ملل متحد برای صدها زن در بلخ فرصت های کاری مؤقت را فراهم کرد

قندز -- برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) برای حدود ۶۰۰ نفر از زنان فرصت های کاری مؤقت را فراهم می سازد تا جاده های مزارشریف مرکز ولایت بلخ را پاکسازی کنند.

محمد رفیع امیری مسؤل یو ان دی پی در بلخ گفت، این پروژه به تاریخ ۲۳ قوس در ۱۲ ولسوالی مزارشریف آغاز شد.

حدود ۵۰ زن در هر ولسوالی برای پاکسازی جاده ها برای مدت یک ماه استخدام شده اند و پس از آن یو ان دی پی قصد دارد که این پروژه را گسترش دهد.

وی گفت، به این زنان پاک کننده جاده روزانه ۵۰۰ افغانی (۴.۸۰ دالر) پرداخت می شود.

امیری گفت، «هدف این پروژه حمایت از زنان بی بضاعت است تا از یک طرف آنها درآمد کسب کنند و از طرف دیگر یک فرصت کاری مناسبی را پیدا کنند.»

وی گفت، یو ان دی پی زنان فقیری را که به حمایت فوری ضرورت دارند برای اشتراک کردن در این پروژه استخدام کرده است. امید است که مشارکت آنها باعث بهبود معیشت خانواده هایشان شود.

محمدعارف یعقوبی یک فعال جامعه مدنی در ولایت بلخ، از ایجاد شدن فرصت های کاری برای زنانی که پس از سقوط حکومت قبلی رنج های زیادی را متحمل شده اند، قدردانی کرد.

وی گفت، «بسیاری از زنانی که در حکومت قبلی یا در سکتور خصوصی کار می کردند، از چهار ماه بدینسو بیکار بوده و درآمد های خود را از دست داده اند. اکنون آنها باید مزدورکاری را انتخاب کنند.»

فرارکردن از فقر و گرسنگی

چندین زن با استقبال از راه اندازی این پروژه گفتند که آنها با چالش های اقتصادی بزرگی روبرو هستند و اکنون که این پروژه برای آنها درآمد کسب می کند، آنها احساس آرامش می کنند.

شریفه ۴۷ ساله گفت که وی همراه با مادر و پنج فرزندش در یک خانه کرایی در مزارشریف زندگی می کند.

وی گفت، «شوهرم در ماه ثور ۱۳۹۵ بر اثر انفجار یک ماین به شهادت رسید. بزرگترین پسرم فقط ۱۰ ساله است و من باید برای کسب کردن امرار معاش کار کنم.»

شریفه گفت که وی از زمان مرگ همسرش با چالش های زیادی روبرو بوده و هنوز هم برای تغذیه فرزندانش تلاش می کند.

وی گفت، «من از صبح تا شام جاده ‌ها را جارو می‌ کنم، کثافات را جمع ‌آوری کرده و در سطل‌ های کثافات می‌ اندازم. من بسیار سپاسگزارم که می توانم امرار معاش کنم و فرزندانم را سیر کنم.»

زرمینه ۳۶ ساله یک باشنده گذر نو در شهر مزارشریف گفت که وی از درآمد روزانه ۵۰۰ افغانی خود برای خریدن مواد غذایی برای خانواده اش استفاده می کند.

وی گفت، «من لباس‌ شویی می‌ کردم، آشپزی می‌ کردم یا به مردم خدمت می کردم و می توانستم که فقط چند افغانی به دست بیاورم. با این حال، اگر تطبیق این پروژه ادامه پیدا کند، این برای مردم فقیری مانند خودم کمک بزرگی خواهد بود.»

زرمینه که همسرش معلول است گفت که آنها در چهار ماه گذشته با فقر شدید مواجه بوده اند و زمستان سرد سختی های آنها را چندین برابر کرده است.

وی گفت، «ما نه چیزی برای خوردن داشتیم و نه پولی برای خریدن مواد غذایی. اکنون که من درآمد دارم می توانم برای فرزندان و خانواده ام غذا بیاورم.»

مبارزه با محدودیت ها

پس از سقوط حکومت قبلی، صدها زن در ولایت بلخ وظایف خود را از دست دادند و شرایط زندگی زنان و خانواده های آنها به اندازه چشمگیری بدتر شده است.

معصومه کوهستانی یک کارمند پیشین ریاست زنان ولایت بلخ گفت، زنانی که کار می کردند در نتیجه تحولات سیاسی آسیب های زیادی را دیده اند و با شروع فصل زمستان، اکنون آنها با چالش های اقتصادی شدیدی روبرو هستند.

وی گفت، «من مانند بسیاری از زنان دیگر در یک اداره دولتی کار می کردم و اکنون که بیکار هستم، تصمیم گرفتم که تحت این پروژه [یو ان دی پی] کار کنم تا بتوانم فرزندانم را از گرسنگی نجات دهم.»

وی گفت، زنان در دو دهه گذشته در ادارات دولتی با افتخار و با عزت کار کرده اند و اگر به آنها اجازه داده شود که به کار خود ادامه دهند، آنها می توانند ارائه خدمات را بهبود بخشند.

وی گفت، «ممنوعیت از کار زنان در ادارات دولتی بالای مردم و کشور ما تأثیر منفی خواهد داشت.»

خدیجه حسینی که پیش از این به عنوان یک صفاکار در ریاست امور زنان ولایت بلخ کار می کرد گفت، «من ترجیح می دهم که کار کنم و بتوانم برای خانواده ام امرار معاش کسب کنم.»

وی گفت، «من بسیار نگران بودم زیرا من بیکار شده بودم، اما اکنون که وظیفه ای دارم، بسیار خوشحال هستم.»

حسینی که مادر هشت فرزند است گفت که همسرش نیز بیکار است.

وی گفت، «وظایف باید هم برای مردان و هم برای زنان قابل دسترس باشد، زیرا زنده ماندن بدون درآمد واقعاً سخت است. یک شخص مجبور می باشد تا کرایه خانه، بیل برق، خرید مواد غذایی و پوشاک پول بپردازد که همه اینها بدون درآمد تقریباً ناممکن است.»