فرشاد محمدی ۲۳ ساله در زمینه ترمیم موبایل آموزش دیده است.

وی گفت، «بیکار بودم اما در این دوره از آموزش ترمیم حرفه ای تلفن موبایل را یاد گرفتم. من نان آور خانواده ام هستم و می توانم برای آنها امرار معاش کنم.»

محمدی گفت که بعد از فراگیری یک حرفه احساس توانمندی می کند.

او ‌گفت، «می‌خواستم برای کار به ایران بروم، اما پس از ورود به کورس حرفه‌آموزی، نظرم تغییر کرد. من خوشحالم که در کشور و شهر خودم کار می کنم و بار دوش دیگران نیستم.»

فرزاد عزیزی، ۲۴ ساله، نان آور یک خانواده شش نفره که به تازگی آموزش نجاری را فرا گرفته است، گفت که بیکار است و در وضعیت بد اقتصادی قرار دارد.

او گفت، اما از زمانی که آموزش های حرفه ای را گذرانده، زندگی او بهتر شده است.

وی افزود، «من به شدت نگران نبود شغل و مشکلات اقتصادی بودم که منجر به مشکلات روحی و روانی می شد، اما اکنون خوشحالم که حرفه ای را آموختم و می توانم به خانواده و جامعه خدمت کنم.»

عزیزی افزود، «من با یک دکان نجاری صحبت کرده ام و می خواهم با آن کار کنم. قرار است از این پس ماهانه ۲۰۰۰۰ افغانی (۲۲۹ دالر) معاش بگیرم.»