۱۵۰۰ افغان در معرض خطر گرسنگی در سمنگان کمک های غذایی را دریافت کردند

کندز -- به گفتۀ مقامات محلی، برنامهء جهانی غذا (دبلیو اف پی) کمک های غذایی را برای نزدیک به ۱۵۰۰ باشنده ولسوالی درۀ صوف پایان ولایت سمنگان که در معرض خطر گرسنگی قرار دارند توزیع کرده است.

فضل الرحمن ساعی، سخنگوی ریاست زراعت آبیاری و مالداری ولایت سمنگان گفت، این بستۀ کمکی حاوی ۳۷۳ تون آرد گندم، ۴۲ تون نخود، ۳ تون روغن آشپزی و سایر اقلام غذایی می باشد.

وی گفت، «هر فامیل ۲۲۵ کیلوگرام آرد گندم، ۲۸ کیلوگرام نخود، ۲ کیلوگرام نمک و سایر اقلام غذایی را به تاریخ ۸ جوزا دریافت کردند. این بستۀ کمکی بالای افرادی توزیع گردید که منحیث آسیب پذیر ترین و فقیر ترین اشخاص شناسایی شده بودند.»

وی گفت، این مساعدت ها توسط پروگرام غذایی جهان فراهم گردیده و بعد از انجام یک سروی مفصل در ۲۸ شورای محلی این ولسوالی توسط مؤسسۀ انترچرچ اید هنگری به اشخاص مستحق توزیع گردیدند.

ساعی گفت، این کمک ها به منظور کاهش بخشی از مشکلات اقتصادی خانواده ها، به ویژه به آن عده از خانواده های فراهم شده اند که در ماه های اخیر خسارات مالی و جانی را متقبل گردیده و اکنون با فقر شدید روبرو هستند.

کاهش فقر و گرسنگی

به نقل از صفحۀ افغانستان برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی)، «۲۲.۸ میلیون افغان به عنوان اشخاص در معرض گرسنگی شدید شناسایی شده اند.»

بر اساس گزارش ملل متحد که به تاریخ ۱۹ ماه ثور نشر گردید، با وجودیکه کمک های بشردوستانه در جلوگیری از بروز یک فاجعۀ امنیت غذایی در زمستان طاقت فرسا در افغانستان موثر بودند، اما گرسنگی همچنان در سطح بی سابقه ای ادامه دارد.

در همان روز برنامه جهانی غذا در یک اعلامیه ای گفت، «سطح بی سابقۀ گرسنگی در افغانستان به دلیل اینکه خشکسالی دراز مدت و بحران عمیق اقتصادی همچنان زندگی و معیشت را تهدید می کند ادامه دارد.»

بر اساس اعلامیۀ دبلیو اف پی، مری آلن مک گروتی رئیس و نمایندۀ برنامه جهانی غذا در افغانستان گفت، «کمک های غذایی و حمایت های معیشتی اضطراری راه نجات مردم افغانستان است. ما در ظرف چند ماه بزرگترین عملیات بشردوستانۀ غذایی جهان را انجام دادیم که از ماه اسد سال ۱۴۰۰ تا اکنون بیش از ۱۶ میلیون نفر را تحت پوشش قرار داده است.»

وی گفت، «ما یکجا با دهاقین، مالکین آسیاب ها و نانوایی ها کار می کنیم، زنان را آموزش می دهیم و برای تقویت از اقتصاد محلی فرصت های کاری را ایجاد می کنیم. به دلیل اینکه مردم افغانستان به کار کردن ترجیح میدهند، زنان می خواهند که بتوانند کار کنند و همۀ دختران مستحق رفتن به مکتب هستند.»

وی افزود، «مطمئین ترین راه برای خروج از بحران کنونی این است که بگذارند تا چرخ اقتصادی به گونۀ عادی بچرخد، در غیر آن، بدبختی در جایی رشد خواهد کرد که فصل ها رشد نمی کنند.»

همچنان در اعلامیۀ برنامه جهانی غذا، ریچارد ترینچارد، نمایندۀ ادارۀ خوراک و زراعت ملل متحد در این کشور گفت، وضعیت امنیت غذایی در افغانستان همچنان «ترسناک» است.

وی گفت، «طوریکه ضرورت بازسازی معیشت های از بین رفتۀ زراعتی و وصل نمودن دوبارۀ دهاقین و جوامع محلی به بازارهای محلی و شهری مهم هستند، به همان اندازه کمک های بشری نیز اهمیت دارند.»

وی افزود، «تا وقتیکه این مشکلات حل نشوند، هیچ راهی برای بیرون رفتن از این بحران وجود نخواهد داشت.»

مساعدت های نجات دهنده

دریافت کنندگان مساعدت های برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) با ابراز قدردانی از توزیع کمک های غذایی این اداره از سایر مؤسسات کمک کننده خواستند تا فرصت های شغلی را برای آنها ایجاد کنند تا آنها کار کنند و برای خانواده های شان نفقه بدست آورند.

نصرت الله یک باشنده ۵۵ ساله قریه چهار نورک دره صوف پایان گفت، «برای یک ماه ضرورت های خانوادۀ شش نفرۀ من با کمک های که من دریافت کردم برآورده شدند.»

وی گفت، «کمک های ارائه شده توسط مؤسسات بشردوستانه به موقع و مؤثر بوده اند. اکثریت خانواده ها چیزی برای خوردن نداشتند و اگر این کمک ها ارائه نمی شد، همۀ شان با گرسنگی روبرو می شدند.»

وی افزود، «مردم بیش از هر زمان دیگر به این کمک ضرورت داشتند زیرا اکثر بزرگسالان و کودکان بیشتر از دیگران در معرض خطر گرسنگی قرار دارند،.»

محمد عمر یک کارگر روز مزد ۴۳ ساله در قریۀ ادم تاش گفت، کمک های غذایی برای خانوادۀ او حیاتی بوده است.

وی گفت، «اولادهای من در چند ماه گذشته غذای مناسب نخوردند، در این ماه ها فقط آنقدر عاید پیدا می کردم که برایشان نان خشک بخرم.»

محمد عمر گفت، «ما بعضی اوقات مجبور می شدیم که روزانه به جای سه وقت دو وقت نان بخوریم. من اگر نتوانم کسب و کاری را پیدا کنم، اولادهایم از گرسنگی خواهند مرد.»

عبدالمنان ابراهیمی یک باشندۀ ولایت سمنگان گفت، در جریان ۱۰ ماه گذشته فقر و بیکاری در افغانستان به شدت افزایش یافته است.

وی گفت، «با توجه به عمیق بودن چالش های اقتصادی، کمک های جامعۀ جهانی و مؤسسات کمک کننده به افغانهای که از درگیری ها و نا امنی ها آسیب دیده اند بسیار مهم و ضروری است.»

وی گفت، با این همه، توزیع کمکها کافی نیست.

نامبرده افزود، «ما خواهشمندیم که این مؤسسات علاوه بر فراهم نمودن مساعدت های غذایی و غیر غذایی، ایجاد فرصت های کاری برای افغانها را نیز در نظر داشته باشند.»

ابراهیمی گفت، «به هر اندازه ای که کمک ها و مساعدت های بیشتر برای افغان ها برابر شود، به همان اندازه مشکلات وچالش های اقتصادی کم خواهند شد.»