![افغان های جوان به تاریخ ۷ ماه ثور خیاطی را که بخشی از پروژه ای است که توسط ادارۀ انکشاف بین المللی ایالات متحده در شهر مزارشریف ولایت بلخ تمویل می گردد یاد می گیرند. [عکس از اکتید]](/cnmi_st/images/2022/06/03/35630-a-739_416.webp)
کندز -- ایالات متحده و فرانسه بوسیله تمویل یک برنامه آموزش تخنیکی و حرفه ای برای زنان و مردان بیکار تلاش می کنند تا به کاهش فقر در شمال افغانستان کمک کنند.
اداره همکاری تخنیکی و انکشافی (اکتید) که یک سازمان غیر دولتی فرانسوی است این پروژه را با بودجه از ادارۀ انکشاف بین المللی ایالات متحده و وزارت امور خارجۀ فرانسه تطبیق می کند.
اکتید برای حدود ۳۵۰ زن و مرد بی بضاعت در شش ولایت شمالی؛ بلخ، جوزجان، کندز، بغلان، تخار و بادغیس فرصت های کاری را ایجاد کرده است.
نصرت الله حمیدی، رئیس دفتر منطقه ای اکتید در مزارشریف گفت، اشتراک کنندگان می توانند هر آن کورسی را انتخاب کند که برای آن در بازار محلی تقاضا وجود داشته باشد. این کورس ها شامل ترمیم موترسایکل، ترمیم وسایل برقی، فلزکاری، نجاری، خیاطی، عکاسی، شیرینی پزی و گلدوزی می شوند.
وی گفت، «مردان و زنان تحت پوشش این برنامه، آموزش حرفه ها را بر اساس علاقۀ خود و همچنان تقاضای بازار محلی انتخاب کردند.»
این کورس ها از ماه حمل آغاز گردیده و برای مدت شش ماه ادامه خواهند داشت. بر اساس این برنامه، به کار آموزان در جریان این کورس یک اندازه جیب خرچ نیز داده می شود.
حمیدی گفت، «این اشتراک کنندگان بیکار بودند و توسط اکتید برای تکمیل نمودن کورس های آموزش حرفه ای و مسلکی شناسایی شدند. درپایان این کورس به اشتراک کننده گان وسایل مورد ضرورت برای آغاز کسب و کار در مهارت های که یاد گرفته اند، داده خواهد شد.»
وی گفت، «هدف این پروژه جلوگیری از مهاجرت غیرقانونی جوانان افغان به کشورهای همسایه، ایجاد فرصت های کاری و کاهش فقر میباشد.»
وی افزود، یکی از اهداف دیگر این پروژه این است که جوانان افغان بعد از تکمیل نمودن این کورس آموزشی، از لحاظ اقتصادی خودکفا شوند.
وی اظهار داشت، «هدف ما همکاری با دولت و سایر مؤسسات همکار است تا به این وسیله برای افراد آسیب پذیر فرصت های بیشتر کاری را ایجاد نماییم تا آنها بتوانند ضروریات خانوادۀ خود را فراهم کنند.»
خودکفایی اقتصادی
اشتراک کنندگان این برنامۀ آموزشی خوشبینی شان را در مورد ظرفیت عایداتی خود در آینده ابراز کردند.
اخترمحمد یک باشندۀ ۴۳ سالۀ مزارشریف گفت، وی آموزش ترمیم مبایل را نظر به درخواست خانواده و اهالی محل انتخاب کرده است.
وی گفت، «بیشتر از یک ماه می شود که من ترمیم مبایل را به صورت عملی و نظری یاد می گیرم. در حال حاضر ترمیم مبایل یک کاروبار پر منفعت است. من امیدوار هستم که در جریان شش ماه آینده بتوانم که مهارت های لازم را یاد گرفته و یک دوکان را در شهر باز کنم.»
محمد گفت، وی فارغ لیسه می باشد اما به دلیل محدودیت های اقتصادی نتوانسته است که به تحصیل خود ادامه بدهد.
وی گفت، «به هر حال، من می خواهم که یک مسلک را یاد بگیرم و از نظر اقتصادی مستقل شوم.»
سلطان محمد صافی یک باشندۀ شهر کندز گفت، «من عاشق یاد گرفتن فلزکاری هستم و به همین دلیل آنرا انتخاب کردم تا یک فلزکار خوب شوم.»
وی گفت،«من چگونگی ساختن دروازه، کلیکین، کتاره و سایر اجناس مشابه را یاد خواهم گرفت. من کوشش می کنم که مهارت های لازم را در اسرع وقت یا بگیرم و با باز کردن یک دوکان به جامعۀ خود خدمت کنم.»
صافی گفت، «یاد گرفتن یک مسلک یا حرفه برای جوانان بسیار خوب است، چون با یاد گرفتن آن می توانند یک کسب و کار را آغاز نموده و با یک عاید حلال امرار معاش کنند.»
سردار ولی، یکی دیگر از کارآموزان مرکز حرفه ای مزارشریف یاد گرفتن خیاطی را انتخاب نمود.
وی گفت، «من حالا می توانم انواع مختلف لباس های مردانه و بچگانه را بدوزم.»
وی گفت، این آموزش اشتراک کننده گان را جهت خودکفایی و ساختن یک آیندۀ بهتر توانمند می سازد.
سردار گفت، صدها تن دیگر که مسلک های مختلفی را مانند من یاد گرفته حالا می توانند که برای خانواده و اولادهای خود یک روزی حلال را پیدا نمایند.»
تقاضا برای آموزش مسلکی
از ماه اسد سال گذشته میزان بیکاری به ویژه در بین جوانان افزایش یافته است که تقاضای زیادی را برای آموزش و مهارت های مسلکی بوجود آورده است.
ذبیح الله صدیقی یک فعال جامعۀ مدنی در کندز گفت، با افزایش فقر و بیکاری در افغانستان، افغانها نگران آیندۀ خود هستند.
وی گفت، «تمویل مالی این گونه برنامه های حرفه ای به مردم کمک می کند تا به آیندۀ شان امیدوار باشند. آنهایی که در این بخش ها یک مسلک را یاد می گیرند مطمئن خواهند شد که از مشکلات خود کم کرده و می توانند که یک آیندۀ بهتری را برای خودشان بسازند.»
صدیقی از کمک کنندگان بین المللی و مؤسسات خواست تا بحران افغانستان را جدی گرفته و به سایر جوانان افغان که با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می کنند آموزش های حرفه ای فراهم کنند.
وی گفت، «در اینجا تقاضای زیادی برای کارگران مسلکی در تمام بخش ها به شمول فلزکاری، نجاری، خیاطی، ترمیم وسایل برقی و مبایل وجود دارد، و آنهایی که این حرفه ها را به صورت مسلکی یاد گرفته اند می توانند که به مردم و جامعۀ ما خدمت کنند.»
ایالات متحده آمریکا و کشورهای دیگر اروپای می توانستند که در چندین سال های که دافغانستان این های موجود بودند برای نسل‌های آینده افغانستان را می ساختند. ایالات متحده آمریکا تقریبان ۷۰/فصد بودچه مصرفی افغانستان را کمک می‌کرد. حکومت ایالات متحده آمریکا آز هرآنچه خبر داشت که پول های کمک شده ازطرف حکومت آمریکا برای دولت افغانستان ۵۰/فصد دوز دی یا عیش ومیل ازطرف کابینه حکومت جمهوری اسلامی افغانستان میشود . ولی اقدام جدی نمی کرد . ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی محصلین مارا به خاطر تعلیم پوردن فقط هیچ به درد افغانستان نخوردن یک خیانت بزرگ که آمریکا و کشورهای اروپایی همراه مردم افغانستان کرد همین بود که کادرهای علمی مار به خارج از کشور ما انتقال دادند واین هم یک سرمایه افغانستان بود. شما حالی متوجه شدن که باید جوانان افغانستان به خاطر کار از افغانستان به کشور های همسایه نروند . آی کاش که مملکت های کمک دهنده برای افغانستان این فکر را چند سال پیش می‌کردند. حکومت های افغانستان هیچ وقت برای ملت بیچاره ومسکین خود خدمت نکرده است و حکومت آینده هم نخواهد کرد. من به صفت یک افغان از حکومت های ایالات متحده آمریکا ومملکتی های کمک دهنده خواهش می کنم که در عرصیه کارهای انکشافی و مراکزهای آموزش وفابرکه های بودجه کمک خودرا مصرف کنند. واین کمک شما متواند که جوانان ما افغانستان رها نکنید . وبه آموزش حرفه ای و مسلکی روی بیاورند .
پاسخ3 دیدگاه
من با خواندن این ګونه خبرها که بخش رو به انکشاف جامعه افغانستان را نشان می دهد خوشحال می شوند و بخاطر آن از سلام تایمز تشکر می کنم. نبود کارګران ماهر و مسلکی یک مشکل بسیار جدی در افغانستان است. من از یو ایس ای آی دی و سایر کمک کنندګان بین المللی میخواهم که این ګونه فعالیت های شان را در سراسر افغانستان به خصوص ولایات جنوبی، جنوبغربی و شرق کشور که بیشترین آسیب را در جریان ۲۰ سال ګذشته متقبل شده است ګسترش دهد.
پاسخ3 دیدگاه
من رسانه های زیادی را می خوانم، می بینم و آنها را تعقیب می کنم، اما این گونه خبرها مرا خوشحال می سازد. آرزوهای پژمرده مرا زنده می کند و نشان می دهد که هنوز هم زندگی وجود دارد. مردم هم همین توقعات را دارند. با اینکه انسانیت هنوز هم زنده است، اما وجدان های برخی انسان ها مرده اند. من با خواندن و شنیدن این گونه خبرها به خودم اطمینان می دهم که زندگی بهتر خواهد شد و آرزوهای ما برآورده خواهند شد. اگر حالا کاری وجود ندارد درماه های آینده پیدا خواهد شد و با آن مصروف خواهیم شد. وضعیت برای همیشه اینقدر بد نخواهد بود. تشکر از سلام تایمز بخاطر نشر این گونه خبرهای مفصل و امیدوار کردن ما.
پاسخ3 دیدگاه